Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
Planning
Hier vind je terug wat zo ongeveer de plannen zijn de komende weekjes...
Costa Rica en Nicaragua
28-07-2009
El Castillo - Isla de Ometepe
In El Castillo zoeken we onderdak in hostel Manantial (een donker mannenbastion met 2 pooltafels).
Aangezien de boot vanuit San Carlos naar Isla de Ometepe enkel vertrekt op dinsdag en vrijdag (en we waren op woensdag in San Carlos), besloten we rustig uit te puffen tussen de plaatselijke bevolking in een gezellig historisch stadje. Op een kwartier wandelden we van het ene uiteinde van het gehucht naar het andere uiteinde (een pad van een meter breed, waar Katrien 2x op durfde uit te glijden, jawel). ´s trokken we ons terug op het pleintje aan de haven (zijnde aanlegplaats voor 1 bootje met 3 trappen). Opgepast schrikschijters die dit plaatsje willen bezoeken: om 20u valt het licht uit, hou de zaklamp in de buurt!!
Minder gezellig was de 10u durende boottocht van San Carlos richting Altagracia op het eiland van de 2 vulkanen (Maderas en Concepcion). Midden in de nacht droppen ze ons in de regen op een onderbelicht stuk eiland waar enkele piraten (taxichauffeurs)ons kidnappen naar een hostel. De hobbelige weg was reeds een voorbode voor de slechte slaapplek (beeld u in een uitbarstende vulkaan waarbij men probeert over te rijden zo hobbelig). De eerstvolgende ochtend namen we zo snel mogelijk de bus richting Merida. Hacienda Merida was een mooie plek voor rugzaktoeristen. Spijtig genoeg waren de goedkope kamers verkocht en besloten we voor 1x een duurdere huwelijkssuite te nemen. Na wat afluisteren van anderen besloten we de plaatselijke waterval te gaan bezoeken (opnieuw een hike). Een 50m hoge waterval stond ons op te wachten na een uitputtende klim in meer dan 30graden. Voor de rest hebben we gedurende deze 2 dagen genoten en lekker gegeten. Tijd hadden ze hier zat, zo hebben we op al onze bestellingen gemiddeld een half uur gewacht (zelfs voor drank, en dan kreeg je nog niet wat je vroeg...).
Deze morgen hebben we na een stevig ontbijt de bus genomen richting Moyogalpa. Hier stond een gammel bootje - dat steeds naar links bleek over te hellen - ons op te wachten om naar San Jorge te peddelen. Een busrit later zitten we nu in Masaya waar we fajita´s hebben gegeten, een smoothie achterover hebben geslaan en straks lekker zullen slapen...
What we might do here. - nationaal park - vulkaan Masaya - laguna de apoyo - in de krater van een vulkaan duiken (als het toegestaan is)
Na een zwalpende busrit (en Katriens maagje heeft het geweten...) moest Thierry aan de noodrem hangen omdat ze anders compleet voorbij ons hotel gingen rijden.
Een avond vol National Geographic en een zalige nachtrust later besloten we 6km te hiken naar de overzetboot. Dit viel eigenlijk wel tegen in de blakke zon... Maar kom het moest er ooit van komen. We hadden Los Chiles al bereikt toen we een pijl NOG 6km naar de grens van Nicaragua zagen staan. Dit was ons wat teveel en besloten te liften. De 1e auto stopte al en nam ons in een overvolle auto mee. Hij heeft ons letterlijk de GRENS laten zien.. de straat stopte daar en er hangt een geel lint over de gehele weg!! Stonden wij daar mooi naar Nicaragua te kijken... Dezelfde kerel heeft on sdan helemaal terug gebracht tot voorbij die fameuze pijl tot aan de douane waar we ons paspoort dienden te laten stempelen. Volgens Katrien is Thierry´s paspoort ter plaatse verkracht. Meer uitleg: Een boekje met 31 van de 32 lege bladzijden en dan slagen ze er nog in om de stempel van hun land OVER de stempel van een ANDER land te zetten (dit maakt nogmaals duidelijk dat Tico´s en Nica´s niet overeenkomen). De vriendelijke chauffeur stond nog steeds buiten te wachten. Wij boden hem een stevige handdruk en vele muchos gracias aan, maar de zak fronste eens diep en vroeg $10 voor een rit van 5minuten... Niet met MIJ, dacht Katrien en gaf de loser $2. Na het kopen van een ruiten 9 en een schoppen aas (wat gelijk is aan 2 toegangsticketjes voor de overzetboot richting Nicaragua) de verkoper moest er ook eens mee lachen, zochten we een restaurantje op. Hier kwamen we Karl Vanhoutte tegen, voorñalig inwoner van Waregem, maar 13jaar wonende te Costa Rica. Hij voorzag ons van nuttige informatie en een flinke babbel (wat een babbeltrien die kerel).
