Look at me You may think you see Who I really am But you'll never know me Every day It's as if I play a part Now I see If I wear a mask I can fool the world But I cannot fool my heart
Who is that girl I see Staring straight back at me? When will my reflection show Who I am inside?
Elke dag sta ik op en het eerst wat ik doe, dat masker van het nachtkastje nemen. En met een mooie glimlach fiets ik naar de bushalte. Maar gisteren was anders. Zoals elke morgen had ik dat masker weer zorgvuldig op mijn gezicht geplaatst. Maar aangekomen in de les muzikale opvoeding kreeg ik het moeilijk. Toen ik de eerste deuntjes van 9 crimes uit de boxen hoorde komen kreeg ik het benauwd. Damien rice begon te zingen en ik keek rond me. Iedereen, alle mensen waarmee ik nu al een tijdje mee in de klas zat, zongen allemaal de woorden en de klanken mee. Uit elke mond leek een stukje van K. te komen.
Mijn masker viel af. Plots. De tranen stroomden naar buiten. Niemand hoorde me, niemand zag me. Niemand had verwacht dat ik zou huilen bij 9 crimes. Toch niet bij dat melancholische lied van Damien Rice. Eens de lichten weer aan gingen, was ik verraden. Iedereen zag mijn rood aangelopen gezicht en opgezwollen ogen. Ik schaamde, en ik was woest. Waarom, waarom in hemelsnaam, van de miljoenen liedjes die er bestaan op deze wereld moest nu juist dit lied opgezet worden? Waarom?
Ik voelde me zo kwetsbaar. Iedereen zag opeens wie ik was. Wat ik voelde. Ik verwachtte geen begrip. Maar ik kreeg het wel. En daar ben ik mijn klas nog steeds heel dankbaar voor.
Ik heb dagenlang mezelf een stuk onbenul gevonden. Hij zei immers dat ik een idioot was. Hij zei toch dat ik niets waard was. Hij had me achter gelaten. Hij had me belogen. Maar op die moment besefte ik dat ik wel een leven heb. Hoe ik dat leven weer moet opbouwen dat weet ik niet. Maar ik hoop nu dat ik ooit weer gelukkig kan/zal worden, iets dat ik 2 weken geleden nooit geloofd had.
Ik ben nog steeds opzoek naar mezelf. Maar ik hoop mezelf ooit op een dag terug te vinden, en vanaf nu, leef ik naar die dag.
