de voorbije dagen bezocht ik Himeiji : heel indrukwekkend, Kobe : ropeway-track met daarna de wandeling naar beneden, Kyoto : een heel mooie stad om zomaar wat door te wandelen maar er is zoveel meer te zien dan dat je op een dag kan zien, ook nog n avondje uit in Osaka.
en intussen ben ik in een stadje enkele kilometers ten noorden van Nagoya, in een behoorlijk groot huis in vergelijking met de Japanse standaard, bij 2 meisjes van Australie/Melbourne : CouchSurfing bij Liv (31) en Bec (25). allebei zijn ze English teachers, ze kennen hier heel wat mensen en ze kunnen geweldig lekker eten bestellen in lokale restaurants.
this rocks ! net als de karaoke van enkele uurtjes geleden. rond 23 uur zijn we naar zo'n karaoke-bar vertrokken, daar moet je eerst kiezen of je keer per keer je drinken wil betalen, of drink je voor een bepaald bedrag zoveel je wil/wat je wil. dat was een makkelijke vraag. je krijgt een karaoke-kamer toegewezen, je zit dus echt alleen maar samen met de mensen die je kent. af en toe kwam er wel n ober meezingen want Liv en Bec zijn beroemd in die Karaoke-bar denk ik. daarna wring je je door de dikke boeken die op de tafel liggen, met best veel recente liedjes in. je vergeet zeker niet van een Madonna-medley aan je karaoke toe te voegen, en je begint te zingen ..
of zo probeerden wij te zingen, tot het weer licht werd. in onze hoofden was het al veel te lang veel te licht toen de taxi ons naar huis reed.
ik hoorde ook over de aardbeving, maar eerst was er een typhoon. maar dat nieuws kwam niet door tot Belgie denk ik. maar op mn eerste avond in Hiroshima gaven de uitbaters van het youth hostel iedereen de raad om zeker 'binnen' te zijn voor 12uur. omdat dan de typhoon zou voorbijrazen. ik had om 21u met iemand afgesproken/met Hiroko/my twin sister/zie foto's, had iets in mn hoofd van 'ok, zien dat ik om 23uur weer in t youth hostel ben'. toen ik buiten wandelde, die spreekwoordelijke 'stilte voor de storm', echt een aangenaan weertje ..
iets gaan eten met Hiroko in een zeer Japans restaurant, heel veel gebabbeld, gelachen, ... tot ver voorbij 12 uur s nachts. ok ok, ik stop al met mijn poging om de spanning op te drijven. niks typhoon gezien die avond ! gewoon een te gekke avond gehad :)
die aardbeving is wel wat anders .. mn Japan-boek zegt dat er meer dan 7000 aardbevingen per jaar plaatsvinden, maar stuk voor stuk zijn die nauwelijks voelbaar. deze was wel wat anders maar alles wat ik ervan weet, hoorde ik via jullie of las ik in online-kranten. ik weet dat het episch centrum op zo'n 270 km van Tokyo lag, richting Nagano, maar sorry, geen verder journalistiek verslag. en dan dat lek in een kerncentrale .. to be continued denk ik, hou me maar op de hoogte ;)
still having fun here ! still amazed by those too many things i see ! Nagasaki en Hiroshima deden me eventjes echt stil staan bij het droppen van atoombommen, Nara .. Nara was relaxed doorwandelen met s avonds een vreemde egg & schrimps-omelet. here's the story, in t kort : ik had honger en wilde iets eten. de meeste eetgelegenheden hebben een uitstalraam, je moet gewoon aanwijzen wat je wil. deed ik, waarop 2 mannen aan mijn tafel de omelet begonnen te maken. en dat had ik helemaal niet verwacht. geen woord Engels, maar ze deden telkens weer een stukje uit een potje op die kookplaat, en ik moest ja of neen knikken. en betalen, 1200 Yen, belachelijk goedkoop voor zoveel spektakel.
vandaag, Himeji en Kobe, maar dit is echt 'to be continued'.
enkele dagen geleden naar Onsen geweest. Onsen ? hot springs, maar dat kunnen ze hier niet zo goed uitspreken. mannen en vrouwen apart, kleren uit, douchen, daarna kan je in warme baden gaan zitten. bv, 41.7, 40.9, 36.4, ... van sommigen werden bubbelbaden gemaakt. zo relaxen ! beetje vreemd om eerst allemaal naakte Jappaners te zien, maar in dat warme water lijk je dat allemaal te vergeten. die dag ook naar "the hells of Beppu"/Jigoku in t Japans gaan kijken. hier kan je meer info vinden : http://www.japan-guide.com/e/e4702.html, maar ik vond t eigenlijk niet zo bijzonder. in de toeristische brochures zie je die dingen natuurlijk afgebeeld in de mooiste kleuren, maar probeer daar zelf maar eens een foto van te nemen. en beetje te commercieel vond ik. bv. voordat je naar Umi Jigoku/de Hell waarin eireren gekookt worden, kan/moet je door n winkel/gallerij. als je daar doorgestapt bent, kan je de Jigoku zien -> zie mijn foto's op Flickr.
