Nadat papa superfier co-piloot speelde tussen Arusha en Zanzibar (en ook wel een beetje schrik had omdat hij de piloot telkens in slaap zal vallen), kwamen we aan op onze laatste eindbestemming. Misschien wel iets te rustig in vergelijking met de voorbije dagen maar nu konden we tenminste uitslapen (hoewel, ... we zijn steeds de eersten aan het ontbijt), wat lezen en tennissen. Morgen namiddag vertrekken we naar Dar Es Salaam waar we enkele uurtjes vooraleer we om 3u30 's ochtends onze vlucht naar Brussel via Istanbul nemen.
Deel 3 van onze reis: op naar de Serengeti ... Vliegen betekent hier toch iets anders dan wat we gewoon zijn, buitengewoon eenvoudig zonder enige controle. In vergelijking met de Serengeti viel de rest in het niets. Uitgestrekte vlaktes, in tenten slapen ... Elke dag wakker gemaakt worden om 6u met koffie en chocolademelk. De dag spannend doorbrengen op zoek naar leeuwen, luipaarden en jachtluipaarden. Een jacht van het jachtluipaard op de gazelle gaat zo snel dat ze heel moeilijk vast te leggen valt op foto. De Crossing door de Wildebeesten over de Mara rivier als één van de meest spectaculaire natuurfenomenen. Vooral de luipaarden bleken heel moeilijk te vinden te zijn. Een neushoorn hebben we niet gevonden. Daarvoor zullen we nog eens moeten terugkomen.
Ons nieuwe kamp is een echt tentenkamp: warm water wordt gemaakt door een vuurtje, bij de douche het eerste koude water opsparen om het toilet door te spoelen, elektriciteit tussen 18 en 21u, een 's avons een "bouillotte" in uw bed om de voeten te wapenen tegen de ijskoude nacht. Op safari door een vroeger vulkaankrater af te dalen. Hoogtepunten: leeuwewelpjes, zebra jacht door de hyena's en een vrouw opgejaagd door een woest nijlpaard. Thibaut nam even pauze door met de weeskindjes (weeshuis verbonden aan het kamp) een matchke voetbal te spelen.
Na een doortocht doorheen Arusha (tweede stad van Tanzania) onze eerste safari avontuur: na onze eerste ontmoeting met Tanzania, kwam de gids / chauffeur Malek ons halen. We gingen op start op onze eerste safari dag in het Tarnagire natuurpark: in het begin onder de indruk van onze eerste Wild Beests en zebra's ... daarna werden we wat veeleisender : prachtige olifantenkuddes gezien, via een beetje overtreding van de regeltjes ook leeuwen van dichtbij, buffels en cheeta's met kleintjes. Ook het kamp met buitendouche was fantastisch.
Na een vlucht van 3 uur naar Istanbul, Turkije. Hier 4 uur wachten en dan nog eens 7 uur naar Dar Es Salaam Tanzania, om 3 uur 's nachts aangekomen. De eerste kennismaking met de Polepole mentaliteit (2 keer dezelfde papieren invullen, enkel een kamer voorzien voor 2 personen ipv 3) was niet goed voor den tikker van papa. Maar uiteindelijk toch goed geslapen (zeker papa die helemaal alleen een kamer kreeg). Na enkele . uurtjes lezen en rond het zwembad nog eens een vlucht naar de Kilimanjaro (hoogte berg van Afrika). Hier absolute rust, banaan en koffieplantages en uiteindelijk terecht gekomen bij Onsea house, een gastenverblijf opgericht door Axel, een belg. Met Axel aan tafel gezeten, zalig gegeten en gedronken en prachtig uitzicht ... Morgen vroeg op 6u30 ontbijt want we vertrekken op onze eerste safari dag.
Nog 1 dag wachten en dan start de langverwachte reis: Tanzania. Eerst van Brussel naar Istanbul, dan van Istanbul naar Dar es Salaam en tot slot naar Arusha met zicht op de Kilimanjaro. Eerst nog 2 nachtjes slapen.
De laatste uitstap in Dubai: bezoek van de fameuze palm en het Atlantis hotel, waar mensen met de helicopter naar toe komen om het waterpretpark te bezoeken. Nog wat uitrusten en dan op het vliegtuig om in België Nieuwjaar te vieren.
Zoals gewoonlijk in het Midden-Oosten, is elke dag een dag van tegenstellingen. Woensdag besloten we om naar een ander land in het Midden- Oosten te rijden: Oman. Hier gingen we het Hajar gebergte bezoeken (weliswaar na een verplicht bezoek aan de tapijten markt - heel authentiek perzisch: winnie the pooh, made in belgium, ...): enkele inwoners in heel primitieve "hutten", geiten die overal uit springen en een bezoek aan een echt lokaal restaurant (gelukkig was het menu voorzien van foto's).
