Verhaaltje:

Nacht van donderdag op vrijdag:

Nasj in Viktoria haar bed gaan liggen (Viktoria bij mij)

Dat bed van Viktoria kraaaaakt als ge maar een beetje beweegt! Heel de nacht KRAKKRAKKRAAAAK

Medisch geschoolde personen zullen al denken: "ah, bewegingsdrang!"

's Morgens vroeg ga ik bij haar: "ah, buikpijijijnnnnnn"

Ik doe een klein onderzoekje. Ik ben geen actieve urgentieverpleegkundige meer maar bij eigen volk.....

Vlam, duidelijke loslaatpijn (voor de leken onder jullie: bij het indrukken van de buik matige pijn, maar bij het loslaten verschrikkelijk.....)

aan de rechterkant van haar buik! Ik denk direkt: APPENDICITIS!!!

Naar het UZ in de Brusselse rand. (met mijn vader: ik mag nog steeds niet rijden wegens het "bewustzijnsverlies".

Daar een halve dag beziggehouden. echo, scanner,.... Appendix niet te zien, later het bericht geen appendicitis. Ik al aan mijn eigen aan 't twijfelen. Vroeger had ik van mijn oren gemaakt maar nu was ik een stille muis.

Uiteindelijk toch een jonge assistent: "ik ga ze openmaken en laparoscopisch gaan kijken!" Ik gelukkig.

Ik zou vroeger zelf geassisteerd hebben, maar met mijn 1 hand....

Na het OK. Schoorvoetend: "Duidelijke appendicitis, gescheurd, vocht en etter in de buik,......."

Ik dacht: "YES, BOON, GE KUNT HET NOG!!!!" Allé, dat waswel een overduidelijk geval.

Nu ligt ze in 't UZ, dagenlang antibioticum IV.  

Weer in de pataten gevallen. Vrouw pa bijgeroepen. Ze vonden dat ik nogal lag te staren. Dokter van wacht geroepen. 

Samen vonden ze het nogal vreemd! 100 gebeld (of 112)

Collega's van post Dilbeek (bedankt mannen) gekomen. Naar OLV Aalst gedaan (mijn dossier daar en volgens mijn ma hèt ziekenhuis!)

Nachtje observatie: bloedafname, dringende scan, EEG,....Uit het bloed bleek dat het lactaatgehalte een beetje gestegen was. Kan op epilepsie wijzen. Protocol van scanner en EEG  waren nog niet klaar.

Ondertussen ben ik weer thuis, maar mag maaaaaanden niet met de auto rijden!

Godverdoe... dus!