We vertrokken voor de langste rit van het jaar om 8.00u. aan ons buskot om richting Nederland te fietsen. 11 renners waren present en met een gestrekte draf vertrokken we. In de Nederlandse polders fietsen is fietsen langs autoluwe, lange en fantastisch berijdbare wegen. Vandaar ook de hoge snelheden (te merken aan de stilte in de groep, of was het het vroege startuur?). Via Mendonk, St.-Kruis-Winkel en Wachtebeke bolden we de grens over bij Oude Polder. Onmiddellijk verandering van wegdek. Geen Vlaamse beton meer maar mooi geasfalteerde, brede wegen. Via idyllische namen zoals Schapenbout, Magrette en Spui zetten we koers richting Terneuzen. Daar vonden we de 'zee'dijk langs de Westerschelde en snelden we 17km lang met zicht op 'zee'. Gewoonweg 'genieten'. Fietsen kan soms zo mooi zijn. Na 17km bereikten we Perkpolder en daar namen we ook afscheid van ons waterzicht. Zuidwaarts fietsten we opnieuw richting België en in Overslag overschreden we opnieuw de grens. Het tempo werd zowaar nog wat opgedreven om toch rond 12.00u 'binnen' te zijn wat net lukte.

Proficiat aan allen die deze mooie, langste tocht tot een succes leidde.

De renners van het 9.00u. peloton lieten zich niet onbetuigd en fietsten met 10, (Bart, Peter R., Peter V.D., Kurt, Gerrit, Dirk, Kenny, Steven, Davy en Johan) ook tot in Nederland. Hun  keerpunt was Zuiddorpe en deze fietstocht was goed voor 73km. Ook aan hen een dikke proficiat.