Vandaag was een soort van een overgangsetappe zoals in de Tour de France. ik stond op en het was geweldig weer. De tent was volledige droog. Ideaal. Propere kleren en een droge tent. We zijn klaar om er terug in te vliegen, Toen ik bijna klaar was met inpakken,sprak ik een Duitser aan. Hij was samen met vrouw en kind van 2 jaar naar de Noordkaap aan het fietsen. Gisteren had ik een fibre handdoek gevonden aan de Coop Marked in Saltstraumen. Ik had gemerkt dat zijn fietszakken van hetzelfde merk waren. Ik vroeg of hij per toeval gestopt was in Saltstraumen aan een Coop Marked. "ja", zie hij verbaasd. "Per toeval een handdoek kwijtgespeeld?",vroeg ik. De Duitser helemaal van zijn melk. "Hoe weert jij dat?"vraag hij verbaasd. "Hier is ie",zeg ik al lachend. Hij kwam niet meer bij. Wat een toeval toch. Zijn vrouw was nog teruggereden maar toen was ik er al mee ribbedebie.Soit. Vandaag nam ik de ferry naar de Lofoten. Rond 15u. Tijd genoeg om reparaties aan de fiets en bijwerken van de blog. Eerst de fietsenwinkel opgezocht. Ze waren best goed voorzien. De mechaniekers kenden het systeem maar aangezien mijn versnellingen weer ok waren, liet ik dit probleem zo. Hij moest vooral mijn wiel richten. Na 30 minuten was het ok. slechts 250 NOK (30 euro). Een koopje in Noorwegen. Tijdens de herstelling,liet de verkoper me heel de winkel zien. Ik was best onder de indruk. Een aantal topmodellen. Mijn wiel was voor 99% in orde. Das dik in orde. Dan maar naar de stad. Eerste even langs de ferrystop geweest om de vertrekuren te checken. Daar kom ik Jon tegen. Een collega noordkaap fietser. We spreken af om samen de ferry te nemen. Eerst internet zoeken. Ik zet me weer in het toeristenkantoor. Plaats mijn foto's en werk mijn blog bij. Daarna naar de supermarkt waar een sympathieke Franse fietser tegen het lijf loop. We eten samen op de dijk totdat ik naar de ferry moet. Daar staat Jon te wachten. Op de boot vertelt hij me dat deze reis een manier is om zijn gestorven zoontje te eren. De zoon had leukemie en was helaas zeer jong overleden. 4u later stappen we de ferry af. Jon moet naar Leknes zo'n 60 km fietsen. Ik ga naar Fredvang camping (30km). Hij is gehaast want het is tenslotte al 19u. ik haak al snel af want het is veel te mooi om zo aan me te laten voorbijgaan. Ik kom ogen te kort. Overal zie ik prachtige taferelen. Ik moet iets bekennen. Hier gaan heel veel mensen vies op reageren. ik heb een broodje walvis gegeten. De nieuwsgierigheid was te groot. na 2u fietsen/slenteren kom ik aan op de camping, Oh my god wat een leuke camping. Vlak bij de zee en omgeven door prachtige bergen. Hier zou ik wel wat langer willen blijven.
Gisteren zat ik nog eenzaam in mijn tent. Alles was nat en het was nog te vroeg om al in mijn bed te kruipen. Ik hoor gebabbel. Het lijkt vlak naast mijn tent. Ik moest de afwas nog doen dus ik sleur me uit mijn tent en wat zie ik? 2 mobilhomes op de camping. Het waren toch wel Belgen zeker. 2 koppels waarvan 1 koppel hun zoon was komen opzoeken in Bodø. We geraken aan de klap en ik aan de tafel. Ik kan niet weigeren. Ik voel me een beetje een profiteur maar de mensen stellen me gerust. Er is genoeg voor iedereen. Ik blijf tot 22u30 plaken en beslis dan om mijn tent op te zoeken. Ik heb ondertussen mijn natte kleren in het toilet opgehangen in de hoog morgenvroeg enkele zaken te recuperen. 's Ochtends is het nog steeds aan het regenen. Ik neem mijn kleren die redelijk droog zijn mee en pak mijn boeltje. 100 km en we zijn in Bodø. Ik heb een stevig ritme te pakken maar de regen en de wind spelen me parten. Te warm gekleed. Snel iets uittrekken. Ik krijg de ene regenbui na de andere over me heen. Door en door nat. ik zet door en rond 15u bereik ik Bodøsjøen camping. Nog steeds aan het miezeren. Ik zet de tent op en loop met elke fietszak apart naar het sanitair complex om ze af te drogen en vervolgens in de tent te zwieren. Zo blijft de tent toch iets droger. als alles klaar is,besluit ik om nog even de stad in te trekken op zoek naar gas,wegenkaarten en internet. Het is een succes. Ik ben echter doorweek dat ik morgen nog eens terugga om mijn blog verder up te daten. Ik heb vandaag ook gemerkt dat mijn versnellingen stroever beginnen te schakelen. Morgen toch even naar de winkel in de hoop dat er iemand het systeem kent. Ik ga nu mijn remblokjes vervangen. Ze zijn volledig afgesleten. Morgen maak ik om 15u de overzet naar de Lofoten. Ik heb nog veel werk voor de boeg.
