Het spijt ons, beste ouders, grootouders, tantes, nonkels, broers en zussen. Er bestaat zoiets als geheimhoudingsplicht voor leerkrachten. We kunnen jullie dus echt niet vertellen wat jullie kinderen allemaal gedaan hebben op de fuif. Het is niet verantwoord om dat zomaar op het internet te smijten. ;-) Jullie zullen het dus moeten stellen met de foto's, zonder commentaar. Maar de fuifnummers onder jullie herkennen bij de foto's zeker al enkele liedjes...
We eindigden onze lange dag om 23uur en ja, een kwartiertje later, nu dus, slapen velen al. Sssssssssst....
Morgen nog een kort dagje hier en dan naar huis. Hopelijk hebben jullie geen al te druk wekend gepland, want ze zullen moe zijn... en de juffen toch ook wel ;-)
Het is hier zo leuk, dat we gewoon geen tijd hebben om jullie te missen! Nou ja, eerlijk, er zijn wel enkele heimweetraantjes gerold, maar ze waren sneller weg dan dat ze gekomen waren. Een extra knuffel van de juf en van de vriendjes, dat helpt perfect!
De kinderen zijn zich aan het klaarmaken voor de pyjamafuif en ondertussen schrijft juf nog een verslag van de dag, want dat vindt het thuisfront blijkbaar wel fijn. Hopelijk zijn jullie al een beetje jaloers ;-) Met reden, want het is hier supermegaformidastisch! Gisteren waren de kapoenen blijkbaar moe, want om 9 uur gingen ze naar bed en om 9u30 sliepen de meesten al. Deze ochtend heeft de wekker ons gewekt en dat wil heel wat zeggen. De slaperigsten hebben we om kwart voor acht moeten wekken.
Weer een lekker ontbijt en dan vertrokken we met de tram naar Oostduinkerke.We hadden tijd, want we hadden pas om 11 uur afgesproken met de garnaalvisser. Eerst dus nog een uurtje tijd om op het strand te spelen. Al hadden de juffen blijkbaar echt te veel tijd... we misten de tramhalte (vergeten op het knopje te duwen, haha) en moesten dus nog een halte terug met de volgende tram. Gelukkig kwam die amper 3 minuten later al aan, dus verloren we amper 5 minuutjes speeltijd. Om 10 uur waren we dus op het strand, en ja, het was echt al warm. Hoe warm? Kijk maar naar de foto's! Nat, natter, natst. Spelen in het water, op het strand, een dam bouwen, zandteksten schrijven, petanque. De pret kon niet op! Geen zorgen lieve ouders, we hebben gesmeerd dat het een lieve lust was, dus geen 23 extra kreeftjes in de zee vandaag.
Toen kwam de garnaalvisser met het Brabants trekpaard op het strand. Dolle pret toen de krabben, vissen en kwallen uit de netten werden gehaald. Grabbel, graai, durf jij? Ja hoor, die stoere bonken en coole zeemeerminnen zijn niet bang voor een kwal, een heremietkreeft, een pladijs, een sprot, een krab, een garnaal of een scholletje. Wel van de pieterman, maar die werd veilig verwijderd.
Juf Martine had toen het sublieme idee om aan de garnaalvisser te zeggen dat juf Lieke wel op het paard durfde... niet echt, maar dat gaan we nu toch niet laten merken he ;-) Met zijn allen naar de huifkar, want bij de garnaalvisser thuis werden de garnalen gespoeld, gekookt, gepeld en geproefd. Ianna bleek een waar garnaalpeltalent In de huifkar zongen we ongeveer alle zeeklasliedjes die we kenden. Tsja, ze moeten toch geweten hebben dat 'die van Berlare' hier geweest zijn. Maar niets dan lof over die lieve zoetekes. Ze gedragen zich echt voorbeeldig!
