 |
|
|
| 30-05-2011 |
 dienstmededeling |
Morgen vertrekken we van deze camping en gaan weer naar een State Park. We zijn dan niet te bereiken, maar proberen wel onze E-mail te checken bij McDonalds of zo.
|
|
|
|
|
|
| watervallen |
We hebben vandaag de watervallen bezocht, in totaal 8 en dat zijn veel watervallen. We gingen eigenlijk iets te laat weg, maar het kost veel tijd om de rit voor te bereiden en uit te zoeken waar je dan precies moet zijn. Er moet nog voor proviand gezorgd worden voor onderweg, want op de wegen die wij rijden is geen Burger King. We vertrokken om half twaalf, de route die Dick had uitgestippeld was helemaal geweldig, wat een natuurschoon. De watervallen waren ook prachtig er was er één bij waar je achterlangs kon lopen, heel bijzonder. De laatste was de mooiste, de meest indrukwekkende en vooral de vermoeiendste. De trail naar de waterval was 3 km. heen en 3 km terug, de berg op en de berg af op een pad met stenen en boomstronken bij een behoorlijk hoge temperatuur is erg vermoeiend. Het was de moeite waard, de waterval was prachtig. We ontdekten dat je helemaal tot boven de waterval kon komen en dat hebben we ook gedaan. Er waren een aantal jongens over rotsen tot vlak boven de waterval geklommen. Als ik dat zie, denk ik daar wil ik ook staan. Ik vergeet ter stond dat ik al 65 jaar ben en dus ben ik ook over de rotsen geklauterd en stond op het punt waar de waterval naar beneden valt. Dit was heel erg indrukwekkend en ook wel erg eng. Het geluid van het vallende water en de diepte maakten erg veel indruk op ons, wat een natuurgeweld. Op een gegeven moment vond Dick het mooi geweest en zei dat ik maar niet verder moest gaan en hij had gelijk. Toen we weer terug liepen zagen we dat er een aantal jonge mensen vlak naast de waterval langs de steile wand omhoog waren geklommen om daarna in het water te springen. Het is maar goed dat de ouders niet wisten wat ze op dat moment uitspookten. De wandeling terug was, te heuvelachtig, te vermoeiend (we zijn natuurlijk niet de jongste meer) en te warm. Terwijl wij liepen te worstelen om het pad weer af te lopen (ruim een uur), werden we constant gepasseerd door rennende en springende jonge mensen, wat een energie. We zijn over schitterende wegen naar de camping terug gereden. Toen we bij de motorhome waren gearriveerd waren we allebei behoorlijk stijf van de wandelingen. We zijn het over één ding eens North Carolina is een prachtige staat en met name de Smoky Mountains zijn schitterend en we begrijpen ook niet zo goed dat iedereen altijd met vakantie naar het westen wil.
|
|
|
|
|
| 31-05-2011 |
| Internet hotspot |
We zijn vandaag weer verhuisd en hebben ongeveer 229 km. gereden. We staan nu op een camping van US Engineers in een bos en aan een kunstmatig meer vlakbij de plaats Wilkesboro en het is hier erg warm, vanmiddag 37 graden Celcius, dus de airco moet weer hard werken. De plekken waar je mag staan zijn altijd heel erg ruim, dus je zit niet op het bord van de buurman te kijken. Deze campings worden prima onderhouden en de douches en sanitair zijn redelijk schoon. De prijs voor een motorhome van het formaat van onze Dynamax, aangesloten op water en elektriciteit is per nacht $ 22. De Jeep mag er gratis bij staan. Met het pasje dat ik laatst voor $ 10 heb gekocht, kreeg ik ook hier 50% korting (maar alleen bejaarden hebben daar recht op), dus voor $ 11 per nacht hebben we hier een prima plek onder de bomen in de schaduw. We hebben hier zelfs internet, niet op de plek waar we staan maar een hotspot bij de receptie. Een nacht op een commerciële camping kost al gauw $30 oplopend tot $60 per nacht.
We hebben een gedeelte van Pisgah Forest gekruist en het was prachtig. Het grootste deel van de rit ging over de Interstate en dat rijdt lekker door ook al ga je over de bergen, het zijn prachtige wegen. We kregen op een gegeven moment 30 miles met regelmatig een afdaling van 6%, dan staan er allemaal waarschuwingsborden langs de weg voor trucks. Ze moeten goed op hun snelheid letten en mogen alleen op de rechterbaan rijden en als hun remmen het begeven zijn er regelmatig ramps langs de kant van de weg (eigenlijk grote zandbakken met aan het eind een verhoging) om tot stilstand te kunnen komen. Ik was blij dat Dick achter het stuur zat, want wij zijn natuurlijk ook gewoon een truck en als je de berg af gaat voel je dat echt wel. Het hele gevaarte waar je mee rijdt wil alleen maar naar beneden en wel zo snel mogelijk. Je bestuurt een paar ton (motorhome + Jeep). Om met zon gewicht onder je een afdaling te rijden, vergt veel concentratie, inzicht en controle, maar het ging allemaal weer heel erg beheerst.
