Nieuw adres! Vilchez cervantes (familienaam) calle dolomita #149 (hekje staat voor nummer) El tambo Huancayo Junin Peru
Timgoesperu
Een kleine eeuwigheid bijna van de aardbol verdwijnen richting een verre droom waar ik met men rug naar de zon op een hoge berg zit en geniet van het uitzicht van het leven.
02-12-2006
bericht 4: 1ste promotion
Hola muchachos,
Jeps ik weet het tis weeral jaren geleden maar nu volgt er weer een lang verwacht nieuw berichtje, en hoewel er weeral te veel gebeurd is om op te noemen gaak toch een poging wagen de belangrijkste feiten wa op te sommen.
Even situeren: kzit nu thuis voor de computer (want er is sinds kort een extra telefoonverbinding in huis aangeplant waar ze hier op de een of andere manier toch nog een redelijk snelle internetverbinding mee gerealiseerd hebben), tis 1uur smiddags en kben net 12 uur terug van men tweede schoolreis die een 2 weken geduurd heeft. Laat ik er toch nog een beetje de chronologische volgorde op na houden en beginnen bij de eerste.
Deze eerste reis werd min of meer georganiseerd door mijn school (SanAntonio Maria Claret, nen heilige op wiens naamdag er natuurlijk groot feest was in men collegio, daar kom ik nog op terug), maar de ouders en de klastitularis hebben er het meeste aan geknutseld in eindeloos lange vergaderingen waar ik natuurlijk ook was op uitgenodigd. (de eerste twee ben ik geweest, daarna heb ik vriendelijk voor bedankt aangezien het mij niet zo intresseerde of we nu donderdag of vrijdag vertrokken of de bus nu van de ene of de andere maatschappij was en of we chaufa of arroz con pollo gingen eten, als het tenminste daarover ging want met dat er nogal opgewonden discussies onstonden en er steeds sneller gepraat (of eerder geroepen) werd en liefst met zoveel mogelijk tegelijk heb ik niet alles van deze in typisch peruaanse stijl gevoerde discussies begrepen.) Maar dus nadat het uiteindelijk toch vrijdag geworden was (donderdag was er nog vlug een extra vergadering gepland), en een ongelooflijk tof uitzient busje gekozen was, zijn we vrijdag avond vertrokken op promotion (laastejaarsreis) met een 20-tal (die zich de reis konden permitteren) onder begleiding van de titularis en 2 ouders (die bleken -achteraf gezien- echt wel nodig om den hoop locos(zotten) waar men klas uit bestaat onder controle te houden.) Het reisdoel wasHuancayo-Lima-Trujillo-Huanchaco-Chiclayo-Lambayeque en terug, richting de kusten van het noorden dus. (Cajamarca was er de laatste vergadering nog afgevallen.)
Dus uiteindelijk weggeraakt na eerst nog vlug het minieme busje volgeklad te hebben met de namen van de alumnos, hadden we onze eerste nachtrit voor de boeg, dus iedereen op zoek naar een zo confortabel mogelijk plekske: nicolas( de andere belg in men klas) in het gangpad en ik op een dubbele zetel gelegen hebben we gepoogd af en toe een oogje dicht te doen, voor zover het vrij harde interieur van het busje, het slechte wegenstelsel, en de opgewonden medeleerlingen het toelieten.