Toen weer met de tram, naar De Panne deze keer. Daar hadden we een rustige namiddag met een piratenzoektocht in het bezoekerscentrum De Nachtegaal. Zodra de groepjes alle opdrachten hadden voltooid, kon er nog gespeeld worden in de speeltuin. Tijdens de lange tramrit naar Lombardsijde (40 minuten) vielen enkele oogjes al een beetje dicht, maar gelukkig was iedereen op tijd uitgestapt deze keer
In de Zeekameel zagen we het meteen: de POSTBODE was geweest! 75 brieven voor Ten Berge. Amaai, die grote buit werd geteld. Bedankt ook aan de lieve briefschrijfster die aan alle kinderen en juffen had gedacht. Sommige kinderen kregen zelfs meerdere brieven, maar Kjell, won toch de kwantiteitsprijs. Hij kon zelfs niet meer tellen hoeveel het er waren! Hopelijk morgen ook post voor de paar kinderen die vandaag nog moesten wachten. Blij dat de blog er nog was, dat is ook post he.
Ondertussen zijn de meeste kinderen al in de douche geweest (ja, hier moet dat wel elke dag, met al dat zand en zout). De juffen zullen zich ook maar klaarmaken zeker...
Geloof het of niet, maar die spookjes zijn braaf gaan slapen gisteren. En nog ongeloofwaardiger, maar toch waar, ze hebben de juffen laten slapen tot 6u30. Een waar record! Twee kamers hielden het zelfs uit tot half acht...
Om acht uur stond iedereen aan het ontbijtbuffet. En ja, er werd heerlijk gesmuld. Toch dachten enkele kabouters dat ze nog een reuzenhonger gingen krijgen, want ze voorzagen zichzelf zowaar van 4 sandwiches + extra brood! We noemen geen namen, Pauline... ;-)
Een uurtje later was iedereen klaar voor vertrek. 's Morgens stond er nog een stevige wind, maar even later durfde het zonnetje al voorzichtig door de wolken piepen. We gingen wandelen aan de slikken en schorren (en we weten nu ook exact wat dat juist is). De gids vond een grote rugschaal van een krab in het slik. Iemand bekeek dit van net iets te dichtbij en liep dus met een modderbroek rond, maar dat droogde gelukkig wel snel op. We proefden van zeekraal, luisterden naar het geborrel van de schelpjes, keken naar de watervogels, roken aan de vlier en voelden de stamper van de klaproos in onze huid. Dat is wat je noemt de natuur ontdekken met al je zintuigen!
Na een stevige wandeling, waar de juf over grote ravijnen sprong en boven op een berg sprong (lees: over de gaten in de weg stapte), namen we de overzetboot naar Nieuwpoort. Daar konden we ons lunchpakket opeten. En het was lekker!
Eindelijk konden we dan op weg met de kusttram! Spannend, voor sommigen was het de eerste keer op de tram. In Raversijde stapten we uit en konden we de langverwachte Atlantik Wall bezichtigen. Echt super cool! We stapten door ondergrondse gangen, zagen tanks, machinegeweren, camouflagenetten, bommen, bunkers...Velen kregen er maar niet genoeg van. Na 2 uur was het toch wel tijd om de bunkers te verlaten, maar er wachtte nog een leuke verrassing!
We namen de tram naar Oostende en daar kregen we van de juffen een ijsje. Gezien het warme zonnetje was dat erg welkom (maar ja, een ijsje is natuurlijk altijd welkom). We vonden nog een geocache en gingen dan het strand op. daar maakten we fijne groepsfoto's. Neem zeker eens een kijkje op de website! De kinderen keken ons met grote puppie-oogjes aan en staarden verlangend naar het water... Pootjebaden? JAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!! En het is zowaar gelukt: niemand viel in het water, niemand ging te diep in het water. Die kinderen zijn ongewoon braaf!
