Na lang en ongeduldig wachten is op 8 juni om
22u30 een klein wondertje geboren:
Lucas
Oh wat zijn we blij met Sarah haar metekindje, Bart zijn
neefje en ons 4de bruidskindje (in gedachten dan toch, want in
werkelijkheid zal hij daar nog iets te klein voor zijn )!!
Ondertussen waren we dus 2 weken
na onder tweede ondertrouw. We hadden al wat gesleuteld aan de muziek en de
teksten van onze huwelijksmis, maar nu moesten we nog even checken of mijnheer
pastoor dit ook wel allemaal zag zitten. De avond voordien hadden we nog een
aantal knopen doorgehakt over teksten waar we nog tussen twijfelden en we waren
er dus helemaal klaar voor om ze door pastoor Claessens te laten keuren.
Toen we op 25 mei bij hem binnen
kwamen, was hij opnieuw even hartelijk als bij onze eerste ontmoeting. Samen
namen we de teksten door en kregen we hier en daar nog een kleine tip. Maar
over het algemeen hadden we toch al onze best gedaan en zag het er al heel goed
uit! Ziezo.. dat is ook geregeld!
EINDELIJK, EINDELIJK!! Na bijna
een half jaar te wachten was de dag aangebroken waarop Sarah voor het eerst haar
trouwkleed mocht gaan passen. Nu hopen
dat men de opgeschreven borst-, buik- en heupomtrekken goed had gelezen en dat
de jurk dus als gegoten zou zitten. Om half 10 werden we ten huize boetiek
Maya verwacht. Deze keer waren er slechts 2 juryleden om streng te komen
keuren, gezien het 3de jurylid haar babybolle buik moest gaan showen
op een trouwfeest van de schoonfamilie. Mooi op tijd kwamen we bij de winkel aan,
papa Steenackers geladen met zijn fototoestel.
We mochten meteen verder doorlopen naar de paskamer, waar de assistente van
Maya Sarah in de jurk hielp. Meteen schoot papa Steenackers in zijn
startblokken om een hele fotoreportage te maken. Op dit moment kwam Maya binnen
die ook zeer tevreden was over hoe het kleed bij haar bruidje paste. De
omtrekken waren dus absoluut in orde.. nu nog de lengte! Na het steken van
tientallen speldjes en heel wat links, rechts en teruggedraai was ook de lengte
zoals ze hoort te zijn. Uiteraard moest papa Steenackers hier ook nog een flink
aantal fotos van trekken, terwijl mama Steenackers goedkeurend vanaf de kant
van de kamer zat te kijken. Jammer maar helaas, maar na nog een tijdje genieten
voor de spiegel moest het kleed ook opnieuw uitgetrokken worden zodat de lengte
aangepast kan worden. Gelukkig is het nu minder lang wachten dan vorige keer
tot de volgende pas! 24 juli is het opnieuw zover en gaat ook de
dan-niet-meer-babybolle-zus opnieuw mee (als het kleintje het toelaat aan de
mama :o))!
VANDAAG IS HET NOG EXACT 100 DAGEN TOT ONS HUWELIJK!!!!
Uiteraard moesten we dit vieren! Gelukkig moesten we allebei maar een half dagje werken. Hierdoor konden we zalig in het zonnetje op een terrasje op de Grote Markt in Lier met een biertje/glaasje rosé klinken op onze 100 dagen! Nadien gingen we nog even een kijkje nemen in de omgeving van het begijnhof gezien we hier onze huwelijksreportage doorgaat. We zagen onszelf al, helemaal in tenue, staan poseren. Nu maar hopen dat het op onze datum even mooi weer is als deze namiddag.
Een onweerstaanbare bruidegom
moet uiteraard vergezeld worden door een oogverblindende mannelijke suitehelft.
