|
Beste ouders,
Er moet mij
iets van het hart. Na de overwinning tegen Lendelede een viertal weken geleden
dacht ik dat we eindelijk de goede weg ingeslagen waren maar de laatste weken
merk ik alleen maar achteruitgang in plaats van vooruitgang en als trainer is
dat enorm frustrerend. Wat in de wedstrijd op zaterdag gepresteerd wordt, is
meestal een weerspiegeling hoe er getraind werd op dinsdag. Ik ben vooral
teleurgesteld in de manier hoe sommige kinderen een training aanvatten en hoe
ze andere spelertjes negatief beinvloeden. Blijkbaar is het tegenwoordig een
tendens geworden om het omgekeerde te doen van wat een trainer/leerkracht/ouder
zegt. Ik heb heel mijn leven gevoetbald en het altijd heel graag gedaan. Een
training meer of minder deerde mij niet. Of we nu een pasvorm, loop-of schietoefening
of wedstrijd speelden, het maakte mij niet uit en voor zover ik mij herinner waren
mijn ploeggenootjes ook steeds enthousiast.
Uitspraken
als ik vind het saai bij een zeldzame pasvorm maakt mij kwaad. In de
wedstrijd wordt op vandaag nog geen enkele pas gegeven, 1 omdat we liever zelf
een goal maken en een actie maken, 2 omdat we het nog niet naar behoren kunnen.
Ik wil dat de spelertjes verbeteren. Tot op vandaag is dat nog altijd de enige
echte verantwoordelijkheid van een trainer, spelertjes beter doen voetballen.
Ik stel alleen vast dat het met deze groep heel moeilijk blijkt te zijn. Ik kan
heel de training tikkertje en verstoppertje spelen als ik wil, maar daar
schieten we in de wedstrijd niets mee op. Een voetbalvereniging is tot op vandaag nog
altijd niet gelijk aan een jeugdbeweging. Ik voel me meer kleuterbegeleider dan
trainer op sommige momenten.
Na de
belabberde pasvorm probeerde ik het laatste kwartier nog een wedstrijdje te
spelen, een matchke, normaal het leukste moment van een training voor iedere
voetballer.
Uiteindelijk
zijn 4 van de 8 beginnen wenen. Eerst en vooral zaten ze niet bij hun vriendje
in de ploeg, daarnaast mochten ze geen keeper zijn, ook mochten ze niet van
voor staan. De ene spelert duwt te veel dan ander past niet. Na enkele jaren
sportkampen gegeven te hebben is dit het ergste wat ik in al die jaren al
gezien heb en dat zegt veel. Het zijn en blijven kinderen, maar als ik ze
vergelijk met andere ploegjes tegen wie we spelen dan is er een groot verschil
in leergierigheid. Jammer, wat ik blijf geloven in de potentie!
Verleden
week kon ik door werkomstandigheden geen training geven. Nico wist mij te vertellen dat de training ook
1 grote chaos was en hij in principe de training kon stilleggen na een
kwartier. Na nieuwjaar komt er nog een spelertje bij wat maakt dat bij een
volledige beschikbaarheid slechts negen op tien spelertjes geselecteerd kunnen
worden voor de wedstrijd. Het zal aan de spelertjes zijn of ze willen meespelen
op zaterdag of niet want Ik zal de wedstrijdselectie maken op basis van gedrag
tijdens de training.
Binnen twee
weken is er een jeugdvergadering en zullen we bespreken hoe we meer vat kunnen
krijgen op de groep want uiteindelijk is het toch de bedoeling dat er iets
geleerd wordt.
Begrijp me
niet verkeerd! Ik zie ze graag ;)
De goede band die ik heb met de spelertjes wil ik absoluut behouden en dat kan
maar op 1 manier: RESPECT VOOR ELKAAR, niet alleen voor de trainer/ouders maar
ook tussen de spelertjes onderling.
Mvg,
Jens
04-12-2013 om 09:53
geschreven door Trainer Jens 
|
