Wanneer mama en papa op de midcare gebracht waren, gingen wij naar huis.
Met in totaal 7 telefoons in de aanslag begon voor ons een hectische dag.Â
Familie, vrienden en pati�nten werden op de hoogte gesteld. We willen hierbij iedereen nogmaals bedanken voor de steun, de hulp en de enorm lieve berichtjes die we van jullie mochten ontvangen!! Dit deed ons allemaal enorm veel deugd!
Tegen de middag mochten we terug op bezoek. Met papa ging het al iets beter, waardoor we mama konden geruststellen.Â
Mama en papa lagen op aparte kamers en ze waren ontzettend bezorgd in elkaar.
De operatie van mama was gepland in de late namiddag.
Die avond kregen we 2x goed nieuws: papa mocht mee naar huis, mits goede zorg van de kinderen en veel rust!
Mama haar operatie was goed verlopen en ze hadden de heup in 1 keer kunnen herstellen.
Maar ze hadden gemerkt dat mama haar knie toch ook een serieuze klap had gehad en die zouden ze de volgende ochtend al opereren.
Door de goede afloop van de eerste operatie bleef ze de moed erin houden! We zijn supertrots op haar!
Op Spoed bleek dat papa een groot hematoom had en wat schaafwonden op zijn voorhoofd.
De scans toonden gelukkig nergens inwendige bloedingen of hersenschade of breuken.
Papa kwam er vanaf met een zware hersenschudding en tijdelijk geheugenverlies door de shock.
Hij herinnerde zich niets van de dag, wist niet welk jaar of welke dag het was. Ook vergat hij alles wat we hem zeiden.
We hebben die nacht 100 keer hetzelfde verhaal gedaan, kregen 100 keer dezelfde verbaasde reactie.
Wanneer we wisten dat alles redelijk ok was, werd dit zelfs gewoon grappig.
Tegen de middag wist papa ook niet meer dat we 's nachts bij hem waren geweest. Gelukkig kwam zijn geheugen vanaf dan langzaam weer terug. Alles behalve de avond en het ongeval zelf.
Volgens de spoedarts was ook mama zo in shock dat ze in het begin niets meer wist.
Zij had haar hoofd ook zwaar gestoten en moest gehecht worden aan haar voorhoofd. Haar geheugen kwam wel sneller terug, ook alles behalve het ongeval.
Naast de hersenschudding en blauwe plekken, bleek mama een heupfractuur te hebben.
Door de klap tegen haar been, was haar rechter heup naar boven geduwd en was de heupkom beschadigd.
Dit zou de vrijdag geopereerd moeten worden, waarschijnlijk in meerdere keren.
Toen de spoedartsen ons vertelden dat ze ongelooflijk veel geluk hadden gehad, dat het ook anders had kunnen lopen, beseften we pas hoe erg het had kunnen zijn...
Daarom zeggen we elke dag: THANK OUR LUCKY STARS!!!
Wij besloten een blog te beginnen om er zeker van te zijn dat we iedereen op de hoogte konden houden die dat wou.
Ook omdat we weten dat de revalidatie van mama een lange weg zal zijn, en we een beetje willen vermijden dat we de komende weken honderden berichten moeten versturen! ;-)Â
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat wij helemaal geen telefoontjes en berichtjes meer willen, integendeel!
Om het verhaal te beginnen, moeten we jammer genoeg terug naar het ongeval zelf...
Tijdens de nacht van donderdag 4/6 op vrijdag 5/6 kwamen mama en papa terug van een leuke bbq.
Ze namen de Doornstraat in Sint-Andries. We zullen waarschijnlijk nooit weten hoe of waarom maar mama miste de bocht en ze reden tegen een boom...
Mensen die in de buurt woonden, hoorden de klap en belden politie en ambulance.
Wanneer zij ter plaatste kwamen, had papa mama al uit de auto gehaald en naast de auto gelegd. Hij leek op het eerste gezicht ok, zij had veel pijn aan haar heup. De mentale klap volgde pas in de ambulance.
Mama en papa weten beiden niets meer van het ongeval zelf, gelukkig maar.
Een vriendin moest dezelfde weg naar huis nemen en zag wat er gebeurd was. Zij contacteerde ons.
Hallo allemaal,