Bij het kiezen van het kostuum van Bart, hadden we ook meteen hét kostuum
gezien voor onze mannen.En wie konden
we voor het showen ervan beter meenemen dan onze (schoon-) papas (en uiteraard
ook (schoon-)mamas voor de extra goedkeuring)? Zoals uiterst ervaren
topmodellen showden ze elk hun kostuum en kregen, van zodra de juiste maat
gevonden was, van zowel ons bruidskoppeltje als van de (schoon-)mamas een zeer
goedkeurende blik. Nu moesten we nog op zoek gaan naar de juiste das om van het
kostuum een perfect geheel te maken. Gezien papa Vanderheyden als laatste zijn
kostuum aan had, was hij ook de Chinese vrijwilliger om de dassen op uit te
proberen. Das, na das, na das werd uitgeprobeerd terwijl papa Vanderheyden
kritisch gekeurd werd door 5 toekijkende, strenge juryleden. Uiteindelijk waren
we het er alle zes over eens en werd de mooiste das uit de collectie gekozen.
Vanaf nu kunnen de andere mannen van de suite komen passen.. en uiteraard hun moves
oefenen om net zoals onze (schoon-)papas op 28 augustus als echte topmodellen
rond te paraderen :o)
Na onze laatste afspraak met de
deken, had deze ons aangeraden om stilaan een afspraak met de pastoor te maken.
Deze afspraak ging dus door op 11 mei. We werden om 20u bij hem thuis verwacht
en wisten eigenlijk helemaal niet wat we moesten verwachten.
Vol verwachting belden we aan, en
gelukkig deed enkele seconden later een hartelijk man de deur open. Vanaf het
eerste moment hadden we een goed gevoel bij deze man. We namen plaats aan de
tafel en het eerste wat hij checkte was onze doopbewijzen. En aiaiai blijkbaar
was er toch nog iets mis. Wij dachten dat onze beide doopbewijzen waren
toegekomen, maar pastoor Claessens vond plots het doopbewijs van Bart niet meer
tussen de andere papieren. Geen probleem, hij zou dit nog wel eens bij de deken
checken (en wij zullen dat ook nog wel eens bij de deken checken).
Dan volgde het serieuze werk. Plots
haalde de pastoor hetgeen boven wat de voornaamste reden was waarom we naar hem
waren toegekomen: het blad dat ons bij de deken thuis zweetdruppeltjes op ons
voorhoofd veroorzaakt (oeps, waren we al vergeten!). Op dit blad stonden 3
vragen over onze waarden en of deze waarden overeen komen met deze van Jezus
en het Evangelie SLIK! Rustig begon de pastoor deze vragen voor te lezen Hierbij
wisselden we even een snelle (misschien een klein beetje angstige) blik uit:
wat moesten we hier nu op antwoorden? Gelukkig laste de pastoor na de eerste
vraag een korte pauze in, waarbij hij meteen ook zei dat we niet echt op deze
vragen moesten antwoorden, maar dat we hier enkel voor onszelf over moesten
nadenken. OEF! Hierna ging hij dus verder met voorlezen en kwamen we aan het
echte belangrijke deel: het moment dat we onze handtekening moesten plaatsen om
aan te geven dat we in vertrouwen en uit vrije wil met elkaar willen trouwen.
TUURLIJK WILLEN WE DAT!! Snel plaatsten we alle drie onze handtekening,
waardoor we dus nu ook voor de kerk in ondertrouw waren!
Pastoor Claessens had blijkbaar
ook verwacht dat we al (de aanzet tot) onze huwelijksmis bij ons hadden. Weer
wisselden we even een angstige blik uit.. want dit hadden we uiteraard niet
meegebracht. Met een bang hartje biechtten we op dat we al wel verschillende
teksten hadden gekozen, maar dat dit nog niet definitief was en dat we dit ook
niet hadden meegebracht. Gelukkig stelde hij ons snel gerust dat dit absoluut
geen probleem was en maakten we een afspraak voor 2 weken later. To be
continued
Hoera!! We zijn eruit geraakt!
Deze namiddag zijn we onze trouwringen gaan kiezen (en mooi dat ze zijn!).
Nadat we vorige keer naar Vera waren gegaan, hadden we nog ettelijke uuuuren de
verschillende mogelijkheden bekeken. Uiteindelijk ging het nog tussen 2
(soortgelijke) koppeltjes. Na deze 2 nog een keertje hebben gepast, was de
definitieve keuze gemaakt!
