zondag 15 augustus: Een raar gevoel vandaag!! Vandaag is het de laatste dag in het huis!! Het is raar om van al de mensen hier afscheid te moeten nemen terwijl je weet dat je nog een week in Ghana bent, maar helemaal ergens anders. Vandaag kook ik dus voor het laatst in Ghana.
maandag 16 augustus: Om 6 uur ben ik al klaar wakker!! Om 6.50uur was Liesbeth er al. Ze kwam vertellen dat ze de trotro aan het klaarmaken waren en dat hij rond 7.30uur hier zou zijn. We ontbijten voor de laatste keer in het huis. Alles inladen en we kunnen vertrekken. We nemen afscheid van Rita, Kudzo, Alice, de jongens en Liesbeth. We vertrekken om 8uur en komen uiteindelijk om 15uur aan in KO-SA aan de cape coast. KO-SA is een verblijf aan het strand!! Je hebt de verblijfs bungalows, het restaurant en verder het strand, de zee en cocosnootbomen. De eerste nacht heb ik niet zo goed geslapen!!
Dinsdag 17 augustus: Om 5uur sta ik op omdat ik al uren wakker lig. In de pikkendonkere ben ik dan maar in het restaurant gaan zitten met mijn koplamp om verder te lezen in mijn boek. Vandaag is het een bewolkte dag en gaan we naar Kakum national park. Ik ben niet mee in het park gegaan, want mijn hoogtevrees kwam toch weer bovensteken. Als je het park ingaat moet ga je namelijk boven in de bomen wandelen op hangbruggen die niet alleen 40meter boven de grond hangen, maar ook nog eens vreselijk bewegen. Op de kop toe begon het er nog eens te gieten terwijl de groep op de hangbruggen aan het wandelen waren. Ik heb niets gemist, want ze hebben geen enkel dier gezien. Ik was dus blij dat ik in het bezoekerscentrum ben gebleven om daar de info rond het park te lezen.
Op de terugweg zijn we gestopt in het Monkey resort. Dat is een opvang voor wilde dieren die zonder moeder vallen. Vooral aapjes waarvan de moeder is afgeslacht tijdens de jacht worden er opgevangen. Er zitten echter ook enkele katachtige, krokodollen, schildpadden en twee reeächtige. Na de rondleiding kregen we bitterballen (het zijn Nederlanders die de apenopvang leiden) en een drankje. Daar konden we nog eens gezellig babbelen met de uitbaters. Ik kreeg op een gegeven moment een super klein kittentje in mijn handen geduwd. Dat kwam omdat ik de hele tijd de kat des huizes aan het aaien was.
woensdag 18 augustus:
Vandaag scheen de zon heel erg hard, het wordt dus een stranddag. Na 2 uur ben ik wel van het strand af gegaan, want ik begon voor de verandering te verbranden. Ik ben dan maar in de schaduw mijn boek gaan lezen.
Donderdag 19 augustus:
Ook vandaag is het weer zeer warm en maakt de groep er een stranddag van, maar ik lees mijn boekje in de schaduw, want ik heb geen zin om verder te verbranden.
vrijdag 20 augustus: Vandaag gaan we naar het slavenkasteel van Cape Coast en Elmina. Eerst naar Cape Coast. We krijgen een rondleiding in het indrukwekkende slavenkasteel. In tegenstelling tot het kasteel in Keta is dit kasteel wel goed bewaard gebleven. We komen weer in aanraking met de vreselijke slaven geschiedenis. We gaan de ruimtes binnen waar de mannen met 1000 samen zitten. Ze zitten er voor 3 tot 6 maanden. In dezelfde ruimte moesten ze eten, slapen en hun behoeftes doen. Er is amper licht. Je kan je amper voorstellen hoe vreselijk het moet zijn om daar te moeten zitten. Het moet er in ieder geval vreselijk gestonken hebben. Boven de "bunker" van de mannen stond de kerk een beetje dubbelzinnig vond ik. Als de mannen naar de boot moesten dan moesten ze door een tunnel en kwamen zo bij de deur of no return. Via deze deur moesten ze de boot op. Er waren ook twee ruimtes voor de vrouwen. Daar zaten de vrouwen en de kinderen. De kinderen moesten naakt rondlopen tot hun 15 jaar pas vanaf hun 15de mochten ze een broek aandoen. De mannen die het kasteel beheerde kozen regelmatig vrouwen om seks mee te hebben. Als een vrouw zwanger geraakte in het kasteel dan werd ze vrijgelaten en als het kind geboren was dan ging de vader het dorp in voor het kind een naam te geven. Er was ook een cel waar men de "moeilijke" gevangenen in stak. Ze staken er 60 mannen in en haalden ze er pas uit als ALLE mannen dood waren. Als je dus de laatste was die leefde zat je daar met 59 doden rond je!!! Vreselijk!! Op de boten ging de onmenselijkheid verder. De slaven werden opeen gepropt in de boten. Van wie moeilijk deed of in opstand kwam werd het hoofd of de ledematen afgehakt en die werden dan als voorbeeld terug tussen de gevangenen gegooid. Als je dood ging of te zwak werd dan werd je gewoon overboord gegooid als voedsel voor de haaien. De schipper kreeg per afgeleverde slaaf op bestemming geld. Maar hij was ook verzekerd voor slaven die je verliest onderweg (dus die dood gingen). Dus regelmatig gooide de schippers een paar honderd slaven overboord omdat je meer verzekeringsgeld kreeg dan dat je kreeg per levende slaaf. Na het eerste kasteel zijn we naar het kasteel van Elmina gegaan, ook dit is redelijk goed bewaard gebleven. Dit kasteel hebben we enkel langst de buitenkant gezien.
