Ik realiseer me nu bij het begin van dit bericht dat ik niet het meest 'opwekkende' onderwerp heb gekozen om over te vertellen  ... 

Toch vind ik het belangrijk om elke keer wat toe te voegen over mijn eigen, meegemaakte burn-out.

Meer en meer mensen krijgen spijtig genoeg ook te maken met dit syndroom. Als iemand nut heeft aan gelijkaardige ervaringen, is mijn doel bereikt.

Na mijn 1ste maand 'slapen', voelde mijn lichaam rustiger aan. Dit gevoel had ik voor mijn burn-out nooit gekend.

Dit deed goed!

Een beetje voorbarig om victorie te kraaien, want vanaf toen begonnen er zich dingen in mijn hoofd af te spelen die ik NIET kon plaatsen.

Ik kon NIETS onthouden!

Ik kon mijn woorden niet vinden als ik iets wou vertellen. Dat frustreerde me enorm!

Ik sloot me volledig af van de buitenwereld, voor zover dit mogelijk was. Ik had totaal geen behoefte aan sociaal contact.

Dat was allemaal veel te vermoeiend 'om in mijn hoofd een plaats te geven'.

Het liefste had ik ook dat mijn omgeving me met rust liet. Ik kon toch niet onthouden wat iemand verteld had, ...

Dit voelde heel beangstigend aan!

Ik was er zeker van dat dit niet meer zou weg gaan èn dacht soms dat ik 'vroeg dement' aan het worden was.

Zeker omdat deze overweldigende toestand van mijn geest best wel lang heeft geduurd.

Nog even vermelden dat er op de duur meer heldere momenten tussen kwamen 'piepen'!

Geëindigd met een positieve wending, 

wens ik jullie een rustige nacht toe! Tot gauw.

Veel liefs, Tinna❤