Heel wat schoon volk tijdens het weekend van 18 en 19 oktober ll. De mensen konden genieten van demonstratie en zelf eens aan de draaischijf plaats nemen. De veranda werd werd omgetoverd tot een heuse galerie.
Vanmorgen om 9.00 uur de vrieskou getrotseerd om de het resultaat van de droogstook te zien. Het resultaat mag er zijn, slechts 2 stukken hebben het niet gehaald, een bord en een vaas sneuvelden in de hitte van de oven. Binnenkort kan ik weer aan de slag met kaolien, veldspaat, oxyden, de weegschaal, de zeef, enz. om glazuren aan te brengen. Maar eerst moet de temperatuur weer omhoog, het vriest nl tot binnen in mijn atelier, enkele pas gedraaide stukken zijn al het slachtoffer geworden van de negatieve temperatuur. Hopelijk kan ik jullie binnenkort het resultaat van de glazuurstook tonen, maar eerst moet de temperatuur buiten omhoog.
Gisteren nog eens de oven gevuld om vandaag enkele nieuwe stukken 'biscuit' te bakken. Ideaal weertje, bitterkoud, zonnetje, geen wind. Begonnen om 8.30 u. einde is voorzien rond 16.00. De eerste 2 uren werd langzaam, heel langzaam gestookt tot 100 °C , daarna iets vlugger naar de 200°C, kwestie van de potten in één stuk te houden. Als de 950°C is bereikt gaan de branders dicht en laten we de oven langzaam afkoelen om dan morgen de oven te ontladen, waarna de werken klaar zijn om geglazuurd te worden. Toch altijd een spannend moment, dat openen van de oven, zeker met een gasoven kan er al eens iets mislopen.
Op zoek naar een 'kunstig en nuttig' eindejaarsgeschenkje ? Voor een democratische prijs schenk je iemand een 'piece unique'. Een pot, een kopje, een kommetje, bord, enz. vervaardigd uit klei en gehard door een hitte van 1300 °C. Of misschien hou je het gewoon voor jezelf. Op deze blog vind je een greep uit wat ik te bieden heb.
In mijn atelier in Oostkamp gebeurt het grootste deel van werk. Hier draai ik de stukken op mijn elektrisch aangedreven draaischijf, een Roderfeld max 60. Om veiligheidsredenen gebeurt het bakken in overdekte open ruimte. Zowel de glazuurbak als biscuitbak gebeurt in een zelfgebouwde downdraftgasoven. De energiebron is propaangas. De 2 branders kunnen de zuurstofaanbreng traploos regelen. Dit is nodig om vanaf 1000 °C de reducerende afmosfeer in de oven te creëren. Dat betekent dat de vlam zijn zuurstof moet zoeken in de glazuur op de potten en zo kan men mooi koperrood, tenmoku, celedons , enz. bekomen.
De oude oven heeft zijn dienst gedaan is vervangen door onderstaande oven, dit keer een 'voorlader'.
Op de foto's zie je enkele van mijn nieuwste werken, een schaal in shinoblanc, wat 'gevormde' kopjes in celadon en koffiekopjes , ook met een shinoglazuur.
Waarom de naam "'t Kleinood" ? Wel ik werk met klei en het zijn meestal geen grote voorwerpen die ik vervaardig, vandaar. En bij het woord 'kleinood' , denk ik dan aan iets nuttigs, leuks, niet noodzakelijk maar aangenaam.
Wat maak ik dan wel ? Alles die ik maak , vertrekt vanuit een bol klei, steengoedklei. Alle werken worden gedraaid op elektrisch aangedreven schijf. De vazen, kommen, schalen, enz. worden vervaardigd uit steengoedklei. Meestal gebruik ik Sint-Amand, waar pyriet aan toegevoegd werd. Na droging en biscuitbak op 950°C. worden de stukken voorzien van een glazuur. De smelttemperatuur voor deze glazuren bedraagt 1280°C. De recepten van mijn glazuren vinden hun oorsprong in Azië : koperrood (sang du boeuf), celadon, shino, tenmoku. Deze zijn uitermate mooi bij een geslaagde reductiebak. Het uiteindelijke resultaat blijft steeds een beetje een geheim tot de oven opengaat en wordt mede bepaald door de duur van de reductie, de plaats in de oven, de dikte van de glazuurlaag, de oxyden , de weersomstandigheden en wie weet wat nog. Hierbij een voorbeeld van 'koperrood', 'celadonschaal' en een 'tenmokukom'. Een heel deel van mijn werken is terug te vinden op deze blog.
Iedereen is welkom om deze blog te bekijken en om reacties te delen, veel plezier.