Hierbij nog eens bedankt aan Vera
en Mario voor de persoonlijke coaching!
Natuurlijk willen we als
pasgehuwd koppeltje zo snel mogelijk na ons huwelijk op honeymoon. Onze
voorkeur ging al een tijdje naar Kreta.. dusmoesten we hier maar eens wat informatie over gaan vragen. Na advies te
hebben gevraagd aan een reisagent hier in Wilrijk, kregen we een aantal
boeken met informatie mee om zelf eens uit te pluizen. Tussen alle drukte door
vonden we hier en daar toch de tijd om dé locatie uit te zoeken om een
fantastische huwelijksreis te hebben! We wilden graag op 2 verschillende
locaties logeren op Kreta, eerst in het oosten en later in West-Kreta, om zoveel mogelijk van dit mooie eiland te ontdekken.Een kleine week later hadden we 2 hotels
gekozen en trokken we opnieuw richting het reisbureau om hiervan een offerte te
laten maken. Gelukkig zaten we op stevige stoelen of we waren er letterlijk
afgevallen. Ongelooflijk, wat een hoge prijs! We vonden nu wel dat onze
honeymoon speciaal moest zijn, maar we mochten nadien toch ook geen spijt
hebben van al het geld dat we hadden verspild. Met het excuus we komen later
nog wel eens terug verlieten we het reisbureau. We moesten toch ook leuke
hotels op Kreta vinden, waar we geen fortuin moesten betalen? Dus besloten we
om zelf op zoek te gaan..
Het belangrijkste was dat we op
Kreta zouden geraken, dus de eerste taak was op zoek gaan naar een vlucht. Na
een beetje vergelijkend werk te hebben gedaan (en na enkele goeie tips te hebben
gekregen), boekten we onze vluchten. Nu moesten we nog op zoek naar 2 mooie
hotelletjes. Na opnieuw wat zoekwerk vonden we hetgeen we zochten. Dus het ligt
vast: 16 dagen Kreta! Eerst logeren we 9 nachten in een suite met zeezicht in
Oost-Kreta en dan blijven we nog 7 nachten in een typisch Grieks hotelletje in West-Kreta.
Wat moet een mens nog meer hebben?
Sinds enkele weken hadden we een
afspraak gemaakt op 19 april om de dagplanning te bespreken met onze
ceremoniemeester. Na een kleine vertraging kwam hij bij ons aan. Samen namen we
nog een keer de vragenlijst door die we hadden gekregen bij onze eerste
ontmoeting. Gezien we deze al enkele weken geleden hadden ingevuld en
doorgemaild, konden er toch nog een aantal zaken aan worden toegevoegd.
Later maakte Eddy een kladversie
op van hoe onze trouwdag zal verlopen. Enkele dagen later kregen we deze dan
via mail toegestuurd. Zo weten we nu dus ook al hoe vroeg we zullen moeten opstaan,
wanneer Sarah ongeduldig haar bruidegom staat op te wachten, wanneer we als
bijna-getrouwd koppeltje (elk apart) naar de kerk vervoerd zullen worden,
wanneer we als getrouwd koppeltje buiten de kerk zullen komen etc etc!
Vanaf nu lijkt het nog echter dan
voordien! We blijven ongeduldig de dagen aftellen!
Sarah had al sinds lang haar
droomjurk gevonden.. maar nu moesten we er nog voor zorgen dat onze bruidegom
niet in zijn jeansbroek aan het altaar zijn bruid zou staan opwachten. Samen
met Sarah en mama Vanderheyden ging hij op 17 april op stap om een
onweerstaanbaar kostuum te zoeken. De voorkeur ging naar De Ceremonie. Jammer
genoeg was de service in deze winkel niet zoals we verwacht hadden, waardoor we
ons dus vrij snel terug naar buiten begaven. Dan maar eens gaan horen bij
Ducheynne. Hier werden we met open armen ontvangen en kon onze bruidegom alle
mogelijke kostuums, gilets en dassen uitproberen. Na wat gepas was DE outfit
gevonden
En bij deze kan ik (Sarah) wel
verkondigen dat hij er absoluut onweerstaanbaar uitzag en dus ook zal uitzien op onze trouwdag!!