gisteren n dagje naar Nagasaki gegaan. en net als toen ik op de plaats stond waar ooit de Twin Towers stonden, had ik hier een gevoel van 'damn dit is ooit echt gebeurd'. best vreemd als je op die plaats staat waar in 1945 een atoombom viel, en je hier en daar foto's van toen ziet. het was bv. niet de bedoeling een atoombom op Nagasaki te laten vallen, wel op Kokura, ligt ten oosten van Fukuoka. maar door te dichte wolken koos het vliegtuig met de atoombom een andere richting, vloog het naar Nagasaki om daar de bom dan maar te droppen.
heb hier en daar wat foto's genomen, ik geef er een van de volgende dagen wat meer uitleg bij. en ja, ik veranderde wat in mn foto's, maar vanaf hier kan je alles wel vinden : www.flickr.com/photos/tinnne
ben een week in Japan, juist een week vandaag. en eigenlijk voelt dat wel goed aan. ik eet intussen vlot met stokjes, zeg Sumimasen als dat moet, net als Arrigato, en al wat andere woordjes. Japanners kijken wel nog altijd even vreemd als ik voorbijloop, maar er zijn hier echt niet veel buitenlanders. en ik kijk ook naar hen so that's ok :)
intussen was ik 2 dagen in Fukuoka, de familie van drie echte Japanners die ik via CouchSurfing leerde kennen pikte me op aan het station na een rit van 6 uur met de Shinkansen. echt een geweldige familie. Yumi/27, Aki/26 en dan Kiko die 2 jaar oud was. heb geweldige foto's van dat gastje, ze komen wel eens online. was echt tof. die familie had een jaar in Engeland gewoond dus hun Engels was redelijk goed. niet lang nadat ik toekwam gingen we eten, echt Japans eten ! ik denk dat ik pas die avond echt leerde hoe je nu goed met van die stokjes moet eten. de dag erna zijn we naar n park gegaan, Yumi en ik, erna n Starbucks binnen en zo zaten we gezellig te babbelen in het midden van Fukuoka. and again, nice food aferwards.
2 dagen daar, op de derde dag alweer de Shinkansen op, richting Oita deze keer. 2 uurtjes. in Oita woont Angelo, een Portugese English teacher. had hem in Belgie al gemaild of ik enkele dagen naar hem mocht komen, en zo zit ik hier. geweldige dag achter me. zoals ik al zei, Angelo is leraar Engels in n Elementary School. en omdat het redelijk veel regent deze tijd van het jaar, besloot ik van vandaag niet echt rond te kijken, maar ben ik mee naar die school gegaan. was te gek, allereerst hadden de leerkrachten nog nooit iemand uit Belgie ontmoet dus vroegen ze me echt uit, verder waren het allemaal Jappanertjes van 6/7/8 jaar, in klassen van dik 30 man. heb n beetje geholpen met woordjes aanleren, heb vragen van hen beantwoord, heb vooral veel gelachen. zit zo, English teachers staan niet alleen voor een klas, er is een Japanse leerkracht die mee voor de klas staat. de English teacher kent wel een beetje Japans, de Japanse leraar/meestal lerares kent wel een beetje Engels. en zo staan ze samen vor de klas, er wordt voornamelijk Engels gesproken. op een gegeven moment moesten de leerlingen tekenen .. en werd ik naar voren geschoven als model .. opeens zat ik op een stoel, vooraan in een klas, en zag ik n hele hoop Japanse oogjes naar mij kijken .. nog niet zo lang gelden hadden ze 'do you like ....' geleerd, zowat een voor een kwamen ze aan mij vragen stellen als 'do you like sushi ?' 'and ice-cream ?' 'and ...' in echt goed Engels. en dan tekenden ze die dingen naast 'mij'.
middagpauze, lunch met al de leerkrachten, na de lunch komt een lerares met 2 boeken naar mij. ze had al de tekeningen in die boeken geplakt, dus nu heb ik mezelf zo'n 30/40 keer, as seen bij little Japanese children. meestal met heel grote en helder blauwe ogen trouwens. want omdat de meeste mensen hier heel donkere ogen hebben, vinden ze dat natuurlijk ook geweldig.
nadien nog n 'dank je' en een les in het vouwen van crane birds van de vaste leerkrachten, tenslotte omhelzingen van Japanse leerlingen, maar die Arrigato moest ik echt aan hen zeggen. was echt n heel toffe dag.
en mama ? ik stuur de boeken met die tekeningen in aan het einde van mn Japan-trip naar huis. dus al de anderen, val ze thuis maar even lastig als je de kunsten van die kleine handjes wil zien ;)