Enfin, de boot vertrok op zijn Costa Ricaans (wanneer hij er zin in had). Van veel boot kunnen we niet spreken: ne kano met grootheidswaanzin met eindbestemming San Carlos (waar Thierry schrik had).
Goed, na een lange stilte gaan we jullie opnieuw verblijden met wat nieuws....
Moe aangekomen in La Fortuna langs de meest toeristische hoofdweg aller tijden, nemen we onze logies in in Cabinas Sissy!!! Jaja u hoort het goed, Thierry´s eigen plekje in Costa Rica... Katrien besloot een slekker te koken (mmmm rijst met een lekker currysausje) waarna we ons dubbel-dubbelbed inkropen (soms zetten ze echt bedden teveel op een kamer..). Op aanraden van Mike begonnen we na een korte nachtrust (de mensen kruipen hier om 10u in bed, maar zitten wel al te verbouwen om half 6) aan een hike richting het jadegroene lagoon. Dit was een tochtje via wat groen, omhoog, over de buurman van vulkaan Arenal. Het zou een tocht heen en terug van om en bij de 5u worden, had Señor Sissy ons verteld. Halverwege de tocht omhoog, via prachtige bloemen en struiken, begint het te gieten (precies of het is ´regenseizoen´). Een geluk dat we net de jungle betraden zodat we iets meer grip hadden op de boomwortels. Thierry: voor de komende 3u was ik enkel aan het vloeken, terwijl Katrien lekker omhoog aan het huppelen was... grrrr "Komaan liefje, straks is er een prachtig meer...", "Jaja ik ko-om grmbl grmbl". Na een leuke klim en daarna een afdaling van nog eens 100m komen we uit op 2 vierkante meter staanplaats en een meer gehuld in MIST. We zagen dus noppes, njet, nada. Teleurstelling alom!!
Tijdens onze terugtocht met een gratis lift in een jeep van Amerikaanse toeristen, besloten we op zoek te gaan LAVA bij onze vriend vulkaan Arenal. We moeten zeggen dat de voorbije weken de top van de vulkaan nooit zichtbaar was, maar toen was de top soms zichtbaar... wat de kans op zichtbare lava groter maakte. Als echte winnaars (want dat zijn we toch wel mag ik zeggen) gingen we vol overtuiging de uitdaging aan en boekten een tour naar Arenal. Na 2 tussenstops, enkele foto´s en een toekan later, kwamen we aan bij de vulkaan. En wat blijkt.... na nog geen 3min spoot de eerste troep lava naar beneden WAAAAUW (riep Katrien... meermaals). De organisatie (2 bruin apen achter een stuur) heeft het daar wel goed bekeken. Ieders kreeg wat rum-cola bedeeld tijdens het wachten. Moest er geen lava te zien zijn, hebben ze in ieder geval toch voor de sfeer gezorgd.
Na ons lava-avontuur brachten de apen ons naar het volgende duistere avontuur (want we waren de petzels verloren in de auto). Ze brachten ons naar een gratis hotspring. Een stroom met warm water waar we gezellig konden relaxen. Even het idyllische beeld schetsen: pikkedonker, enkel lawaai van het water dat over de rotsen kolkt, een sterrenhemel om u tegen te zeggen en elkaars zoekende handjes (ik kijk even naar Katrien om te zien of dit gepubliceerd mag worden, ze is goedgeluimd vandaag). Beste mensen, warm water in deze context is niet dat van het soort brubbelbad dat na 10min went, maar warm water dat telkens warmer scheen te worden...
