 |
|
|
| |
 |
|
| 20-06-2011 |
 Anna State Park |
In plaats van de geschiedenis in te duiken zijn we al 1 ½ dag bij Verizon geweest om een mobile hotspot aan te schaffen zodat we overal kunnen internetten. We baalden er zo van om vaak geen internet te hebben terwijl het wel in de advertenties van de campings wordt aangeboden. Dick is er dus even ingedoken en wist natuurlijk in no time beter hoe het werkt dan de verkoper. Het heeft 1 ½ dag geduurd omdat we geen Amerikaans burger servicenummer hebben. We hadden Bruce wel kunnen vragen om zijn medewerking en zijn social security number te geven, maar dat wilden we niet. Uiteindelijk na 2 keer heen en weer rijden naar de motorhome om formulieren te halen, kregen we vanmiddag toestemming om een mobile hotspot aan te schaffen waar je ook nog een hoop geld voor moet betalen. We kunnen nu bijna overal internetten en e-mails ontvangen. Morgen gaan we op deze camping dus maar 2 dagen bijboeken omdat we nog geen tijd hebben gehad om alles te bekijken. We hopen dat het morgen een beetje droog weer is, want de afgelopen nacht was het bar en boos en de weersverwachtingen zijn niet al te best. We laten ons daar niet door uit het veld slaan, dus morgen regenjassen aan en er op uit.
|
|
|
|
|
| 22-06-2011 |
| Battlefield Fredericksburg |
Vandaag zijn we de naar de Battlefields van Fredericksburg geweest. We zijn met een toer meegelopen geleid door een gids en deze mevrouw wist heel erg enthousiaste verhalen te vertellen. Het valt ons op dat Amerikanen daar heel erg goed in zijn om enthousiast de geschiedenis of wetenswaardigheden over te brengen. Op 11 december 1862 werd Fredericksburg aangevallen. We bevonden ons midden in de civil wars. Je staat dan ook echt op de plek waar het allemaal begon en er is zwaar gevochten. Er lag zelfs nog een stuk verdedigingsmuur uit die tijd. Het maakte heel veel indruk op ons en soms stond het kippenvel op mn armen als je hoort hoeveel doden en gewonden er zijn gevallen. We hebben een wandeling door Fredericksburg gemaakt en dan zie je aan de etalages van de winkels dat de herinnering aan de civil wars nog heel erg speelt of commercieel wordt uitgebuit. sMiddags zijn we naar Chatham gegaan een historisch gebouw en het hoofdkwartier van de Union. Vanuit de tuin van het Chatham gebouw heb je een heel mooi uitzicht op Fredericksburg. Het was allemaal heel erg indrukwekkend. In de tuin van Chatham building stond nog een Catalpa boom in volle glorie, deze boom stond er ook al aan het begin van de oorlog (1862).
Het was een bijzonder indrukwekkende dag.
|
|
|
|
|
| 23-06-2011 |
| Spotsylvania |
Spotsylvania is ook zon plaats waar vreselijke gevechten hebben plaats gevonden. De gevechten in Fredericksburg duurden slechts 2 dagen. De gevechten in Spotsylvania duurden van 8 tot 21 mei 1864. Vandaag hebben we deze battlefield bezocht. De gids die ons rond leidde wist het allemaal fantastisch enthousiast te vertellen. Hier konden we ons een nog betere een voorstelling maken van het gebied waar de gevechten hebben plaatsgevonden. Eigenlijk vond de oorlog plaats op een ruimte gelijk aan 3 of 4 voetbalvelden. De gids wist het verhaal zo te brengen dat je ieder moment verwachtte dat er een regiment soldaten door het struikgewas aan kwam marcheren. Ook hier werd de oorlog op een vreselijke manier bevochten. Het is dat we niet langer in dit State Park kunnen blijven omdat het Park het hele weekend volgeboekt is, dus morgen moeten we verhuizen. Als we langer hadden kunnen blijven, hadden we graag nog een paar plekken in de omgeving willen bezoeken. Uiteindelijk ligt hier de basis voor het Amerika van heden.
