|
Na het schitterend resultaat van vorige week tegen Dadizele waren de verwachtingen voor deze week iets hoger mede ook doordat we in de heenwedstrijd Lendelede koel afgemaakt hadden met 5-1. Dat het ons deze wedstrijd wat stroever zou vergaan, merkten we al vanaf minuut 1.
Sommige Passendale-spelertjes hadden in het begin wat last van de vallende ziekte of volgden ze gewoon hun trainer die op zijn zondagse schoenen schaatste op het gladde, bemodderde speelveld? Het was dan ook Lendelede die voor het eerste gevaar kon zorgen, gelukkig gaf Lien geen krimp. Ook de daaropvolgende afstandsschoten en de resem uitgespeelde doelkansen werden door onze keeper uit het doel geranseld.
Het was Staf die de eerste Passendaalse kans voor zijn rekening mocht nemen. De kleine man wurmde zich door enkele Lendelede-spelertjes maar zijn poging werd in laatste instantie gestuit door de thuisdoelman. Dat beide ploegjes aan elkaar gewaagd waren bleek ook uit de ruststand, 0-0.
De tweede helft zagen we eenzelfde beeld uit de eerste helft. Lendelede zorgde voor het meeste doelgevaar maar onze keeper was werkelijk niet te verslaan vandaag tot groot jolijt van de vele meegereisde FCP-supporters. Ondertussen werd haar naam vlot in de scoutingsrapporten neergepend. Ondermeer FC Wachtebeke, Sporting Sint Rita en Cercle wortegem vroegen mij naar de vraagprijs, maar ik kon hen enkel meedelen dat wij onze keeper niet kwijt wilden en dat verdere transferzaken rechtstreeks met haar makelaar/vader Jan dienden besproken te worden.
Ondertussen waren we reeds het laatste kwartier ingegaan en toen gebeurde het! Uit het niets zette Eli zich door op de rechterflank, kwam naar binnen, schakelde met zijn brede schouders zijn rechtstreekse tegenstander uit om uiteindelijk hard uit te halen, de bal verdween via de paal in doel. 0-1. Langs de lijn begonnen de supporters onder leiding van Tine de polonaise in gang te zetten. Sweet Caroline weergalmde over de Lendeleedse velden.
De spelertjes voelden zich plots in hun sas en gingen als 1 blok vechten voor het behoud van de voorsprong. Luka nam dit wel heel letterlijk en werpte zich voor de bal op de grond, jammerlijk genoeg foutief bestraft. Ook de tackles van Wannes zijn ondertussen een lust voor het oog geworden alsook de verre uittrappen van het verdedigende duo Lowie - Louis-Lysander. Toen de wedstrijdleiding het bevrijdende fluitsignaal gaf, was het tijd om voor onze overwinnings-duik, hopelijk 1 die we na de winter nog veel mogen zien.
Na de wedstrijd polste de lokale interviewer nog even naar de verwachtingen voor de terugronde. Het woord werd gegeven aan T3 Patrick. "Het klopt dat onze ploeg beter beginnen voetballen is na mijn aanstelling, maar of het ene met het andere te maken heeft kan ik moeilijk zeggen. Ik ben vooral blij voor de spelertjes dat ze een positieve evolutie hebben doorgemaakt en daar zullen we de komende weken nog even van nagenieten." Gepolst naar de mentale weerbaarheidstechnieken die hij toepaste tijdens de laatste trainingen, bleef Patrick toch wat oppervlakkig. "Een slager verklapt toch ook niet hoe hij zijn stoofvlees bereidt? Een mental coach doet dit ook niet."
Het laatste woord was aan Jan stamboom, boterham, boomstam of hoe heet die nu ook weer?? "Ik ben trots op wat mijn dochter vandaag presteerde, maar laten we eerlijk zijn de hele ploeg was supersterk. Ik had een moeilijke dag en ook de liters alcohol van de dag ervoor speelden mij parten, maar mijn hoofdpijn is volledig verdwenen na de deze glansprestatie. "
Trainer Jens zag dat het goed was en bedankt hierbij de volledige ploeg voor de inzet en natuurlijk ook de Passendaalse spionkop voor de geleverde ambiance. Zoals een echte dirigent betaamt graag applaus voor.... Ben, Nancy, Tine, Patrick, de vrolijke opa van Luka en Jan.
Een overweldigend applaus voor de spelertjes Lien, Lowie, Louis-Lysander, Wannes, Luka, Staf en Eli.
(Remie en Miel konden jammer genoeg niet meevieren, maar na nieuwjaar doen we dit zeker over.)
14-12-2013 om 14:51
geschreven door Trainer Jens 
|
