Beste allemaal,

Eerst en vooral welkom op deze blog.

Met de naam Vanessa ga ik door het leven en dit al 36 jaar lang. Ondertussen ben ik een gelukkig getrouwde vrouw en mama van 2 meisjes en zoals bij zo velen gaat ons leven er ook druk en stevig aan toe.

Als tiener meisje werd er al vaak gevraagd of ik anorexia patiënte was. Gelukkig kan ik zeggen dat ik nooit aan anorexia heb geleden of gedacht. Ik at gewoon heel weinig  en luste ook heel weinig (zelfs met geen chocolade, koekjes of chips kon je me bekoren)tot grote ergernis van mijn mama en stiefvader en vele andere familieleden waar ik op bezoek ging.

Op mijn 21 ste ben ik alleen gaan wonen met mijn toenmalige vriend ( waar ik sinds mijn 16de een relatie mee had). Ik had 2 jobs dat ik combineerde en was som tot 16 uur weg van huis. Om 06.00 vertrok ik van huis en pas om 22.00 terug thuis. Dit heb ik verschillende jaren volgehouden. Gezien ik niets en weinig luste, kwam er niet al te veel koken aan te pas. Mijn ex vriend had ook geen interesse om te koken tot als gevolg 4 maal per week junkfood en 3 maal pasta. Mijn ex was half Italiaan langs vaders kant. Al gauw was ik snel moe, geen reserves aan vitamines en heel veel last van kleine kwaaltjes MAAR met mijn lijn was alles perfect. Ik woog toen 49 kilo met maatje 34.

Rond mijn 27 ste was ik ondertussen toch van job veranderd en werkte ik als consultant in een interm kantoor. Toen ik op een dag een werkzoekende aan het inschrijven was, voelde ik me onwel worden. Later in het ziekenhuis bleek dat ik last had van hyperventilatie aanvallen, ik werd naar huis gestuurd met een masker waar ik goed moest in ademen en het zou van zelf weer overgaan. Tevergeefs werd het van kwaad naar erger. Na heel wat dokters bezoeken en nog de opeeen volgende aanvallen, kon ik niet meer gaan werken. Weken werden maanden en een second opinie gaan vragen. Deze dokter was van dezelfde mening, het is van zelf gekomen zal van zelf weg gaan ... Mijn enig vraag was WANNEER? Helaas daar konden ze geen antwoord op geven. Op een dag heeft een tante van me het adres van een Neuro-Psycholoog door gegeven, toen hij me na een paar testen en vragen vertelde dat ik een BURN-OUT had was ik opgelucht. Hij vertelde me dat dit heel lang kon duren en heel veel therapie ging vergen door mijn Perfectionisme. Ik was zo afgezwakt door de aanvallen dat ik letterlijk niets meer kon eten, zelfs geen yoghurt of soep. Mijn mama heeft me toen terug naar huis meegenomen om voor mij te zorgen. Een maand later heb ik een punt achter mijn relatie gezet, omdat mijn ex dacht dat dit puur ging om aandacht vragen. Ik woog op dat moment amper 42 kilo.

Op mijn 28ste ben ik terug in contact gekomen met mijn beste vriend van 't school en is ondertussen mijn man geworden. Die probeerde me te begrijpen alhoewel ik het zelf niet begreep wat me was overkomen. Ik probeerde te genieten van de momenten waar ik geen aanvallen had ( kwam weinig voor) en vrijwel onmiddellijk trok ik bij hem in. Ik woog ondertussen 58 kilo. Na 4 maanden waren we in blijde verwachting. Op dat moment had ik nog steeds last van aanvallen en tegen het advies van de dokters wilden we toch gaan voor een kindje. Ze zeggen wel vaak dat u bloed keert en ik ga het wel moeten geloven want na mijn 5de maand zwangerschap had ik veel minder last van aanvallen en na de bevalling was het zelfs volledig weg. Na mijn zwangerschap woog ik 78 kilo en op korte tijd was ik afgevallen tot 63 kilo.

Op mijn 29 ste was ik weer zwanger ( gewenst maar niet gepland, zo snel toch niet, maar zeker welkom). Bij deze zwangerschap kwam ik nog eens 22 kilo bij en stond mijn balans op 85 kilo. Ik voelde me enorm, ongezond maar na enkele maanden stond ik weer op 63 kilo en daar is ook blijven stilstaan. Ik had altijd gedacht dat ik terug zo slank zou zijn, dit lag in mijn aard om mager te zijn, alleen heb ik me vergist.

Vandaag de dag ben ik 36 en weeg ik 73 kilo en wil er nu iets aan doen. Ik heb heel veel kleine en zelfs een grote kwaal en wil daar zo snel mogelijk van af, eveneens gewoon voor mijn moraal en goed gevoel.

Ik heb de 2 laatste jaren geprobeerd om op te letten met wat ik eet, verschillende diëten gevolgd maar in tegendeel ben ik zelfs nog zwaarder geworden.

Voor het jaar 2017 is mijn doel om minstens 10 kilo te vermageren, gezonder en bewuster te gaan eten. Alleen met ons druk leven net zoals zo velen is dit niet echt van zelfs sprekend.

Start datum :  maandag 09/01/2017

Groetjes,

Vanessa