|
Zaterdag 19/09/2009 staat nu al in het geheugen gegrift. Niet alleen bij de 4 atleten die op die bewuste zaterdag een halve triatlon ondergingen, ook bij de vijfde gekwetste triatleet die met zijn gedachten bij ons was en zeker ook bij het handjevol supporters dat meereisde naar het poëtische (maar vooral moeilijk te vinden) Bachte-Maria-Leerne.
Het begon allemaal al vrij vroeg die morgen:
Rond half 7 ontwaakte de eerste triatleet. Na een korte en zeer onrustige nacht zorgde Jurgen ervoor dat de plaatselijke middenstand der loodgieters te Laarne al een lastig karwei mochten komen opknappen ten huize Van Herreweghe. De zenuwachtigheid niet ten baas kakte hij zijn toilet wel drie of vier maal volledig vol, met alle gevolgen van dien.
Iets later op de morgen ontwaakten de anderen en verzamelden ze alle vijf in brasserie de Reinaert waar ze genoten van de ochtendzon en een geweldig rijkelijk ontbijt!
Dat Yves de kwarttriatlon te Deil al had gemist was reeds een enorme ontgoocheling, maar nog dramatischer werd het, wanneer hij ook nu besefte dat hij door zijn nog steeds aanslepende blessure, de halve ging missen
Onzen Yves liet echter de moed niet tot in zijn schoenen zinken en de energie die hijzelf niet kon besteden die dag droeg hij letterlijk en figuurlijk over op de 4 andere, bewonderenswaardig!
Na een stevig ontbijt, enkele kiekjes, een tussenstop in de ******store te Gent (de volledige naam kan u bekomen bij de redactie van Kenny De Haes) en een verkennende tocht langs Drongen, Deinze, Sint-Martens-Leerne, opnieuw naar Drongen en Deinze, over de brug, er eerst terug weer onder en zo verder, werden we hartelijk ontvangen aan Vosselaere put door de sympathieke organisatie, de moeder van Jurgen en Filip die de vlag van de Ironmanagers reeds aan het hijsen was!
De voorbereidingen konden beginnen. Iedereen zette zorgvuldig alles op zijn voorziene plaats. Een laatste plasje, snel nog een Mars, Snicker, Isobarreep en korte briefing zorgde ervoor dat niets aan het toeval overgelaten werd, alhoewel
In een plaatselijke zijarm van de welriekende Leie namen de atleten hun positie in voor een 1,9km lange zwemtocht. De start verliep vrij vlot en al snel werden er 2 pelotonnetjes gevormd. Dwight zwom in het voorste, Jurgen, Ben en Filippe in het achterste peloton. Na iets minder dan 50 minuten kwam Dwight als eerste uit het water. Niet zo heel veel later volgde Ben, Jurgen en Filippe die vrijwel tezelfdertijd aanmeerden. Allemaal ontdeden ze zich van de waterleliestengels die zich in neus, oor en andere openingen bevonden.
Op de fiets dan maar
Niet zomaar een tochtje langs het kanaal, maar liefst 86km op en af! Gelukkig waren de windgoden ons gunstig gezind zodat we het traject zonder al te veel tegenwind konden afleggen.
In de -reeds hiervoor vermeldde- winkel kochten de 4 met hun laatste spaarcentjes allerlei brol die zou moeten helpen tegen platvallen. Waar ze echter allemaal niet op voorzien waren, was op fabricagefouten van Paganini. Vooral Jurgen niet,
voor hem sloeg het noodlot toe! Na een goeie 40km brak het zadel van de Paganinitijdritfiets af. Jurgen was vanaf dan genoodzaakt de resterende 50km af te leggen al rechtstaand. Waar velen het voor bekeken zouden houden kwam het ijzeren karakter (nog meer ijzer in zijn karakter dan in zijn fiets) en de onbreekbare mentaliteit van Jurgen naar boven, vastbesloten om het resterend aantal kilometers in cadans af te leggen.
