Ikzelf zit zowat in de fase dat mijn burn-out me precies wil 'testen' ...
Ik heb al meerdere moeilijke momenten gevoeld de laatste tijd dat ik dacht: er mag nu toch wel iets positiefs of rustgevends gebeuren, want anders kan het wel eens zijn ... dat ik herval.
Gelukkig is dit nog niet gebeurd, maar ik voel me nog echt labiel.
Volgens mij ben ik voor mezelf, door dit zo aan te voelen, toch al sterker geworden.
Ik heb vorige week beslist om een grens te stellen! Dat is de 1ste keer in mijn leven dat ik dit ZELF heb beslist!
Ik voelde weer teveel druk rond en bij mezelf, dat ik een 'activiteit' aangaande het werk een half jaar heb uitgesteld in onderling overleg. Dan ben ik misschien weer sterker om die draad verder op te pikken, maar NU nog niet.
Eerlijk gezegd was ik best trots op mezelf dat ik het aanvoelde dat ik terug over mijn limiet ging gaan èn dat ik er daadwerkelijk iets voor gedaan heb!
Ik wil mijn verloop van 'beterschap' zelf zoveel mogelijk in de hand houden en niet meer verder en verder gaan, om achteraf te moeten merken dat ik over mijn eigen schreef ben gegaan.
Niet gemakkelijk, maar volgens mij wel de beste manier om je eigen, haalbaar, leven te leren leiden!