Om onze laatste dag aan de zee te vieren eten we kreeft. Een aantal hadden kreeft met boterlooksaus, Elke en ik hadden Kreeft met Afrikaanse kruiden. De eerste borden waren de kreeft met de looksaus, dan de andere gerechten en uiteindelijk de andere kreeft. Klein detail: er kwam maar een bord met kreeft en een met kip. Maar we hadden helemaal geen kip besteld. Bij het overschrijven van ons papiertje met onze bestelling hebben ze een fout gemaakt. ipv gegrilde kreeft hadden ze gegrilde kip opgeschreven. Het moet dan ook net lukken dat ze dat bij mij hadden geschreven. Ik had dus al een hele dag uitgekeken naar de kreeft en dan komen ze met kip!!! Daar had ik dus geen zin in. Uiteindelijk kon ik kreeft krijgen, maar dan moest ik nog 45minuten wachten. dat had ik er wel voor over. Ik prikte al een frietje mee bij de anderen en keek enorm naar de kreeft uit omdat ik het bord van Elke zag. Een hele grote kreeft en een hele rivierkreeft. Na 45minuten wachten kreeg ik uiteindelijk mijn bord. Er lagen enkel rivierkreeftjes op, maar echt veel. Dus ik heb met veel smaak mijn kreeftjes helemaal opgegeten!!
Zaterdag 21 augustus: Om 15. 30 uur vertrokken we naar Accra! Daar hebben we nog 1 nachtje geslapen zodat we geen stres hadden om naar de luchthaven te gaan.
Zondag 22 augustus: Om 6 uur ben ik wakker!! Na het ontbijt gaan we met ze'n vieren nog een keer naar de Art Market. Weer worden we meteen lastig gevallen door zeer opdringerige mensen van zodra we de taxi uitstappen. Mathias moest nog geld hebben en we moesten dus even met de taxi een eindje verderop om geld af te halen. Wij wilden al even rondwandelen, maar we mochten niet van de taxichauffeur. Dus wij allemaal terug in de taxi en mee om het geld te gaan halen. Onze taxichauffeur legde ons uit dat die mannen van daarnet dieven waren en dat je ze niet moest volgen en dat hij voor onze veiligheid wel mee de markt op ging gaan. Terug op de merkt werden we meteen weer lastig gevallen door dezelfde mannen. We probeerde ze af te wimpelen, maar dat was niet gemakkelijk. Er kwam plots een vrouw uit een van de kraampjes zeggen dat ze ons met rust moeten laten!! Na het pleidooi van de vrouw lieten ze ons dan toch met rust!!! We zijn snel de markt op gegaan en snel gekocht wat we nodig hadden. En dan snel weer vertrokken. We reden langst de sloppenwijk van Accra. Die staat vlak naast de vuilnisbelt van Accra. Vreselijk om te zien dat er honderden mensen gewoon naast al dat vuil moeten leven!!! Om 12 uur vertrekken we naar de luchthaven. Eerst koffer controle, dan inchecken en dan nog snel iets eten. Op de luchthaven is ons paspoort zeker 6 keer gecontroleerd. Bij de handbagagecontrole moest je alles op de band leggen, ook je schoenen daarna door de metaaldetector. Dan moesten we nog een hele tijd wachten op stoeltjes voor we naar de bus mochten die ons naar het vliegtuig bracht. Tot daar onze laatste momenten in Ghana