Onderweg langs de snelweg kwamen we een heel groot bord tegen met maar 3 woorden erop Live your dream daar waren we toch wel even stil van, want dat is precies wat we nu aan het doen zijn.
|
|
|
|
|
| 02-06-2011 |
| Cascade Falls |
We zijn vandaag eerst maar eens naar het visitor centre van de Staat North Carolina gegaan. We werden weer te woord gestaan door heel erg vriendelijke mensen en nadat we hadden uitgelegd wat we wilden, zoeken ze ook met veel geduld van alles voor je uit. Wij hadden twee wensen (als we de dirt roads van Dick even niet meerekenen), we wilden naar de Cascade falls en we wilden naar de Weeping Rock bij Boone. De Cascade Falls hebben we gezien, maar we hebben al zoveel prachtige watervallen gezien, dat we hier niet meer warm of koud van werden, hiermee doen we de Cascade Falls tekort omdat het een prachtige waterval is. Soms loop je dan in zon donker bos en ineens zie je een prachtige bloem.
De Weeping Rock was toch wel wat ver en dat vonden we eigenlijk zonde van onze tijd omdat we alleen maar een rots wilden zien, dus we moeten gewoon nog een keer terug om alle dingen te zien die we nu laten liggen. Bij het visitor centre informeerde Dick naar dirt road of off road rijden en de jonge man achter de balie was gelijk geïnteresseerd en hij heeft een hele mooie oude weg voor ons uitgezocht die gaan we morgen rijden.
Eindelijk heb ik ook schoenen gekocht om te hiken en ze zijn rose, dus het thuisfront hoeft niet bang te zijn dat wij worden overvallen door wilde beesten want die schrikken zich helemaal een hoedje van zulke schoenen en gaan er als een haas (beer) van door.
|
|
|
|
|
| 03-06-2011 |
| leuke ontmoeting |
We hebben nog twee dagen bijgeboekt op deze camping, want het is hier heel erg stil en rustig (we lijken wel een stel bejaarden). We wisten niet zo goed welke kant we na deze camping op wilden en daar komt bij dat bijna alle campings aan water in de weekenden volgeboekt zijn. Als er dan al een plek vrij is, is het niet de allerbeste plek meestal een in de brandende zon. Hier moeten we morgenochtend wel verhuizen, maar 2 plaatsen naar links en in de schaduw. We gaan hier dus maandagmorgen weg naar het noorden. Morgen gaan we even overleggen hoe we de rest van de route aan gaan pakken, want als we in dit tempo verder reizen staan we over 4 weken weer mij Bruce en Mila voor de deur en dat is toch niet echt de bedoeling.
Vanmorgen hebben we de route gereden die de man bij het visitor centre had aanbevolen. Hij had gezegd dat we ons wel moesten realiseren dat we in de middle of no where zouden komen in de bossen, dus genoeg water meenemen. Het was prachtig en we genoten volop. Op een gegeven moment reden we op een grindpad met gras en precies midden op het pad stond een auto. Ik ben nog even gaan kijken of er iemand in de buurt was, helemaal niemand. Aan de linkerkant van de auto kon Dick er niet langs en aan de rechterkant was een greppel. Volgens mij moest hij daar kunnen passeren en ja hoor met veel stuurwerk en aanwijzingen van mij was hij erlangs. Er schoot nog door mijn hoofd
en als de weg nou eens doodloopt? Maar als je dit soort dingen doet moet je daar maar niet van te voren over in zitten. Na een kwartier gereden te hebben, stonden we inderdaad in de achtertuin van een huis, niemand thuis, we zijn weer gekeerd. Toen we een tijdje gereden hadden, stond er ineens een man van een jaar of dertig midden op het pad met alleen een broekje en gympen aan. Wij stopten en hij vroeg of we verdwaald waren. Nee, we waren niet verdwaald we wilden alleen maar een dirt road rijden maar er stond ineens een huis in de weg. In dat huis woonde hij met zijn verloofde. Wij hadden een zijweg te vroeg genomen. Toen vertelde hij dat er gisteren ook al een Jeep op deze weg reed met toeristen en toen hij onze Jeep uit de verte zag dacht hij dat deze mensen terug waren gekomen om hem te overvallen en te beroven. Alleen de Jeep van gisteren was rood en onze oranje. De auto die we waren gepasseerd was van hem en hij vroeg of hij alsjeblieft mee terug kon rijden. Natuurlijk
alleen de Jeep is niet zo groot, maar op de achterband zitten vond hij ook geen bezwaar. Lopen was wel heel erg ver met deze warmte. Wat was nou het geval
. zijn paard was al twee dagen achter elkaar uitgebroken. Gisteren heeft hij hem gezocht en gevonden met een auto. Hij heeft de auto toen ergens laten staan en is met het paard naar huis gegaan. Vandaag was het paard weer uitgebroken. Hij is toen met de tweede auto gaan zoeken en toen hij in het veld liep, zag hij onze auto (toen nog volgens hem de auto van de overvallers) en is met een noodgang richting huis gerend omdat hij dacht dat we zijn huis leeg gingen roven en toen kwam hij ons tegen. We hebben hem bij zijn auto afgezet, maar waar het paard is gebleven was me op dat moment niet helemaal duidelijk.
