Hola muchachos,

Jeps ik weet het tis weeral jaren geleden maar nu volgt er weer een lang verwacht nieuw berichtje, en hoewel er weeral te veel gebeurd is om op te noemen gaak toch een poging wagen de belangrijkste feiten wa op te sommen.

Even situeren: kzit nu thuis voor de computer (want er is sinds kort een extra telefoonverbinding in huis aangeplant waar ze hier op de een of andere manier toch nog een redelijk snelle internetverbinding mee gerealiseerd hebben), tis 1uur smiddags en kben net 12 uur terug van men tweede schoolreis die een 2 weken geduurd heeft. Laat ik er toch nog een beetje de chronologische volgorde op na houden en beginnen bij de eerste.

Deze eerste reis werd min of meer georganiseerd door mijn school (San  Antonio Maria Claret, nen heilige op wiens naamdag er natuurlijk groot feest was in men collegio, daar kom ik nog op terug), maar de ouders en de klastitularis hebben er het meeste aan geknutseld in eindeloos lange vergaderingen waar ik natuurlijk ook was op uitgenodigd. (de eerste twee ben ik geweest, daarna heb ik vriendelijk voor bedankt aangezien het mij niet zo intresseerde of we nu donderdag of vrijdag vertrokken of de bus nu van de ene of de andere maatschappij was en of  we chaufa of arroz con pollo gingen eten, als het tenminste daarover ging want met dat er nogal opgewonden discussies onstonden en er steeds sneller gepraat (of eerder geroepen) werd en liefst met zoveel mogelijk tegelijk heb ik niet alles van deze in typisch peruaanse stijl gevoerde discussies begrepen.) Maar dus nadat het uiteindelijk toch vrijdag geworden was (donderdag was er nog vlug een extra vergadering gepland), en een ongelooflijk tof uitzient busje gekozen was, zijn we vrijdag avond vertrokken op promotion (laastejaarsreis) met een 20-tal (die zich de reis konden permitteren) onder begleiding van de titularis en 2 ouders (die bleken -achteraf gezien- echt wel nodig  om den hoop locos(zotten) waar men klas uit bestaat onder controle te houden.) Het reisdoel was  Huancayo-Lima-Trujillo-Huanchaco-Chiclayo-Lambayeque en terug, richting de kusten van het noorden dus. (Cajamarca was er de laatste vergadering nog afgevallen.)

 Dus uiteindelijk weggeraakt na eerst nog vlug het minieme busje volgeklad te hebben met de namen van de alumnos, hadden we onze eerste nachtrit voor de boeg, dus iedereen op zoek naar een zo confortabel mogelijk plekske: nicolas( de andere belg in men klas) in het gangpad en ik op een dubbele zetel gelegen hebben we gepoogd af en toe een oogje dicht te doen, voor zover het vrij harde interieur van het busje, het slechte wegenstelsel, en de opgewonden medeleerlingen het  toelieten.

 Het verdere verloop van de reis zag er zo uit: enkele intressante museas, mooie archeologische sites (zoals de piramide van el señor de sipan en de giagantische antieke stad chan chan van 2000 jaar oud) en natuurlijk ook enkele  zatte discotheken  (waarna we elkaar ondersteunend het hotel terug moesten zien te vinden), ook een aantal andere afsers tegen het lijf gelopen en elke dag arroz con pollo en chaufa gegeten afgewisseld hier en daar een typisch schotel zoals de overheerlijke cebiche (verse vis met limoe, ajuin, look en peper) in huanchaco op 20 meter van het strand waarna ik zo dom was een gigantische peper voor een pakrika aan te  zien en die met zwarte pitjes en al binnen te steken onder de verbaasde blik van men medeleerlingen die er nog net wat te veel pret in hadden om het te zien gebeuren zodat de gedachte mij te waarschuwen “cuidado con eso Tim!” schromelijk te laat kwam natuurlijk en ik al vuurspuwend maar spurten naar de toonbank om zo rapido mogelijk nen halve liter aqua binnen te slagen en de rest van den dag elke keer als ik in of uit ademde men mond te voelen branden gelijk zot. Maar swat dat was ook al weer vlug vergeten toen ik den dag daarna in chiclayo een reddingsoperatie mocht uitvoeren op een paar slimme jongens van men salon die –even vergetend da ze nie konden zwemmen en in alle opwinding van voor het eerst de zee gezien te hebben- wa te diep waren gegaan en nimmer terug graakten. Maar ja zo worden de banden weer wa sterker gemaakt en wordt er ’s avonds ook weer wat meer getrakteerd  in den plaatselijken discotheca. Voor de rest waren er log enkele nachtelijke worstelpartijen die trouwens zelfs in de bus niet ontbraken waar de “miss” (klastitu)-een dwergje met nen groten mond die veel gezag en sympathie geniet onder de muchachos- stormend tussenbeide kwam en meestal de rust weer wist te bewaren.

Zo dit was alles voor den eerste promotion den tweede zet ik er ook nog welles is op samen met de fotos.

Groetjes aan iedereen en succes met de exames voor degenen waar het van toepassing is,

Genietend van peru,

Tim

02-12-2006 om 20:47 geschreven door timdeperuaan