Het ridderlijk avontuur zit er op. Vanaf zaterdag kon iedereen weer wakker komen in zijn eigen donzig bedje. Ze zien geen klasgenootjes meer in hun kamer. Neen, ze horen geen klaterend riviertje of zien geen bos in de buurt. De meeste ridders zullen wel genoten hebben van een deugddoend slaapje. Velen van hen waren al wat decibels verloren in de loop van de Durbuyweek. De stemmetjes klonken al wat minder scherp en de vermoeidheid van vijf actieve dagen in de gezonde buitenlucht was merkbaar. Toch ben ik er zeker van dat iedereen zich ferm amuseerde in Durbuy. Mama's kregen al de tijd om de outfits van een wasje te voorzien en alles wat netter te maken. Volgende week is het op school de duurzaamheidsweek.
Wat een zomerdag ! Onder de stralende zon gingen we kajakken. Samen met 5 extra begeleiders zochten we een duobootje op. De sfeer zat er onmiddellijk goed in. Onze tocht was 7 km lang. De éne verloor een peddel, de andere een watersandaal. Gelukkig konden we op elkaar rekenen om alles terug te krijgen. Hier en daar was de verleiding te groot om droog te blijven. Geniet van de beelden.
Onze laatste avond..... De leerlingen brachten enkele zelf gezochte nummers of acts. Er was een hele toffe sfeer ! Morgen is het weeral de laatste dag van onze superweek ! We bezoeken nog een confituurfabriekje en doen een fotozoektocht in het stadje Durbuy.
Vanavond mochten we dansen en uit de bol gaan in de discozaal van LPM. Niet dansen, géén hot-dogs. Sommige hielden al vlug op met dansen, anderen kwamen dan uit hun schelp. 'Manou' van Eurosong for Kids kwam speciaal zingen voor ons. Manou is de dochter van de grote baas van LPM. We maakten kennis met de andere scholen die hier ook op bosklassen zijn.
We hebben bootjes geknutseld. Versieren was een kunst maar de boot stevig maken was een vereiste. We lieten ze deze avond varen op de Ourthe. Welke boot vaart het verst ??? Dat weten we wellicht nooit......
Tegen 10 uur stonden we klaar om het kasteel van Logne (of wat er nog van over blijft ) te bezoeken. De gids deed haar best om ' koet te spreek de Nederlendse'. Eigenlijk wel grappig maar onze leerlingen waren héél begripvol. Na de rondleiding en het verhaal van Martha over de Gouden Geit konden we eindelijk op zoek naar de schat. We moesten met tekens een zin maken om op die manier de plaats van de schat te zoeken. De groep van juf An won maar gelukkig mochten we meedelen met hun schat.
Deze namiddag waren we bezig aan de avonturenloop. Touwenparcours op en af, over de rotsen klimmen en terug afdalen naar het startpunt aan de oevers van de Ourthe. Voor echte ridders een leuke en gezellige uitdaging. De droge en zonnige weergoden blijven ons verrassen. De bospaden liggen er zeer goed bij. Geen probleem voor echte avonturiers om het ganse parcours dan ook feilloos af te leggen. Als afsluiter waagden we ons aan een deathride. Dat was 'bere'cool.
Deze voormiddag was het vooral voor de durvers en de stoere ridders. We waagden ons aan een rappel en een beklimming van een rots, gecombineerd met de apenbrug. Eerst en vooral moesten we een soort 'string' aandoen. Ja, zo noemde de begeleider het. De string moet goed aanspannen, dan een stevige lus eraan en hup daar gingen en hingen we. Rappelen was blijkbaar voor velen het allerleukste.
Plots kwam een bestelwagen aangereden... wie was dat ?? We kregen een mooie vogelshow te zien met de valk, buizerd, de oehoe en de arend. Die vogels zaten allemaal afzonderlijk in een kooi. Ze luisterden ontzettend goed naar hun baasje. Ze vlogen soms vlak boven ons hoofd. Dat was wel akelig maar zeer lachwekkend voor de andere toeschouwers
We trokken daarnet richting Wéris. Het busje bracht onze ridders naar dit pittoreske dorpje dat vooral gekend is voor zijn dolmen en menhirs. Ter plaatse werd er een fikse wandeling gemaakt en werd er verteld over de geschiedenis van dit dorpje en zijn rare stenen. Het was super warm maar we genoten van de gezonde zon en buitenlucht. We hoorden ook het griezelverhaal van het duivelsbed. Niemand durfde de plaats van de duivel naderen. Naar het schijnt brengt het aanraken van die plaats véél ongeluk. De centrumschool heeft nu enkel alleen maar wijze kindjes... niemand ging dus op dit griezel stenen bed gaan liggen. Straks komt er nog een vogelshow.
