|
Beste Ulrik,
Het was eigenlijk heel lang geleden dat ik je nog zag, sprak. Ik vond de update aangenaam, omdat jij gewoon een heel aangenaam persoon in omgang bent, maar de update was ook wel confronterend.
Inderdaad, na het wakker worden is er de hele revalidatie, en dat is doorzetten. Ook al heb ik dat niet van dichtbij meegemaakt, door mijn eigen rugzak, kan ik me daar heel wat bij voorstellen. Je weet dat ik je moed bewonder. En ja, een moedige man als jij kan dat, dat heb je bewezen.
Er is niet alleen de lichamelijke schade, maar ook de talrijke gevolgen op korte en lange termijn, en niet alleen voor jou, voor je hele omgeving. Ik weet maar al te goed, dat het aanvaarden daarvan en omgaan met, een zware last om dragen is. Ik vind deze blog, dan ook een superidee.
Huisje, tuintje, kinderen, werken... de drukte van alle dag is de ruis die ons niet verder laat kijken. En dan hoor of lees je iets en denk je ...écht? Oei... In de loop van de tijd verzwakt een contact. Maar weet dat dat niet wil zeggen dat we niet aan je denken.
Ik beloof je alvast je blog aan mijn favorieten toe te voegen, en doe mijn best om wat meer op FB te zitten en hoop je spoedig daar weer te ontmoeten.
Ik wens je dan ook heel veel sterkte, maar bovenal veel geluk.
Ilse
02-04-2016 om 22:36
geschreven door Ilse
|
