Fier op mezelf, zonder blaren, zonder pijn. Het is een doel dat ik heb bereikt met veel trainen (wat ik graag doe) en steun van vooral mijn lieve man die me in dit alles steunde. Nu meer dan een maand na de 100K en ik blik terug, dan kan ik maar 1 ding zeggen "ik wil volgende editie terug meedoen". Het is niet gezegd dat ik dan mezelf even goed voel na afloop.Ik kan er alleen maar op hopen en van dromen.

Ik heb mezelf een nieuw doel gesteld, maar daarover meer in een volgend bericht.

Ik kreeg bij het trainen voor de 100k geregeld reacties zo van "Jij bent zot!" of "dat kan toch niet goed zijn zoveel lopen". In het begin vond ik dat vervelend en kon ik me er druk in maken. Nu weet ik beter en laat de reacties voor wat ze zijn. Ik luister naar mijn lichaam en ga nooit in tegen de pijngrens. Ik durf te stoppen tijdens een run als de pijn heftig is en dan een paar dagen rust in te lassen. Ik laat me begeleiden door een super osteopaat, let op voeding en rust. Allemaal zeer belangrijk.

Ik ga nog wat verder genieten op mijn wolkje van de overwinning van mijn eerste 100k.

Tot de volgende.