Na mijn studies kinderverzorging ben ik op 1 oktober 1985 begonnen te werken in St. Rafael ziekenhuis labo hulp. Het was in het torengebouw op de 7 de verdieping in het labo Microbiologie-Bacteriologie. Daar deden mijn collega en ik elke dag hetzelfde. We begonnen met het stof af te doen in het labo, dan besmette buisjes en flesjes rondhalen, steriel maken, afwassen, wegzetten en af en toe een kast afwassen. Dit werk heb ik gedaan tot ik al mijn kindjes heb gekregen. Daarna wou ik halftijds werken, maar mijn baas de professor wou dit niet en dus werd ik overgeplaatst naar de schoonmaakploeg.
Ik heb 2 jaar in de morgenploeg gewerkt waar ik bureaus en consultaties poetste van 5 u tot 8.48 u ook in St. Rafael tot ik op vakantie ben gevallen en een hersenschudding opgelopen heb. Via Idewe, arbeidsgeneeskundige dienst, hebben ze me in de dagploeg gezet van 7.30 u tot 11.18 u in St. Pieter ziekenhuis, daar poetste ik patiëntenafdelingen. Twee jaar lang heb ik daar gewerkt tot ze mij overplaatsten naar Gasthuisberg ziekenhuis op de afdeling van ITE: Intensieve eenheid. Op deze afdeling stond ik los, dit betekent dat ik op elke eenheid van Intensieve moest gaan helpen waar er hulp te kort was. Op deze afdelingen moest alles afgestoft worden met een ontsmettingsmiddel behalve de vloer, deze mag gewoon gepoetst worden met nat. Dan is er nog een verschil in een besmette en een steriele kamer over de kleding die men extra moet aandoen. Zo'n 2 jaar lang tot ze me weer overplaatsten, nu naar de Epsie afdeling.
Op deze afdeling heb ik ook zo'n 2 jaar gewerkt waar ik patiëntenkamers en consultaties poetste. Dan hebben ze me terug over geplaatst naar de ITE maar nu op de gang, hier sta ik vast en werk ik er nog altijd. Ik poets daar alle plaatsen die uitgeven op de gang, zoals de liften, het mortuarium, kleine-grote bergruimten, bureaus van de hoofdverpleging, wc's enz...
Zo moet er op elke plaats, afdeling in de hele kliniek 1 maal per week de vloer afgetrokken worden, 1 maal per maand het hoog stof afgedaan worden en 1 maal per jaar de grote kuis. Dit is alle muren en plafond afwassen en de vloer opschuren met het schuurmachine.
Dit is zo in het kort mijn loopbaan tot nu.
24-06-2014 om 14:47
geschreven door Hilde P
Vrijwilligerswerk
Toen ik in 2009 in brugpensioen ging zocht ik een vrije tijdsbesteding. Vrijwilligerswerk leek mij wel wat. Maar welk? Dan maar op zoek! Opeens stond er in Knack een artikel over herstelbemiddeling. Het leek wel wat voor mij. Maar wat is het nu eigenlijk? Herstelbemiddeling wordt, in het arrondissement Leuven, gedaan door de werknemers van BAL (Bemiddelingsdienst Arrondissement Leuven). Deze worden bijgestaan door vrijwilligers. Het is een dader-slachtofferbemiddeling. Een dossier wordt geopend, nadat de parketmagistraat aan alle partijen een aanbod van bemiddeling gedaan heeft en deze ook bereid zijn om hieraan mee te werken. Tijdens de bemiddeling wordt er geprobeerd om een vorm van herstel te bekomen. Dit kan zowel moreel als financieel te zijn. Soms worden er alleen maar boodschappen uitgewisseld. We praten eerst met alle partijen apart. Pas daarna, als iedereen akkoord gaat, kan men samen aan tafel gaan zitten onder begeleiding van een bemiddelaar. Daar wordt dan geprobeerd om een overeenkomst te bekomen die aanvaardbaar is voor alle partijen. Van de vrijwilligers wordt er verwacht dat ze enkele dossiers per jaar opnemen. Er is geen strak tijdsschema. De tijd die we aan elk dossier besteden is steeds verschillend. Het is voor mij vrijwilligerswerk dat, na 5 jaar, nog steeds boeiend blijft.
