de eerste weken van maart heb ik niet veel gedaan buiten naar de unif gegaan om aan de rector te gaan vragen of mijn papieren al in orde waren dat ik kon beginnen met de unif....

ik heb zo 3 weken mogen wachten en heb in die 3 weken niet echt veel gedaan

dan een kleine 2 weken geleden mocht ik eindelijk gebinnen en begonnen mijn klasgenoten te staken heel de unif heeft gestaakt (ale alle studenten).

hoe doen ze dat? dat is heel simpel ze blokeren gewoon de poorten van de universiteit en niemand kan er in. en dat tot ze krijgen wat ze willen.

dus vorige week vrijdag ben ik de eerste dag naar school geweest en veel waren afwezig dus eigelijk deze week heb ik mijn goeie start gedaan.

mijn lessen zijn: tekenen, boetseren, en dan wat teorie over kunst, psychologia, lessen over speciale leerlingen (met handicap), quechua (indiaanse taal van sucre, cochabamba en oruro)

goed geraden ik zit dus in plastische kunsten voor in het school lessen te geven ...

ik zit in het 3de jaar en de meesten zijn 21 jaar oud

we zijn met 19 in de klas en een 6tal zijn ouder van 1 of meer kinderen en zijn ook getrouwd, 1 is zwanger en gaat binnenkort bevallen deze zaterdag is haar babyshower, en dan is eer 1tje die haar pasgeboren kindje mee naar school brengt. hier in bolivia wordt dat getollereerd door de leerkrachten en medeleerlingen zolang het babietje stil is natuurlijk...

veel van de studenten zijn niet van sucre de stad maar komen van de dorpen of van potosi en wonen dus "op kot" in sucre.

vorig wekend ben ik naar het "carnaval" van tarabucu geweest. het is zoals carnaval mensen dansen in de straat maar het is een ander feest...

het feest is voor de mannen te vieren die tarabucu hebben bevrijd van de spanjaarden. deze mannen hebben de spanjaarden vermoord en daarna haalden ze het hart uit de spanjaarden en aten dat op. op het centrale plein van tarabucu staat er een stambeeld van een man die een hart aan het eten is. dat is altans de legende...

het carnaval was niet zoals in oruro veel autentieker met "kostuums" veel autentieker. maar ze dansten ook in de straten.

en op het einde van hun roete hadden ze een grote muur met eten gemaakt van meer dan 20 meter hoog. er hingen zelfs hele koeien aan.

dit is als offer voor de mannen die gestreden hebben en ook voor de pachamama (aarde) om de pachamama te bedanken voor alles wat het ons geeft.

dit was met afs en we hebben vanuit alle afsers in heel bolivia uitgenodigd er zijn er maar 15 gekomen (in totaal zijn er een 60tal in heel bolvia).

dus heb ik een wekendje toeristje mogen uithangen in sucre wat wel is leuk was...

volgende week hebben we 2 dagen extra vakantie lang wekend dus voor pasen en ga ik met mijn papa en broertje naar tarjia gaan...

dat is het plan...

voor in tarija pasen te vieren met mijn grootouders langs mijn vader zijn kant...

dit was dus de redelijk saaie maand maart met veel te veel wachten ik ben er wel zeker van dat april veel interesanter en voller gaat zijn....

tot de volgende