13 juli Haugland-Kilbognhamn-Jektvik-Ã gskaret-Foroy-Vassdallvika-Ãrnes-Melvik
vandaag een lastig rit. Afhankelijk van 3 ferries. Een ferry missen kan minder leuk zijn bij slecht weer. Ik had gisterenavond beslist om vroeg op te staan om de vroegste ferry te halen naar Jektvik. Die vertrok al om 8u30. Ik stond op om 6u en maakte me vlug vertrekkensklaar. Ontbijten zal ik wel doen op de ferry. Rond 8u was ik al bij de ferry. Tijd om iets tussen de kiezen te steken. Om 8u30 vertrok de ferry voor een trip van 1 uur met als hoogtepunt het oversteken van de poolcirkel. Ik kwam een Duits koppel tegen van op de camping. We babbelden wat en trokken samen foto's van het poolcirkelmonument. De ferry kwam aan in Jektvik en ik zei nog goeiendag tegen het koppel. Ik moest nu naar Ågskaret. 26 km verderop. ik peddel rustig door het landschap. Neem de tijd om een foto te trekken. het was 10u40. Ik was in de veronderstellingdat de ferry om 11u30 vertrok. Toch een checken. shit 11u10. Ik was nog 13-14 km verwijderd van de boot. Snel beslissen. De overtocht duurde maar 10 min. De volgende ferry vertrok echter pas om 13u10. Dat is verdekke lang wachten. 13 km op 30 min. Ouch das scherp maar ik waag het er toch op. Ik begin als een bezetene te trappen. Km vliegen voorbij en de weg kronkelt omhoog. Dit doet pijn. Ik zie collega fietsers massaal uit de andere richting komen. Die zijn al uit de ferry gekomen. Nog 3min, 1,5km. Er komt een lijnbus de weg opgereden. De chauffeur doet een aantal rare gebaren. Hij bedoelde, trappen gast, de ferry vertrekt. Ik zie de ferry staan met de boeg geopend. Ik vlieg volle vaart naar beneden. Steek alle auto's voorbij en vlieg op de boot. Ik sta te hijgen en ben volledig leeggefietst. Ik zie de mobilhome van het Duitse koppel staan. Ze laten me in de wagen rusten. 10 min latere staan we in Forøy. Op naar de laatste ferry van de dag. Die moet ik absoluut halen. De andere weg is verboden voor fietsers. 28 km later kom ik 1u te vroeg aan in Vassdalvik. Het is koud en het regent, Snel wat eten en beschermen tegen de koude. 14u30 komt de ferry aan. Ik knal het warme salon in en giet 2 warme choco's in mijn verkleumde lijf. 15u10 terug aan wal en klaar voor het laatste stuk tot aan de camping in Melvik. 20km en mijn benen weigeren plotseling te fietsen. Sleuren,trekken,sterven, een 2de keer sterven. 1u10 later kom ik aan op de camping. Wat een triestig geval. Vuil,onverzorgd. A shame for Norway. Ik vraag of er een mogelijkheid is om te wassen en te drogen. Ah nono that's broken, too expensive to fix it. Toen had ik 180 graden moeten draaien en wegwezen maar ik had de goesting niet meer. Morgen wil ik absoluut in Bodø geraken. Daar is wss een deftige camping en kan ik internet vinden. en een droogkast !!! Ik zit met teveel natte kleren.
maandag 12 juli 2010 Sandnessjøen-Levang-Nesna-Kilbognhamn
Gisterenavond kennis gemaakt met 2 Zweden in de jeugdherberg. We zijn samen naar een pub getrokken om de finale van het WK te zien. Best gezellig maar weer een dure dag. De jeudherberg was al vrij duur. Ik lag wel in een kaner alleen. De pintjes in de pub, tja dat kan je al raden. Maar goed het was leuk en dat is altijd mooi meegenomen. Toen we buitenkwamen was het nog licht en zwoel. Er blies een windje door de stad die een mogelijk weerverandering verraadde. 's Ochtends lag de stad er kletsnat bij. Niet zo leuk om te vertrekken. Ik moest naar Levang om daar de ferry te nemen naar Nesna. Op mijn kaart stonden nog verbindingen vanuit Nesna maar die bleken niet te bestaan. Na zo'n 40 km kwam ik aan in Levang. Het miezerde een beetje maar het was te doen . Na de ferry kwam ik in Nesna. Geen extra ferries. Dit betekent 90km verderfietsen naar de volgende ferry. Dit kwam hard aan. daar bovenop begon het stevig te regenen. Ik was volledig doorweekt. Kletsnat moest ik door 2 tunnels van 3 km. Je voelt de koude lucht naar buiten stromen als je de tunnel nadert. Na de tunnels kwam ik op een recht stuk naast de zee. Ik werd van mijn sokken geblazen. Het was wel gestopt met regenen. De wind blies mijn natte kleren zo weer droog. Zo'n 20 km van Kilbognhamn klaarde het op en ik kon zowaar zonder regenvestje rijden. Ik zat met een overnachtingsprobleem. Dit stuk van Noorwegen heeft bijna geen campings. Ik zag een klein toeristenkantoor en besloot om even te informeren. De juffrouw in kwestie wist van geen campings. Ik vroeg haar ook een oplossing voor mijn probleem van morgen. nl de zeer lange tunnel waar geen fietsers toegelaten zijn. Na een telefoon van 5 min kon ze me een alternatieve route aanbieden. ik reed door naar Kilbognhamn om de ferry te halen en plotseling een bord van een camping,. Die kans kon ik niet laten liggen. Er was een storm komen opzetten en de tent rechtzetten was geen sinecure. Morgen zet ik mijn reis verder richting Bodø. Tijdens de ferry zal ik de poolcirkel oversteken.