De volgende dag was een dag vol verdriet, geween en geknuffel... Mike and Suzy were leaving Central America (of toch het deel waar wij zaten).
Vanuit La Fortuna begon ons avontuur naar Los Chiles, een plaatsje aan de grens langswaar gegoede mensen zoals ons naar Nicaragua varen.
Veroniek: inderdaad, ik heb mijn wimperkruller bij en ik gebruik hem elke dag! Btw, bijna elke chica die hier rondloopt heeft mascara aan en de andere zouden het beter doen ;D
Mama Ingrid: het verblijf is hier opvallend proper!! Echt waar, je kan het niet vergelijken! Ook de toiletten zijn hier overal onderhouden, een stuk beter dan bij ons zelfs. Qua slapen is het iets duurder, maar we vinden vaak goedkope kamers en als je de badkamer deelt, scheelt dat vaak een hoop en aangezien ze hier toch altijd proper zijn doen we dat veel. Het is hier, buiten in de bergen dan, WARM, niet te doen, dus nu even genieten van het redelijke weer.
Wendy: Als ik het goed heb, kom jij vandaag 20/7 terug! Ik ben razend benieuwd hoe het is geweest! Ik heb er zelfs over gedroomd en je zei dat je het volgend jaar zeker opnieuw ging doen, dat belooft.... Ik kijk al uit naar een reisverslagje van je!!! Groetjes
Tine: Kei leuk om de dagdagelijkse dingen van jullie te kunnen volgen! Feels like being home!! Jullie kunnen stilaan aftellen naar Noorwegen, nog een weekje zeker? Geniet er maar met volle teugen van! Wij willen ook die tafel komen vuilmaken met lekker eten!!!
Line: Inderdaad geen dieren meer meebrengen, maar geloof me vrijm ze zijn ongeloofelijk schattig hier!! Jij zit dus nog steeds in Maastricht? Dan zal het daar wel goed zijn zo te zien!! Zie dat ge niet met nen Hollander eindigt, want dan zit de kans erin dat je nog moet emigreren....
Papa Martin: Bedankt voor al het opzoekwerk over Nicoya, maar we zijn er niet meer... Planning: er staat nog niet zoveel vast, maar van Arenal gaat het via de rivier richting Nicaragua. We doen de grensoverstap via Los Chiles. Betreffende het huis: is er nog niets meer af? Ik dacht dat ik al in een nieuwe kamer zou liggen... Veel succes met de nieuwe opdracht!
ER ZIJN NIEUWE FOTO S BIJGEZET OP DEZELFDE SITE ALS EERDER VERMELD ========> http://picasaweb.google.com/tjernobil/CostaRica#
We zijn dan toch niet naar het noorden gegaan, maar naar Monteverde. De reis naar het noorden, zo n 40 km zou ons 12u gekost hebben...waarvan 6 die we reeds gedaan hadden . We gaan er misschien wel langs op terugweg van Nicaragua. Monteverde dus, een nationaal park in het Costa-ricaanse hoogland. MOOI-MOOI Halverwege de busrit moesten we zogezegd overstappen op een andere bus, maar we hebben geluk gehad en een confortabele lift gekregen van een Costa-ricaan. Hij heeft ons voor de deur van ons hostel afgezet. Merci! De Amerikanen zijn nog steeds met ons op pad, gezellig. Ze zijn echt wel lachen. Ze hebben elkaar leren kennen hier op reis, hebben dan besloten om samen verder te reizen and they are so obviously in love..... We schieten goed op, en het is leuk om af en toe een babbeltje te slaan want we gaan wel ieders ons eigen ding doen elke dag. Eindelijk even in de prachtige bergen en in Cabinas Eddy hadden we zelfs een deken op het bed, het is hier een pak kouder. Een jas, lange broek en deftige schoenen zijn hier echt wel de standaard. De eerste dag wilden we gaan hiken