Voorbereiding
Na ettelijke jaren geen pure marathon meer gelopen te hebben "op niveau" had ik besloten om dit jaar dat toch nog eens te doen. Om eens te testen hoever mijn trainingsleer is geëvolueerd en mijn body gedevalueerd . Zo ga ik toch in 1 onderdeel het doel van dit jaar toepassen...en in good shape het seizoen afsluiten.
De voorbereiding startte op 15 augustus, 8 weken op voorhand. Gezien de uithoudingscapaciteit met de jaren wel op een aanvaardbaar niveau ligt eens werk gemaakt om een nieuw standaardrecept van 12 dagen-2dagen uit te proberen (ipv 3 weken-1 week), en dan voornamelijk op aeroob vermogen (zeg maar veel wedstrijdtempo). Het volume in die 8 weken lag op avg 69 km, met een max van 89km. Weinig volume dus, maar hopelijk genoeg? Stan en Bart volgen grosso modo zelfde schema, hoewel zij andere achtergrond hebben toch een test x 3 van dit schema...Bovendien is De lage landen, onze moedermaatschappij, hoofdsponsor. Wat maakt dat er vele collega's meelopen in de estafette. De druk is er wel, meer dan ik verwachtte voor een "marathonneke". Coach-vriend-atleet-collega Roger gaat mee om mij en anderen te ondersteunen, zal wel helpen. van MTT was Sebastien ingeschreven, en ging ons ook volgen, doch de dag voor de marathon heeft hij afgezegd, in de laatste week nog ziek geworden.
De wedstrijd
Na een zalige nachtrust en verblijf in het Pullman hotel vind ik mijn 2 trainingsmakkers 10 min voor de start in het startvak. Goed, hier staan we dan, is toch wel een belevenis. Rustig gestart op schema, ik heb al snel door dat de hartslag iets te hoog ligt voor het gevoel en mijn garmin de kilometers ook iets sneller telt als de organistatie. Gewoon rustig verder, na 8 km zaten we met ons 3 helemaal alleen. Daarvoor kom je dan naar Eindhoven... Sommige stukken toch wel wind, gelukkig geen regen en die hartslag daalt niet echt. Na 22km lost Bart een beetje, het gaat iets te snel zegt hij. Na 28 km voel ik in mijn linker quadriceps de krampneiging opkomen. Tja iets te veel melkzuur aan het maken, krijg het niet verwerkt... Stan krijgt het ook moeilijk. Dapper bijten we door maar het verval zet zich lichtjes in. Na 34 km, dat was het punt dat stan en ik al grappend hadden gezegd, vanaf daar niets meer inhouden, gaan!!, was het gewoon tempo houden. Het melkzuur zat in beide quadriceps. Gewoon nog steeds lijken oprapend geraken we toch aan kilometer 38. Stan stopt met kramp. Ik loop verkrampt verder en nog geen kilometer verder haalt hij me bij. Mijn tempo zakt, de pijn in de benen is niet te harden. Wie heeft dit uitgevonden... in een triathlon nog nooit dergelijke pijnen gekend, maar ja daar ga je zo niet tegen de verzuringsgrens... Vanaf km 39 tot de finish ben ik "het lijk". Moe maar toch voldaan de finish bereikt in 2h55'30". achtste M45 (ik sta verkeerd bij de M40) op 231, 112 de algemeen op 1276 aangekomen.Na 40 km hadden we nog 2h44, dus de laatste 2 km in 10'. Hieronder uitslag en hartslaggegevens:
http://connect.garmin.com/activity/120234144
http://evenementen.uitslagen.nl/2011/marathoneindhoven/
Nabeschouwing
Met deze voorbereiding, en het feit dat we op 1 week 15°C kouder zijn gaan lopen, heb ik het gevoel er uit gehaald te hebben wat er in zat. En dan moet je tevreden zijn. Als de klop komt op 39, tja aanvaardbaar en ik weet waarom. Nu even recup, vollop de schema's maken voor volgend jaar, en mijn nieuw speelgoed testen en afstellen. Binnenkort meer...
|
