Het eerste weekend thuis zit er al op!!
Wat een opluchting om ons mamatje weer thuis te hebben!
De rit naar huis was goed verlopen, een vriendelijke ambulancier bracht mama veilig thuis.
Een eerste keuring van het nieuwe bed, de rolstoel en zetel volgde. Mama blonk als een prinses op haar troon!
Wel was het derde keer, goeie keer, wat de matras betreft. Maar ondertussen heeft ze haar draai wel gevonden.
Mama heeft al heel wat beweging: van bed naar rolstoel, mee aan tafel, in de zetel, met de krukken een beetje rond pikkelen...
Ze doet het fantastisch!!
We voelen wel dat mama toch wat inzit met de toekomst en het hele revalidatieproces, maar daarover proberen we haar toch gerust te stellen.
En we weten ondertussen ook 100% zeker dat mama met heel veel lieve vrienden en familie wordt omringd die haar enorm steunen!!
Ook heeft ze het nog moeilijk met alles wat er rond haar gebeurd; de krant, de tv, nieuws... Ze moet nog veel rusten.
Dank jullie wel voor de lieve berichtjes en belletjes, mama heeft er deugd van!!!!
Het heeft even stilgelegen, maar hier zijn we weer!!
En met wat voor nieuws vandaag:
Mama mag vandaag naar huis!!!! dus vanaf vanmiddag vinden jullie mama niet meer in het ziekenhuis!
Maar iedereen is natuurlijk welkom thuis!
Graag wel een klein berichtje, om de drukte wat te vermijden. ;-)
De revalidatie is goed gestart!
Vandaag was een dag met al enkele stapjes in de goede richting!
Mama heeft vandaag een open gips gekregen, dit om haar knie stabiel te houden bij het mobiliseren.
Ze mag voorzichtig opzitten en zelfs met een rekje 'rondlopen'! Dit laatste is natuurlijk nog niet voor direct...
In de namiddag heeft ze wel al 1,5u in de zetel gezeten!
En voor zo lang op te zitten voor de eerste keer, is het goed verlopen.
Nog een goede stap vooruit is dat de pijnpomp weg mocht. En haar infuus is gesneuveld dus dat zijn we ook al kwijt!
Het naar huis komen is in zicht! Wij beginnen ons alvast voor te bereiden!!
Met alweer een nieuwe week voor de deur, even een update over het weekend!
Mama slaapt wat minder goed, vooral door de activiteiten van de nachtverpleegsters en de lichten op de kamer. (Reden 1 om snel naar huis te komen!)
Ze was nog wat slapjes en bleek, en na een bloedafname bleek dat haar bloedwaarden sterk verlaagd waren door bloedverlies van het ongeval en de operaties.
Daarom kreeg ze vandaag 2 zakjes bloed bij. Haar wangetjes werden instant wat rozer!
Morgen kan ze waarschijnlijk beginnen aan de revalidatie, na nog wat foto's van de heup na de operatie.
Volgens de verpleegster van vandaag, mag ze op dit moment haar heup helemaal niet bewegen dus zeker niet uit bed komen.
We weten nog niet wanneer mama naar huis mag komen...
Maar morgen beginnen we allesinds met info te verzamelen over het hoe, wat, waar en wanneer!!
Mama is vanmiddag geopereerd. Ze was pas om 20u45 terug op haar kamer. Vandaar de late update!
Maar alles is heel goed verlopen! Ze had zeer veel pijn en was nog suf van de narcose. Maar dit is volledig normaal op dit moment!
We mogen er nu vanuit gaan dat dit de laatste operatie was!
Morgen mag mama terug onder de scanner en komt de dokter langs.
Nu gaan we in 1 rechte lijn vooruit!
Dankjewel opnieuw aan iedereen voor de steun, de kaarsjes en de duimen die vandaag in positie stonden!
Morgen een nieuwe update, na een bezoekje aan mama. Hopelijk iets wakkerder en met nog wat meer info!!
Na regen komt zonneschijn. Na een slechte nacht, een betere.
Mama heeft haar slaap weer wat kunnen inhalen en dat was nodig!
Er is veel bezoek geweest vandaag, wat mama heel leuk vond.
Af en toe rusten is wel nodig, maar die korte en krachtige bezoekjes verzetten haar gedachten wat en geven haar heel veel steun!!
