Vandaag sta ik kalm, uitgerust en totaal klaar aan de start van de IM Lanzarote. Gekend als de zwaarste IM. Eindelijk ga ik mezelf nog eens testen. Testen of mijn trainingsopbouw-tactiek werkt op dezen body. Dit is de start van mijn 8 ste volledige triathlon, als ik finish zal ik er 7 tot een goed einde gebracht hebben.

Swim: Ik verwacht een betere tijd dan mijn laatste 2 wedstrijden op deze afstand. Toen had ik zichtproblemen en die zijn nu opgelost. Ik zet mij redelijk vooraan en beslis om de kortste weg te volgen, gewoon langs de binnenkant van de boeien. Het zal er wel druk zijn, maar ik heb zoiets van: al wie dat trager is kan niet in mijn weg zwemmen… De eerste 200-300m zijn inderdaad om de slag komen ademen en op de benen liggen. En mij niet laten onderduwen. Ik blijf er rustig bij en onderga de “wasmachine”. Nadien komen er gaatjes en vervolgens gaten waar ik mijn tempo kan zoeken. Eerste keer uit het water en ik zie de tussentijd van 29’50”. Ah ok, dan gaan we nu tandje bijzetten… veel zwemmers ingehaald en na 1h00 en 10 sec loop ik over de mat. Doel bereikt. Als 19^de in mijn age groep, 152 overall aan land. Kan ik mee leven, en vooral: nog zo fris als een hoentje: laat het spel maar beginnen.

De wissel verloopt zoals ik hem al enkele malen in mijn hoofd had gepland. Die film had ik de nacht ervoor al enkele malen zien passeren.

Bike: Hier heb ik deze winter extra op de intervallen voor getraind. Maar eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat eenmaal de volumes in de trainingen kwamen ik de kwaliteit wat heb verwaarloosd. Maar bon de kracht zat goed en die zal ik hier wel kunnen gebruiken… In het begin vliegen ze me langs alle kanten voorbij, maar wat erger was, de benen deden pijn en voelden niet goed aan… Na km 40 komt Marc me voorbij en vanaf dan houd ik min of meer mijn plaats. Ik ben nog steeds een diesel blijkbaar… In de afdaling naar La Santa moet ik een groep laten gaan. Niet normaal want met dit fietsje daal ik beter dan de rest… In de zware klimmen nadien waar er wat op de pedalen moet gelopen worden voel en hoor ik dat er een wiel soms wat sleept. Ik probeer de remmen wat meer open te zetten, doch na elke rembeurt is het weer van hetzelfde. Niet aantrekken en voortdoen. De rest verwerk ik redelijk vlot. Ik hoopte onder de 6h00 te fietsen, met 6h03’ zit ik er niet veraf. Als ik na de wedstrijd mijn fiets ophaal wordt het verhaal van de rem bevestigd. Doeme toch, hoeveel tijd en kracht heb ik hier verspeeld? Niemand zal het ooit weten. Les voor de toekomst: ‘S MORGENS de remmen nog eens nakijken… Fietsen is niet mijn sterkste onderdeel, maar zakken naar de 49 ste plaats in mijn age-groep – 290 ste overall is wel wat teveel van het goede.

Tweede wissel: steeds hetzelfde gevoel als anders: eindelijk van dat fietsen verlost, we gaan er nog eens een paar gaan inhalen se.

Run: Dit gaat redelijk vlot, ik probeer de hartslag en de pace gelijk te houden. Eten- drinken zoals gepland. Een nieuw ding: cola van bij het begin. Ik heb het nodig voor de maag… Tot kilometer 30 geen noemenswaardig verval, eerste 10 km in 0:45:00, tweede 0:46:00, derde gaat naar de 55 minuutjes. Maar ik blijf mensen inhalen, dus maak ik me geen zorgen. De laatste ronde gaat alles wel moeizamer. Ik dring niet aan en zie dat ik gezond binnenkom. De laatste 10 km gaat naar de 1h05… En nog haal ik mensen in. Uiteindelijk loop ik 3h31min. Ik had ergens een tijd van 3h20 in mijn gedacht, maar dan had ik door een muur moeten gaan de laatste 6 km en dat kan-wil ik niet.

Finishen: ja daar gaat toch steeds wat emotie mee gepaard. Uiteindelijk toch nog 180ste geworden- 22ste in mijn age groep. Op 1600 starters waarvan 256 in mijn age groep is dit behoorlijk en voor mezelf aanvaardbaar. Als ik zie dat na de finish er redelijk wat mensen aan de baxter hangen in de medische tent, heb ik het gevoel dat ik dit tot een gezond en goed einde gebracht heb.

Dit parcours is een echte aanrader: gevoel van Hawaii van omgeving, niet zo ver, maar belange niet zo eentonig als Hawaii. Veel afwisseling, beetje zoals Nice. Ja een beetje een mix van Hawaii en Nice??

De zwaarste is achter de rug voor dit jaar, nu op naar de snelste. Roth binnen 3 trainingsblokken van 12 dagen!