maar we zijn afgeleid door het serpentario, een slangenzoo. De terrariums waren opvallend onderhouden echt mooi. Als we kunnen , Tine, speciaal een filmpje voor u....Hierna zijn we naar Ranario geweest, een kikkerzoo. Echt leerrijk onze gids was fantastisch en ze sprak met erg veel overtuiging over de beestjes. Ingrid Moens, ik ben ondertussen ook een kikkerfan!!! s Avonds hebben we eens iets totaal anders gedaan. We zijn op nachtwandeling geweest in een bos. Je moest dan met een pillamp zoeken naar oogjes die oplichten... We hebben een luiaard, een wasbeer een tarantula, een buidelrat, een schorpioen, wat vogels en insecten gezien. Vanmorgen begon onze dag met een eerste spectaculair avontuur: CANOPY. Hierbij vlieg je letterlijk van boom naar boom via een ijzeren kabel en katrol. Het werd pas indrukwekkend wanneer we zo n 100 m boven de grond van de ene bergtop over de vallei naar de andere bergtop vlogen. Langste afstand van 1 kabel: 1 kilometer. Echt een zalig uitzicht heb je dan. Als slot was er dan nog een soort Tarzan-swing...dan moest je een vrije sprong maken aan een touw....VIES, maar we hebben het alletwee gedaan. Dat van Thierry staat op film, dus we zullen proberen het door te mailen...
Ondertussen zijn we aangekomen in Arenal... Hier zouden we, als het weer het toelaat, de vulkaan Arenal. Van vorige reizigers hebben we gehoord dat het de afgelopen week niets was, maar het weer is aan het veranderen...Hopelijk is het morgen niet bewolkt!!!
Veroniek: Super dat je kan uitkijken naar Andalusie, eventjes weg van de werken....Alle, ge gaat nog nen echte electricien worden gij!!! Pas maar op dat ge er niet blijft aanhangen!!! Momenteel lig je dus blijkbaar met een zeehondje in je bed...schattig! Doe hem de groeten van ons en geef hem een aaike.
Brechtje` Hoe is het met de buik!!!!¿¿¿¿¿¿ Niet te warm, kan je wat slapen¿¿¿ Zie maar dat je het wat rustig aan doet met dat fietsen, op tijd rusten!!! Maarten, hou ze wat in toom e!!!
Tine en fre Hey Fre, kheb hier ook zo n handeltje gezien waar ze oud ijzer en dergelijke verkopen, gieren, kon er net geen foto van trekken, maar ook koper is hier duidelijk het meeste waard!!! De keuken vordert goed zo te horen, maarn wat wil je met nen handyman als u.... Alle Tine ge zijt u volledig aant laten gaan hoor ik, geniet ervan! Zodra ik een oplader vind, gebruik ik hem en bel ikals we online gaan maar nu is de eerste keer dat jullie nog wakker zouden zijn....
Inke Al een paar dagen in de zon en geen allergie, ZALIG!!!!
Joke; O MY GOG, ik hoop dat ge ze er goed uitkrijgt!!! Dat is echt al wel een flinke meid, echt leuk om te horen dat het allemaal zo vlot verloopt!!! Laat u maar goed in de watten leggen!!!
Pieter; Jij bent weer heerlijkeslaatjes aant draaien... we proberen hier ook zoveel mogelijk frisse dingen te eten want het is hier echt wel warm!
Mama Ingrid goed dat je via hier zegt dat je een mail stuurt, want ik doe die anders niet altijd open... Het is hier WARM!!! Niet te doen en dat al om 8uur s morgens....niets voor u in ieder geval, de rest zou je wel kunnen bekoren!!! Volgende keer meer fotos, beloofd!!!
Na een lange onderbreking in onze nieuwsberichten, pikken we de draad weer op. Internet lag plat, al verschieten we ervan dat dit apenland (letterlijk en figuurlijk) uberhaupt internet heeft.