Rond halfzes namen we de tram terug naar Lombardsijde. Aangezien we best wel even moesten wachten, speelden we nog een leuk spelletje: zwaai naar de voorbijrijdende auto's. Als ze terugzwaaien krijgen we een punt per persoon, als ze toeteren 5 punten! Reageren ze niet dan verliezen we een punt. We gingen voor 100 punten... en op 98 punten kwam de tram :-S
5 minuutjes later dan voorzien waren we weer in de Zeekameel voor het eten (spaghetti). Daar wachtte ons echter slecht nieuws. Om onbekende reden is de postbode al 2 dagen niet geweest! Hopelijk gaat hij de postzak nog kunnen dragen morgen, want dat zal wel een serieuze stapel post zijn dan. Gelukkig zijn er al veel reacties hier op de blog, zodat we toch nieuws hebben van het thuisfront.
Nu zijn alle kapoenen aan het douchen en spelletjes aan het spelen. Aan tafel waren er al heel wat kleine oogjes, dus waarschijnlijk zal het bedje een fijne plaats zijn vanavond. Juf Lieke zal het tweede deel van het slaapliedje zingen en na een nachtzoen mogen die oogjes toe.
Amai, amai, wat een dag. Zo veel indrukken, zo veel gedaan!
Toen
we aankwamen, zeulden we onze zakken naar de tweede verdieping. Dat is
hoooooog! En toen moesten ook al die spelletjes en stripverhalen nog
naar boven. Pff, onze armen hebben het geweten. Toen was het tijd
voor een korte les: hoe maak ik mijn bed op. Juf Lieke gaf een
hoes-rond-dekbed-les in de gang. Dat was best grappig. Maar toen moesten
we zelf aan de slag. Dat was minder grappig.
Toen
konden we onze lunchpakket eten in de refter. Het is hier echt
kei-sjiek! We mogen gratis koffie, thee en water nemen. Maar alleen als
we dat thuis ook drinken. Anders mag het niet van de juffen.
Na een rustpauze, met spelletjes op de kamer, maakten we ons klaar voor een fotozoektocht. We waaiden bijna weg! En daar was ze dan... de zee!
Er
wachtte nog een verrassing. We mochten op de go-karts! Mega tof! We
wisselden geregeld van model, zodat iedereen ook eens in de juf-trein
kon. En elke keer als we de juf-trein tegenkwamen: high five. Ambiance.
Toen maakten we nog een lange strandwandeling. Gelukkig hadden we wind mee. Ook op de dijk konden we af en toe rusten.
Het is hier echt super tof. Vanaf morgen hebben we ook nog mooi weer!
Maar nu viel het ook wel mee. Op de terugweg naar de Zeekameel was er
een klein beetje regen. We zijn dan even gestopt aan de speeltuin. Niet te lang, want de barbecue wacht op ons.
Amaai,
echt super lekker gegeten! Er was keuze uit spek, kip, worst, witte
pensen, gebraad, boontjes, komkommer, wortel, tomaat, appelmoes, sla,
peertjes, perzik, brood, aardappeltjes en sausjes. En wie na 7 rondes
nog honger had, kreeg nog 4 rondes rijstpap. Zeg die bus al maar af, we rollen wel naar huis als dat zo voortgaat.
Nu zijn we kaartjes aan het schrijven. Hopelijk komen ze aan voor wij thuiskomen ;-) Wij kijken ook vol ongeduld uit naar jullie kaartjes en blogreacties!
Tot morgen. De Zeekameeltjes
PS het foto's uploaden lukt hier niet zo goed, daarom vind je ze in de fotogalerij van de school: http://www.tenberge.be/fotogalerij
De kinderen zijn hun kamers aan het inrichten: zelf een hoes rond het dekbed krijgen, al een hele toverkunst! Valies leegmaken, knuffels plaatsen, schoenen naar beneden, verheugen op de kaartjes die verstopt zaten in de koffers, rugzakken en toilettasjes. Dank u lieve mama en papa.
Zo dadelijk gaan we ons lunchpakket verorberen en de omgeving verkennen. De lucht is grauw, dus we hopen dat die KW-tjes in de rugzak mogen blijven. Tot vanavond voor het verslag van de dag!
Zijn de koffers ingepakt? Proper ondergoed? Zonnecrème, petje en zonnebril bij?