Dankjewel dus allemaal!!
Wij houden, op vraag van mama, nog even haar gsm bij ons. Ze is er nog niet klaar voor om hiermee bezig te zijn. Maar de berichtjes komen zeker tot bij haar!
Wel kan je haar eens opbellen op de kamer, wie wilt. Gewoon naar de centrale van het Sint-Jan ziekenhuis bellen en naar mama vragen.
Vrijdag om 16u staat de operatie gepland, is de dokter komen zeggen.
Laten we met zen allen duimen dat die net zo goed gaat als de eerste twee!
Mama had haar dagje niet vandaag.
Na een slechte nacht met in totaal maar 2 uurtjes slaap, was mama natuurlijk wat gevoeliger voor de pijn.
Het was moeilijk haar draai te vinden en had wat ongelakjes vandaag.
De chirurg kwam voor de eerste keer langs en gaf haar wat uitleg over de operatie van vrijdag. Hopelijk mag ze daarna snel naar huis!
Ook de politie kwam langs voor de verklaringen, wat natuurlijk ook niet echt leuk is.
Gelukkig kwamen er alweer mooie bloemetjes toe en was er leuk bezoek om haar wat op te vrolijken!!
Het doet haar zichtbaar deugd om te kunnen praten en haar gedachten wat te verzetten.
We hebben de indruk dat mama toch een beetje ligt te wachten op de operatie. Dit is toch de laatste struikelblok voor de echte revalidatie kan beginnen.
We zullen allemaal blij zijn als die achter de rug is!
Hopend op een betere nacht, zeggen we slaapwel...
Maandag, het begin van een nieuwe week, met nieuwe moed.
Papa is terug aan het werk, op het gemakje. Wij zijn aan de ene kant heel blij dat hij het zo goed doet, maar aan de andere kant toch wat ongerust.
Vanmorgen ben ik eindelijk mama haar haar gaan wassen. Na goed warm water, veel shampoo, conditionner, olie en kammen was het weer proper en waren de vele knopen er eindelijk uit. Wat een verschil! Onze mama is terug! Ze ziet er nu nog beter uit!
Het is nog wat zoeken naar een comfortabele houding in bed zonder al te veel pijn te hebben.
Er werden nog wat onderzoekjes gedaan voor haar operatie.
Mama kreeg al heel wat bezoek, de kamer wordt opgefleurd door prachtige boeketten bloemen!
Papa heeft eindelijk een dokter kunnen spreken: de volgende operatie van vrijdag is er toch eentje aan de heup ipv aan de knie. We hadden dit door een klein misverstandje dus al de hele tijd verkeerd begrepen... Meer info volgt zeker nog!
Op zondag geen grote gebeurtenissen. Mama en papa hadden redelijk goed geslapen. We kregen het goede nieuws dat mama tot haar volgende operatie naar een 'gewone' afdeling mocht.
Haar gsm houden we wel nog even bij ons. Wanneer we op bezoek gaan, lezen we berichtjes voor en vertellen we over de telefoons die we krijgen. Mama is nog steeds moe en heeft veel pijn. Ze vraagt ook om het bezoek nog wat te beperken. Ze heeft nog een lange weg af te leggen waarbij nog vele weken van verveling en frustatie komen. We denken dat ze dan meer nood zal hebben aan de bezoekjes!Dank jullie wel voor het begrip! Mama heeft wel heel veel deugd van alle lieve berichtjes die ze al mocht ontvangen!!
De arts kwam langs met de mededeling dat de volgende operatie waarschijnlijk vrijdag 12/6 zal doorgaan.
Mama werd de tweede dag al vroeg geopereerd, rond 9u mocht ze mee. Ook deze operatie verliep vlot, met dank aan de topdokters! Er bleek echter opnieuw een operatie nodig, nu de achterkant van de knie. Dit was even slikken, maar we bleven positief! Mama was die dag duidelijk suffer en moe door het hele gebeuren en de 2 volledige verdovingen in minder dan 24u tijd. Ze had ook veel meer pijn aan haar knie dan aan de heup.
Papa had goed geslapen, en had er duidelijk deugd van gehad. Samen gingen we mama verschillende keren bezoeken.
Oma, opa en nonkel Ludo kwamen op bezoek. Het deed hen deugd mama en papa te zien. Na het avondeten vertrokken zij naar huis en waren wij moe genoeg om als 4 bakstenen in slaap te vallen...