Op 31 maart hadden we een
afspraak gemaakt om de laatste zaken in orde te brengen met de deken van onze
kerk alvorens we een afspraak konden maken met de pastoor. We wisten absoluut
niet wat er nog allemaal geregeld moest worden.. maar blijkbaar moesten we
enkel kijken, luisteren en ja-knikken terwijl er enkele papieren werden
ingevuld.
Als afsluitertje vroeg de deken
of het lang geleden was dat we de kerk gezien hadden. Dat was inderdaad zo,
gezien we nu niet braaf elke week naar de zondagsmis gaan en de laatste
communieviering die we er hadden gezien ook al 2 jaar geleden is
Of we ze nog eens wilden zien??
Tuurlijk! Na ongeduldig te kijken hoe alle deuren werden geopend en te wachten
tot het licht van de kerk aan was (het was dan ook 9u s avonds), kregen we de
plaats te zien waar we elkaar officieel ons ja-woord zullen geven. Geen van ons
beide hoefde iets te zeggen, de blikken die we met elkaar uitwisselen vertelden
alles. Een hele avond, tot zelfs dagen nadien, zweefden we. Nu kunnen we zeker niet
meer wachten tot 28 augustus er eindelijk is!
27
maart: D-day om onze bruidskindjes nog schattiger te maken dan ze al zijn! Om
half 11 hadden we met zen tienen afgesproken om de mooiste tenues van de winkel
te ontdekken. Mama Vanderheyden kwam iets later, want die had die ochtend al
tot half 11 hard gewerkt. Om het wat vlotjes te laten verlopen ontfermde de
vrouwelijke helft van het gezelschap zich eerst over de outfit van ons
bruidsmeisje, terwijl de mannelijke helft de zoektocht startte naar de outfits
voor onze bruidsjongetjes. Al snel werd een outfit gevonden waar ook Anyana
haar oogjes van gingen stralen. Toen ze met mama Anouchka uit het pashokje kwam,
was het wel duidelijk dat dit voor haar dé tenue was. Al zwierend voor de
spiegel konden we het ons helemaal inbeelden hoe ze veel harten zou veroveren
op onze grote dag! Nu nog voor onze bruidsjongetjes. De mannelijke helft was uiteraard
zeer blij met de hulp van de vrouwelijke helft. En dus ook hier werd snel iets
gevonden.. maar toch ontbrak er nog iets. Gelukkig lopen er in winkels heel
vriendelijke verkoopsters rond die ons maar al te graag ter hulp snelden. En zo
werd bij de jongetjes het ontbrekende stuk nog gevonden. Na ook hier een
pasbeurt, en wat geswitch van maten, werd ook hier de keuze gemaakt!
Ondertussen arriveerde ook mama Vanderheyden en die zag dat het goed was. Nog
snel iedereen de gsm/videocamera omhoog om dit schitterende plaatje vast te
leggen.
Van
al dat kiezen en passen had iedereen natuurlijk razende honger gekregen.
Gelukkig zaten we in het midden van de stad en moesten we niet ver lopen om met
zen allen nog gezellig s middags een hapje te gaan eten en mee te vieren dat
we weer een stapje verder zijn!
Na al enkele uurtjes op zoek te
zijn geweest naar mooie teksten voor in onze huwelijksmis, begon het te
kriebelen om ook wat te sleutelen aan de muziek voor tijdens de ceremonie. Er
waren al 2 liedjes die we er zeker in wilden hebben.. nu beslissen op welk
moment ze het best pasten en nog eens goed peinzen over de andere nummers. Sarah
had op een avond al wat opzoekwerk gedaan en eens op een trouwsite gaan
spieken wat andere bruidskoppels hadden gespeeld. Na op een avond samen nog
eens wat cds door te zappen en op internet te zoeken, waren we zo doodop dat
er toch niet veel meer van zou komen. Maar enkele dagen erna begonnen we terug
vol goeie moed opnieuw alle cds door te zappen en heel het internet af te
zoeken. Uiteindelijk waren we er bijna uit.. maar het moeilijkste vonden we toch
wel de liedjes voor de intrede van de suite en de intrede van de bruid. We
wilden zeker geen cliché nummer, maar wel zo één dat iedereen de neiging had
om vol verwachting achterom te kijken. Wat een geluk dat Bart op dat moment in zijne
goeie was. Plots vond hij een nummer dat we allebei fantastisch vonden om onze
suite op naar binnen te laten wandelen. Nu nog eentje voor de intrede van de
bruid. Net toen Sarah de zoveelste cd in de cd-speler wilde steken, hoorde ze
Bart zeggen ik heb het.. Het liedje begon te spelen en Sarah kreeg spontaan
tranen in haar ogen van ontroering. Dus dat is het geworden! Voor degene die
willen weten welk liedje het is: allemaal komen naar Sint-Jan Vianney op 28
augustus om 11u!