zondag 11 juli Vennesund-Horn-à ndalsvagen-Forvik-Tjøtta-Sandnessjøen
Opgestaan na een turbulent nacht. In het cafe naast de camping speelde een bandje tot 2u 's nachts. Dan nog een keer wakker geworden van de koude.Maar goed. al bij al genoeg geslapen. De zon is weer van de partij. Even de tijd genomen om kleren te drogen. Om 9u10 neem ik nog snel afscheid van de 2 francaises die ik gisteren ontmoet heb en zet ik koers richting Horn. ongeveer 56 km waar de eerste ferry op me wacht. De ferry vertrekt om 13u10. Tijd genoeg om er te geraken. Na enkele dagen in de bossen gefietst te hebben is de kust een ideale verandering. Het weer is schitterend en de lucht is azuurblauw. Prachtig, Leuke foto's. Voor de ferry ontmoet ik een Belgisch koppel uit StJob. We babbelen tot de ferry ons afzet in Åndalsvagen. Er is een afstand van 17km tussen Åndalsvagen en Forvik. Ik heb 50 min om de afstand te overbruggen. Ik neem de uitdaging aan en na 34m30 ben ik ter plaatse. Die inspannig zal ik morgen zeker nog voelen. Het was de moeite waar want ik moest anders 3u wachten. Ik kom nu in Tjøtta aan. 38 km verwijderd van mijn eindbestemming. Sandnessjøen. De zon blijft op volle kracht schijnen. Ik zie af maar na 2u kom ik aan bij een jeugdherberg. Dure grap maar geen camping in de buurt. wel een tv, Hollanders here I come. Om nog maar eens aan te tonen hoe klein de wereld wel is. De man van het koppel vraagt wat ik doe als job. Ik zeg: "Medische beeldvorming". "Ah", zegt hij, "een oudleerling van mij heeft dat ook gestudeerd. Haar naam is Sanne De Vos". Ik zeg:"Het is niet waar, dat was mijn meter toen ik begon in het eerste jaar". De wereld is klein. Morgen opnieuw een beetje island hopping. Ha det bra
Quote of the day: "Sverre Olav Kjølstad, you are my hero"
Wat een bewogen dag. Veel regen. Mijn benen waren vermoeid en ik had het eerste uur echt wel last van de spieren. Toch slaagde ik er in om een gemiddelde van 21km/u te halen. Rond 12u30 kreeg ik een hongerke. Nog voor ik mijn fiets kon plaatsen, merkte ik dat mijn versnellingen stroever en stroever werden. De shifter zat vast en plotseling: krak, daar ging mijn versnellingskabel. Een hoop gevloek. Ik zat in de middle of nowhere. Het dichtstbij gelegen dorp, want stadje is hier relatief was toch 50 km ver. ik stopte lukraak bij een huis en vroeg aan de vrouw des huizes waar de dichtsbijzijnde fietsenwinkel was. "Ah dat zal in Kolvereid zijn, ongeveer 50 km hiervandaan" zei ze. Ik moest even slikken. 50 km in 1 versnelling. Dat wordt een helse karwei. "Maar wacht misschien kan mijn man wel helpen." ,zei ze. De man was een mechanieker en bekeek het systeem. We vijsden het uit elkaar. Hier en daar wat snijwerk en we staken alles terug in mekaar. Resultaat: Slechts de helft van de versnellingen werkten. Ondertussen werd ik aan tafel verwacht om mijn hongerke van daarstraks te stillen. Ik zeg: " Er zit niets anders op dan naar een grotere stad te fietsen, zondag te blijven en maandag een reparateur te zoeken." De man neemt zijn gsm en begint naar een fietsenwinkel te fietsen in Namsos. Die vallen uit de lucht wanneer ze de naam Rohloff horen. Hij kan niet geloven dat het systeem niet werkt en begint weer te vijzen. Nu vindt hij het probleem wel. De oplossing is vrij simpel. We hebben nieuwe kabel nodig. Deuh. Hij belt naar een andere winkel in Kolvereid. "Komaan we zijn weg",zegt hij. We zetten de fiets achteraan op de auto,bagage in de koffer. Onderweg vertelt hij me dat hij de winkelier heeft opgebeld en dat hij speciaal voor ons de winkel even opendoet. We kunnen de fiets daar ter plaatse repareren en dan doet hij mij rechtstreeks naar de ferry. Da's een ritje van 60km+55km+60km= 175 km
60 voor de kabel,55 naar de ferry en 60 km terug naar huis. Ik kan het niet begrijpen. Wat een geweldige kerel. Het systeem schakelt terug. Miorgen wordt de grote test. Hij zet me af vlak voor de ferry. We wisselen gegevens uit. Hij neemt nog een foto, ik doe hetzelfde en weg is hij. Wat er ook gebeurt, Een grote doos Leonidas gaat richting Kongsmoen. Naar de familie Kjølstad. Sverre Olav Kjølstad, my hero !!!
Dag 16 vrijdag 9 juli 19u45 Steinkjer-Snåsa-Grong 85 km
Dag 16 vrijdag 9 juli 19u45 Steinkjer-Snåsa-Grong 85 km
Een dag om snel te vergeten. Vrij saai parcours. Het was wel mooi maar een vrij eentonig landschap. Hier en daar een heuvel maar daar bleeft het bij. Op zich was ik daar niet rouwig om want de trip van gisteren had krachten gekost. Het had 's nachts goed geregend maar het stopt net toen ik de tent moest opvouwen. Van geluk gesproken. Stralende zon gedurende de hele dag. Net toen ik de camping opdraaide,begon het te druppelen. Ik was voor 1 keer vroeg binnen. 15u15. Een prestatie. Aangezien het regende,legde ik me even neer in de tent. Ik werd wakker van de hitte. De zon was terug van de partij en had mijn tent omgetoverd tot een Noorse sauna. ik stond op en begon aan het avondmaal. Pasta voor de verandering. Maar het smaakte toch. Jongens ik verlang naar een goei pak friet me samuraisaus en ne sitostick. Das het eerste dat ik doe als ik terugkeer. Het is vrijdag dus ben ik snel een supermarkt binnengesprongen en heb mezelf getrakteerd op 2 pilsjes. Schol. Morgen een lange rit op het programma. Het wordt een vermoeiend weekend.
Ik kwam gisteren rond 20u10 aan in Trondheim. Na 4u in een oase van rust gezeten te hebben,kwam ik aan in een drukte van jewelste. Overal lawaai en veel te veel volk in het centrum. Hier moest ik snel weg. Ik fietste weg en na anderhalf uur kwam ik aan in Storsand camping, Het was al laat maar dat maakt allemaal niet uit in Noorwegen. Ik plaatste mijn tent en begon zelfs nog te koken. Rond 12u nog evn naar de prachtige zonsondergang kijken en mijn bedje in. Ik had ondertussen al een route voor de volgende dag geprepareerd. De drukke banen zouden vermeden worden. om9u10 vertrek ik voor een tocht van ongeveer 100km. mijn uitgestippelde route bracht daar lichte verandering in. Ik kwam terecht op een onverhard parcours. om 13u30 had ik nog maar 40 km op de teller staan. ik kwam terug op de grote baan in Skogn. Daar nam ik even de tijd om wat te eten en zette mijn tocht verder naar Steinkjer. Het was 15u30 en ik had nog 57 km te fietsen, Ik volgde het fietspad en kwam op een route tussen de landbouwers. Prachtige huizen. Heel veel weides,grasvelde en hier en daar een groot meer. Rond 18u30 kwam ik in Steinkjer aan en deed mijn inkopen voor de volgende dagen. Mijn poep deed geweldig pijn. ik zette mijn tentje naast een Nederlands koppel. We beginnen te praten en de man bood me onmiddellijk een pilsie aan. Man man dat smaakte. Het leek te gaan regenen maar de weergoden zijn me gunstig gezind. Hopelijk blijft dit het geval.