Morgen zal het nog niet zo warm zijn, maar dat is niet erg. We zitten dan nog in de bus... Maar vanaf woensdag is het zon troef
We hebben alle spelletjes, strips en zangboekjes al klaargezet. In het rugzakje stop je alvast een boekje of spelletje voor op de bus, je lunchpakket (!) en flesje water, zakdoekjes en je ID- of SIS-kaart. Geef die morgen maar aan je juf, samen met de inlichtingenfiche indien je die nog niet afgaf.
Probeer toch maar op tijd te gaan slapen, al zullen er al heel wat hartjes sneller slaan en oogjes moeilijk sluiten vanavond. Dat is niet erg, we kijken uit naar MORGEN!!!!
EN WE STAPPEN HIER PER 2 IN DE RICHTING VAN DE ZEE...
Ik merk dat de blog weerom als 'chat' wordt gebruikt. Blijkbaar maken jullie je best wel zorgen over de kamerindeling. We zorgen ervoor dat iedereen zich goed voelt. Daarom gaan we morgenmiddag de kamers verdelen. Dan is dat duidelijk voor iedereen. Zo is er zeker geen ruzie.
In de klas zijn de voorbereidingen al volop aan de gang. De weerman is al gecontacteerd met de vraag om voor zon te zorgen. De brief met het adres en de kofferlijst is onderweg. Ons vertrek op GWP nadert dus echt met rasse schreden...
Op deze blog kan je nu al reageren, zo veel je wilt. Als we ginder zijn, gaan we elke dag een verslagje maken en foto's doorsturen. Maar je kan dus nu al oefenen en thuis tonen hoe ze kunnen reageren. Zo krijg je nog extra digitale post. Leuk hé! Wie gaat er mee? Heb je er zin in?
Mooi weer, niet te koud... dat vraagt dus om een kampvuur!
Na het voorlezen van de blog en het uitdelen van de stapel brieven (weerom), kon iedereen zich gaan verkleden om aan het kampvuur te gaan zitten. Nicole was de prins
Juf Greet en Pascale waren boswachters
en juf Lieke was de zingende, gitaarspelende jonkvrouw.
Even tijd om mensen in de bloemetjes te zetten: We zongen heel wat liedjes, aan het kampvuur dat zorgvuldig bewaakt werd door Pascale, waarvoor dank! Nicole zorgde voor de nodige spijs en drank, waarvoor dank! Zij zorgden samen met de juffen dag en nacht voor jullie ukkepukken, waarvoor ne welgemeende MERCI!
Na het zingen, smullen en brullen werd het steeds donkerder en spannender.
Tijd dus om het weerwolvenspel bij volle maan te spelen. Heel tactisch en slim gespeeld, goed geargumenteerd en nagedacht. Ze worden er veel te goed in, die kinderen! Uiteindelijk bleek Smilla de laatste weerwolf te zijn. Terwijl al Nyerianen slapen, vermoordt ze elke nacht een onschuldig mens.
Maar de mensen van Ny zijn niet dom! Neen, we ontmaskerden haar uiteindelijk ook!
Nog wat napraten bij het vuur. Wat zien we daar??? Vliegen er daar kinderen in brand???
Nee hoor, alles is heel veilig verlopen
En dan om half elf zingt juf Lieke ons slaaplied bij het vuur.
Slaap je al m'n liefje is je dag alweer voorbij? Ik wil nog even praten over alles wat je zei. Of wil je 't liever maar vergeten nu je in je bedje ligt? Is de pijn alweer verdwenen? Doe dan maar weer gauw je oogjes dicht.
Draai je nu maar om en rust nog wat. 't Is al veel te laat voor jou. Maar 'k geef je eerst nog eens een kus m'n schat. Wat ik eig'lijk zeggen wou: ik hou van jou.
Ik draai me om en staar wat in het vuur dat voor ons speelt. Ik kijk naar jou en zie hoe mijn hand zacht je haartjes streelt. En langzaam gaan je oogjes open het is alsof je zeggen wil: vergeet maar wat ik heb gezegd en het maakt ook eigenlijk geen verschil.