Leve de overuren! Op woensdag 10
maart was het voor Sarah tijd om een namiddagje de stad in te trekken om alle
mogelijke winkels af te schuimen om ideetjes op te doen voor DE tenue waarin
onze bruidskindjes absoluut onweerstaanbaar zouden zijn. Kuierend over de Meir
in een zalig lentezonnetje winkel in, winkel uit.. Het idee groeide meer en
meer, nu nog een datum om ze alledrie tezamen te krijgen. Uiteraard wilden we
ook graag onze ouders erbij.. dus na even wat over-en-weer gemail en gebel toch
een datum kunnen prikken: 27 maart is D-day!
Nu de drukke
maand februari voorbij is, kunnen we ons terug te volle richten op al hetgeen
nog moet gebeuren. We waren half februari al eens langs Vera gegaan (lees:
tante van Bart) die haar juwelierszaak in de winkelstraat van Aartselaar heeft
om ideetjes op te doen voor onze trouwringen. Jammer genoeg waren we uit het
oog verloren dat het toen enkele dagen voor Valentijn was.. met een drukte van
jewelste tot gevolg. Daarom hadden we afgesproken om op maandagavond 1 maart
nog eens terug langs te gaan om rustig te kunnen kijken en passen (toch handig
he, zon privé-service!). Man, man.. wat is dat moeilijk! Zoveel keuze en
zoveel mooie ringen! Uiteindelijk twijfelden we nog tussen 4 verschillende
ringen maar we kunnen moeilijk 4 trouwringen kopen he! We zullen het nog maar
even laten bezinken, regelmatig eens in het foldertje kijken dat we hebbeen
meegekregen en eind april nog eens teruggaan om ze allemaal nog eens goed te
bekijken. Gelukkig hebben we nog wat tijd om te twijfelen
Uiteraard horen
bij een spiksplinternieuwe trouwjurk ook spiksplinternieuwe schoenen, dus
gingen Sarah en mama en papa Steenackers op 6 maart een bezoekje brengen aan
Van Look in Zandhoven. Dit was een zaterdagnamiddag.. en we vreesden dus het
ergste voor het massa volk dat er zou zijn. Bij het binnenkomen trokken we een
nummertje: 11.. dat viel goed mee, dachten we! Jammer genoeg stond er
aangegeven dat men bezig was met klant nummer 67! Ach ja, dan zetten we ons
rustig neer en kijken we even naar wat al de andere klanten kopen (en hoe erg
sommige van hen kunnen twijfelen!). Uiteindelijk was het dan aan ons. Na even
een korte toelichting te hebben gegeven over het trouwkleed en de verwachtingen
van de schoenen, verdween de verkoopster en kwam even later terug met een
gigantische stapel schoendozen. Eerst een keuze maken van de juiste kleur, dan
van de juiste hakhoogte en dan schoen-in, schoen-uit en paradeer van hier naar
daar om dan een definitieve keuze te maken! Nu nog zien dat Sarah deze
schoenen kan inlopen zonder dat Bart deze ziet!
Al onze familieleden, vrienden,
collegas enz. zijn ondertussen al een hele tijd op de hoogte van de heugelijke
gebeurtenis die er staat aan te komen.. maar natuurlijk kunnen we niet trouwen
zonder dat de wet hier ook weet van heeft.
