Vrijdag

Vrijdag maakten we voor het eerst kennis met de hevige regenbuien die hier tijdens het regenseizoen dagelijks wel zo een uur aan een stuk vallen. Nu werd het voor ons duidelijk waarom er overal zo diepe sloten rondom het ziekenhuis zijn. In korte tijd waren hierin overal kleine riviertjes ontstaan. ’s Avonds was het gelukkig opgeklaard, we gingen samen met Jolien, Karen en Joachim (Belgen die in Mandeleo verblijven) samen iets drinken in Sunside (plaatselijk cafeetje). Hierna gingen we samen met Jean-Michel nog een dansje placeren in het Lake Tanganyka Hotel.

Zaterdag

Uitslapen! Pauline – Diana –Esther en Ine vertrokken naar “Hope of Nations” om hun lapje stof te laten omtoveren tot een kleedje. Donderdag zien ze het resultaat. Verder werd er nog aan de opdrachten voor school gewerkt en nog met de mama’s en papa’s en liefjes geskyped of gemaild.

Zondag

Naar deze dag hadden we al heel de week uitgekeken. ’s Morgens gingen we ontbijten in het Lake Tanganyka Hotel. Het was echt overheerlijk, zo ging bijvoorbeeld Stijn 3 keer zijn bord bijvullen. Na al dat “zondigen” was het tijd om naar de mis te gaan. Twee uur lang zongen Stijn – Pauline – Esther en Diana uit volle borst mee. Of deden ze toch een poging tot, want de mis was in het Swahili. Namiddag was dan het moment waar we zo hard naar hadden uitgekeken! We gingen snorkelen in het Tanganyka meer. Het was echt prachtig. Pauline – Laura – Stijn en Zoë waagden zich aan een cliff jump van maar liefst 11 meter. Esther en Ine zorgde voor de nodige aanmoediging vanuit de boot J Enkel Laura had serieuze bloeduitstortingen op haar billen waardoor ze zelfs ’s avonds moeite had  om te blijven zitten in het restaurant “Hill Top”. Terwijl we smulden van de heerlijke “fried prawns”, genoten we van het adembenemende uitzicht over het Tanganyka meer. Hier komen we zeker nog eens terug, ook al is het maar om de zebra’s en de apen nog eens te zien.

Maandag

Op 24 juni organiseren wij samen met de inleefreizigers de Khlimundo die dit jaar in teken zal staan voor het weeshuis Mwocachi. Uit de verhalen van de inleefreizigers konden we al opmaken dat er echt schrijnende toestanden afspeelden achter de muren van dit weeshuis. We hadden ons al zo goed mogelijk voorbereid, maar toch vielen we nog van de ene verbazing in de anderen. Er verblijven in totaal 244 kinderen, deze moeten allemaal eten, drinken, slaapplaats, onderwijs, sanitaire voorzieningen, …. hebben. Allemaal basisbehoeften zou je zeggen, maar aan geen enkel van deze basisbehoefte werd voldoende  voldaan. Uiteindelijk komt het neer op 1 groot probleem = GELD! Er is onvoldoende geld voor leerkrachten te betalen, er zijn 5 leerkrachten terwijl er minstens 10 nodig zijn. De leerlingen wachten in de klas tot de leraar in de andere klas gedaan heeft. Zo is er zelfs onvoldoende geld om het water te betalen en werd dan ook de waterleiding afgesloten. Daardoor zijn de kinderen verplicht om te voet water te gaan halen uit een rivier. De slaapplaatsen van de kinderen was echt schrijnend. Vele kinderen sliepen per 2 in een bed, waarvan dan ook nog de matras in een zeer slechte staat is. In een slaapzaal sliepen gemiddeld 25 kinderen, maar toch telden we maar 10 à 12 matrassen. Met andere woorden, er is dus veel geld nodig. Langs deze weg doen we een oproep om allen naar de Khlimundo te komen! Voor vertrek hebben sommige onder ons alvast geld ingezameld met een wafelverkoop!! Bedankt aan allen die een wafeltje hebben gekocht ;) !

30-11--0001 om 00:00 geschreven door TimeForTanzania