|
|
|
|
|
| 04-06-2011 |
| Hiken |
|
Vandaag blijven we op de camping. Ik ben ziek (snipverkouden), gisteravond sloeg het in een keer toe en ik lag om acht uur met koorts in bed, vervolgens het klokje rond geslapen en vannacht 3 flesjes water leeg gedronken. Nu gaat het wel weer, ik heb alleen nergens zin in.
Even wat uitleg over het hiken Amerikanen doen dat erg graag vooral de wat jongere mensen. Door de bossen zijn allemaal paden (trails) gemaakt die heel vaak een bepaalde route hebben. Je loopt dan midden door het woud berg op berg af, over paden van aarde met heel veel stenen en boomwortels. De paden zijn soms behoorlijk nat. Je komt ook waterstromen tegen die je over moet steken, dus als je geen goede schoenen hebt moet je daar later de tol voor betalen. Dat heb ik een paar dagen geleden ervaren toen ik op gympjes naar watervallen ging kijken
..verkeerde schoenen
ik heb twee dagen pijn in mijn voeten gehad. Wij vinden het heel leuk om te doen, (terwijl we allebei niet van wandelen houden) want je bent midden in de natuur. Dit soort trails zijn er ook voor mountainbikers, daar zijn jonge Amerikanen helemaal gek van.
De bekendste trail is de Apalachian trail, die loopt van oost naar west of andersom dwars door Amerika over heel veel gebergten. Ongeveer zoals in Europa het pad naar Santiago de Compostello. Marianne en Hans misschien een idee???
|
|
|
|
|
| 05-06-2011 |
|
We zijn vandaag weer verhuisd en hebben ongeveer 229 km. gereden. We staan nu op een camping van US Engineers in een bos en aan een kunstmatig meer vlakbij de plaats Wilkesboro en het is hier erg warm, vanmiddag 37 graden Celcius, dus de airco moet weer hard werken. De plekken waar je mag staan zijn altijd heel erg ruim, dus je zit niet op het bord van de buurman te kijken. Deze campings worden prima onderhouden en de douches en sanitair zijn redelijk schoon. De prijs voor een motorhome van het formaat van onze Dynamax, aangesloten op water en elektriciteit is per nacht $ 22. De Jeep mag er gratis bij staan. Met het pasje dat ik laatst voor $ 10 heb gekocht, kreeg ik ook hier 50% korting (maar alleen bejaarden hebben daar recht op), dus voor $ 11 per nacht hebben we hier een prima plek onder de bomen in de schaduw. We hebben hier zelfs internet, niet op de plek waar we staan maar een hotspot bij de receptie. Een nacht op een commerciële camping kost al gauw $30 oplopend tot $60 per nacht.
We hebben een gedeelte van Pisgah Forest gekruist en het was prachtig. Het grootste deel van de rit ging over de Interstate en dat rijdt lekker door ook al ga je over de bergen, het zijn prachtige wegen. We kregen op een gegeven moment 30 miles met regelmatig een afdaling van 6%, dan staan er allemaal waarschuwingsborden langs de weg voor trucks. Ze moeten goed op hun snelheid letten en mogen alleen op de rechterbaan rijden en als hun remmen het begeven zijn er regelmatig ramps langs de kant van de weg (eigenlijk grote zandbakken met aan het eind een verhoging) om tot stilstand te kunnen komen. Ik was blij dat Dick achter het stuur zat, want wij zijn natuurlijk ook gewoon een truck en als je de berg af gaat voel je dat echt wel. Het hele gevaarte waar je mee rijdt wil alleen maar naar beneden en wel zo snel mogelijk. Je bestuurt een paar ton (motorhome + Jeep). Om met zon gewicht onder je een afdaling te rijden, vergt veel concentratie, inzicht en controle, maar het ging allemaal weer heel erg beheerst.
Onderweg langs de snelweg kwamen we een heel groot bord tegen met maar 3 woorden erop Live your dream daar waren we toch wel even stil van, want dat is precies wat we nu aan het doen zijn.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
