|
Marathon van Antwerpen 21 april 2013.
Zaterdag 20 april 2013
Het vertrek
Hè, hè, het is zover. Waar ik al maanden naartoe aan het leven ben,
gaat nu echt gebeuren. Een kleine koffer
gepakt voor mezelf, Isabelle en de kinderen want we hebben een familiekamer
geboekt in het Holliday Inn Express-hotel in Antwerpen en vertrekken reeds de
zaterdag 20 april naar Antwerpen. Ik zie het echt niet zitten om op zondag om
5u op te staan, een anderhalf uur met de wagen naar Antwerpen te rijden en dan
holder-de-bolder nog eens een marathon te lopen. De vele voorbereidingen, vele
en lange trainingen, het gezonde marathon-eten (wat wel frequent overgeslagen
werd ;-)), weinig alcohol. Hulde daarmee
ook aan mijn omgeving om hiermee, en met mij, te dealen!
Het startbewijs en borstnummer
Zaterdagmiddag vertrekken we richting Antwerpen maar voor we
richting hotel rijden nemen we eerst de afrit richting linkeroever waar het marathon-dorp
gelegen is om het borstnummer op te halen en een bezoek te brengen aan de
runners-beurs. Dit dorp doet me onmiddellijk denken aan een festival zoals
TW, tenten, eetkraampjes, reclame voor alles wat van ver en van dicht met het
lopen te maken heeft,
Als we in de hoofdtent binnenwandelen dan zien we dat er
bijna niemand staat om de startbewijzen en borstnummers op te halen. Onmiddellijk naar de rij gewandeld waarboven
een plakkaat staat marathon 1-800. Ik
heb via mail mijn nummer reeds doorgekregen 236. Een vriendelijk meisje heeft
met een brede glimlach het envelopje aan Mathisse. Joehoe!
Nadat ik ook nog mijn T-shirt heb opgehaald (waarvan Isabelle zegt dat
die van de 10 miles mooier zijn) komen we helemaal in de stemming. In deze tent zijn nog heel wat kraampje met
allerlei samples en merchendise. Ik heb
niets meer gekocht omdat ik eigenlijk op alles voorzien was.
Het hotel
Na de Waaslandtunnel 5 keer (!) te zijn doorgereden omdat de
GPS ons hotel niet vond (wat een excuus) komen we aan in ons hotel. We installeren alles vlug en gaan dan, met
stadsplan in de hand, op verkenning in Antwerpen. We voelen ons als echte toeristen. Op twintig minuten van het hotel ligt de
grote markt waar we de finish van morgen gaan bekijken en dan stappen we via de
Sint-Annatunnel terug naar Linkeroever tot aan de start. Op die manier weten we hoeveel tijd we moeten
voorzien om morgen van het hotel naar de start te wandelen.
Daarna gaan we terug via de tunnel naar het historisch
centrum van Antwerpen waar we nog een hapje eten. Natuurlijk lekker gezond: de kinderen
genieten van McDonalds en Isabelle en ik eten een lekkere pita! Om 10u30 kruipen we onder de wol want om 6u30
loopt de wekker af. Nog een nachtje slapen.
Zondag 21 april 2013
De wekker loopt af en we maken ons klaar om naar het ontbijt
te gaan. Om 7u15 zitten we ons vol te
proppen met een suikerontbijt en cafeïne!
Croissants, donuts en boterhammen met confituur, een tweetal espressos
en ik ben klaar om te vertrekken.
Vlug nog alles inpakken en in de wagen terug plaatsen want
we moeten ingecheckt zijn tegen 11u55, maar dan ben ik nog steeds onderweg in
de marathon. Eventjes afrekenen en een ticket
vragen om de parking te mogen verlaten in de namiddag en we vertrekken dan te
voet richting start op linkeroever.
Normaal is dit ongeveer een wandeling van iets meer dan een half
uur. De spieren worden op die manier
goed opgewarmd. De dag begon eigenlijk
best goed want om een 200 meter van het hotel zie ik plots een roze briefje
liggen, ik ben nog fit genoeg om me te bukken, want 10 laat ik niet zomaar
liggen!!!! Ik geef het aan Isabelle, dan kan ze terwijl ik loop, met de kindjes
een ijsje eten. Op het moment dat we uit
de Sint-Annatunnel komen horen we de omroeper zeggen dat de deelnemers aan de
marathon zich mogen bij hun pacers voegen.
Ik wil de marathon proberen te lopen onder de 4 uur, dus moet ik me bij
de groene ballon voegen. Tja, ik weet
het, de kleur is niet zo mooi, maar als ik hem wil lopen in 4u15 dan is het een
paarse ballon. De keuze is dus snel
gemaakt. Nog een dikke knuffel aan de
kinderen en Isabelle, die direct na de start terug de oversteek maken om me te
zien passeren na 6 kilometer. Dan gaan
we aftellen en vertrekken we stipt om 9u30 met 2000 mannen en vrouwen voor een
tocht in en rond Antwerpen van 42,195 kilometer. Na honderd meter staat mijn gezin uitbundig
te supporteren en dan ben ik weg. Een
kleine lus op de linkeroever waarna we de Waaslandtunnel induiken. We zijn nu 2 kilometer onderweg. Het doet vreemd om met zon bende door een
tunnel van 1750 meter te lopen. Het
zweed druppelt langs mijn gezicht, wat is het hier warm en bevangen. Ondertussen heb ik in de eerste paar
kilometer al een paar mensen zien stoppen
om te plassen
waaronder één van
onze pacers en zelfs iemand die in de Waaslandtunnel het rioolputje probeerde
te vullen.
