Eigenlijk verschilt Kaapstad niet zo veel van ons westers landje
op het eerste zicht toch niet
Wat vooraf ging
Om 8uur s ochtends arriveerden Lies en ik eindelijk in Cape Town. (Heel leuk allemaal maar we waren vooral blij dat we onze benen konden strekken
ik denk dat het ons op dat moment zelf niet uitmaakte waar we landden)
Uitgeput en met hevige spierpijn gingen we op zoek naar onze bagage. Hoe meer onbekende koffers er verschenen op de band, hoe meer schrik we kregen! Wat als onze koffers ergens in Londen waren achtergebleven?! Onze hele kleerkast en belangrijkste spulletjes zaten daarin!
Na zon vijftien minuten zagen we Lies haar koffer. Oef, die was dus al terecht. Leuk leuk, dacht ik
maar waar is de mijne
? Tien minuten later was hij er dan, MIJN koffer! Mijn fel blauw mobiel kleerkastje kwam er eindelijk aan, een pak van mijn hart!
Toen we naar de uitgang stapten kwam er een bloeddorstig beest op Lies haar koffer af: de jack russel van de luchtvaartpolitie die kost wat kost drugs wou vinden! Aangezien Lies een braafke is had ik geen hier geen schrik voor. Toen de hond bleef snuffelen begon ik argwaan te krijgen
Was Lies eigenlijk een drugdealster die onder de vorm van een studente het land probeert in komen? Was ze een terroriste die van poeder een bom kon maken?
?? Nog voor ik Lies op een spectaculaire wijze kon overmeesteren vond de politieagente HET SPUL
: twee sandwichen met kaas én een mattentaart!
Na dit vreemde voorval zetten we onze tocht verder naar de uitgang, die we uiteindelijk vonden zonder andere incidenten. In onze ooghoek zagen we een vrouw met een bordje die op zoek was naar volgende personen: Lies en Veerle. Dat is ze! Dat is Caren die ons komt oppikken!
Een halfuur en een paar dringende tussenstops later (ik heb eindelijk iemand gevonden die nog verstrooider is dan mij) bracht Caren ons naar de dichtstbijzijnde winkel: de spar
Ook hier is spar redelijk duur, al is duur zijn relatief in Zuid Afrika. Ze hebben ongeveer dezelfde producten zoals nutella, kiri, coca cola,
dus een grote cultuurshock hebben we niet ondervonden tijdens het winkelen.
We kochten groenten zoals ijsbergsla, tomaatjes, paprika,
maar ook kip (we vertrouwen het vlees nog niet zo goed
), drank en telefoonkaarten om naar huis te kunnen bellen.
Twee mandjes en de betaling later trokken we naar nitas guesthouse: onze verblijfplaats. We hadden wel wat comfort verwacht maar zon groot huis
nee, daar hadden we nooit bij stil gestaan. Nitas huis heeft een verdieping of vier met heel veel slaap- en badkamers voor andere bezoekers. Wij kregen een kamer op de benedenverdieping niet ver van de keuken en het zwembad: perfect dus!
Nadat we onze spullen uitpakten kregen we zin in een plons in het zwembad maar
we vonden de sleutels nergens! Overal zochten we
de kasten, de garage,
nergens waren de sleutels te vinden. Dat plonsje zal dus voor later zijn!
We hebben ons dan maar geïnstalleerd in ons bed en de hele dag naar lost gekeken (uiteindelijk draaide dit uit tot een hevige verslaving
)
Bedtijd en oogjes toe!
Toen zondag het eerste licht door het raam piepte waren we nog heel moe al we hadden wel zin in de dag die voor ons stond! Nadat we eindelijk uit ons warm en donzig bedje geraakten gingen we aan de slag in de keuken: breakfast time! Brood, nutella, fruitsap, cornflakes, melk, verse ananas,
het zag er heerlijk uit! En stiekem smaakte het ook fantastisch!
Aangezien we nog moe waren besloten we terug in ons bed te kruipen en
, ja hoe kan je het raden, keken we tot 13u naar lost.
Rond die tijd kwam een andere huisgenoot binnen. Zij is een member of the church en gaat elke zondag 2 keer naar de plaatselijke kerk. Na een eerste kennismaking besloten Lies en ik naar waterfront te trekken. Het is een toeristische trekpleister dat zon 20 minuten rijden is.
Er doken wel een paar problemen op
(Denk nu even aan ons allerliefste Piet huysentruyt)
PROBLEEM 1: ik heb geen rijbewijs en lies heeft nog nooit links gereden
PROBLEEM 2: we kenden de weg niet
Maar no worry, wij zijn ergos en vinden overal een oplossing voor! Met imaginaire superman outfit sprongen we in de auto mét een kaart van Kaapstad. Probleem 2 was dus opgelost. Nu ons Lies nog
Wordt vervolgd