Het verdere verloop van de reis zag er zo uit: enkele intressante museas, mooie archeologische sites (zoals de piramide van el señor de sipan en de giagantische antieke stad chan chan van 2000 jaar oud) en natuurlijk ook enkele zatte discotheken (waarna we elkaar ondersteunend het hotel terug moesten zien te vinden), ook een aantal andere afsers tegen het lijf gelopen en elke dag arroz con pollo en chaufa gegeten afgewisseld hier en daar een typisch schotel zoals de overheerlijke cebiche (verse vis met limoe, ajuin, look en peper) in huanchaco op 20 meter van het strand waarna ik zo dom was een gigantische peper voor een pakrika aan te zien en die met zwarte pitjes en al binnen te steken onder de verbaasde blik van men medeleerlingen die er nog net wat te veel pret in hadden om het te zien gebeuren zodat de gedachte mij te waarschuwen cuidado con eso Tim! schromelijk te laat kwam natuurlijk en ik al vuurspuwend maar spurten naar de toonbank om zo rapido mogelijk nen halve liter aqua binnen te slagen en de rest van den dag elke keer als ik in of uit ademde men mond te voelen branden gelijk zot. Maar swat dat was ook al weer vlug vergeten toen ik den dag daarna in chiclayo een reddingsoperatie mocht uitvoeren op een paar slimme jongens van men salon die even vergetend da ze nie konden zwemmen en in alle opwinding van voor het eerst de zee gezien te hebben- wa te diep waren gegaan en nimmer terug graakten. Maar ja zo worden de banden weer wa sterker gemaakt en wordt er s avonds ook weer wat meer getrakteerd in den plaatselijken discotheca. Voor de rest waren er log enkele nachtelijke worstelpartijen die trouwens zelfs in de bus niet ontbraken waar de miss (klastitu)-een dwergje met nen groten mond die veel gezag en sympathie geniet onder de muchachos- stormend tussenbeide kwam en meestal de rust weer wist te bewaren.
Zo dit was alles voor den eerste promotion den tweede zet ik er ook nog welles is op samen met de fotos.
Groetjes aan iedereen en succes met de exames voor degenen waar het van toepassing is,
Bericht nummer 3: en poging om in een uurtje alles te vertellen
Hola amigos, Hier komt dan eindelijk het derde bericht, kweetet is al een tijdje geleden maar kheb geen internet in deze familie en kzit dus momenteel in een internet cafe in't centrum van de stad en het is half 12 smiddags en zaterdag. (internet kost hier eigenlijk bijna niets, een sol per uur, maar het blijft een stap om er gwoon binnen te stappen.) Zo der valt een hoop te vertellen dus kzal der maar is mee beginnen. Een zaterdag een paar weken terug ben ik naar een salsa concerto geweest dicht bij mijn huis: Ik denkende dat da iets redelijk klein zou zijn zoiets van een paar 100 mensen stond al eerst een uur te wachten in een lange rij in de regen (savonds regent het hier altijd wat). Toen ik eindelijk binnengeraakt was met de helft van mijn familie bleek het wa groter te zijn: een gigantisch podium en ik schat zowat rond de 15 000 man. De sfeer zat er echt stevig in want heel die massa was aan't dansen. Het geheel deed mij wat denken aan een festival in Belgie maar de muziek was wel geheel anders het ging namelijk van salsa naar reccea tom en wat rustige rock in 't Spaans. Ik heb mij der echt goe geamusseerd tot ik op nen bepaalde moment de hoogte en de zuurstofschaarste wat uit het oog ben geraakt en bijna van men stokje viel in 't midden van die mensen massa. Een halfuurtje later, nadat ik door een nicht uit de menigte was gesleept ging het alweer een pak beter: De volgende morgen werd ik wakker van een ruzie tussen men moeder en men zus omdat die pas tegen de morgen het thuisfront bereikt had en ook niet meer zo heel nuchter was : ) er zijn hier idd wel bepaalde overeenkomsten met belgie: ). Iets totaal anders dan in Belgie is dan weer 't school hier: Iedereen loopt zomaar de les binnen en buiten, als er iemand geen zin heeft om de les te volgen, dan blijft ie gewoon een uurtje (of langer) op de