Bij mij begon het allemaal al op de lagere school, waar ik gepest werd omdat ik klein was en niet goed mee kon tijdens het turnen...

Je wil je best doen maar het lukt je gewoon niet... Ook in de middelbare school bleef dit een hindernis al waren de pesterijen wel minder...

Ik behoorde niet bij de populaire groep op school, maar was tevreden bij mijn klasgenoten waarvan sommige ook niet de ideale vormen hadden...

Maar dan komt het moment dat je in een relatie komt en je begint te genieten van het leven... De weegschaal geeft steeds meer en meer aan... 

Ik besliste om er iets aan te gaan doen samen met mijn toenmalige partner die toen meer dan het dubbele van mij woog... Hij kreeg echter snel een eetprobleem, want hij ging van morbide obesitas op een half jaar tijd naar anorexia. Hij at gewoon niets meer, hongerde zichzelf uit, kreeg een alcoholprobleem en werkte zijn frustratie uit op mij, met de nodige overduidelijke gebaren en commentaren zoals.: Je word nog zo breed als dat je groot bent, Je hebt geen respect voor mij als je eet voor mijn neus, je bent echt een patattenzak... Gevolg zelfbeeld onder nul... 

Ik begon stiekem te eten want wou niet nog meer van die pijnlijke commentaar krijgen. Hij had mij immers mentaal zo ver gekregen dat ik mezelf niet meer aanvaarde... Na 6 jaar samenzijn maakte ik er uiteindelijk toch een einde aan, want ik werd steeds ongelukkiger niet alleen door de kwetsende reacties maar ook door mijn postuur, ik zat zelfs zo diep dat ik uit het leven wou stappen, om verlost te zijn van die mentale pijn... 

Gelukkig leerde ik de man van mijn leven kennen, stopte met roken voor hem en zijn kinderen, en werd zijn vrouw. Hij zag mijn postuur niet, maar wel wie ik vanbinnen was... Dankzij hem klom ik steeds meer en meer uit dat zwarte gat, en durfde ik terug eten zoals het hoorde... Echter had ik al de nodige verslaving gekregen, en kwamen de centimeters er plots zo gemakkelijk bij dat ik het niet eens door had, tot ik werkelijk geen enkele broek meer had die me paste... Terug geprobeerd om af te vallen met de producten van Gerlinea en nog enkele varianten, maar tevergeefs... Veel medische problemen gekregen met mijn gewrichten waardoor ik moest veranderen van job omdat deze me te zwaar geworden was... 

Op mijn nieuwe job heb ik dan Kelly, een fantastische dame leren kennen, waar ik me enorm in herkende, en waarbij ik steeds meer  over mezelf en mijn probleem durfde vertellen... Ze had me verteld over haar ervaringen die me echt emotioneel raakten... Ik hoorde mezelf spreken... Ik las haar blog op deze site en kwam tot het besef... Ik moet hier iets aan doen, dit kan zo niet verder... Mijn hartje geeft me de laatste tijd het gevoel dat het steeds wat moeilijker verloopt... En ik wil absoluut niet op mijn 42 jaar sterven zoals mijn vader. Hij was hartpatiënt, en mijn moeder is dit ook sinds enkele jaren, dus ik zou er niet aan ontkomen op de manier waarop ik nu leef... Het is nu of nooit... Mijn besluit staat vast... Ik ga voor een mini gastric bypass...

Ik ben Bianca, 36 jaar en morbide obees    (ook al lijkt dit niet zo, toch is dit het geval door mijn lengte en gewicht...).