Na 2 uur en 40 minuten bereikte Dwight als eerste de wisselzone waar de fietsschoenen plaats moesten ruimen voor de loopschoenen. Een tiental minuten later arriveerde Ben, nadien Jurgen en dan Filippe. Na 86 kilometer trappen op de pedalen werd het stilaan tijd voor 22,5km lopen. Dwight begon dus als eerste aan een bijna 2 uur durend traject. De eerste 7,5km liep hij precies op wolkjes, hij vond zelf nog eventjes de tijd om een praatje te slaan met de meegereisde supporters. Echter na die eerste ronde van 7,5km ontving hij een niet zo leuk cadeau van Pietje Patat: namelijk een chasse de patat! De 15km die er nog op volgden werden kilometer na kilometer zwaarder en dodelijker. Na 2 uur en 4 minuten bereikte hij als eerste van de vier de eindmeet, volledig uitgeput!
Ben deed het tijdens het lopen goed tot zeer goed. Hij paste opnieuw dezelfde tactiek toe (zijnde eten wat er te eten valt) en liep zonder veel moeite de 22,5km uit. Een vijftal minuten later dan Dwight, 5 uur en 28 minuten in totaal, liep Ben goedlachs en met zijn typische move over de streep.
De derde die aan het lopen sloeg was Jurgen. Na een zestal kilometer sloeg de vermoeidheid echter toe. Hij moest de prijs betalen van de 50km die hij al rechtstaand op de fiets aflegde. Al zijn spieren die konden verkrampen, verkrampten
Filippe die iets later startte liep op Jurgen in. Beheerst liep hij de 22,5km uit zonder echte hindernissen. Hoewel
Na 14km kreeg ook Filippe krampen. Niet in de spieren maar ter hoogte van de buik. Tegen wil en dank (en stank) zocht Filippe een rustig plekje op tussen de maïs om er zijn behoefte te doen. De energierepen, -gels, e.a. vlogen er naar het schijnt in sneltempo uit.
Ook Jurgen, die jongen toch, kreeg last van diezelfde problematiek. Ook hij vond een plekje (waar de bladeren iets zachter waren) en ontdeed er zich van overtollig lichaamsgewicht.
Filippe kwam als derde triatleet over de meet. Jurgen had dan nog één ronde van 7,5km af te leggen. Waar iedereen het al opgegeven had, zette hij toch door! Na een moedige prestatie finishte hij en werd hij geloofd voor zijn doorzettingsvermogen.
Moe, voldaan en al lichtjes opstijvend vertrokken de 4 richting taverne Reinaert voor een gezellige BBQ met vrienden, vriendinnen en sympathisanten. Ben kon jammer genoeg niet blijven voor een lekkere maaltijd, zijn job in t kleine cafeetje riep
De vijfde gekwetste triatleet was wel van de partij.
Het vlees, steeds voorgeproefd door Il Lungo, was heerlijk, de sausen waren delicieus, de groenten (die voortaan ook gesponsord zullen worden door Donkeys Market) super en ook de drank smaakte zalig.
De compagnie was best te pruimen. De dag werd meermaals geanalyseerd en het zadel van Jurgen was samen met het bospoepen één van de toponderwerpen! Ook de schaterlach van Donkey weerklonk als muziek in de oren. Vader Waeytens drong zich samen met de schone Vanessa op tot barman van dienst. Kleine Jordens ontpopte zich tot groot entertainer en viste zelf naar een plaatsje als manager van het team.
De schitterende dag werd afgerond in, waar kan het ook anders, De Picasso
Een laatste biertje werd soldaat gemaakt en iedereen droop meer dan voldaan af richting vriendin, vrouw en kinderen! Een zalige en welverdiende nachtrust tegemoet
Uw reporter, DW!
23-09-2009 om 00:00
geschreven door picasso 
|
50 % (8)
6 % (1)
6 % (1)
31 % (5)
6 % (1)