Op vrijdag 19 februari zijn we
dus langs het districtshuis van Wilrijk geweest om de datum en het uur van onze
burgerlijke trouw vast te leggen. We hadden al vanaf de eerste avond van onze
verloving besloten dat we wet en kerk op verschillende dagen wilden, zodat het
geen race tegen de tijd zou worden. En omdat in augustus onze ouders en
schoonouders nog gaan genieten van een deugddoende vakantie (en we hen er wel
graag bij hebben op onze burgerlijke trouw :o) ), wilden we dit graag op zaterdag 31
juli. Gezien een burgerlijke trouw maximum een half jaar op voorhand geboekt
kan worden en wij dus 3 weken na de ingang van dit half jaar al stonden te
springen om een datum vast te leggen, waren we uiteraard het eerste koppel dat
zich aanmeldde voor deze dag. En dus hiermee lag het zo goed als vast, enkel
nog gaan tekenen en het is echt officieel dat we gaan trouwen!
Twee weken later, op 4 maart,
zijn we dus opnieuw naar het districtshuis geweest om onze handtekening te
plaatsen, waarmee we verklaren dat we bereid zijn om vanaf 31 juli om 10u30
(maar voor ons eigenlijk maar vanaf 28 augustus) in kasteel Steytelinck ons
leven te starten als man en vrouw!
De voorbereidingen gaan verder (wel even op een lager pitje)!
Tussen alle drukte door, hebben
we hier en daar toch nog een gaatje gevonden om verder te werken aan alle
voorbereidingen. Begin februari hebben we de DJ geboekt die ervoor moet zorgen
dat onze genodigden zich zeker niet vervelen op ons avondfeest. Bij deze kunnen
we meteen wat reclame maken voor ons
forum: iedereen die een liedje kent waarvan hij/zij zoiets heeft van met
dit liedje, zal jullie avondfeest gegarandeerd een super leuk feest zijn die
kan dit steeds posten door op de rechterzijde van deze blog te klikken op muziek op het avondfeest. We zouden
zeggen: laat jullie volledig gaan!
Ondertussen waren ook de mamas
en schoonmamas op zoek naar een mooie outfit om hun kersverse schoonzoon
/-dochter binnen een goed half jaar te ontvangen. Mama Steenackers had al wat
opzoekwerk gedaan in boekjes en op internet en had op 13 februari ook graag een
mini-jury (papa Steenackers en Sarah) ter beschikking om haar outfit te keuren.
Dus nu was het haar buurt: paskamer in, paskamer uit, kleed aan, kleed uit,
draai links, draai rechts.. en nog ff stiekem poseren voor de foto waarvan
mevrouw de verkoopster niet mocht doorhebben dat die getrokken werd.
Uiteindelijk dacht ze de droomoutfit te hebben gevonden.. of toch niet? Neenee,
inderdaad toch niet! Toen Bart en Sarah op 19 februari het punt stonden om op
een sneeuwweekendje Ardennen te vertrekken met de Vanderheydens en aanhang
was ze nog eens in een andere winkel gaan rondneuzen. Daar had ze nog eens
een outfit aangedaan die ze eigenlijk die 13de februari ook had
gepast en die volgens de mini-jury heel mooi was, maar waar ze zelf niet
helemaal overtuigd van was. Achteraf bekeken kan dit ook zijn geweest door het tent-effect
(lees: de outfit was zon maat of 4 te groot ), want toen ze een iets gepastere
maat had aangedaan waren zijzelf als de verkoopster dolenthousiast! Gelukkig
was de winkel niet ver van waar Sarah en Bart waren.. dus kon Sarah nog heel
snel mee naar de winkel om mee te gaan keuren en te zien dat het goed was!
Ook Sarah moest nog wat
regelingen treffen om er, afgezien van de jurk, die dag uit te zien als een
echte bruid. Op 9 februari maakte ze een afspraak bij Studio Joyce om 2 weken
later een proefkapsel en proefmake-up te laten doen. Op 18 februari was het zo
ver.. en diezelfde avond werd het resultaat, boven een pakje lekkere frietjes
van de frituur, gekeurd door dezelfde jury als die van de trouwjurk. Ook had
Sarah een heleboel fotos doorgestuurd gekregen, zodat ze nog eens rustig
verder kon kijken en ideetjes opdoen voor de volgende proefbuurt in juli. Wel
eens leuk om behandeld te worden zoals een filmster!