speelplaats, 3/4 van mijn uurrooster bestaat uit wiskunde en wetenschappen en tot mijn verbazing staan die zelfs op een hoger niveua dan ik had in Belgie in belgie (hoewel ik er geen jota van snap want ze werken op een heel andere manier), de enige die echt iets van de wis of wetenshappen begrijpt in mijn klas is een jongetje van 14 dat een hoop klassen heeft overgeslagen en hoogbegaafd is, nogal hilarisch de helft van de klas om raad horen smeken aan een dreumess van 14 tijdens de maandelijke exames tijdens dewelke iedereen vrij door de klas rondloopt om zo nu en dans eens wat over te schrijven wat hem juist lijkt te zijn, in werkelijk lossen er maar een stuk of drie het examen op, de rest kopieert terwijl de leerkracht toekijkt. En van stilte in de klas hebben ze hier ook nog nie gehoord, den eersten dag was ik zo blij dak eindelijk weg uit die klas men oren tuiten een uur derna nog, maar tegenwoordig ben ik het al wel redelijk gewoon. Elke morgen moeten ze ook een half uur lang (smaandags een heel uur) in een rijen gaan staan om preken van leerkrachten of directeur aan te horen en gebedjes aan de beschermheilge van de school "san antonio maria claret" en andere aan te horen. De laatse 2 weken oefenen we ook steevast smorgens in 't marcheren zowel klein als groot, jonges en meisjes en als uw benen nie hoog genoeg in de lucht vliegen dan staat er altijd wel ne leerkracht klaar om dat der is goe in te timmeren me zonen lange witte stok ( komt wel hard aan als ge hed nie verwacht, ik kan er van meespreken).Morgen gaan we me heel de school paraderen op het centrale plein van de stad, da blijkt hier de gewoonte te zijn, we worde daar verwacht om half negen in perfect uniform : ). Dus da betekend dak weeral nie kan uitslapen -zucht- want kmoet er elke morgen om 6.30 uit voor tschool. Gisteren bennek trouwes serieus ziek geweest, ik ben er zeker van dat kwam door iets verkeerd te eten, ik vermoed die groenten burgers van eergisteren want gisteren kwam den helft van mijn familie aan't ontbijd me buikkrampen. Ik ben hier ook al enkele keren weg geweest en ik ken dan ook al enkele toffe cafekes waar er altijd live rock muziek te horen valt, de helft van wa da ge hier hoort is wel nen nirvana of guns 'n roses cover maar daar heb ik geen enkel bezwaar tegen :). In de diskotheken daarentegen is het altijd een mengeling van merengue, salsa, reggea tom, cold play (enorm populair hier) en af en toe een minstens 5 jaar oude trance plaat. ( kheb er eigenlijk geen idee van hoe da ge die muziek stijlen schrijft) Het weekendje in de bergen was ook wa anders dan ik had verwacht, na 5 uur in een bus heen kwam ik samen met men broer aan in een mijnstad, serro del pasco genoemd, twas daar vrij hoog zo'n 4700 meter (volgens mijn broer de hoogste stad van de wereld) en bij elke twee stappen die ik er neer zette moest ik twee minuten pauze nemen. De eerste dag hebben we er dan ook niet zoveel uitgevoerd buiten een paar uur in de sauna zitten het gigantische gat in het midden van stad waar mineralen gedolven worden bezoeken en naar een gezellig restaurantje gaan. Dan zijn we met twee gaan slapen in het appartementje van men vader die in die stad 2 van de 3 nachtwerk doet en tegen de morgen zijn we door zijn bed gezakt : ). We waren ondertussen de hoogte en het zuurstoftekort al genoeg gewoon ge worden om een tocht van enkele uren in de bergen te maken bij een gehucht da "bosca del piedre" of zoiets noemt, der waren hopen mooie rotsformaties te zien,een grot met prehistorische tekeningen en tenslotte nog een stenencirkel waarvan de gids zei dat die diende voor internationaal communicatie tussen proffesionele telepathie beoefenaars, thad ook iets te maken met het magnetisme daar. Dak daar zowat men twijfels bij had lijkt me duidelijk, maar het was inderdaad wel een heel mooie plek en ik kan me wel voorstellen dat het leuk is om daar te mediteren, maar thelapathie, bwa da ga me toch wel wa te ver : ).