1. de gsm-lader is stuk dus wij ontvangen al een week geen berichten. U mag gerust alles opnieuw sturen, maar dan via mail. Als we iemand tegenkomen met een oude nokialader zullen we niet twijfelen om hem op te laden... 2. geen fotos deze keer omdat deze computer geen poort/sleuf heeft voor de kaartjes...
Het park was helemaal de moeite om met een gids te gaan bezoeken. Freddy nam ons in zijn kielzog naar de meest waterige en modderige paden (fotos volgen later) om enkele zeldzame dieren te bezichtigen: scarlet macaws (rode grote papegaaien), toekan, de zoveelste capucijn- en spidermonkeys, vleermuizen (witte en zwarte) en hier en daar een stomme vogel... Op de weg naar het park hebben we krokodillen gezien en twaren nogal grote!!! Gelukkig zaten ze ver onder de brug waarop we liepen. De hostel naast het park waarin we sliepen kunnen we omschrijven als CRAP. Stinkende douche, een gat in het plafond, geen matras en een paar ontbrekende latten in de lattenbodem...
Nu verblijven we echter in een spic and span kamertje met een ventilator aan het plafond (en dit voor maar 15dollar). Om hier te geraken hebben we een tochtje gemaakt van om en bij de 5 uur afwisselend met de bus, boot en opnieuw bus. Bestemming: het hippie-achtige MONTEZUMA. Gisteren hebben we gezellig vertoefd aan een waterval met bijhorende waterplas waar de plaatselijke costa-ricaanse zotten van een hoogte van 10m insprongen. Moet je weten dat er hier al 6 doden zijn gevallen (mama Hilde: ik mocht NIET springen van Katrien...). s Avonds hebben we geaperitiefd op een privestrandje aan de branding van het water met de sterren boven ons hoofd (NEE Vincent, wij zitten niet liever in uwe living momenteel...), met enkele leuke Amerikaanse vrienden... een duo man-vrouw dat we leren kennen hebben op de boot. Wat wijn, rum, chips, olijven en als afsluiter een verse rijpe ananas... begin maar al te dromen!!
Momenteel hebben we net de vlindertuin bezocht. Best wel indrukwekkend hoe mooi ze wel zijn en wat er allemaal over te ontdekken valt. We hebben de geboorte van 2 vlindertjes mogen meemaken.
Morgen zoeken we ons heil ergens anders. Destination... Noord-Nicoya.
Ingrid Moens: zeg tegen Rens dat hij zich gdraagd tijdens de vakantie e, hij heeft het al genoeg uitgehangen tijndens het jaar met de grieten... Hebben julli al een vooruitzicht om een last-minute te doen?? Laat weten waar het naartoe gaat e. Dikke zoen
Mama Ingrid: Hey mams, ik vind het echt wel jammer van ons Flapje, en we zijn r niet mee aant lachen! Thierry is een super reisgenoot, hij zorgt goed voor me en is attent...Houden zo!! Natuurlijk komt hij nog niet in de buurt van jou capaciteiten....
Wendy: Jij zit ondertussen tussen de Grieken, je weet het e...rechtsbovenaan de site kan je je bericht sturen dat niet iedereen leest...hihi, benieuwd naar je reisverhalen!!!
Mammie: we zijn perfect aangekomen, idd gen nieuws van een vlieger die neergestort is! Het is hier een echt paradijs met veel diertjes en leuke momenten om van te genieten!
Tine en Fre: Super dat de keuken in aantocht is!!! Ik wil gerust komen om ze uit te testen!!! Dan heb je nog een beetje een luilekkerleventje op dat vlak... En begint het bij jullie ook al te kriebelen om te vertrekken? Is alles zowat in orde? Got tur! Alle, ge hebt u duidelijk laten gaan in de lingeriewinkel, ik kan het mij al inbeelden...
Tante Tine: Trouwe tante nummer 1... Is ons Woutertje ondertussen veilig terug bij zijn Tineke? Het luilekkerleventje hier zou echt nog iets voor jullie zijn...Nonkeltje zou zich hier direct thuis voelen!
