In het eerste hoofdstuk blikt Bill, een reclameman, terug op gewone situaties zoals werk, bezoek, het in ontvangst nemen van een prijs en een telefoongesprek met een ex. Één van die gewone situaties die uiteindelijk niet zo soepel verliep was zijn prijsuitreiking in de Trump Tower. Hij heeft namelijk last van een beknelde zenuw die hem toen belemmerde zijn voorgenomen fraaie toespraak te houden. Maar het waren eerder de Ratdogs die hij eerder op de avond aankocht die zijn toespraak vergalde. Het ergste had zich tevens al voorgedaan, het telefoongesprek met zijn ex. De ex is terminaal ziek en wil voor ze sterft graag nog eens uiten hoe zij onder hem en hun huwelijk geleden heeft, onder zijn ontrouw en leugens. Halverwege het gesprek overvalt Bill de angst dat hij niet meer weet of hij zijn eerste of zijn tweede ex aan de telefoon heeft. Hij kan hem zich niet meer herinneren of ze echt haar naam had gezegd toen hij opnam. Opeens wist hij niet meer van welke daden hij spijt had, geschokt vraagt hij om het gesprek stop te zetten. Desondanks had hij zijn oprechte verontschuldigingen aangeboden en was ze tevredengesteld. Het geheugen wordt minder, van vroeger blijft weinig bij, en hij zou het niet erg vinden om nog veel meer te vergeten.