De recente gevallen van jeugdcriminaliteit zijn (gelukkig) geïsoleerde daden van losgeslagen individuen, die zeker niet mogen worden veralgemeend.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Veiligheid en het (proberen) voorkomen van jeugdcriminaliteit zijn de verantwoordelijkheid van iedereen. Om te beginnen deze van de ouders. Ouderschap houdt verantwoordelijkheden in, waar niet lichtzinnig maar consequent en bewust mee moet worden omgegaan. Ouders moeten hun kinderen leren zich te gedragen en ze behoeden voor negatieve invloeden. Daar onderwijs eveneens een belangrijke rol speelt in de maatschappelijke integratie van een jongere rust tevens een enorme verantwoordelijkheid op de overheden, de scholen en de centra voor leerlingenbegeleiding. Onze prestatiegerichte maatschappij mag zich niet alleen richten naar de hoogbegaafden, maar ook naar de minderbegaafden. Elk kind heeft het recht om van een volwaardig kosteloos onderwijs op maat te genieten, zowel autochtonen als allochtonen, als kinderen met of zonder leerstoornissen. Alleen kinderen die zich goed voelen in hun vel, kunnen zich op maximale wijze ontplooien tot evenwichtige volwassenen. We moeten alert zijn voor jongeren die ontsporen. De klemtoon moet liggen op voorkomen, dus op vroegtijdige adequate hulpverlening en opvolging. Jongeren (een minderheid) die uiteindelijk toch in de criminaliteit terecht komen, dienen de gevolgen van hun daden te dragen. Wetteloosheid en straffeloosheid dient absoluut te worden vermeden, want onbestraft stout gedrag leidt alleen maar tot stouter gedrag. Hier rust een enorme verantwoordelijkheid op zowel de wetgevende, de uitvoerende als de rechterlijke macht. Zij staan via het tijdig opleggen en consequent toepassen van regelgeving in voor een vreedzame omgang van de burgers met elkaar. Mensen moeten echter realistisch blijven, de staat is niet bij machte om het paradijs op aarde te bouwen, hij kan alleen de hel voorkomen. Er bestaat geen leven zonder moeilijkheden.
Tot slot, in verband met de wanhoopsdaad van een losgeslagen individu te Antwerpen lijkt het mij nogal simplistisch om alleen het Vlaams Belang met een beschuldigende vinger na te wijzen? Hoe kon een partij zoals het Vlaams Belang eigenlijk ontstaan? Hebben de traditionele partijen nagelaten om de samenlevingsproblemen (die al decennia lang aanwezig zijn), de wetteloosheid (sans papiers) en straffeloosheid tijdig aan te pakken? Wat te denken van de uitspraak van de heer Georges Kamanayo, voorzitter van de Antwerpse overlegraad voor minderheden: Het is de kortzichtigheid en hypocresie van de overheden, die dit land tot een van de meest racistische in Europa hebben gemaakt. Het racisme zit hier zéér diep. Verder is er nog de zienswijze van een Luiks professor psychiatrie: In plaats van ... alle mensen met extreemrechtse sympathieën met de vinger na te wijzen, zouden we misschien beter rekening houden met de vaststelling dat veel jongeren een groot deel van hun tijd invullen met computerspelletjes waar het erop aankomt om zoveel mogelijk te laten ontploffen en een maximum aantal mensen te vermoorden.
23-05-2006 om 00:21
geschreven door Chris
|