ba, men tijd zit er weeral op, nog mercikes iedereen voor de berichten sorry dak er niet op antwoord maar tijd is iets wat ik hier wel wat mis,
ah buenos noches iedereen even situeren: tis hier 7u savonds en kheb het gevoel da we sebiet aan tafel gaan maar kben er niet zeker van omdat ze mij hier alles pas vertellen op de moment zelve, da maakt et leven hier wel spannend ze : ), dus als er hier sebiet maar een half bericht staat is da omdak moest gaan eten dan klink da hier ´ Tinnn come ´ zowat het enigste engels da ze hier kunnen de rest van de communicatie gaat allemaal via mijn pocket woordenboek da ik overal mee naar toeneem. Meestal verloopt het zo: eerst zowat snel spaans gebrabel dan ik die een ongelooflijk scheve bek trek en zeg ´non etiendo ´ dan noges int traag spaans en dan is het zo van ´ Tinnn dicionarro! ´ en proberen ze vijf woorden spaans tegelijk op te zoeken en dan barsten we altijd in lachen uit echt hilarish dus geloof me den eersten dag bij mijn familie(gisteren) deden mijn kaakspieren ongelooflijk pijn : ) De vliegeis was echt gigantis lang maar wel tof omdat er massaal afsers opzaten en die formaliteiten in amerika waren ook wel lachen zo van first question: are you a terrorist!!! : ) dan hebben in een zwaar bewaakt hotel inlima gelogeerd en nog nen dag gezete me de andere afsers. Da was ook wel gezellig en daar kregen we inka'kola een gortig goedje da smaakt naar een afkooksel van gebruikte kauwgoms en da dus nie te drinken is maar toch enorm populair is hier want ze verkopen da zelfs hier in t internet cafe van mijn familie da aan hun huis hangt en welgeteld 4 computers heeft: Dien avond zijn we vetrokken naar Huancayo waar ik nog steeds aanwezig ben da was weeral een nachtreis maar der was massaal luxe in de bus da was nen dubbeldekker me benede bussiness class waar wij zaten en daar stonden 6 ligzetels en daar kwamem ze rond me drinken en eten : ) DAn ben ik nog een helen dag tot taalf uur(snachts) op de been gebleven en hebbik gigantisch lange gesprekken zitten voeren met men pocket woordenboek: kben toen ook naar het schoolfeest van mijn zusje van 6 geweest da was echt zo vreemd me ne stoet me camionetten en ballonnen en een fanfare en al die kindjes in clownpakken : ) maar die hadde mij nie gezegd wa we gingen doen dus khad mijn fototoestel niet bij echt jammer .Vandaag zijn we naar het vervolg geweest me volklorlorische dansen en weer wist ik van niets we hebben ook wat lokaal bier gedroken da echt super goedkoop is en lekker is. der is ook een meid in mijn gezin die 17 is en eigenlijk nie zo veel uitvoerd en die volgend jaar architect ga studeren in Spanje echt een toffe waar dak met mijn pocket woordenboek en translator op internet echt lang mee heb sitte prate samen met men zus van dertig die ook bij afs werkt. Die mensen hebben hier een redelijk klein huis en hebben nie zoveel geld en de buurt ziet eruit als een achter buurt in anwerpen maar ze zijn hier allemaal heel vriendelijk, hoewel da iedereen die voorbijkomt wa zit te staren, meisjes beginnen meestal te gigelen en jonges doen lekker graaf zo´n peace teken en dan lach ek maar is terug he : ) Morgen verander ik van gezin maar ik blijf wel in deze stad en dan heb ik broers en zussen die van mijn leeftijd zijn en der is naar tschijnt ook iemand die engels spreekt hoewel ik daar zo men twijfels bij heb : ) ik vind wel wa spijtig kbegin mij hier al wat thuis te voelen bij die toffen mesen hier. Het eten valt hier goe mee hoewel we elke dag een variatie van kip en patatten eten en bij elke maltijd thee drinken. Het verkeer is hier ene verschrikkelijke chaos keidrukke kruispunten zonder rooi lichten en taxibussen die overal plots stoppen en iedereen die constant sta te toeteren om mensen te laten weten da we van de baan moeten want da ze anders overeden of geramd worden en met dan nog driewieler vespas die overal tussendoor schieten en het plaatje is compleet. zo ik denk dak zowel genoeg de situatie geschets heb en de volgende keer zet ik er de rest wel bij ik amuseer mij hier echt kapot en de dagen lijken hier wel jaren met da alles hier vreemd en nieuw is groeten uit peru aan iedereen he
Buenos dias amigos, Welkom iedereen op mijn spannende Peruverhalende weblog. Binnenkort komen hier mijn fantastische belevenissen terecht als ik ergens een Pc of internetcafé gevonden heb. Kzou zeggen: veel plezier ermee en kijk bij de links ook is bij de fotos die er ongetwijfeld wel eens zullen verschijnen. chau,
Wayna Picchu, wachten op mist die de neus van de Inca omhult
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Timgoesperu