dag 12 Stranda Alesund rustdag Molde Kristiansund Trondheim
dag 12 Stranda Alesund rustdag Molde Kristiansund Trondheim
maandag vertrok in vanuit Stranda richting Ålesund. Hier zou ik een dagje halt houden. Het begin was even doorbijten maar na de hellingen kwam er een afdaling die zou duren tot aan de ferry in Aursnes. Het had geregend en de afdaling lag er spekglad bij. Ik hiled me voor de zekerheid in en zorgde er voor dat ik niet boven de 55km/u kwam, Weeral een gelukje want de ferry kwam juist aan. 20 min later stond ik terug aan land in het district Ålesund. Zo'n 20 km verwijderd van het centrum. Mijn rustplaats lag echter niet in Ålesund zelf maar op een eiland ten noorden van Ålesund. nl Ellingsoy. Je kan volledig rondrijden of gebruik maken van een tunnel. De tunnel is off limit voor de fiets dus ging ik naar het toeristenkantoor om informatie. Rond 15u30 was ik met de bus door de tunnel en kon de zoektocht naar mijn gastgezin beginnen. Aangezien er maar 1 straat is op het eiland en ik mij nog flarden van de omgeving herkende was de klus snel geklaard. Trude,Julia,Robin en Frank verwelkomden mij zeer hartelijk en mijn rustdag kon aanvangen. Rusten,eten,blog,facebook bijwerken en nog meer eten,eten eten :)
's Ochtends werd ik zoals gewoonlijk vroeg wakker. Moeilijk om de gewoontes te doorbreken. Stevig ontbijten en maar beginnen te typen. Frank had een dag vrij en vroeg of ik 's middags even mee naar de stad wou gaan. In de stad (en nu gaan er een paar zeggen: me de Ruts kunde nergen komen of hij kent iemand) kwam ik mijn leraar van Bergen Hogskole tegen. Hij schrok zich een bult. Even een babbeltje gedaan en verder gewandeld. Om de hoek stond een belgische fietser. Ik had het gezien aan het merk van fiets. Fietsen Vlerick. Da's van De Pinte. Hij kwam van Kirkeness en was op weg naar België. Na onze trip stond er vis op het menu. Man man schransen. Een beetje beschaamd maar man ik had honger. 's Avonds stond er voetbal op het programma. Die Hollanders toch. Frank en Trude zijn verzot op voetbal en op het einde van de wedstrijd zijn er nog enkele nagels gesneuveld. Vanochtend om 7u stond ik op, nam een stevig ontbijt en begon aan de route die we 's avonds uitgedokterd hadden. Lichtjes veranderd om later niet in de problemen te komen. Ik reed het hele eiland af en kwam al snel aan de eerste ferry. De ferry richting Molde. Hierna stopte ik even en nam de tijd om te eten. Ik werd vergezeld door wel 30 mussen. Ik vertrok terug met het idee om te stoppen in Kristiansund en de dag erna de ferry naar Trondheim te nemen. Het was 13u15 toen ik het eerste bord richting K'sund zag. 57km. Ik wist dat er om 16u een ferry vertrok naar Trondheim. als ik nu eens probeerde om die ferry nog te halen. Ik had nog 2u40 om 57 km af te leggen. Het laatste gedeelte moest ik sowieso met de bus doen om een verschrikkelijke tunnel te passeren. Ik begin als een gek te fietsen en ik haal de bus in Batnfjordøra. Die brengt me tot aan de boot. Ik haalde de boot ruim op tijd. De balans van vandaag. 100 km doorgefietst aan bijna 22km/u. Rond 20u30 kom ik aan in Trondheim. Een meevaller. :)
menskes ik doe mijn best om de blog bij te werken maar ik kan het niet bolwerken. ik ben nu in Bodø en het weer is hier rotslecht. ik krijg mijn kleren en tent maar niet droog. Ben nu wel net op een camping aangekomen waar wasmachine en droogkast is. jeuj dus morgen droog en proper gewassen. morgenmiddag of de dag erachter neem ik de boot naar de Lofoten. als ik morgenmiddag de ferry neem dan kom ik hier terug om de blog een beetje aan te vullen. fiets houdt stand alhoewel ik toch een beetje last krijg bij het schakelen. lang verhaal. ik zit nu in een grote stad en dus de moment om er iets aan te laten doen.
De camping in Storøya is geen hoogvlieger. Hetis duidelijk dat er renovatiewerken nodig zijn. Ik moet dringend de was doen maar een wasmachine en droogkast ontbreken. Ik heb er niets op tegen om mijn was met de hand te doen maar ik krijg het niet op tijd droog. Maar dan kreeg ik een ideetje. Er was een drooghok. Daar stond een vuurtje. Het verwarmingselement zette ik volle bak en 's morgens was alles droog. Die avond had ik nog een gesprek net een Duits bejaard koppel. De man was gefascineerd door mijn fiets en zijn droom was naar de Noordkaap fietsen. Nu vrees ik gezien zijn leeftijd een beetje voor zijn droom. Zeg nooit nooit natuurlijk. om 8u30 sprong ik op de fiets en ging terug solo richting Grotli. Zo'n 45km verderop- Tijdens de rit kwam ik het koppel nog 2 keer tegen. en maar toeteren en wuiven. Het doet wel deugd om af en toe die aandacht te krijgen. Het geeft een boost. Soit na 2,5u was ik Grotli voorbij en ik zette koers naar de Geiranger. 1 van de bekendste fjorden in Noorwegen. Hevig klimwerk kwam er niet meer aan te pas. en dan eindelijk een lange afdaling naar de ferry. Ik had geluk, Ik hoefde de fiets maar netjes op de ferry te plaatsen. Dat viel even mee. Ik had geen zin om te wachten. Er mocht geen eigen drank of eten genuttigd worden. Ze konden mijn rug op want ik had een hongerke. Tijdens de overzet kregen we in 4 talen uitleg over de bezienswaardigheden. zelfs in het chinees. In ieder geval zeker de moeite waard. De fjorden en watervallen zijn adembenemend mooi. Ik kwam aan in Hellesylt en het was heet. Ik kreeg zin in een ijsje. niet volledig opgegeten en me later stevig beklaagd. Het lag nogal op de maag. ik vroeg aan de man in de winkel hoe ik het best naar Stranda reed. er stond een aanduiding voor een fietspad maar ik was niet zeker. Hij zei me dat hij het fietspad niet kende en de andere route mocht ik niet nemen omwille van de tunnels. Tja dan maar het fietspad. Wat een lacher. Ik kwam op de andere weg terecht. Ik draai terug naar het centrum en vraag het opnieuw aan een jong koppeltje. Oh ja je moet door de tunnels. Het kan geen kwaad. Iedereen doet het. tja dan zit er niets anders op he. Met een bang hartje door de tunnels. Na 1u20 was ik op de camping. Een mooi terrein maar het sanitair was gene vette.