's Avonds moment suprême: we hadden een reservatie voor de bar van het Burj el Arab kunnen vastkrijgen (het zgn. 7 sterren hotel): glitter - glamour - veel security en spannende verhalen ... (en vnl. heel dure drankjes
Na een eerste zicht op het decadente Dubai, gingen we op zoek naar het oude stadsgedeelte: kleine souks waartussen we verlopen liepen: goud, kruiden en kleding. De 3 koningen hadden indertijd waarschijnlijk hier hun kerstcadeaus ingeslagen vooraleer ze naar Betlehem vertrokken. Ook het moment waar we nog eens het openbare vervoer van Dubai gingen uittesten: de watertaxi.
Nog nog enkele uurtjes in de zon was het tijd om naar het ronddraaiend restaurant te trekken zodanig dat we een continu veranderend zich op Dubai hadden.
Dag 1 op verkenning in Dubai zoals echte avonturiers met de metro (perfect gekoeld en volledig automatisch):
- zoeken van bouwwerven (Kris werd jaloers op de hoeveelheid personeel); - bezoek van de hoogste toren ter wereld (820 m - 140 verdiepingen); - bezoek van de grootste shoppingmalls met bijhorende skipiste en het st moritz café - en 's avonds op verzoek van de dames een superromantische dinner cruise
Wat begin zomer 2010 al lachend op tafel werd geworpen, werd op 25 december 2010 werkelijkheid: een uitstap van Kris / Wendy en Jurgen / Catherine naar Dubai. Dit lijkt allemaal voor de hand liggend maar:
- voor Kris en Wendy was het al 12 jaar geleden dat er nog echt op vakantie gegaan werd (en dan zeker met het vliegtuig) - het was "adults only", dus in totaal moesten er 4 zoetjes van kinderen geplaatst worden. Voor het éne koppel (slechts éné, met dank aan oma, meter, opa, nonkel Kurt en tante Katleen) wat eenvoudiger dan de andere (3 die opgevangen werden door tante/meter Leen en nonkel/peter Jurgen) - uiteenlopende interesses: Catherine en Jurgen voor de zon / Wendy en Kris op zoek naar nieuwe markten en methodes in den bouw.
Maar uiteindelijk was het zover: op 25 december (de week voordien werden bijna alle vluchten vanop zaventem afgelast) vertrokken we door de sneeuw, goed warm aangekleed. Na een trip van ongeveer 8 uur (met overstap in Amsterdam), kwamen we in een gans andere omgeving. Kennismaking met Dubai, zo'n 26 graden warm. Onmiddellijk short en tshirt aantrekken en kennismaken met het hotel.
Vanuit San Francisco naar Los Angeles ... dat was het laatste stukje van ons drukke programma. Een trip langs de prachtige kustlijn ... en dan beseffen dat er zelfs huizen zijn die terrassen hebben met dit uitzicht. Onderweg nog een nachtje slapen in Santa Maria, niet zover van Santa Barbara. Hier hebben papa en mama de tijd genomen om wat wijn te proeven (eentje die ook nog in onze kelder staat en dan nog een bezoekje brengen aan de overbekende buur (zaliger).
Uiteindelijk zetten we koers naar Santa Monica Beach om nog wat uit te rusten. Nog even de laatste onderbroekjes strijken (ja, na bijna 4 weken waren we door onze voorraad heen geraakt) en tot slot naar Disneyland waar onze vakantie prachtig werd afgesloten door het vuurwerk boven het kasteel van de Schone Slaapster.
Morgen op het vliegtuig kunnen we weeral plannen beginnen maken voor de volgende trip.
Ik lig ondertussen al van in de auto in dromenland ... tot één van de dagen in België.
Na al die dagen in de natuurparken, nog eens tijd om een stad te bezoeken. San Francisco werd onze bestemming.
San Francisco een heel eigenaardige stad: een stad van Italiaanse en Chinese wijken, veel sfeer aan het water, van de leuke cable cars (= speciale tram), heel gezellige huisjes, golden gate bridge, ... maar ook van heel veel daklozen, de meest uiteenlopende wijken en heel koude wind. Gelukkig werden we van de typische mist gespaard. Ik zou hier niet graag met de fiets naar school gaan, al die bergop. Ook een hele uitdaging om de auto geparkeerd te krijgen (ofwel op die heuvels ofwel peperdure parking).
De tweede dag hebben we Alcatraz per boot bezocht: de beruchte gevangenis waarin onder andere Al Capone gevangen zat. In de namiddag nog snel een rondritje door de verdergelegen wijken van de stad en langs de kustlijn. Hoe leuk: Zeeleeuwen zwemmen en Pelikanen vliegen hier gewoon in het wild in het rond.
Morgen richting Santa Maria om dan de laatste rechte lijn naar Santa Monica in Los Angeles te rijden.