Op 6 februari werd het tijd om
met de familie en schoonfamilie eens rond tafel te zitten om de indeling van de
dag eens te bespreken. Om 18u werd iedereen verwacht ten huize Steenackers. Het
werd een gezellige avond met kaas en wijn en nog een heleboel ander lekkers.
Uiteraard werd er ook over degrootste reden waarom we samen zaten gepraat:
onze trouw! En wat een glaasje wijn of cola,
of fruitsap, of gewoon twee prettig gestoorde schoonbroers (ja Joeri en Yves..
voel jullie aangesproken :o))
al wel niet kan doen want er is toch heel wat gelachen en er zijn een aantal
leuke ideetjes uit de bus gekomen.
Nu alles nog in een mooi geheel gieten en
dan wordt het echt een onvergetelijke dag! Wij kijken er alvast enorm hard naar uit!
Ondertussen hadden we nog steeds
geen kerk.. dus dit was het volgende werkpunt. Sint-Jan Vianney vonden we zelf
een heel mooie kerk. Onze fotograaf bevestigde dit alleen maar , gezien deze
kerk een glazen koepel heeft en dit door het natuurlijk daglicht heel mooie
fotos geeft. Nu hopen dat deze nog vrij is. Na een kort telefoontje met de
deken maakten we een afspraak op 14 januari en checkten we of de kerk nog vrij
is.. En gelukkig, ze is nog vrij op onze datum! Ondanks wij dachten dat je de
kerk volledig mocht kiezen, ging de deken er toch vanuit dat we deze kerk
hadden gekozen omdat we in deze parochie wonen. Ach ja, maakt niet uit.. we
hebben ze!
Samen met de deken vulden we
formulieren in om onze doopbewijzenaan
te vragen.. en waren we er getuige van dat onze namen in het groot in de agenda
van Sint-Jan Vianney geschreven werden. Joehoe, het staat vast!! Binnen een
tweetal weken moeten we even telefoneren om na te gaan of onze doopbewijzen
waren toegekomen en dan kon er meteen een afspraak gemaakt worden voor een
gesprek met de pastoor. Deze zal dan nagaan waarom we kiezen voor een kerkelijk
huwelijk en polsen of onze waarden overeen komen met deze van de kerk. We zijn
benieuwd!
Zoals veel verloofde koppels
wilden we ook wel eens ervaren hoe een trouwbeurs er aan toegaat. Gezien Trouw/Mariage
in Antwerpen enkel in oktober is, moesten we op zoek naar een andere locatie.
Gelukkig staat deze trouwbeurs ook in andere steden en was ze op 17 januari in
Kortrijk Expo. Na een uurtje rijden waren we gearriveerd en na nog een ommetje
rond de Expo (lees: we vonden de correcte zaal niet meteen), liepen we over de
rode loper en naast het grootste bruidsboeket ter wereld richting de beurs. Al
snel kregen we door dat we er helemaal niet zo slecht opstonden. Constant
werden we aangesproken Hebben jullie al een zaal?, Hebben jullie al een
fotograaf?, Hebben jullie al vervoer?, Hebben jullie al blablabla? en elke
keer moesten we antwoorden Jaja, hebben we al, bedankt, Ja, hebben we ook al,
En ja, dat hebben we ook al. Wat wel eens leuk was, was een standje met boeken
vol met voorbeelden van uitnodigingen. Zo konden we hier ook al eens ideetjes
over opdoen.. Na ook een nieuwe voorraad bruidstijdschriften aan te schaffen en
even toe te kijken hoe het haar van andere toekomstige bruidjes werd
opgestoken, besloten we om terug richting Antwerpen te rijden. Eigenlijk hadden we gepland om het volgende
weekend naar een andere trouwbeurs gaan.. maar we veranderen maar van idee
omdat we al genoeg ja, hebben we al hadden gezegd voor de volgende weken. Op
naar het volgende!