dag 10 3 juli 2010 20u14 Turtagrø-Sognefjellet-Lom-Skjåk
Na een nachtje wildkamperen was ik vermoeid opgestaan. Ik had slecht geslapen omdat ik niet al te veel vertrouwen had in mijn tent. Het heeft heel de nacht geregend en gewaaid. De piketten staken niet optimaal in de grond en ik had schrik dat mijn tent zou gaan vliegen. ik moet wel toegeven dat mos geweldig zacht ligt. Je hebt als het ware geen matras nodig.Maar goed we moest dus nog een eindje klimmen naar de top van de Sognefjell. Het uitzicht was verbluffend mooi. We stonden te genieten van het landschap en vooral de gletsjer. Er stopt 1 van de duizenden mobilhomes naast ons en de man begint int Engels te praten. Ik zeg: "je mag het in het Nederlands zeggen hoor". Hij zegt: "Ken ik jou niet ergens van?" ik knik van ja. De vrouw stapt uit. "Oh ben je hier al?,zegt ze al lachend. Nu weet ik het zeker. Ik heb tijdens de beklimming naar Lærdal een foto genomen voor het koppel. Ze zijn verbaasd dat we al zover geraakt zijn. De man vertelt fier als een gieter dat Holland gewonnen is tegen Brazilië. Prompt wordt er koffie en thee aangeboden. Het is vrij koud op de top en zoiets kunnen toch niet weigeren. Een lekker koekje erbij en de moraal schiet weer de lucht in. We stoppen nog verschillende keren op de hoogvlakte om het landschap te vereeuwigen op een foto. Hierna nog rustig eten op de top en met een rotvaart naar beneden. Tot de beklimming was het gemiddelde 8km/u. Eenmaal aangekomen in Lom zitten we aan 21 km/u Op het vlakke stuk komen we gedurende 10-15 km niet onder de 30 km/u. In Lom moeten we proviand inslaan. Sinds ik optrek met die 2 gasten is mijn verbruik exponentieel gestegen. Het is echt nodig of je komt er gewoonweg niet. Na het shoppen scheiden onze wegen. Ik neem afscheid van Wolfgang (61 jaar) en Maurizio. Ik zal ze niet snel vergeten. Ik heb er veel van opgestoken. ze zoeken onmiddellijk een camping en ik vlam nog even door richting Ålesund. Morgen probeer k over de Geiranger te geraken zodat ik maandagavond in Ålesund geraak.
Vandaag had ik me net iets anders voorgesteld. Ik had gehoopt om veel verder te geraken. mijn 2 kompanen nemen het vrij rustig aan. Ze hebben gelijk het moet nog altijd vakantie blijven. We vertrokken na een uitgebreid ontbijt richting Øvre Årdal. Daar begon onze klim van de dag. Eerst nog op zoek naar een kaart zodat ik kan herplannen in Ålesund. Nergens vonden we de correcte schaal. Even het toeristenbureau binnengewipt en ik had een klein mapje. tot nu voldoende. We vertrokken dan naar de klim die ons naar Turtagrø moest brengen. Het begon vrij steil en wederom moest ik de groep lossen. Geen probleem. Klimmen is persoonlijk. We begonnen weer rond 0 meter en de top lag op 1325 meter. na 600 meter stond Maurizio te babbelen met een Noor die op de helling woonde. Hij bood ons vers water aan en verzekerde ons dat het zwaarste achter de rug was. Alles is relatief. nu ja na 2u30 kwamen we over de top en wat bleek we moesten afdalen naar 1100 m en opnieuw naar 1300 meter. Heavy stuff. Daarna volgde een afdaling van 5km naar Turtagrø. Het was al 17u en te gevaarlijk om nog verder te klimmen. we haddenal 1600meter geklommen. We slaan onze tenten op in het wild. Stevig wassen in de bergrivier. Geloof me maar, lekker koud. Ik lig hier nu in mijn tent en realiseer me dat ik het einddoel op deze manier en tijdspanne nooit zal halen. De routes zijn loodzwaar en ik moet een beetje aan mijn lichaam denken. Het heeft geen zin om als een lijk terug te komen. Zoals ik gisteren al schreef, zo snel mogelijk naar Ålesund en reorganiseren. Misschien een stukje overslaane en de trein nemen nu het nog mogelijk is. Eenmaal in het Noorden rijden er geen treinen meer. Ik ga me nu neerleggen en in slaap laten wiegen door de druppels op mijn tent.