Na de drukte van Vegas, hebben we onze 2 laatste nationale parken voor de boeg. Een geluk, want mama begint de natuur wat beu te geraken. Eerste stop is Death Valley, de dorste en warmste plek in de Verenigde Staten en bovendien de laagste op het Noordelijke Halfrond. Als we toekwamen in de loop van de namiddag was het zo'n 45 graden Celcius. Prettige verrassing: een heel aangenaam hotel (precies Provence) met een leuk zwembad in de schaduw dat toch wat verfrissing kon brengen. Op het einde van de namiddag toch nog enkele foto's gaan nemen in Badwater (zo'n 86 m onder zeeniveau), gaan eten en in het donker nog wat gaan zwemmen samen met de vleermuizen (en alle andere gasten van het hotel). Het was immers een verfrissende avond geworden: nog altijd zo'n 38 graden celcius als we gaan slapen. 's Anderendaags profiteerden we van de ochtendvroegte om nog een aantal foto's te nemen.
Dan verderrijden naar Yosemite park: het was een hele trip die bijna de ganse dag in beslag nam. Hier viel het hotel wat tegen maar het park was wel mooi. Bovendien moest je oppassen waar je je eten bewaarde want overal lagen beren op de loer (we hebben er wel spijtig genoeg geen gezien). Papa en ik klommen nog naar het meertje waarin één van de hoogste watervallen terecht kwam. Door de droogte was het waterniveau echter veel afgenomen. Nu op weg naar San Francisco, ... de terugreis komt steeds meer in zicht.
Eindelijk ... onze ervaring met Vegas (maar zonder onze dagelijkse wandeling in één of ander natuurpark te vergeten ... Zion National Park).
En dan Las Vegas: gewoon zo verkeerd. Hotels die de Eiffeltoren nabouwen, waar je een tochtje kan maken op een Gondel met zicht op Venetië, met een Roetsjbaan die in de lobby aankomt, ... Eigenlijk een stad voor grote mensen. Papa heeft al dikwijls zijn handen voor mijn ogen moeten houden (gelukkig met de vingers open zodanig dat ik nog het één en ander kon meepikken): de show in ons hotel noemt "Peepshow", een trottoir vol met kaartjes met blote vrouwen, casino's die van 's morgens vroeg bevolkt zijn, ... maar mama en papa mogen geen café binnen met iemand onder de 21 ... Amai, ze hebben het mogen horen van mama en papa.
Gelukkig toch ook wel aandacht voor mij: een supergrote M&M winkel, Coca Cola winkel, fonteinshow aan het Bellagio hotel, piratenshow aan de Treasure Island en vanavond zijn we naar de Cirque de Soleil getrokken. Een schitterend superspektakel zoals we dat bij ons gewoon zijn alleen maar met Amerikanen: volop popcorn smullen, altijd opstaan tijdens de show om naar het toilet te gaan, heel luid babbelen en dan applaudiseren voor iets dat ze eigenlijk niet gezien hebben (door het tetteren). Allé, het was wel een superervaring. Alleen gigantisch veel volk en vrouwen op veel te hoge hakken en veel te dikke ... allé dat zegt mijn papa toch. Kijken uit naar onze tocht naar Death Valley van morgen.
Eindelijk internetconnectie ... We kunnen het thuisfront weer op de hoogte stellen van onze avonturen.
Daags na de helikoptervlucht over de Grand Canyon was het tijd om de canyon naar beneden te gaan. Papa had een superleuke wandeling gevonden, maar dat was blijkbaar niet volgens mama haar gedacht ... Na 45 minuutjes afdalen begonnen mama haar knieën tegen elkaar te knikken ... allemaal wat te stijl, geen leuning ... Ik vond mama een "broekschijter" (dit heeft ze de dagen erna nog enkele keren moeten horen . De tocht terug naar boven was redelijk zwaar en gelukkig waren we voorzien van voldoende water in de rugzak. We hebben nog enkele hagedissen, eekhoorns, valken, ... gezien en dan was het tijd voor onze volgende trip naar het "lake powell".
Lake Powell: een meer dat kunstmatig onstaan is door het bouwen van een stuwdam op de Colorado rivier. We wisten eigenlijk niet goed wat we er van moesten verwachten ... en dat bleef ook zo na onze 2 nachten die we er verbleven hebben. Eerst naar de enige oversteekplaats van de Colorado gaan kijken, daarna had papa het "leukste" strandje in de Trotter gevonden. Amai ... Blankenberge had er niet aan. Allemaal mobilhomes (allé, toch de vrachtwagen versie ervan), tenten, ... We struikelden over de touwen van de boten, jetski's, stinkende pampers, stoere bonken met tatoeages van hun oor tot aan hun ... enkels. Papa wou piknikken, allemaal de charme van het strand. Na 10 minuten waren we sandwich met hesp en zand aan het eten. Bijna zandstorm. Allé mama heeft toch nog welgeteld 30 minuten kunnen volhouden op dit "romantische strandje". Er restte nog wat tijd over om het zwembad van het hotel onveilig te maken, een Burger King te bezoeken en een lekker ijsje te verorberen. We zaten hier in het midden van een indianenreservaat en we hadden gelezen dat deze indianen niet zo vriendelijk waren. Dat hebben we duidelijk gemerkt.