Wanneer mama en papa op de midcare gebracht waren, gingen wij naar huis.
Met in totaal 7 telefoons in de aanslag begon voor ons een hectische dag.Â
Familie, vrienden en pati�nten werden op de hoogte gesteld. We willen hierbij iedereen nogmaals bedanken voor de steun, de hulp en de enorm lieve berichtjes die we van jullie mochten ontvangen!! Dit deed ons allemaal enorm veel deugd!
Tegen de middag mochten we terug op bezoek. Met papa ging het al iets beter, waardoor we mama konden geruststellen.Â
Mama en papa lagen op aparte kamers en ze waren ontzettend bezorgd in elkaar.
De operatie van mama was gepland in de late namiddag.
Die avond kregen we 2x goed nieuws: papa mocht mee naar huis, mits goede zorg van de kinderen en veel rust!
Mama haar operatie was goed verlopen en ze hadden de heup in 1 keer kunnen herstellen.
Maar ze hadden gemerkt dat mama haar knie toch ook een serieuze klap had gehad en die zouden ze de volgende ochtend al opereren.
Door de goede afloop van de eerste operatie bleef ze de moed erin houden! We zijn supertrots op haar!
Op Spoed bleek dat papa een groot hematoom had en wat schaafwonden op zijn voorhoofd.
De scans toonden gelukkig nergens inwendige bloedingen of hersenschade of breuken.
Papa kwam er vanaf met een zware hersenschudding en tijdelijk geheugenverlies door de shock.
Hij herinnerde zich niets van de dag, wist niet welk jaar of welke dag het was. Ook vergat hij alles wat we hem zeiden.
We hebben die nacht 100 keer hetzelfde verhaal gedaan, kregen 100 keer dezelfde verbaasde reactie.
Wanneer we wisten dat alles redelijk ok was, werd dit zelfs gewoon grappig.
Tegen de middag wist papa ook niet meer dat we 's nachts bij hem waren geweest. Gelukkig kwam zijn geheugen vanaf dan langzaam weer terug. Alles behalve de avond en het ongeval zelf.
Volgens de spoedarts was ook mama zo in shock dat ze in het begin niets meer wist.
Zij had haar hoofd ook zwaar gestoten en moest gehecht worden aan haar voorhoofd. Haar geheugen kwam wel sneller terug, ook alles behalve het ongeval.
Naast de hersenschudding en blauwe plekken, bleek mama een heupfractuur te hebben.
Door de klap tegen haar been, was haar rechter heup naar boven geduwd en was de heupkom beschadigd.
Dit zou de vrijdag geopereerd moeten worden, waarschijnlijk in meerdere keren.
Toen de spoedartsen ons vertelden dat ze ongelooflijk veel geluk hadden gehad, dat het ook anders had kunnen lopen, beseften we pas hoe erg het had kunnen zijn...
Daarom zeggen we elke dag: THANK OUR LUCKY STARS!!!
Wij besloten een blog te beginnen om er zeker van te zijn dat we iedereen op de hoogte konden houden die dat wou.
Ook omdat we weten dat de revalidatie van mama een lange weg zal zijn, en we een beetje willen vermijden dat we de komende weken honderden berichten moeten versturen! ;-)Â
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat wij helemaal geen telefoontjes en berichtjes meer willen, integendeel!
Om het verhaal te beginnen, moeten we jammer genoeg terug naar het ongeval zelf...
Tijdens de nacht van donderdag 4/6 op vrijdag 5/6 kwamen mama en papa terug van een leuke bbq.
Ze namen de Doornstraat in Sint-Andries. We zullen waarschijnlijk nooit weten hoe of waarom maar mama miste de bocht en ze reden tegen een boom...
Mensen die in de buurt woonden, hoorden de klap en belden politie en ambulance.
Wanneer zij ter plaatste kwamen, had papa mama al uit de auto gehaald en naast de auto gelegd. Hij leek op het eerste gezicht ok, zij had veel pijn aan haar heup. De mentale klap volgde pas in de ambulance.
Mama en papa weten beiden niets meer van het ongeval zelf, gelukkig maar.
Een vriendin moest dezelfde weg naar huis nemen en zag wat er gebeurd was. Zij contacteerde ons.
Hallo allemaal,