|
|
|
|
|
| 24-06-2011 |
| een hoop verkeersdrukte |
|
We hebben een camping uitgekozen heel dicht bij Washington DC en met een busstop aan de overkant van de ingang van de camping. We hadden gelezen dat je met deze bus naar het metrostation kon reizen en dat leek ons de beste manier om naar Washington te gaan. We vonden het niet verstandig om dat met de Jeep te doen. Dick had al uitgezocht dat we, vanaf het State Park Interstate 95 moesten volgen, op de snelweg kom je dan op een gegeven moment een bord tegen dat je naar de camping verwijst. We vertrokken om half elf en het was maar een uur rijden, dus relaxed. Eerst moesten we nog even diesel tanken. Dick had al een tankstation op de route gevonden waar de diesel het goedkoopst is. Het tanken met de motorhome is ook altijd een heel feest. We komen dan aan bij een tankstation en meestal ga ik eerst even kijken waar de dieselpomp is. Dick volgt dan, onder de nodige belangstelling van alle klanten. Hij stuurt als een volleerde vrachtwagenchauffeur de motorhome tussen alle autos door, soms gaat dat niet zo goed omdat er minder ruimte is dan wij hoopten en dan moet de Jeep afgekoppeld worden. Zo ook deze keer, allemaal onder de nodige belangstelling. Aangezien wij 2 tanken hebben moet er eerst één tank volgepompt worden en dan moet de motorhome gekeerd worden om de andere tank vol te pompen en dat allemaal bij een normaal pompstation, waar je niet echt de ruimte hebt om met zon groot ding te manoeuvreren. Als we klaar zijn met tanken kan de Jeep weer aangekoppeld worden en kunnen we weer op weg. We zijn dan wel een half uur tot 3 kwartier verder.
Naarmate we dichter bij Washington kwamen werd het verkeer steeds drukker. Er worden hier ook veel nieuwe wegen gebouwd en dat houdt ook vreselijk op. Op een gegeven moment gaf de Garmin aan dat we weg 395 moesten volgen. Dick begon al te twijfelen want de camping lag vlak aan de Interstate 95, maar we hebben toch maar gedaan wat de Garmin voorstelde omdat we geen van beiden bekend zijn in de omgeving. Nou, dat hebben we geweten. De weg voerde dwars door de stad, soms met 3 banen naast elkaar vol met autos, langzaam rijdend. Er werd constant aan de weg gewerkt, dan was er weer een baan afgesloten en moest al het verkeer naar een andere baan. Dat is niet leuk als je 18 meter lang bent en je bent afhankelijk van mede weggebruikers om je er tussen te laten, dan zijn Amerikanen ineens niet zo aardig meer. Ze duwen allemaal door soms onder luid getoeter en Dick kan dan niet nalaten om aan het touw van de hoorn te trekken. Daarbij moesten we ook nog op de borden letten en af en toe onze 18 meter tussen de autos sturen om geen afslag te missen. Dick bleef er gelukkig heel erg relaxed onder en deed het allemaal geweldig. We hebben de hele weg door de stad geen truck gezien, alleen personenautos en bestelbusjes en daar reden wij dus tussen. De truckchauffeurs weten natuurlijk allemaal dat je gewoon op de Interstate 95 moet blijven als je naar het noorden van Washington wil. Op een gegeven moment gingen de rijbanen richting een paar viaducten en we konden geen kant meer heen. Er stonden ook borden langs de kant van de weg met daarop aangegeven dat de auto niet hoger mocht zijn dan 13 foot en nog iets. Wij zijn inderdaad 13 foot en nog iets, maar we weten niet hoeveel die nog iets is en of deze hoogte inclusief of exclusief de aircos op het dak is. Na het eerste viaduct hoorde ik Dick zeggen; Ik vind dit niet leuk, maar we waren er wel onder door. De tweede ging ook goed, maar bij het derde viaduct begon er voor we er waren al een bord op te lichten waarop stond U bent te hoog, dat waren wij dus. We dachten allebei
.nu hebben we een probleem
.je kunt namelijk geen kant uit. Onze redding kwam toen we vlakbij het viaduct waren en de weg zich splitste en toevallig reden wij in de rij die niet onder het viaduct ging. We slaakten een zucht van verlichting. Een stuk verder stond een bord langs de kant van de weg waarop stond dat trucks niet verder mochten rijden maar een andere weg moesten nemen. We vinden altijd dat wij geen truck zijn maar een motorhome, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee dus
. hebben wij de omweg maar genomen. Uiteindelijk arriveerden we om half 3 op deze camping. Toen moesten we nog lunchen want dat was er nog niet van gekomen. Morgen gaan we Washington een bezoek brengen.