Dus draai je nu maar om en rust nog wat. 't Is al veel te laat voor jou. Maar 'k geef je eerst nog eens een kus m'n schat. Wat ik eig'lijk zeggen wou: ik hou van jou.
Het eerste deel van de dag krijgen jullie nu al. Onze kampvuuravonturen volgen dan wat later.
Voor de nieuwsgierigen onder jullie (en we merken dat die massaal aanwezig zijn!): half acht en menig kind ligt nog te snurken. Een half uurtje later aan de ontbijttafel genieten ze al van de cornflakes. We verwachten geen erg bijzondere dag, aangezien het dezelfde activiteiten zijn als dinsdag. Maar het lot besliste anders. 's Morgens kregen die kinderen die gingen boeren pasgeboren en bijna geboren kuikentjes te zien. De wandelaars zagen een babydamhertje. (zie 'breaking news').In de namiddag bleek het onvindbaar, wat wij als zeer goed nieuws beschouwen.
Onze boeren en boerinnen van vandaag:
En als ze niet braaf zijn, zetten we ze gewoon in een kooi
De wandelaars genieten van het bos:
De heksen toveren hun soep met de geplukte kruiden en brandnetels met heks Lieke. Even toveren met hout en een stokje en al snel brandt er een heerlijk vuurtje (als we lucifers bij hebben ten minste)...
En ZAGEN dat die kinderen kunnen
De spinaziepuree met worst en cake achteraf hebben trouwens gesmaakt voor iedereen! Nu zijn we gezellig hout aan het sprokkelen en in de beek aan het vallen. Euh, tsja... al doende leert men springen...
Ook de wandelaars onder leiding van boswachter juf Greet hadden groot nieuws: een babydamhertje! In het bos zagen ze een rillend damhertje, zonder moeder. Ze hebben het vooral niet aangeraakt! Als het deze namiddag nog daar ligt, verwittigen we kasteeldame Bieke. Misschien is het in nood, maar het kan natuurlijk ook gewoon dat de mama op weg was om eten te zoeken. Niet aanraken, wel genieten van de ervaring, dat was de boodschap.
Yes! Het is gelukt! Om kwart voor acht hadden we de eer de kinderen wakker te mogen maken Het was dan nog best haasten, want een uur later moesten we vertrekken met ontbijt achter de kiezen en lunchpakket in de rugzak.
Wandelschoenen stevig vast? Vertrekken maar! 7 km? Dan doen onze kids zonder zeuren op een dik uur tijd. Ja ja! Dus voortaan komen alle vierdeklassers zonder excuus te voet naar school Ze hebben ons wel gehoord in de wijde omgeving van Hotton. Vooral Pierre bleek een enthousiaste voorzanger en iedereen brulde luid mee.
We hadden nog een dik half uur tijd voor we de grotten ingingen. Die spendeerden we op de speeltuin.
En dan mochten we eindelijk naar binnen. Best spannend, want voor de meesten was het de eerste keer zo diep onder de grond. En of het leuk was! We daalden tot 75 meter onder de grond.
Mooie lichteffecten, fijne gids die ons uitleg geeft over hangende tieten en omhooggaande mieten of zoiets Maar uiteindelijk kennen we toch allemaal de juiste woorden: stalactieten en stalagmieten. We zagen ook een hele grote spelonk en een rivier diep in de grot.
Toen iets waar velen naar uitkeken: souvenirtjes kopen! Wel anderhalf uur is de verkoper bezig geweest met ons. En sommigen hadden nog steeds geld over. Oei, wat nu? Uiteraard konden we ondertussen ook nog op de speeltuin en ook naar het bos achter de grotten. Als je daar wat verder doorliep, had je een prachtig uitzicht over Hotton en omgeving. Dat was de moeite waard. Onderweg kregen we nog uitleg over de bloemen en planten. Wie weet komen we wel thuis als volleerde heksen (kruidenvrouwtjes).
