Om zes uur uit de veren vandaag , want de bus vertrok vroeg vandaag . Twee busjes verder bleek iets na negen uur de echte bus te vertrekken naar Merida , Merida , Merida .
Stevige bergrit , op naar de 4000 meter . In totaal waren we op deze reis op tien dagen al bijna 24 uur in vervoering ( bus , taxi , buske , would-be taxi , 4x4 , ...).
Merida is " el destino mas chévere " van Venezuela . 800 000 duizend mensen wonen hier in de bergen en de Pico Boliva is 4980 meter hoog . Het Sistema Teleférico is al enkele jaren onder "construccion " .
Anders hadden ze hier nog een recordje : de hoogste kabelbaan van de wereld .Spijtig , spijtig ,spijtig .
Maar eten is hier lekker , de koffie klein maar hevig , zwemmen is altijd fijn .
Europese chocolatiers met enige standing , die wisten het al lang , zij hebben een boon ( letterlijk en fi....) voor het dorpje dat we deze ochtend met een boottochtje bezochten .
Want de beste cacao , vind je in Chuao . Dat denken ze immers in Zwitserland , Frankrijk , Italië en België .
Dat moesten we toch zien en proeven .
De vrucht groeit aan de stam .
Je kan ze ook ruw proeven , zabberen en zuigen is verplicht , bijten doe je niet.
Ze wordt hier voor het kerkje gedroogd , roosteren doen ze in Europa wel.
Cecilia had gisteren oog voor de mooie bloemen van het land , die geven we U dus nu graag mee.
Vandaag verlaten we onze veilige haven bij Carlos en Gabriëlla , we logeerden hier vier nachten , geld lieten we in de kamer , we aten vijf keer bij haar vriendin Hilda in restaurant Zailanda's .
Vijf keer voor in het geheel 75 : gedeeld door 5 en dan door 4 en je kent de prijs van een avondmaal per man/vrouw .
Opgelet , voor een cocktail ( caipirinha , mojito ,...) , gedeeld voorgerecht ( scampi's , champignon met look ,...) en een hoofdgerecht ( steak , dorado , ...).
De lieve echtgenoot van Hilda brengt ons straks nog met zijn pick-up naar het busstation .
Met twee bussen trachten we in Barquisimeto te geraken , ons hotel is al gereserveerd , hopelijk even fijne mensen .
We hopen in elk geval dat het hier zo veilig blijft als het nu voelt .
We logeren hier bij Carlos en Gabriëlla . Prachtige tuin , lieve mensen , we mogen er zelfs ons eigen ontbijt maken en onze eigen pinten koel zetten .
Carlos plaatste voor ons ook een TV zodat we de Duitsers " Weltmeister " zagen worden . Carlos was natuurlijk Argentinië_fan . En de kust is twintig minuten wandelen .
Carlos vertelde ook wat over het land : Venezuela ( betekent eigenlijk letterlijk Little Venice , Americho Vespucci bedacht deze sarcastisch naam als hij samen met Alonso de Ojeda de Lago de Maracaibo op zeilden ) is tamelijk bankroet .
Men deelde alle olie of grondstoffen uit aan spotprijsjes aan Cuba en Bolivië of andere bevriende landen en nu zit men met de gebakken peren . Cubaanse kolonels trachten nu hun systeem nu binnen te brengen , maar die dingen werken hier niet echt , vindt hij.
Vanuit Maracay trokken we met een Blue Bird ( een opgepimpte Amerikaanse bus voor schoolkinderen ) richting Puerto Colombia en stopten in Choroni .
Na twee bangelijke steden lijkt dit een dorpje om te verademen . We zitten in een haciënda-achtig verblijf met prachtige tuin en hangmatten .
De rit hierheen was echter meteen een stevige bergrit : geen vijftig meter rechtdoor, haarspeldbochten ( te nemen in twee pogingen ) , volle bus , zolderraamzichtjes door kleine raampjes , gebrek aan zitcomfort en of vering wordt ruimschoots gecompenseerd door overdadige decibels muziek met als fijne boodschappen " corazon " , mi gusto " en te quiero " . Discotheek Noxx kan niet failliet zijn , er zijn hier nog filialen op wielen .
In Caracas hebben we ons eigenlijk beperkt tot één straat . Hotel , naar restaurant op de hoek en terug . Dubbel gewaagd , niet .
Al de rest was taxi in en gas geven .
Het verkeer is onwaarschijnlijk in Caracas , net als in elke hoofdstad in Midden- en Zuid-Amerika.
Zelfs op de parking van het hotel waren lijf en lede amper veilig , auto's en moto's kijken echt niet uit .
Maar , wijlen weg dus naar ... Maracay .
Twee uur rijden , gelegen in de staat Aragua .
Maracay is een driehonderd jaar oude stad , gebouwd om de cacaoplantages .
Komende van Caracas naar Maracay : je komt van de regen in de drop .
Even druk , ook veel volk , niet geheel ongevaarlijk ( vooral bij nacht en ontucht ...) .
Hotel Wladimir aan de Plaza Girardot gaf ons een veilige haven .
We bezochten de katedraal , Plaza Bolivar ( grootste van het land ) , Santuario de Madre Maria de San José , Plaza de Toros Maestranza en Museo Aeronatico.