Vandaag stond er een rit naar Ovre Årdal op het programma. Het begon een beetje in mineur omdat ik thuis de route verkeerd had gepland. Ik had de route via een grote weg gepland waar geen fietsers toegelaten waren. Dan maar een alternatieve route. Eerst naar Aurland. ongeveer 8 km. Daar begon de klim over het gebergte naar Lærdal. Een klim van 0 naar 1318 meter. Het was een zware klim en weeral waren mijn spaken een reden tot bezorgdheid. Na 300 meter klimmen werd ik ingehaald door een Zwitser en een Duitser. Ik vroeg of ze iets afwisten van spaken. But of course that's my specialty. Hij begon te schroeven, links,rechts enz,... Na een 20 min kon ik terug vertrekken in het zog van de 2. ze klommen beter en ik moest al snel lossen. maar elke 250 m stopten ze en ik kon terug aanpikken. na dik 2u klimmen,waren we op de top en kwamen we op een hoogvlakte. Die was zo prachtig dat ik het moeilijk vind om te beschrijven. De hemel knalblauw en waar ik ook keek, links of rechts, landschappen die recht van een ansichtkaartje kwamen. Na de afdaling kwamen we in Lærdal. Het leek wel een kunstmatig stadje. Snel inkopen doen. We moesten een tunnel van 6 km door. Beeld je in. 25 graden en stralende zon. wij beginnen lange broek aan te schieten, vestje aan te doen en een Petzl op ons hoofd. Hop weg waren we. Vlak voor de tunnel. Bord 'geen fietsers toegelaten' Slik, komaan we doen het. 6km lang trappen alsof ons leven er van afhing. wat een kick toen we uit de tunnel kwamen. Daarna nog 40 km naar Ovre Årdal. Voor ons nog minstens 5 tunnels. De twee heren legden er stevig de pees op en ik moest diepgaan om ze bij te houden. vooral de wisseling tussen koude tunnels en zonovergoten wegen vielen me zeer zwaar. We kwamen in Årdal aan en beslisten om onze tent op te slaan op een verlaten camping. Zonet gemerkt dat al mijn routes op de GPS vernietigd zijn. Ik moet zo snel mogelijk een kaart kopen en naar Ålesund fietsen. Daar kan ik tijdens mijn rustdag alles opnieuw organiseren
dag 7 30/6/2010 21u Geilo-Haugastol-Finse-Myrdal-Flåm
Gisteren ging ik na het voetbal slapen. Het was al een beetje aan het regenen. Het zou niet meer stoppen tot half acht 's ochtends. Ik maakte me klaar voor een rit waarvoor ik hoge verwachtingen koesterde. De Rallarvegen naar Flåm. Ik fietste op automatische piloot naar Haugastol, zo'n 23 km verderop. Dit is het beginpunt van de Rallarvegen. Ik ken het punt nog van vorig jaar en wist dat er een fietsverhuurder/mechanieker vlakbij was. En inderdaad ik had gelijk. Ik vroeg om hulp en de jongenmankwam even naar buiten. De spaken waren goed maar hij loste ineens mijn remprobleem op. Ondertussen was er een Poolse fietser met zijn vriendin komen bij staan. Hij had de Rallarvegen net afgelegd met zijn vriendin. Wel de tegenovergestelde richting. Veel moeilijker zei hij. hij had verschillende passages moeten doorworstelen terwijl hij tot aan de heup in de sneeuw zat. toen moest ik toch even slikken. Maar goed, wie niet waagt, niet wint. Om 11u30 begon ik aan mijn avontuur. de eerste tussenstop was voorzien in Finse. Dat is na 28 km. Onderweg kreeg ik een ruw offroad parcours voorgeschoteld. Achteraf gezien niet geschikt voor mijn 28 inch wielen en bepakking. daarboven kwam de hevige wind die er voor zorgde dat mijn gemiddelde niet boven de 8 a 9 km/u kwam. 3 u later kwam ik in Finse aan en nam een lastige maar achteraf gebleken een zeer goede beslissing. Ik liet het parcours voor wat het was en reed met de trein door naar Myrdal. Je komt dan in het laatste gedeelte van de Rallarvegen terecht. namelijk de aartsgevaarlijke afdaling naar Flåm. Op het perron stonden toeristen die het parcours omhoog gewandeld waren. aan hun reacties kon ik me al iets voorstellen. Ah du bist ein kamikaze! mmm liever niet. Ik draai de hoek om. dit kan toch niet waar zijn. 21 haarspeldbochten met rotsen en losliggende stenen. Ik geef het grif toe, zelfs met een mtb denk ik niet dat ik het zou doen. Ik begn toch al rijdend/glijdend af te dalen. Na 400m geef ik het op en stap te voet naar beneden. ik zag trouwens een groepje mensen vertrekke maar ik heb ze nooit weten aankomen, waarschijnlijk teruggedraaid.De afdaling te voet ging vlot en al gauw was ik beneden zodat ik terug kon fietsen. Tijdens het wandelen wist ik terug waarom ik Noorwegen zo fantastisch vind. Ik werd overdonderd door het druisen van watervallen. De ene al wat groter dan de andere maar stuk voor stuk wonderen der natuur. Halverwege de afdaling aan een brug over 1 van de ruwste stukken rivier hing een plaatje. In 1994 was er blijkbaar een jongen van 18 jaar meegesleurd door de waterval. Er was op dat moment een enorme hoeveelheid ijs gesmolten en de rivier was heviger dan anders. Lichaam isnooit teruggevonden, Dit doet je wel even nadenken over hoe nietig de mens wel is ten opzichte van de natuur. Ik scheur verder naar beneden en kom aan in Flåm, Vrij snel heb ik de camping beet. Het mag gezegd worden. een pracht van een camping (Flåm camping). Netjes en niet overdreven duur. Ik vraag of ze geen pc met internet hebben. Helaas maar in het stationsgebouw kan je internettijd kopen. Dit is mijn kans. Ik spring op mijn fiets maar het werkte niet. Dju toch he, Onderweg naar Flåm had zich een ander probleem de kop opgestoken. De batterij van mijn gps was leeg. Mijn zonnepaneel werkt maar heeft veel zon nodig, Dat was vandaag gene vette. Ik speur de camping af en ik zie toch wel een Nederlandse dame met een laptop zeker. ik mocht wel even opladen. Na een uurtje ging ik terug maar het resultaat was maar pover. De Gps heeft iets langer nodig.Niet ver van mijn tent was een Deens koppeltje aan het koken en ik vroeg ik me erbij mocht zetten. Geen probleem. Tof koppeltje. ze kwamen uit Aarhus. ze hebben zelfs pannenkoeken gebakken. Wie zegt daar nu nee tegen? Morgen een korte rit naar Ovre Årdal. Nu ja kort? Het zal weer klimmen worden vrees ik.