We zijn vertrokken met de bus naar het fantastisch natuurmuseum. We vonden het vreemd dat we onze schoenen moesten uitdoen. Logische eigenlijk ....anders zouden de dieren kunnen ontwaken. De opgezette dieren stonden tentoongesteld in glazen kijkkasten. We kregen een blad met leuke opdrachten. Om de vraagjes te kunnen beantwoorden, moesten we super goed kijken en zoeken naar het juiste detail. Ondertussen weten we hoe een dooie ooievaar noemt, nl. een dooievaar. Na een uurtje, met een overvolle, wiebelende bus keerden we huiswaarts. We zongen onze longen uit de borstkas. Onze stem had er alvast geen deugd van.
We trokken naar het hellende bos met gids Christelle. We leerden de sporenplanten kennen nl. varens, klimop en mos. We maakten kennis met bomen zoals de beuk, de haagbeuk, de zoete kers en de eik. Er staat een beuk van meer dan 200 jaar oud. Hij is beschermd ... dus kijken mag maar aankomen niet ! Wat verder mochten we de natuurlijke steile glijbaan uittesten ... amai ons achterwerk ! Het was wel superleuk ! We zagen sporen van een everzwijn in de doornstruiken en de mais. Wist je dat de brandnetel niet prikt wanneer je die juist aanraakt ? We hadden héél warm door de blakende zon op ons hoofd. Vlug ons haasten want de bus staat ons al op te wachten om naar Domaine de Hotemme te vertrekken.
Deze morgen kraaide de haan ( juf Anne ) al omstreeks 7u15. Blijkbaar kon er niet meer gewacht worden om een nieuwe Ardennendag aan te vatten. Het weer was alvast zeer uitnodigend. De zon scheen achter de gordijnen. Er werd gauw beslist om als 'echte' mannen en vrouwen de natuurelementen te trotseren en er een superdag van te maken. De eerste nacht hebben we alvast overleefd. De bedden zijn misschien niet even goed als thuis. Toch werd er behoorlijk wat gesnurkt. Straks maken we een natuurwandeling in het bos.
Veel blije gezichten op de parking van de school. Iets verder stonden de mama's en papa's met evenveel aandacht te kijken naar hun zoon of dochter. Natuurlijk heb ik beloofd om goed te zorgen voor hun spruiten. De busrit is zeer rustig verlopen maar duurde langer dan verwacht (serieuze omleiding)! Om 12u30 reden we het domein LPM binnen. We werden er meteen enthousiast onthaald door Christelle. Zij wist ons te vertellen waar ons bedje konden opmaken. Onze kamer is ok en onze valiezen zijn uitgepakt. Deze middag aten we kip en rijst in de currysaus. Alle borden waren leeg. We zitten momenteel barstensvol energie. Om 14u30 worden we verwacht in het stadje Durbuy. Tot dan ! Juf Anne
We namen de gangbrug over de Ourthe naar de grot. Als echte speleologen kropen we op handen en voeten tussen de smalle spleten van een fantastische, vochtige, oude grot. Om de veilige weg te kunnen volgen was het echt nodig een handje in de rots te vinden. Onze zaklamp mochten we zeker niet vergeten anders zaten we er nog in.... met alle gevolgen vandien. Gelukkig geraakten we met z'n allen er goed uit. De éne zéér enthousiast, de andere kreeg het soms wat benauwd. We zagen er ook de echte stalagtieten en de stalagmieten. Moe maar voldaan gingen we daarna onder de wol... eigenlijk onder de dons of slaapzak. Tot morgen !
Als ridders trokken we naar het kasteel van Durbuy. Onze gids stond ons reeds op te wachten. We kregen het hele verhaal van de luie graaf en z'n leenmannen, de lijfeigenen en z'n woelig liefdesleven. Lowie was gebombardeerd tot graaf, Saar werd z'n vrouw. Samen kregen ze een zoon, onze Tijs. Tijs had een aardje naar z'n vadertje.... en werd op slag verliefd op het mooiste boerinnetje van Durbuy....Maud. De gravin, Saar, verbood Tijs om verder contact te hebben met z'n liefje Maud. Toch bleven ze elkaar stiekem zien hoog in de bosjes. Ja, en de ambiance binnen de groep was verzekerd. We maakten ook kennis met het oudste gebouw van Durbuy, nl. de Graanhalle met het authentieke vakwerk. Het verhaal van de koeoorlog dat leidde tot het ontstaan van de stad Durbuy. We genoten ook van de kleine steegjes in het pittoresk stadje. Het vieruurtje deed ons deugd.
6de leerjaar Vrije Centrumschool Marke
Het ridderlijk avontuur zit er op. Vanaf zaterdag kon iedereen weer wakker komen in zijn eigen donzig bedje. Ze zien geen klasgenootjes meer in hun kamer. Neen, ze horen geen klaterend riviertje of zien geen bos in de buurt.
