Onze eerste circuitdag was afgelopen en we hadden onze roeping gevonden. Dit was een absolute droom. Zonder pardon ieder recht stuk gas vol open, bochten waar geen einde aan komt, geen zijstraten, geen flitspalen,... Dit was gewoon perfect. Dit moesten we meer doen.
Wij zijn 3 jonge vrienden die gebeten zij door de "motormicrobe". Onze absolute passie is vlot rijden, diep in de bocht hangen en genieten van de buitenwereld. Echter de dag van vandaag is dit niet zo simpel meer. Overal rijden er teveel wagens, de staat van onze Belgische wegen is gewoon rotslecht + op iedere hoek staat er wel iemand (flik) je snelheid te checken. Als motard is dit een absolute domper op de pret. Niet dat wij roekeloze rijders zijn, maar er is een minimum. Doordat vadertje staat onze lol serieus probeert in te perken en ons landje gewoon te vol is kwamen we op het idee om het straatrijden mischien deels vaarwel te zeggen... Onze enige optie was dus... Circuitrijden!!!!
Maar, Circuitrijden... Dit was voor ons als amateurs toch een groot woord. Zouden we wel meekunnen? Rijden er op circuit niet alleen halve zolen? Gaan ze ons niet van de baan rijden? Dit waren de eerste vragen die bij ons de kop op staken. Echter na veel getwijfel en geslenter hebben we ons toch ingeschreven op een dag "vrij rijden" op het circuit van zolder. In de groep minder snel uiteraard....