Op 5 kilometer krijgen we onze eerste bevoorrading. Ik heb me voorgenomen geen enkele bevoorrading over te slaan, om te hydrateren
en om de nodige voedingstoffen binnen te krijgen. Ik neem een AA-drankje (met draaidop, want
dan kan ik het sluiten en een aantal kilometer bij me houden) Net voorbij het 6 kilometerpunt zie ik al van
ver Isabelle en de kinderen op de trap van het Zuiderterras staan. Ik zwaai uitbundig en gooi hen een
kushandje. Ik voel me goed. Ik heb een goed tempo en loop dan verder het
onbekende tegemoet. Via het Zuid en het
Kiel Park komen we aan het 10 kilometerpunt.
Daar wordt een tussentijd genoteerd.
Ik zit op een mooi schema. Ik
haal gemiddelden van 5:10 tot 5:25 per kilometer. De volgende plaats waar we passeren is
Hoboken en vandaar gaan we richting Wilrijk.
In Wilrijk bereiken we halfweg koers.
De halve marathon is een feit en we kunnen beginnen aftellen. We worden begeleid dor duizenden enthousiaste
mensen langs het parcours en om de vijf kilometer is er ook een DJ bezig met
opzwepende muziek te draaien, majorettes dansen langs de straat, steltenlopers
wijzen ons de weg, etc
Bij het 21-kilometerpunt merk ik dat ik nog steeds het tempo
kan halen die ik op de eerste 10 kilometer haalde. We houden vol. Ondertussen verbroeder ik ook met de mensen
waarmee ik al een 20-tal kilometer samenloop. Ik ben de enige waarvan het zijn eerste marathon
is. Ze waarschuwen me allemaal voor het
punt aan de 30 kilometer waar de man met de hamer staat te wachten. We zullen zien
toch maar het eten en het
drinken niet overslaan!
We lopen nu door Berchem, richting Borgerhout. Het punt van de 30 kilometer ligt net voor
het Rivierenhof. Ik voel met nog steeds
super en kan het tempo nog steeds aanhouden.
We lopen het Rivierenhof binnen, wat een fantastisch park is dit!!!! Schitterend
gewoon. De man met de hamer komt niet,
oef!
Kilometer 33
Potverdikke, ik krijg kramp in mijn rechterkuit, steeds
opnieuw, die rechterkuit! Ik ga eventjes
aan de kant en neem een boom vast om te stretchen. De kramp gaat eruit maar het is nu een kunst
om een tempo te vinden waardoor ik de krampen kan onderdrukken. Ik moet hierdoor mijn tempo laten zakken tot
net onder de 6:00. Tegenslag. Dit komt vooral omdat ik door omstandigheden,
te weinig lange afstanden heb kunnen trainen, weet ik. Maar we hebben nog overschot om binnen te
geraken binnen onder de 4u.
Kilometer 40
Nog iets meer dan 3 kilometer en dan zijn we er, dan heb ik
mijn eerste marathon gelopen! Een kleine
helling doet mijn benen helaas helemaal verkrampen, ik moet nu afwisselend
stappen en lopen want ik krijg de krampen niet meer weg. Pijn, ongelooflijk!!! Mijn tempo zakt daardoor ook enorm, maar ik
zal het halen, niet die me eraan doet twijfelen om deze uit te lopen.
Kilometer 42
We gaan de hoek om richting finish, ik stap op dat moment,
ik zie de kinderen staan en Isabelle, ik stap op hen af, geef hen een high-five
en loop dan met twee verkrampte benen, met een van pijn vertrokken gezicht
richting aankomstlijn. Ik heb het gehaald
Aankomst
Ik weet nu al dat het aankomstfilmpje niet om aan te zien
zal zijn, maar ik ben binnen onder de 4uur.
Ik ben ongelooflijk trots op mezelf.
Ik neem mijn pet af om een medaille te krijgen van een lid
van de Antwerpse Snorrenclub. Die zeg: Proficiat,
mijnheer.
Achter de dranghekkens zie ik Isabelle en de kinderen aan
komen lopen. Ik neem hen stevig vast en
begin te janken. Waarop Camille vraagt:
Waarom weent papa nu! Van blijdschap, opluchting
en trots.
De Marathon van Antwerpen, wat een ervaring. Wie had ooit gedacht (anderhalf jaar geleden
rookte ik nog een pakje per dag) dat ik hem zou lopen. Ik niet in ieder geval. Maar ik heb het gedaan! Ik doe het waarschijnlijk noit meer, maar ik
had het voor geen goud willen missen.
22-04-2013, 11:06
Geschreven door udevelter 
|
