Na een goed slapend nachtje om half 8 uit men bedje gekropen. Brr... toen ik al de witte sneeuw buiten zag liggen, kreeg ik het al koud. Ik besliste dan ook maar om met de tram te gaan werken ipv met de auto. Dat leek me net iets veiliger. Ik heb namelijk nog nooit in de sneeuw gereden, en zolang ik op een andere manier op men werk kan geraken, ga ik die sneeuw ook wel vermijden. Met men slaapoogjes men sandwiches maar beginnen smeren. De rugzak helemaal inladen met de spulletjes om vanavond bij ons mama te kunnen blijven slapen en dan om 8u vertrokken richting koude. Ik was onderweg zeer verwonderd, dat het qua temperatuur nog beter mee viel dan ik had gedacht. Maar had me dan ook zeer warm ingeduffeld en men warmste winterschoenen aangetrokken om zo niet op de gladde sneeuw uit te glijden.
Toen ik bijna aan de tram aankwam, zag ik er net 1tje voorbij men neus wegrijden. Damn... de tram die ik moest hebben gemist. En met dit weer, is het verkeer al trager, dus een tram later ging zeer krap worden om op tijd te komen op men werk. Maar blijkbaar was ik gewoon veel te vroeg aangekomen aan de tramhalte en moest de tram die ik eigenlijk zou nemen nog aankomen. Oef... even een geruststelling.
Eenmaal ik op de tram zat, haalde ik men boek van Sara boven om zo de laatste bladzijde nog te lezen. Deel 7: De wraak, is alweer een schitterend boek dat ik heb gelezen. Op naar het volgend boek dat ik nog kan lezen. Alhoewel de tram een serieuze vertraging had onderweg, ben ik toch nog goed op tijd op men werk aangekomen. Ik ben een zeer rustig dagje tegemoet gegaan. Alle kindjes op tijd weg en om 18 u kon ik dan vertrekken richting bushalte om zo de bus naar Hemiksem te nemen richting mama's place. Maar, ooh nee... wat zag ik daar in de verte. Men bus kwam eraan. Ok dat was even beslissen... ofwel gewoon voorbij laten rijden en nog een 20 tal minuten in de koude wachten op de volgende bus, ofwel toch maar een spurtje inzetten en het risico nemen om uit te glijden in de sneeuw. Ik koos voor optie 2. (een mens moet eens een risico nemen in zen leven hé ) En zo zat ik dus lekker warm op de bus. Thuis bij mama aangekomen, kon ik al bijna men voetjes onder tafel steken om dan zo een lekkere wortelpuree met hamburger te eten. Nu wordt het verder nog een gezellig avondje voor tv om dan straks hier op de zetel men oogjes te sluiten. Door het slechte weer blijf ik maar hier slapen, vermits ik morgen om 8u moet beginnen. En omdat ik toch niet van plan ben om met de auto dit weer te trotseren, ben ik hier dichter bij het werk om met het openbaar vervoer te gaan. Handig toch?
Voor ik hier mijn berichten begin te posten, zal ik mezelf even kort voorstellen:
Ik ben dus Tiffany, 22 jaar, single en sinds augustus alleenwonend. Sinds 15 augustus heb ik het ouderlijke nest in Hemiksem verlaten om dan alleen te gaan wonen in Borsbeek. Dit bevalt me momenteel zeer goed! Maar breng ook zeker nog wekelijks een bezoekje @ mama's place.
Na eerst afgestudeerd te zijn in Kantoor, een halfjaartje kleuteronderwijs gevolgd te hebben, zette ik de stap om nog een extra 7de jaar te volgen in de richting Kinderzorg. Hiervan haalde ik ook mijn diploma in Juni 2008. In april 2008, toen ik nog op de schoolbanken zat, nam ik deel aan examens van de Stad Antwerpren om voor hun als Kinderverzorgster te werken.
Mijn schriftelijke proef had ik goed doorstaan en later mijn mondelinge proef ook. Ik werd op de wachtlijst gezet en stond op plaats 57. Het kon dus nog even duren voor ze mij aannamen. Om toch maar niet te blijven stilzitten, deed ik ondertussen vakantiewerk en ben ik in oktober 2008 in een rusthuis beginnen werken. Na dag 2 zag ik dit totaal niet meer zitten. Ik kon die mensen niet zijn lijden, mijn hart was daar te klein voor. Men mama raadde me toch aan om nog even door te zetten, tot men contract van 3 maanden ten einde was. En dan plots een week later, kreeg ik telefoon van de Stad Antwerpen. Plaats 57 (ik dus) op de wachtlijst was bereikt. Ik kon vanaf 1 december starten als voltijds kinderverzorgster met een contract van onbepaalde duur. Ik sprong een gat in de lucht. Want niet alleen moest ik de job die ik niet graag deed niet meer verder zetten, maar kon ik ook nog eens starten met de job die ik zo graag wilde doen. Na overleg met de directeur van het Rusthuis, heb ik even terug moeten bellen naar Stad Antwerpen om te melden dat ik pas vanaf 15 september mijn ander werk kon stopzetten. Dit was geen enkel probleem voor hen en zo ben ik sinds 16 december 2008 kinderverzorgster.
Een job die ik vandaag de dag, na bijna 2 jaar, nog met veel plezier doe. Mijn vast groepje is nu bij de peuters. De kindjes van 1,5 jaar tot 2,5 jaar. Maar ook is het zeker tof om enkele keren eens te mogen inspringen in een ander groepje wanneer daar bv. personeel te kort is.
Dan nog even over mijn vrije tijd. In mijn vrije tijd breng ik zeer veel tijd door met vrienden en familie. Maar ik hou er ook zeker van om gewoon eens rustig alleen thuis te zitten. Wat doe ik dan nog in mijn vrije tijd? Dat is zeer uitlopend... Shoppen, naar cinema gaan, pretparken bezoeken, gaan uiteten, enz... Ik hou ook enorm veel van boeken lezen. Ik ga dan ook elk jaar naar de boekenbeurs, om een nieuwe lading boeken in te slaan. Mijn te lezen boeken staat nu op 11.
Sinds augustus 2010, heb ik mij ook ingeschreven in de fitnesclub een 5 tal minuutjes van bij mij thuis. Minstens 1x per week ga ik fitnessen en indien mogelijk ook meer.
Zo, dit is wat hetgene dat ik over mij kan vertellen. verder wens ik jullie allemaal veel plezier met het lezen van men blog. En aarzel zeker niet om een reactie te plaatsen.
Hartelijk welkom! Regelmatig zal ik hier iets komen posten. Dit zal dan vooral zijn wat ik in het dagdagelijkse leven doe. Maar ook komen er berichten op over onderwerpen die mij intreseren. Dat is dan vooral muziek, boeken, reizen, onderwerpen uit de actualiteit. En misschien nog enkele andere dingen. Veel plezier alvast met het lezen van mijn blog.
) En zo zat ik dus lekker warm op de bus. 
