Laatst luisterde ik op de bus naar een prachtig nummer. het stond gewoon op mijn mp3, hoewel ik me niet kan herinneren dat ik dat lied er ooit heb opgezet. Ik geloof dat het the poet and the pendulum van nightwish was. Bij dit lied kreeg ik een soort van spiritueel verlangen. Het leek op een zeer hevige dagdroom. Ik was in een ruime met kaarsen verlichtte kamer, en iemand was de kaarsen aan het aansteken. Hij stond met zijn rug naar me toe, ik bewonderde zijn zwarte lange haar. En concentreerde me op zijn ademhaling. Ik ging naar hem toe, en voor ik op zijn schouder kon tikken, draaide hij zich om. Ik viel achterover, hij probeerde me recht te houden. Het leek alsof de helft van de kaarsen doofden. En alles wat ik zag en kon voelen veranderde. Ik zag hoe hij me aankeek, door mijn ogen, diep in mijn ziel,... Ik voelde zijn aanraking hoewel hij me niet vasthad. Geknield zat hij op de grond, zijn armen waren nog onder mijn rug klaar om me op te vangen. de tijd stond stil. Op het moment dat ik viel was alles bevroren, ik hoorde zijn ademhaling het geluid van mijn kloppend hart overstemmen. Ik voelde zijn warmte, en zijn op mijn gerichtte blik. Zijn gezicht was zo dicht bij het mijne, alsof hij me zou kussen. In zijn ogen zag ik passie. En de muziek die ik nog steeds hoorde klonk nog nooit zo mooi! Ik voelde me teder, kwetsbaar, en veilig in zijn buurt. De tijd zou zo meteen verdergaan, maar hij was bereid me op te vangen. Er kon me niets gebeuren. Toen opeens verdween hij, als een vluchtige schaduw, die wegliep van het daglicht. Ik viel en mijn hele lichaam was gebroken. (Did gedurende de eerste minuut van het liedje.) HierBeluisteren
Ik beselfte pas achteraf dat deze gevoelens iets konden betekenen. Deze jongen van rond de 20, was een vreemde. Hij was niemand die ik kende vanuit mijn vriendenkring. Toch kwam hij me bekend voor. Ik vraag me af of dit zeer vreemde gevoel een voorteken was, of een waarschuwing of een verlangen naar liefde en bescherming. Ik hoop er snel achter te komen.
