Voor velen vandaag is het de eerste schooldag, zo ook voor mijn 2 kleine dochters. Met hun nieuwe kleedjes, hun nieuwe botjes en de helemaal nieuwe boekentas zitten ze rond acht uur al klaar te wachten om het nieuwe schooljaar te betreden. Pipi Langkous houdt ze gezapig in het gareel. Tot dan nog geen traantjes te bespeuren. Voor mij het sein om mij klaar te maken voor de dagelijkse rit naar het werk. Ik haal het motopak van de haak, wurm mij in de zwarte Gore-Tex broek en vest en bevestig de laarzen om mijn voeten. Mijn ochtendritueel, zoals het zoetje bij de koffie. Ik hou ervan. Mijn fluo-gele helm nog vlug een beetje opfrissen en we kunnen vertrekken. Ik geef het gezin nog een dikke knuffel en loop naar buiten. Eindelijk, na een periode van wind en regen, verloopt een zacht briesje hand in hand met enkele zonnestralen, het ideale weer dus om te rijden. Het is nog wat fris, ik gok een graad of tien, maar ik ben goed ingepakt en ben er volledig klaar voor. Mijn moto, een BMW R 1100 GS, staat als een trouw ros te wachten. Ik loop naar hem toe en streel hem van top tot band met mijn ogen. Mijn hart klopt wat sneller als ik voor hem sta. Ik steek de sleutel in het contact en draai... en als een stampend paard, vol furie en overmoed, gromt en blaast hij zijn eerste tekenen van leven van de dag. Wederom een ochtendritueel waar ik eventjes stil van word. Ik laat hem eventjes roken en grommen terwijl ik ondertussen mijn helm opzet en vastmaak, de handschoenen deskundig aandoe en de buren begroet. Het is iets na de achten als ik mij op het zadel zet en de lichten ontsteek. De gashendel wordt een paar keer aangedraaid en ik voel onder mij de brute kracht zich storend inhouden. Het is tijd. Ik zet met mijn linkervoet mijn machine in eerste versnelling en draai de buffel weg van het huis, richting straat. Nog eventjes links en recht kijken voor opkomend verkeer. En dan stuw ik zachtjes het beton op, haal de gashendel open en brult hij de wereld toe. En heel af en toe brul ik mee. Tommy