Na 2 nachten overnachten aan het meer, vertrokken we naar Bryce Canyon (maar eerst nog even kijken hoe ze de stuwdam gebruikten om elektriciteit te maken voor de streek). Wat een aanpassing. Geen 115 graden Fahrenheit meer (46 graden Celcius) maar een verfrissende 68 graden (of onze 22 graden). We zaten midden in het cowboy dorp. Onderweg 3 dode reeën tegengekomen, deze auto's moeten er mooi uitgezien hebben. Maar eenmaal in het park, wat een prachtige wandeling. Mama wist dat ze hier geen gezicht meer mocht verliezen, en dapper heeft ze meegestapt. Het was echt prachtig: allemaal rode kalkplateaus waar we eerst helemaal naar beneden geweest zijn en dan weer naar boven. 2,5 uur flink doorstappen. En 's avonds dan nog eens gaan eten in een echte cowboy "lodge".
Flink slapen, en dan op weg naar ons volgende hoogtepunt van deze vakantie: Las Vegas. Wat zouden we hier meemaken. Eerst nog een laatste natuurpark van deze week: het Zion park. Onze wandelschoenen werden flink uitgetest.
In Palm Springs 's morgens om 9u gestart met zo'n 115 graden Fahrenheit (45 graden Celcius). De warmte sloeg ons in ons gezicht maar we waren hier om Nationale Parken te bekijken, vandaag zouden we ons eerste starten, het Joshua Tree Park met heel speciale bomen (= de Joshua Trees). Gelukkig hadden mama en papa de avond tevoren hun woestijnhoedje gekocht, het kwam hier van pas. Een wandelingetje in de doeffe warmte kost heel veel (toch voor mij ) moeite. Maar gelukkig kon ik mama en papa hun aandacht trekken voor een hagedis. In dit park ook nog even naar de cactussen gaan kijken en dan 400 km rijden ! We kwamen aan in Scottsdale waar er niets te beleven valt, buiten een super ouderwets ijsrestaurant. Superbollen met supersaus. Ons eerste geweldige dessert gedurende onze vakantie. En dan vroeg ons bed in, want op 4 augustus moesten we op weg naar het 2e hoogtepunt van ons vakantie. Neen, neen, ... niet de 9e huwelijksverjaardag van mama en papa maar de Grand Canyon. Mama stond er een beetje sceptisch tegenover ... gingen de verhalen niet mooier zijn dan de werkelijkheid ?
'S Morgens op weg nog even gestopt bij een uitgedoofd vulkaantje en een oude site waar de indianen zo'n 1000 jaar geleden geleefd hebben. (Ik wist niet goed wat 1000 jaar was en dan heeft mijn papa uitgelegd dat dit even langs is als 12 marainen achter elkaar.) Maar uiteindelijk kwamen we in de Grand Canyon aan waar mama en papa mij een verrassing beloofd hadden. We waren bijna te laat ... de helicopter stond al klaar, En conclusie ... buitenbuitenbuitengewoon (in lokale taal: great, amazing, super, ...). Echt waar ... als je ooit komt kijken zeker budget voorzien voor de helicoptervlucht. Dit maakt het een unieke ervaring. En zoals altijd ... als papa van iets niet genoeg krijgt, begint hij door te drammen. We kregen dus een kwartiertje om in te checken en dan alweer naar de canyons te rijden voor de zonsondergang. Morgen wou hij al om 5u vertrekken maar mama heeft hem dit toch al uit zijn hoofd kunnen praten. Maar aan de wandeling morgen in de canyons zullen we niet onderuit kunnen !
Nadat papa superfier co-piloot speelde tussen Arusha en Zanzibar (en ook wel een beetje schrik had omdat hij de piloot telkens in slaap zal vallen), kwamen we aan op onze laatste eindbestemming. Misschien wel iets te rustig in vergelijking met de voorbije dagen maar nu konden we tenminste uitslapen (hoewel, ... we zijn steeds de eersten aan het ontbijt), wat lezen en tennissen. Morgen namiddag vertrekken we naar Dar Es Salaam waar we enkele uurtjes vooraleer we om 3u30 's ochtends onze vlucht naar Brussel via Istanbul nemen.
en dan nog een bezoekje brengen aan de overbekende buur (zaliger).
