Nog maar ochtend

Nauwelijks ochtend
en je roept me.

De stenen draaien,
maar ik niet meer.
De schorre stem kraait
en ik loop door.

Nauwelijks ochtend
en je roept me
spottend toe.

De fluisters worden wind
maar het doet me niets.
Dromen waken ginder
en ik vervul ze.

Nauwelijks ochtend
en je roept me
spottend toe
van op de rand van de straat.

De katten gluren dorstig
maar ik daag ze niet uit.
De ogen glinsteren, hol
en ik laat ze draaien.

Nauwelijks ochtend
en je roept me
spottend toe
van op de rand van de straat
helemaal alleen.

12-03-2011 om 14:21 geschreven door tinta  

IJsbloem

De rijm hangt aan de randen.
De vorst kleeft aan de handen.
En ze duikt onder het fluweel
als bescherming van haar kleuren.

Ze zoekt haar toorn boven de velden.
Waar ze haar gebroken hart verlaat.
De ogen ontbreken.
De vragen vergeten.

-De bloem waait om-

12-03-2011 om 14:20 geschreven door tinta  

Tegemoet

We dansen onder de straatlichten.

Het sprookje van een nacht tegemoet.

We weten nog niet,

we geven nog niet.

We balanceren op de reling.

De stemmen voorbij.

Jij en ik om de dromen heen.

Jij en ik, jagend op de slaap.

We bouwen het nest.

Met de tijd mee.

Ze zien de weerspiegeling nog in de ogen.

Ze zien de speels doorwoelde haren.

07-03-2011 om 10:04 geschreven door tinta  

Sprookje

De woorden verdrinken in het zand,

dat de tijd strooit.

Toch wiegen de bomen nog in je schoot.

Je spreekt tot de bladeren

met de taal van de horizon.

Elk blad volgt de uitweg dat je aanbood.

Stevig sta je op laatste treden.
Als bastion van het laatste heden.

De zee overvloeit de stranden in je hoofd.

Je tekent de golven met inkt

van gevangen winterwind.

Ze zijn op weg naar het zout dat je belooft.

De tijd strooit de geschreven woorden

op het zand

07-03-2011 om 10:03 geschreven door tinta