Vandaag wou absoluut Tohar spreken. Ik was er gewoon zeker van dat hij iets met die verdwijningen te maken had. Ik keek in zijn garage, maar ik zag zijn auto niet staan, dus zei ik maar tegen de bewaker dat ik gewoon even zijn vrouw wilde spreken. De bewaker liet duidelijk merken dat hij Tohar zijn vrouw, Tatiana, niet kon luchten. Uiteindelijk liet hij me dus naar binnen gaan en zat ik voor ik het wist in de lift op weg naar Tatiana. Tot mijn verbazing zag ik Tatiana van de ene kant naar de andere kant door haar kamer lopen, het was net alsof ze haar koffers aan het pakken was. Ik stapte binnen en vroeg of ze ergens heen ging. Haar gezicht zag er opgezwollen uit en ook zijzelf was een beetje zwakjes, ik merkte meteen dat er iets goed fout zat. Ik zei dat ik haar man wou spreken, waarop ze antwoordde dat ze wel wist waarom. Ik zou denken dat hij die meisjes heeft vermoord, maar daar had Tatiana geen mening over. Ze zei dat ze niets met hem te maken had, ze was gewoon een cadeautje van Landman voor Tohar, vreselijk vond ik dat. Ze moet alles doen wat Landman haar beval. Ik wou Tatiana helpen weg te vluchten, en gelukkig aanvaardde ze mijn voorstel, dus regelde ik een taxi voor haar. Net toen ze wou weggaan, hoorde ik iets rammelen in haar jaszak. Pillen, dacht ik meteen. En inderdaad, toen ik vroeg wat het was, zei Tatiana dat het Rohypnol was, een verkrachtingsdrug. Tatiana vertelde dat Landman ze aan jonge meisjes gaf, in de Isis club, een club waar zij ook was beginnen werken in het begin. Ze had de pillen gevonden in de jas van Tohar, twee nachten geleden. Ik dacht na en besefte het goed, twee nachten geleden. Twee nachten geleden was Theresa verdwenen!
Ik begon alles op een rijtje te zetten. Ik dacht goed na. Charnay Swanepoel was het eerste slachtoffer, en zij werd om zes uur 's morgens gevonden. Dan hadden we Amore , die om zes uur 's avonds werd gevonden. Als derde slachtoffer was er India King, die om twaalf uur 's nachts gevonden werd. Er was een regelmaat, een regelmaat van de klok. Nu wist ik het zeker: het verminkte lijk van Theresa Angelo zou morgen gedumpt worden om twaalf uur 's middags, tenzij ik haar op tijd kon redden. Nu is er geen tijd meer te verliezen.
Zenuwachtig liep ik in snelle pas langs de nachtclubs voorbij, naar het restaurant dat ik had uitgekozen om iets te eten met Riedwaan. Riedwaan is een goede vriend, iemand van bij de politie, ik mocht hem helpen bij de zaak van het vermoorde meisje. Ergens voelde ik gewoon dat het om een seriemoordenaar ging, maar daar ging ik me nu nog geen zorgen over maken. Riedwaan ging me nu wat meer informatie geven over wat we al hebben, ik was benieuwd. Eindelijk was ik aangekomen in het restaurant, en zag ik Riedwaan meteen zitten. Het rapport kwam vrijwel meteen voor mijn neus te liggen, en mijn maag kromp meteen ineen toen ik alle details zag staan. Met veel interesse vroeg ik wat vragen aan Riedwaan, wanneer ze ongeveer was vermoord, op welke locatie, met welk wapen enz... Ik vond het vreselijk toen hij vertelde dat het meisje, Charnay Swanepoel was haar naam, haar ogen waren lekgeprikt, en dat waarschijnlijk nog voor ze dood was. Aandachtig keek ik verder naar het autopsierapport. Alle gegevens stonden erin, al de uiterlijke kenmerken van het meisje, tot in de details. Ik merkte op dat er bij stond dat ze een tatoeage had op haar linkerbil dat waarschijnlijk niet ouder dan 2 weken was, dus vroeg ik welk symbool dat het was. Riedwaan vertelde me dat het twee verticale lijntjes waren met een X ertussen. Ik was benieuwd naar de betekenis ervan, maar vergat het even en las verder in het rapport. Alles wees erop dat deze moordenaar zijn werk zorgvuldig had uitgevoerd en dat hij duidelijk een afkeer had van vrouwen. Ik stopte het rapport vlug terug in de envelop en stopte het in mijn tas. Riedwaan zei me nog dat ze dachten dat het meisje onder invloed was van Rohypnol of iets dergelijks toen ze vermoord werd. Het meisje heeft duidelijk weerstand gebruikt, zei hij, aangezien ze veel kneuzingen had, haar lippen gebarsten waren en haar tandafdrukken in haar lippen stonden. Nu was mijn deel gekomen, ik moest onderzoeken waarom het meisje haar keel werd opengesneden nadat ze vermoord werd. Met welke reden zou iemand zoiets doen? Waarom zou hij dat gedaan hebben als ze toch al dood was? Voorlopig was het voor mij nog een raadsel. Ridwaan gaf me nog het adres en telefoonnummer van de moeder van het meisje, voor moest ik eens met haar willen gaan praten, wat ik zeker en vast nog zal doen. Toen werd het tijd om afscheid te nemen, er kwam een bepaalde spanning toen Riedwaan mij vroeg met hem mee te rijden, maar ik weigerde beleefd. Tussen Riedwaan en mij zal er altijd iets speciaals blijven, dat is zeker, maar daar moest ik me nu niet op focussen. Ik ben te voet terug naar huis gegaan en heb nog wat liggen piekeren over waarom het meisje was vermoord.