Toen begonnen we aan de lange terugweg. Wist je trouwens dat onze juffen best avontuurlijk aangelegd zijn? Ze namen dus de weg... die ze niet kenden! Dwars door het bos en gewoon de juiste windrichting volgen. En ja hoor, we zijn er geraakt. We moesten wel eens dwars door het veld, maar dat hoort er gewoon bij, toch?
Zo kwamen we eerst nog langs een militair kerkhof. Dat wouden we toch eens van naderbij bekijken. Allemaal Canadese mannen van 18 tot ongeveer 28 jaar liggen daar. Robin ontdekte zelfs een zeker meneer Robinson.
Nog even een kronkelweg naar het centrum van Hotton en daar konden we op de grote speeltuin wat genieten van... de ZON! Terwijl enkele juffen telefonisch poolshoogte nemen en ontdekken dat het in Berlare regent (hihi) liggen wij hier in het zonnetje. Genieten!
Maar dan komen er toch een paar wolken opzetten en zetten we onze avonturentocht verder.
Moe, kapot en uitgeteld, meer kruipend dan stappend komen we aan in Ny.
Enkele meisjes wensen nog luidop dat we frietjes krijgen vandaag en wat blijkt? Stoofvlees met frietjes en een gemengd slaatje. Joepie! Een ijsje als dessert maakt het feest compleet. Maar dan hebben de juffen een heel slecht idee: laten we nog wat werken in onze bundels. Gauw doen wat ze vragen, want dan kunnen we nog wat spelen in het avondzonnetje. Ravotten op de speelweide, voetballen, wandelen of spelletjes spelen. Straks nog brieven en blogreacties lezen en douchen. Dan zal het wel tijd zijn om naar onze bedjes te gaan.
Slaapwel van de koene ridders en de schone jonkvrouwen
Ook in de andere groepen viel heel wat te beleven!
De heksen kregen in de heksenkelder eerst uitleg over de geschiedenis van de heksen (jaja, het is hier een Geïntegreerde WERK Periode), maar in zo'n coole omgeving is dat gewoon super interessant.
Waarom worden heksen steeds slecht, donker, lelijk en zwart weergegeven? En was dat ook echt zo? Hoe werden ze gestraft? Wat deden ze eigenlijk echt? Welke kruiden kunnen wij gebruiken? Wat is een toverboek of is het een kruidenboek? Iedereen is erg geboeid. Nadien gaan we op stap naar het bos om met sprokkelhout een vuur te maken en dan in de heksenketel soep te maken met onze zelf geplukte planten en kruiden: brandnetels, madeliefjes, paardenbloemblaadjes, bieslook... Njammie! Maar het meest trots zijn we toch op ons zelf gemaakt vuur. Blazen maar!
Een andere groep ging met de boswachter op stap. Heel aandachtig de routebeschrijving volgen. We liepen wel verloren, maar dat kwam zeker niet door ons en nog minder door de juf. Echt waar! Er zat zeker een fout in die wegbeschrijving. Ofwel lag het aan die Belgische wegenwerken. In ieder geval: we zijn weer op het kasteel geraakt zonder Child Focus te moeten inschakelen.
Af en toe even rusten en van de omgeving genieten was zeker de moeite waard!
De laatste groep bleef op het kasteel om daar als echte ridders te oefenen in het zwaardvechten. Maar daarvoor hebben we wel een schild en een zwaard nodig! Dan maken we dat toch gewoon. De kinderen hebben veel GEZAAGD... en ook geverfd, geklopt, geschaafd en geschoten. Raak!