Vandaag nam ik afscheid van de rustige camping en zette koers naar Geilo. De eerste kilometers gingen stroef maar dat is best wel normaal. Om 8u was het al vrij warm. Het was weer klimmen geblazen. Ik ging van 200m naar 1170m. Op de toppen werd het wat frisser maar niet onoverkomelijk. wat een landschap. volledig omringd door bergen. Hier en daar nog een hoop sneeuw. Ik daalde met een rotvaart naar beneden. De afdaling was goed zichtbaar maar de steentjes op de baan baarden me zorgen. Toch netjes beneden geraakt maar mijn achterwiel begint me serieus te irriteren. Morgen toch even een fietswinkel binnenspringen. Ik had er ongeveer 50 km opzitten toen ik in Uvdal aankwam. Ik voelde me goed en was zo blij dat het nog maar 40 km was tot de camping. yes een beetje op tijd binnengeraken. In Uvdal kreeg ik slecht nieuws te verduren. Er stond een groot bord (zie foto) dat waarschuwde voor het gebruik van sneeuwkettingen. Even een moeilijk moment. ik was al 2u op minimum drankvoorraad aan het rijden. Elke winkel was dicht. Uiteindelijk een waterval gekozen en mijn drinkebus gevuld. Best lekker. Het resultaat zien we morgen wel. de eerste 7 km waren een hel. Het was een helling van 7% en de regen was komen opzetten. Snel aan de kant. Regenvest en beenstukken aan. alsof de regen nog niet erg genoeg was, begon het achterwiel weer te protesteren. Spaken kwamen weer los. maar we zijn er geraakt en de benen voelen best nog wel goed aan. Morgen staat de bekende fietsroute Rallarvegen op het programma. Stukken onverharde weg. Ideale plek om lek te rijden
quote of the day "you're a brave man" (knappe verkoopster in COOP marked in Rauland)
De nachtrust was al wat beter. Ik stond op om 7u15 en begon alles in te pakken. 8u20 en klaar om te vertrekken. Toch even checken hoe het gesteld is met de spaken. tis ni waar he. 4 spaken stonden los. Spaken opspannen en een wiel richten is allesbehalve gemakkelijk maar ik had nu eenmaal geen andere keuze. Spakenspanner in de hand en proberen maar. De theorie ken ik maar de praktijk is nu eenmaal lichtjes anders. Ik zette alles vast en fietsen maar. Hopelijk vond ik snel een fietsenmaker. Het begon met een stevige klim en ik voelde me allesbehalve veilig op de fiets. Onderweg een aantal keer gestopt om hier en daar nog wat bij te vijzen. Het wiel hield stand. Na 40 km kwam ik aan in Rauland. Het was middag en tijd om een hapje te eten. Ik merk dat ik te weinig groenten en vitaminen binnenkrijg. in de COOP supermarkt kan je bakjes met salades samenstellen. Aan de kassa vroeg de verkoopster waar ik heenging. Ik zei: naar Austbygdi!!. You're a brave man" zei ze. Toen had ik nog geen idee wat ze bedoelde. Het zou snel duidelijk worden. Tussen Rauland en Rjukan lagen er verschillende skicentra. De weg bleef maar stijgen en algauw flirtte ik weer met de duizendmetergrens. Beetje bij beetje kwam ik dichter bij Rjukan. Ik heb graag gezelschap onderweg maar de 20 vliegen die me nu al 20 km aan het lastig vallen waren, deden me ontploffen. Stoppen en DEET. Geweldig spul. Werkt heel efficiënt. Tussen Rauland en Rjukan was er weinig te zien. Verlaten skidorpen en verder niets. Na de beklimming kwam er een superlange afdaling met een wegdek dat te wensen overliet. Met een bang hartje naar beneden en bidden dat de spaken het zouden houden. Halverwege de afdaling lag er opeens een nieuw wegdek. Zalig. Wegenwerkers, mijn wielen danken u. De km's vlogen nu voorbij en ik kwam aan in Rjukan. Leuk stadje. Het leek wel weggerukt uit Bobbejaanland. Ik hield halt aan een benzinestation voor een ijsje. Het was bloedheet en ik kon het wel gebruiken. Ik zit neer en wie passeert er voor mijn neus. een fietser met een koerswiel in de hand. Mijn spaken, ik was het compleet vergeten. Jaja twee sportwinkels. De eerste was een teleurstelling. De technieker was er niet vandaag. De tweede winkel. Intersport. Deze keten kende ik nog van in Oslo. De technieker kwam naar buiten. Begon onmiddellijk te zeggen dat hij hiervoor geen tijd had. Hij controleerde de spanning van de spaken en wist me te vertellen dat ik het nog niet zo slecht gedaan had. Hij legde me nog snel de theorie uit en weg was ik. Nog 30 km naar Tinn. Ik voelde enkele druppels en voerde het tempo op. De regen kwam er niet door en ik kwam aan in Tinn. Een grote camping met een prachtige ligging. Daar stond ik dan als enige met een tent op een grote grasvlakte. Het water van de fjorden klotsend tegen de stenen. Vandaag geen zakje pasta voor mij. Na de douche neem ik mijn fiets en beland in een restaurant. Ik zit hier gans alleen en heb een gezellige babbel met de gastvrouw. Ze komt uit Oostenrijk en is hier 2 jaar geleden gestrand. Ah zalig, ne kiekenfilet me gebakken patatten. Meer moet da ni zijn. Morgen naar Geilo. Bekend terrein
Het is nu 20u50 en ik ben aan het 'genieten' van mijn spaghetteria. Het was een geweldig vermoeiende dag. Het begon al deze nacht. Ik moest dringend naar het toilet maar je probeert het toch uit te stellen want het is koud en je wil niet uit je tent. Een uurtje later was de temperatuur zo sterk gdaald dat ik lag te rillen van de koude. Dan toch maar snel naar het toilet. Terug in slaapzak met sokken en een trui. Slaapzak dichtgeritst zodat enkel mijn gezicht nog zichtbaar was. mmm beter. Ik stond op maar geraakte niet op gang. Alles ging traag. Met als gevolg dat ik pas om 8u40 weg was. Beetje laat als je zo'n afstand moet afleggen. Ik was daarna klaarwakker want de helling was weer lekker steil. van 600m naar 1000m. Na 1u10 had ik slechts 5km op de teller. Een ramp dus. Ik had een koppel Nederlanders ontmoet tijdens de beklimming. Het lijkt altijd of je een attractie bent. Effe snel op de foto. :) Na de steile beklimming werd het landschap glooiend. Een helling werd afgewisseld met een welgekomen afdaling. Elke mogelijkheid om eten te kopen liet ik niet onbenut. Jammer genoeg op zondag zijn de meeste supermarkten gesloten en beland je algauw in benzinestations. Tja de prijs is dan ook navenant. Ik had geen keuze. Het is belangrijk dat ik veel vocht opneem of ik zal het niet lang uitzingen. Ik gok minstens 6 liter vocht vandaag. Een aantal muffins voor de suiker. hehe. De dorpen passeerden. Valle, een klein dorpje best wel schattig. Daarna Hovden. Een skicentre. Vrij ongezellig. Dan kreeg ik het ontzettend lastig. Nog 30 km tot in Haukeli. km's aftellen,stoppen,eten,drinken en verder fietsen. Eindelijk kwam ik dichterbij. Eerst nog een afdaling van 10%. Hier voel ik me niet zo gerust. Na de afdaling reed ik door naar Edland en kwam ik aan op mijn eindbestemming. Een kleine,goedkope camping. Jammer genoeg geen internet en vooral geen droogkast. Mijn kleren moesten dringend gewassen worden. Snel een handwas van het hoogstnoodzakelijke en bidden dat ik het droog krijg, Morgen staat er een rit van 123 km op het programma. Ik ben niet op de hoogte van het weer maar hopelijk blijft het droog. Het mag iets frisser want mijn beentjes zijn goed verbrand.