Pieter. Hoe ist opt werk? En de zomer int stad? Ca se passe bien?
Nadine. Ik hoop voor jou en de kids dat het weer daar snel opklaart!!!
Marijke. Hela, jep idd even geleden, maar als ik terug ben spreken we zeker af. We blijven hier 7 weken, we gaan ook nog naar Nicaragua en een paar dagen NY...Groetjes aan Filip!
Elly. Alle, jullie hebben betere vooruitzichten met een reis int vooruitzicht....en al die regen! Naar waar gaan jullie? Veel plezier!
Papa Paul. Die foto s in het water zijn met dat waterhuis getrokken, echt wel leuk, dus dat wordt nog tof met het snorkelen!! Zie jij maar dat je niet uit uw jacht valt deze zomer...
Na een klein overleg besloten we in dit kleine paradijsje te blijven. Het prachtige uitzicht vanop de klif waar we slapen is adembenemend. Tijd om eindelijk eens te relaxen, dachten we na al dat zwoegen in het park... ps: we hebben daar ook nog een krokodil gezien!! Ok, die Amerikanen van gisteren efkes terug oprakelen: Katrien had er zich al bij neergelegd (letterlijk en figuurlijk) en was onder hun gekakel in slaap gevallen (laat ons zeggen om 21u ongeveer...). Thierry besloot dan maar de hele Lonely Planet te lezen... De nachtrust viel beregoed mee, iedereen was stil (Katrien sliep toch door alles heen...). Dankzij Katrien bestond ons romantisch ontbijt met uitzicht op de Pacific uit een lekker stukje mango (de ananas besloten we te houden voor een ander moment). Ons relaxdagje hebben we doorgebracht op een strandje. Niet zomaar een strandje, nee nee, een eigen privestrandje weliswaar!! De ´normale´ toerist zou de bus nemen naar het publieke strand. Wij (de echte leukerds) zoeken een desolaat plekje op om lekker te genieten. Echt alleen waren we niet... enkele capucijnaapjes waren wel geinteresseerd in ons gezelschap (vooral in Thierry, een nog nooit geziene bosaap). Ook meneertje Pelikaan kwam geregeld boven onze hoofden zweven om te zien of we dat plekje wel proper achterlieten. Mama Ingrid: Katrien is zelfs in de zee geweest, zo warm was het dus!! Na een tijdje bakken op het strand dachten we verkoeling te zoeken, maar wat was dat een teleurstelling... het was bijna warmer in het water dan op het strand... Bij het verlaten van het ooooo zoooooo leuke strandje kwamen we nog 1 verrassing tegen... een porky pine dat lag te soezen in een boom. E Ons 4-uurtje bestond uit een pineapple-smoothie en een vanilla milkshake... mmmm yummie EN verdiend!!! :D Nu gaan we ons avondeten klaarmaken: tortillas met verse groentjes en kip. Smakelijk !
PS: familie Van Houtte: u mag zich ook laten horen (btw de gsmlader is stuk)
Na een romantisch dinertje dachten we gezellig onder de wol te kruipen in een dorm van 14 personen. Normaal is de etiquette onder backpackers dat je de anderen niet stoort in hun nachtrust. Little did we know dat Amerikanen (vooral als ze met veel en luid zijn) zich hier geen f**k van aantrekken. 3-4 keer de kamer binnenkomen, liggen rondrommelen voor 30min net naast je hoofd, het licht verschillende keren aansteken en dan besluiten van het aan te laten, rustig luidop blijven praten, een douchke nemen... zijn maar enkele voorbeelden. Een slechte nachrust later staan we luidruchtig op om gezwind te gaan ontbijten. We waren vergeten dat dit op zijn Costaricaans gebeurt (alles opt gemakje). Een bustripje later bevinden we ons aan het parque nacionales waar we hopen enkele mooie diertjes te bekijken. Na een doodlopend pad dat eindigde op een waterval en geenenkel diertje komen we op het hoofdpad snel enkele apen en een luiaard tegen. Katrien ontpopt onmiddellijk tot lokale diertjesspotter en vindt elk verscholen beestje van krab, wasbeer, aapje tot leguaan, hagedis, ree en toekan. Moe en uitgedroogd ploffen we ons in een plaatselijk (toeristisch) restaurantje neer, waar we in stilte genieten van het eten: Na zo een prachtige dag vol mooie dieren, prachtige vergezichten en elkaars gezelschap, besluiten we elkaar te trakteren op een lekker Duveltje (dat maar 2.5 euro tstuk kost!!!) met wat chips. De zon is al verdwenen maar de warmte en de irritante Amerikanen zijn niet weg te krijgen. Hopelijk besluiten ze deze nacht rekening te houden met ons....
