Gelukkig heb ik weer even een moment gevonden voor het slapen gaan om een bericht te delen.

Het was een vrij drukke dag. Ik heb nog altijd moeite om alle 'informatie' die op me af lijkt te komen, te plaatsen en jaag me nog veel te snel op naar mijn zin ...

Hopelijk is ook dit een kwestie van geduld èn oefening om rustiger te worden voor mezelf en mijn directe omgeving.

Zij hebben het tenslotte ook helemaal niet gemakkelijk met een partner/mama die al langer dan twee jaar 'anders' reageert op alles, dan ervoor!

Ik heb het, eerlijk gezegd, "als mama" altijd moeilijk gevonden om te genezen ... 

Vanaf het moment dat ik in theorie moest rusten en als advies kreeg van de huisdokter om fijne dingen voor mezelf uit te zoeken, werd de praktijk al weer snel anders ... 

Een 'zorgenkind' dat veel aandacht eist, dient blijvend begeleid te worden. Ik heb ook nog altijd geen kaboutertjes gevonden om het huishouden te doen, terwijl mijn man gewoon verder moest gaan werken ...

Jammer genoeg hebben we in onze omgeving geen familie wonen, waar we in tijden van 'nood' zelfs maar even op kunnen terugvallen.

Het enige 'geluk' dat ik had toen ik mijn burn-out kreeg, was dat de grote vakantie juist begon! Zoonlief moest niet op tijd klaar gemaakt worden om naar school gebracht te worden & terug te halen!

Hij heeft deelgenomen aan verschillende kampjes, zodat de situatie thuis toevallig toch een stukje rustiger was!

Wat heb ik die tijd goed kunnen gebruiken!

De 1ste maand van mijn burn-out heb ik hele dagen in bed gelegen en ZO DIEP GESLAPEN, dat ik zelfs het lawaai van de stofzuiger langs mijn bed NIET hoorde.

's Nachts sliep ik mijn gewone slaap, zoals altijd. Ik was volledig 'van de buitenwereld ' afgesloten!

Mijn lichaam had dus zeker en vast het juiste signaal gegeven: het was ... leeg!

Maand 2 verliep al anders.

Daarover in mijn volgend bericht méér!

Voor nu: veel liefs en tot gauw!

Tinna❤