|
|
|
|
|
| 25-06-2011 |
| Washington DC |
Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan omdat we zoveel mogelijk van Washington wilden zien. De bus naar het metrostation stond op de halte van de camping en we hadden op de camping al kaartjes gekocht voor de hop on hop off bus. We weten uit ervaring dat je dan een redelijke indruk krijgt van een stad. Met de bus naar het metrostation en met de metro nog een keer overstappen is natuurlijk ook al een hele ervaring. Dick opperde vanmorgen nog om met de Jeep naar Washington te gaan, maar na de ervaringen van gisteren vond ik dat niet zon goed plan. We hebben gekozen voor een organisatie die drie ritten door de stad maakt en we hebben er twee gevolgd en zijn op een gegeven moment uitgestapt bij het Witte Huis. Dat is heel erg bijzonder om voor het huis te staan van de machtigste man op dit moment ter aarde. Op een gegeven moment ging de voordeur open en wij zeiden straks komt Michelle met de honden naar buiten om ze uit te laten, maar helaas geen Michelle gezien. Eerst hebben we gelunched op een terras in de hoofdstraat van Washington en toen zijn we te voet verder gegaan. Er waren ontzettend veel toeristen in Washington die allemaal de highlights wilden zien. We hebben alle monumenten van nabij bekeken, het Wite huis, het Lincoln memorial, het monument van de Tweede Wereldoorlog, het Capitool, het Jefferson gebouw, enz. Het was allemaal erg indrukwekkend. We vinden het wel heel erg jammer dat we hier niet zijn op de 4de juli, want de stad wordt al helemaal voorbereid voor de festiviteiten. Vanmiddag liepen we over The national Mall, een parkachtige omgeving en daar werd de ene tent na de andere neergezet met aankondigingen voor Blues muziek, Jazz Music, Latin en bedenk het allemaal maar, dus dat wordt één groot feest.
Wat ons opviel in Washington is het geweldige aantal grote gebouwen en dan zijn het geen wolkenkrabbers, maar hele grote statige gebouwen, straten vol. Het was ook interessant om door een betere wijk te rijden waar een privéschool staat, waar de dochter van Clinton bv. heeft opgezeten, het leek wel een kasteel.
|
|
|
|
|
| 26-06-2011 |
| een paar dagen rust |
We zijn vanmorgen verhuisd. We hadden allebei een beetje genoeg van de drukte. Het oorspronkelijke plan was om noordelijker naar New York te gaan misschien met een tussenstop, maar Dick wilde graag naar een camping van US Army Corps of Engineers, daar hebben we goede ervaringen mee. De dichtstbijzijnde camping was 170 mijl naar het westen, dat eind rijden hadden we er wel voor over want Dick wil een paar dagen rustig kunnen werken en ik heb ook zo mijn dingen te doen. We zijn dwars door Maryland naar het westen gereden en op het laatste moment een stukje noordelijk. Voor zover we hebben kunnen zien is Maryland ook een prachtige staat. We staan op een camping net over de grens van Pennsylvania en wijken dus een behoorlijk stuk van de oorspronkelijke route af. We hadden gehoopt hier tot 5 juli te kunnen blijven staan, maar alle campings zijn volgeboekt in verband met 4 juli, ook deze camping. De Amerikanen hebben een lang weekend vrij. Wij kunnen hier blijven tot vrijdagmorgen en dan vrijdagmorgen naar de receptie gaan om te vragen of er nog een plek vrij is tot 5 juli. Dat vinden we te riskant, want als er geen plek meer is hebben we een probleem. We moeten dus op internet gaan zoeken naar een camping voor het weekend.
Vanavond hebben we wat rondgelopen en we staan aan een heel mooie rivier. Midden in de rivier stonden mensen te vliegvissen en de omgeving is prachtig. We zullen ons de komende dagen hier wel vermaken.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