Meer nieuws volgt...
ps: de fotos zijn te groot om hier up te loaden. Ik ben op zoek naar een oplossing...
Ze hadden ons al wel verteld dat het hier aan de groene kant zou zijn, maar het is hier werkelijk overal begroeid met planten!Super mooie berglandschappen vol met palmbomen...
Vandaag 'ergens' langs de weg moeten wachten op de bus naar Quepos. Na driekwartier is ze dan toch komen opdagen... Overvol, zoals gewoonlijk, 4 uur richting het zuiden. In Quepos aangekomen hebben we eventjes gebeld om een hostel te reserveren. Veel plaats was er niet meer, dus we liggen met 12 andere stinkerds op de kamer...dat belooft...
Net romantisch gedineerd op een terrasje 'at the Pacific Ocean'! Op het menu gegrilde vis met look en bonen voor Katrien en Thierry een heerlijk gevulde burrito met zure room em een slaatje... Thierry eet dan wel traag, maar die bonen waren al aant werken nog voor zijn burrito's op waren, hihi... Hopelijk kunnen de andere backpackers ook tegen een [wind]stootje...
Morgen gaan we naar het natuurpark van Manuel Antonio.
Gisteren hebben we ons gewaagd aan het zoeken van een restaurantje NA een dutje tijdens een heus warmteonweder. Zijn wij eventjes blij dat we niet hebben gekozen voor de tent!!! Zelfs geen legertent zou dit hebben overleefd. Onze zoektocht naar een eetplaats was ook niet zo schitterend verlopen. Katrien heeft al meermaals de kaartjes van de Lonely Planet vervloekt. Geen straatnamen en verscheidene 'verdwenen' restaurants deden de frustraties hoog oplopen ;) Uiteindelijk kwamen we aan bij een door backpackers gekend iets. Een lasagna en een enchilada rijker gingen we voldaan naar onze hostel om te gaan slapen. Na een lekker nachtje hebben we net een zalig fruitontbijt geserveerd gekregen. Hopelijk ondervinden we hiervan geen last tijdens onze busrit...
Na 8 uur vliegen zijn we gisteren aangekomen in PA (Philadelphia). De eerste dikkerds (welkom in de USA), in hun felbegeerde pick-ups stonden ons al op te wachten. De Amerikaanse service aan de luchthaven kon ons wel bekoren...na 1 telefoontje aan de informationdesk, werden we opgehaald en naar ons hotel gebracht. De kamer was meteen letterlijk een reuze meevaller. Half Werchter kon er overnachten! Na een verfrissende douche maakten we gebruik van het kingsize bed en televisie. Laat ons zeggen, het bed voor Katrien, televisie voor Thierry... Dan heb je het paradijs al eens voor jezelf....Slaapuren Katrien: 12, Thierry : 2.
`s Morgens bracht dezelfde dikkerd ons keurig op afspraak terug naar de luchthaven om dan verder te reizen naar San Jose via Charlotte.
4 douanes, 2 vluchten, 2 irritante kinderen en 1 Amerikaanse prediker later, kwamen we aan in San Jose. De bus naar Alajuela genomen, een rustig stadje en even acclimatiseren... Sebiet gezellig iets gaan eten en de buurt wat verkennen, afspreken wat we de komende dagen precies gaan doen.
