Mensen hoeven niet bang te zijn voor de dood, als ze hier op arde op een goede manier hebben geleefd.
Ik zie heel veel spirituele sites, waar men op zoektocht is naar het bovennatuurlijke, maar dan op een verkeerde manier en dan vraag ik mij af, maar waar blijft christus in hun leven? Zij gaan zich verdiepen in spiritisme, wat levensgevaarlijk is.
Het is altijd goed, om God in alles mee te betrekken, dan kan je niets gebeuren en als een keer je tijd aangebroken is, dan is het sterven van je licham, het heerlijkse wat bestaat en je hoef er absoluut niet bang voor te zijn.

[69] De mens is door de Heer zo geschapen dat hij, terwijl hij nog in het lichaam leeft, toch tevens met engelen en geesten zou kunnen spreken, zoals ook in de oudste tijden voorkwam. Want de mens is een geest bekleed met een lichaam en daarom één met hen. Omdat echter in de loop van de tijd de mensen zich dermate in lichamelijke en wereldse dingen hebben ondergedompeld, zodat ze nauwelijks meer om iets anders gaven, is die weg dan ook afgesloten. Maar zodra de lichamelijke dingen, waarin hij ondergedompeld is, terugtreden, wordt die weg weer geopend en is hij onder geesten en leeft met hen samen.

Hier mijn zoveelste geestelijke ervaring.Was net bezig een boek van de profeet Jakop Lorber te lezen en het ging over engelen en wat ze allemaal kunnen betekenen voor de mensen. Ik was echt onder de indruk en ik vroeg aan mijn grote vriend Jezus, als het mocht, of ik ook een keer mijn engel mag zien. Na een week of twee, ik was mijn vraag al lang weer vergeten, lag ik in bed, toen ik een witte mist in mijn kamer zag en die manifesteerde zich in een menselijke gedaante, met grote vleugels. In eens wist ik het weer, wat ik aan god had gevraagd en ik riep in verwondering en blijdschap uit, hoe mooi ik het vond. De engel was groot van gestalte en keek mij recht in mijn gezicht en hij ging vol respect zijn hoofd voor mij buigen en keek mij nog een laatste keer aan en zweefde door de plafon. Jk had Jezus gedankt.God is the answer of my prayer.

Als allereerst wil ik God alle lof en eer geven, voor alles wat Hij voor mij heeft gedaan en ook voor mijn geestelijke groei en het geestelijke zien en vooral voor Zijn bescherming en leiding op elk gebied.
Met deze getuigenis wil ik niemand bekeeren.
Ook wil ik mijn verontschuldiging aanbieden aan de lezers voor mijn spellingsfouten. Ik ben zelf in Duitsland geboren en was 22 jaar, toen ik naar Nederland kwam. Heb het Nederlands van aanhoren geleerd van hier en daar opvangen, en ik maak nog steeds wat fouten maar nu mijn belevenissen.

Ik ben altijd al intens bezig geweest met het spirituele. In het jaar 1991 heb ik me tot Christus bekeerd en was een trouwe kerkgangster van een Pinkstergemeente. (Ben intussen uit de kerk gestapt.) Toen ik naar een bidstond ging, maar nog niet wist hoe ik moest bidden, riep ik vol van liefde Jezus naam. Het was puur de eerste liefde die ik voor hem voelde. Het leek alsof iemand tegen mij zei: Doe je ogen eens open. Ik deed het en ik zag Jezus naast mij staan. Ik zat op mijn knieën en moest omhoog kijken om Hem in zijn volle glorie te zien. Hij zag er prachtig uit. Hij had donkere, lange haren en een verzorgde korte baard. Zijn gewaad was wit met een lichtblauw kleed er overheen. Hij had onder zijn arm een dik gouden boek, waarvan ik later hoorde dat het een Levensboek was waarin de zijnen stonden. Ook zag ik dat zijn hart aan het bloeden was, het bloed liep langs zijn gewaad. Hij zei geen woord, keek alleen maar. Wat mij later wel opviel, was dat ik helemaal niet schrok of bang was, alsof het een heel gewone zaak was. Hij was denk ik na een halve minuut weer weg. Ik wist gewoon dat het Christus was, ik had er geen twijfels over. Ik had nooit gebeden om een verschijning van Jezus te mogen zien.

Jaren later zag ik Jezus nog twee keer in mijn slaapkamer. Ik lag in bed, zag dat de muur vervaagde en zag Christus van opzij, tot zijn middel. Ik zag zijn mond bewegen en ik wist ineens, dat hij voor mij aan het pleiten was bij God. Toen vervaagde het weer. Later kwam Hij nog een keer, toen zat hij op een rots met onder zich de wereld; ik zag Hem bidden voor de wereld. Dat waren mijn drie Christusverschijningen die ik met open ogen en mijn volle bewustzijn heb meegemaakt.
Het leven is een leerschool ik ,verdiep mij in de boeken van Bertha Dudde en Jakob Lorber en Swedenburg. In de profetieën van Jakob Lorber staat dat Christus zich in de laatste dagen laat zien aan mensen die hem lief hebben.
 Na al mijn ervaringen en ook door die wondermooie boeken, is mijn huis voor mijn gevoel op de rots gebouwd. En ik verheug mij op mijn echte thuis later, dat boven is. Het is mijn lust en mijn leven om mensen te helpen en voor hen te bidden.Het gebeurt vaak, dat God mij dan, met mijn geestelijke ogen, visioenen laat zien. De bijbel zegt ook, dat jongeren gezichten zullen zien en dat ouderen dromen en visioenen zullen ontvangen in de laatste dagen. Als je zo om je heen kijkt dan weten we, dat we echt in de laatste dagen leven. Als ik om mij heenkijk en die mensen zie, die alles proberen alleen op te lossen of mensen met problemen en ziektes, die naar de psychiaters lopen voor hulp of naar een afkickcentrum gaan en zo voort.
Dan vind ik het jammer, dat ze niets van onze grote Heiland willen weten. Alleen hij kan helpen, op zijn tijd. Ik weet uit eigen ervaring, wat Hij met de mensen kan doen en hij klopt aan ieders hart om binnengelaten te worden, maar meestal laten ze die deur gesloten. Ze weten echt niet wat ze missen, nu niet en later in het hiernamaals ook niet. Een ding weet ik zeker, dat onze toekomst geestelijk is en dat we onze toekomst hier op deze planeet al beslissen waar we later naar toe komen.
En ook weet ik dat, als mijn tijd gekomen is, terugkeer naar mijn vaders huis
Weet u dat ook