Ha det bra
en een instinkertje voor onze pa. Toen het lastig werd, zong ik. Geef mijn maar soep me ballekes, veul ballekes Soep,soep,soep me ballekes. :)
Om 6u gaat de wekker en ik ben allesbehalve fris. Ik heb zeer slecht geslapen en het gesnurk van mijn Nederlandse buur zou daar wel eens iets mee te maken kunnen hebben. zeer sympathiek koppel maar de man is net iets te luid 's nachts. Ik heb me te houden aan een strak schema. De ferry vertrekt om 9u10 in Forsand. ongeveer 26 km op 2u. dat moet haalbaar zijn. Het is me inderdaad gelukt maar de weg was toch niet te onderschatten. Steile heuvels en maar zeer weinig bergaf. Rond 9u stond ik klaar aan de steiger. De ferry is bedoeld voor toeristen. De boot zat vol met wielertoeristen. Ze gingen dezelfde weg uit maar dan sneller. De trip naar Lysebotn was wel heel mooi. We kregen de Preikestolen te zien maar dan langs onderen. Nog steeds omringd met mist. Verder nog enkele zeehonden en arend gezien. Na 2u15 kwamen we aan in Lysebotn. Aan de voet van de helse klim. Ik nam de tijd om alles nog eens goed vast te maken en snel een hapje te eten. Daar ging ik dan. De weg bleef maar stijgen. geen enkel moment kon je herstellen. 27 haarspeldbochten. Ik heb afgezien als nooit tevoren. Ik moest rustpauzes inbouwen want de motor werd opgeblazen. Boven op de top (althans dat dacht ik toch) lag het Adelaarsnest. Een rond gebouw waar je iets kon drinken maar vooral kon genieten van het prachtige uitzicht. Dit was jammer genoeg niet het einde van mijn lijdensweg want de weg steeg nog steeds lekker door. Ik nam wel nog de tijd voor een goede daad. Er kwam een wielertoerist naar beneden gewandeld. Een van zijn spaken was gebroken en hij vroeg of ik geen spakenspanner bij me had. Hij begon het wiel te centreren voor zover dit goed te doen is zonder de nodige apparatuur. Hij moest dezelfde weg uit. Ik was al even aan het klimmen toen hij naast me kwam rijden. Het wiel hield stand tijdens de beklimming. zou het ook zijn werk doen tijdens de afdaling? Ik heb hem niet meer teruggezien. Ik nam een van mijn vele pauzes toen een groepje Noorse studenten me vergezelden. We geraakten aan de praat. Toffe madammen. Was hun eerste echte fietstocht en dat was er aan te merken. Versnellingen ratelden en bergop ging de snelheid al snel naar beneden. Behalve eentje. Zij hield goed stand. Ze had natuurlijk geen bagage mee te sleuren. Ze besloot op haar vrienden te wachten en ik peddelde verder. De GPS gaf nog 7 km aan. Het meeste daarvan was downhill. Vanaf het Adelaarsnest was de zon volledig doorgebroken. Zalig weer. Beetje te warm aangekleed maar ik was zo dicht bij de camping dat ik geen zin meer had om nog te stoppen. Om 17u kwam ik op de camping aan in Suleskard. Morgen een lange rit van ongeveer 140 km en volgens de andere kampeerders wordt het 21 graden. We'll see about that.
Hier lig ik dan. In mijn tent op de Preikestolen camping. Het regent constant. Ik vrees dat ik de Preikestolen zal moeten overslaan. zo jammer want ik keek er zo naar uit. De bergen zijn volledig omringd door wolken en de regen houdt maar niet op. Zonet even terug naar Jørpeland gefietst. Ik had nog gas en een fietsslot nodig. Tevens van de gelegenheid geprofiteerd om wat proviand in te slaan voor morgen. Er staat immers een helse klim naar Sirdal op het programma. Qua kilometers is dit de kortste rit van de reis maar ik moet wel een klim van 10 km verteren (gemiddeld stijg perc 10%). Hopelijk zit het weer een beetje mee. volgens het weerbericht zou het toch zonnig moeten worden................... effie later.
foert lang genoeg in de tent gelegen. Ik ben niet naar hier gekomen om me door slecht weer tegen te houden. Ik kleed me deftig aan en ga naar de receptie voor extra inlichtingen. Hoe geraak ik aan het begin van de Preikestolen?,vraag ik aan de receptioniste. Die bekijkt me raar en zegt: ga je daar nu naartoe?. Geweldig antwoord als je al twijfelde om te vertrekken. Ik trek het me niet aan en vertrek toch. In de regen kom ik na 4 km stevig klimmen op de parking aan. Ik bekijk het bord en stel vast dat de wandeling ongeveer 4 uur in beslag neemt. Stevig maar dit zal wel ruim gerekend zijn. en inderdaad na 1u10 sta ik al boven. Op de top liggen normaal 100'en mensen te zonnen maar nu sta ik er gans alleen. Je ziet werkelijk niets. Tja enkele foto's van de mist en terug naar beneden. er is zelfs zoveel mist dat mijn toestel weigert. In de afdaling zie ik een man voor me afdalen. Redelijk snel tot hij stopt en me aanspreekt in het Spaans. Da's mijnen dada ni. Hij vroeg me hoe ver het nog naar de top is. ik kan amper mijn lach inhouden want hij was alweer 45 min verwijderd van de top. De moed zonk hem in de schoenen. Ik denk niet dat hij nog naar boven gegaan is. zeer jammer dat ik geen uitzicht over de fjorden heb gezien maar toch tevreden dat ik naar boven ben geklauterd. Nu mijn kleren wassen en drogen. snel een pasta warm maken en dan rustig klaarmaken voor morgen. morgen gaat de wekker om 6u. pfff wat vroeg maar ik moet een ferry halen om 9u10