's Middags hadden we echt wel honger! Gelukkige wachtte er lekkere spaghetti op ons. Sommigen hadden graag veel saus, anderen weinig of geen. Ook de hoeveelheid kaas was volledig naar keuze. Iedereen gelukkig! En na die maaltijd volgde het meest spannende moment van de dag: POST! Weet je dat er amper 5 kinderen nog geen post kregen. Zij wachten natuurlijk vol ongeduld op de postbode morgen. Maar ook al de anderen zien hun brievencollectie graag groeien. Dus mama, papa, oma, opa, meme, pepe, tante, nonkel, buurvrouw, broer, zus, poes of kanarie: kruip in je pen en stuur op die brief! Ook wij deden ons best. Kijk maar!
Na de activiteiten van de namiddag (idem als deze voormiddag maar in andere groepen) was er speeltijd, avondeten en dan douchen. Nu wachten we tot alle snoetjes proper zijn en dan kunnen de kinderen kiezen: wie moe is mag al gaan slapen, maar de rest (en dat is dus bijna iedereen) speelt... WEERWOLVEN!
Zoals vermeld in de vorige blog begon de dag voor de jongens om half zeven, al konden de meisjes wel nog slapen tot half acht.
We controleren meteen het weerbericht (meteovista - buienradar), want al waren de foto's zonnig, die waren wel tussen de buien door getrokken. Op een gegeven ogenblik was er zelfs een ware wolkbreuk hier in Ny en dat terwijl vele kinderen buiten aan het spelen waren. Het was niet ver naar binnen, maar toch genoeg om doorweekt te zijn! Gelukkig had juf nog enkele reserve regenjassen bij, want zelfs deze ochtend waren nog niet alle jassen droog. En wat zegt het weerbericht? Tussen de buien door regent het niet vandaag.
Na een stevig ontbijt kunnen we de groepen verdelen en steeds wat gezelschapsspelletjes spelen. Ook nu is weerwolven erg populair. Het zwaardvechten van de vorige avond gaat nu ook onverminderd voort. Al wordt iedereen wel stevig aangemoedigd.
Deze ochtend volgen er verschillende activiteiten in 4 groepen. Vandaag en donderdag werken we met een doorschuifsysteem, dus uiteindelijk zal iedereen bij elke juf en elke activiteit geweest zijn.
Groep 1 waande zich echte boeren en boerinnen. Ze kregen uitleg van Bieke over de verschillende dieren op de boerderij, hoe ze te verzorgen, hoe ze leven, wat ze eten, hoe we ze verzorgen.
Dan mogen we ook echt helpen: het kalfje moet drinken krijgen, de konijnenhokken uitgemest en de konijnen geknuffeld, de paarden gevoederd en het hooi moet verplaatst. Dan volgt er een groot spel waar ook weer dieren verzorgd mogen worden en vragen en weetjes over dieren en de boerderij geduid worden. Hoeveel wegen die horens nu eigenlijk, juf? Echt super tof!
In de namiddag doet een andere groep deze activiteiten dus ook
Na het vervolledigen van de blog, was er best nog wat te beleven hier in Ny. Daarom volgt er een tussenverslag, voor we dag 2 uitgebreid weergeven
Gisteren speelden we een mega super tof spel met de hele groep: Weerwolven. Zo enthousiast dat er unaniem werd gevraagd om dit de volgende avond weer te spelen. Dus na het douchen wordt de tweede avond zeker weer gevuld met ... weerwolven van Ny.
Om tien uur was het dan toch hoog tijd om richting beddenbak te gaan. En ja... amper drie kwartier later was het overal muisstil. Een kus en slaapliedje van de juf kon toch een klein heimweetraantje hier en daar niet voorkomen, dus die kinderen werden nog een getroost en konden dan toch ook snel de slaap vatten.
Dan konden de juffen beginnen aan het overlopen van de dag en de voorbereiding van de volgende dag. Helaas pindakaas, de nachtrust was van korte duur, want om half zeven waren enkele jongens zeer vrolijk wakker geworden en met hen de hele kamer.
O ja, als het soms wat wachten is op de blog, dan ligt dat niet alleen aan het internet of de juffen...
het vierde blogt!
Geen regen
 "Shocked"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Rolling Eyes"){kind=icon}
yes, vorige zijn gelukt, dus deze moeten ook lukken!
