We zijn terug aangekomen in Bali . Niet in het drukke Kuta Beach , maar in het rustige Padang Bai , al zitten alle hotels hier ook vol . Rustig naar het strand of de markt , of een uitstapje maken ...
Het is een fantastisch schouwspel waar een heel gemeenschap aan meewerkt , ieder pikt zijn viske mee ( en het wordt hen gegund en ze leggen het naast hun teensletsen ) en bakken makreel worden weggedragen . We zagen zelfs de netten schoonmaken . En hun kindjes poseren graag in hun blootje voor de camera ( photo mister , photo ). Een heerlijke voormiddag , alweer . Trouwens het is hier niet altijd even zonnig als op onze foto's , na de middag dikwijls "drash national" gietende regen . Een goede mssage maakt dan veel goed .
Dan komen de vissersvrouwen mee in actie : de vis wordt in grote bakken gewassen , gesorteerd , gedragen .... . Als de bakken vol zijn steken ze de vis aan de zijkant omhoog om nog meer te kunnen stapelen .
Bijna live verslaggeving van de activiteiten hier 's ochtends terwijl jullie nog sliepen . Honderden vissersboten varen in de ochtend binnen en worden op strand gedragen . De dragers krijgen als beloning makreel .
Spiderman is oorspronkelijk van Indonesië , kijk maar . Nee , in Flores was er een leuk plekje waar de rijstvelden zoals een spinnenweb worden aangelegd .Iedere familie heeft een spie in zijn bezit , naast hen kweken aanverwante families hun rijst . Indrukwekkend om te zien . Met nog twee gelukkige locals met een Tourbandana .
Plaatjes geschoten bij onze laatste bootochtend ... Werner is de bootmummie en de jongen was de enige local aan boord die Engels kende ( zeker wel 50 woorden ) . Michael , was zijn naam , een schat van een jongen die heel hard zijn best deed . Hij kreeg ook nog Engelse les bij van Georges .
Eèn van de toppers van de reis : de Komodovaraan . Geweldig beest , gevaarlijk , onder begeleiding van een gids ( of twee ) gewapend met stok eindigend op een mik om het beest op zijn nek te klemmen of om zijn gevoelige neus te raken ...
Komodovaranen zijn vleesetend . Zijn zijn dus ook gevaarlijk voor de mens . De laatste twintig jaar zijn er hier twee mensen gestorven aan een varanenbeet ( gebeurt niet als je die laat verzorgen ) . Zo'n varaan kan 100 kg wegen en loopt sneller dan de mens . Hij eet zelfs zijn eigen baby's ( de eerste foto's zijn een babyvaraan , heeft andere kleuren en kan tot zijn vier jaar in de bomen leven om zo te overleven , hij leeft dan op insecten en kleine knaagdieren ). Hoe jonger het dier , hoe gevaarlijker . Een grote varaan eet herten , buffels , apen . Hij bijt zijn prooi in de poten en verspreidt gif en wacht desnoods 10 dagen tot de dood er op volgt . En dan kan hij er voor een maandje tegen .
Na vijf dagen windstilte ( op onze blog dan ) , zijn we aangekomen op Lombok . Na een vierdaagse boottocht op de Indische Oceaan ( alles ging meteen zo snel dat ik deze tocht nog niet kon aankondigen ) zijn we nu even toe aan rust in een chique hotel . Het waren vier dagen dobberen ( met prachtige zichten en de Komodovaraan in de hoofdrol ) , en ook veel zwalpen en rollen ( ik typ nu precies nog op een bewegend toetsenbord ) . Kortom : na 46 uur vliegen en wachten dachten we : alles kan beter : 70 uur varen ( op alle uren van de dag en de nacht ) . Een Franse toilet , geen stoel of tafel , zeven Slovenen en twee Zwitsers , vijf locals voor de kook en de vaar , slapen op het dek , snorkelen , wandelen , zeeziek ziijn ( uw verslaggever dan toch ) , waterval bezoeken en ... wassen in de zee . De volgende uren of dagen bestoken we U met een karrevracht aan foto`s , van varaan tot zonsondergang , visvangst , oceaangenoegens en nog veel meer .