24-06-2014 om 14:05
geschreven door Gaby
17-06-2014
Het Hoeckhuys
's Morgens na een koude douche ga ik naar het Hoeckhuys, een ontmoetingscentrum om mijn tijd te verspillen. Om de moraal hoog te houden, is het er een ware eetcultuur. Maar doordat er te weinig zout op de aardappelen is, is er dikwijls ruzie. Fascistische nonnen en patiëntjes drinken er koffie bij de vleet en eten er hun buikje rond. Sommigen zitten er op een beroerte te wachten. Er zijn daar veel grapjassen die - tot vervelends toe - grappig willen zijn en dat soms ook uitermate zijn. In de toekomst ga ik mijn dagelijkse bezoekjes aldaar afbouwen, omwille van de vele storende elementen die dikwijls een gans bos doorzagen.
17-06-2014 om 00:00
geschreven door Hilde
10-06-2014
Tika en Snappy
Dit zijn mijn huisdieren Tika en Snappy. Tika is onze hond, een Rottweiler en Snappy, onze kater. Zij eten hier samen uit éénzelfde kom of liggen samen in éénzelfde nest. Is dit niet een wonder?
De foto zelf is ongeveer 8 jaar geleden genomen in onze tuin, zij waren toen ongeveer 1 jaar oud. Maar spijtig genoeg is dit nu niet meer van tel. Tika jaagt Snappy altijd weg tot we ertussen komen en dan is het terug in orde!
Deze foto nam ik drie jaar geleden in Zuid Frankrijk. Om juister te zijn , aan de Côte Vermeille, dicht tegen de Spaanse grens. De man op de foto is een goede vriend, die zeer veel weet over zijn geboortestreek :'De Languedoc Roussillon.' Op deze plek, dicht bij Spanje ,bouwden de Duitsers in W.O.II . bunkers .Ze dachten dat de Geallieerden de invasie hier zouden starten. De verdedigingslinie liep dan ook over de ganse kuststrook. Bij het zien van deze prachtige, zonnige omgeving is het moeilijk te geloven dat er hier ook zoveel oorlogsellende was.
Jo
03-06-2014 om 00:00
geschreven door Jo
De vrouw in al haar mysterie.
Michelle zegt nee tegen mij, maar niet in gans haar wezen. Ze hield van mijn flirten, maar had daarin geen oog voor mij. Zoals toen ik haar vroeg: 'Obey God! Sleep with me?'
We spelen allebei graag spelletjes, maar zij niet met mij. Waarom daagde ze me dan uit? Of voel ik me vlug uitgedaagd? Er is nog steeds niet veel nodig om mijn hoofd erbij te verliezen. Hoewel Michelle niet van de minste is. Ook al is Michelle nog een kind. Maar zijn wij dat niet allemaal? Brengt niet iedereen anderen soms in verlegenheid? Wat is er verkeerd aan kinderen van 23 en 54 jaar? Volwassenheid, wat is dat? Ik ben op mijn 54ste nog steeds niet volwassen...
'Wordt het dan geen tijd?' kan men zeggen.
Wanneer men me zegt wat dat is! Ik ben in de liefde nog een kind met de wijsheid van iemand van 500 jaar en wij beiden hebben ook iets matuur. Ik had Michelle bijna veroverd, maar verloor mijn geduld en miste het vuur van de liefde omdat ik eraan twijfelde. Wat ik altijd zal doen in de zin van: 'Ben ik de liefde nog waardig, nog waardig lief te hebben?'
Dit heb ik te wijten aan de vele kwetsuren aan mijn zieltje. Die dag wou ik met haar slapen. Toch moest het zo zijn, al doet het ontzettend veel pijn. Liefde overbrugt de leeftijdskloof nu eenmaal niet. Indien je mijn pijn voelde, stierf je eraan. Ik brand eraan op.
Dirk
03-06-2014 om 00:00
geschreven door Jo
Onderweg
In 2013 heb ik, samen met een vriendin, een deel van de pelgrimsweg naar Compostella gestapt. We vertrokken in Astorga om dan gedurende 11 stapdagen ongeveer 280 km af te leggen.
In een bocht moesten we door een voetgangerstunnel. Direct daarna was er opnieuw een bocht en een brugje over een beek. Opeens hoorden we jongeren luid lachen en grapjes maken.
Toen we goed keken, zagen we dat één van de jongens zich, als een levend standbeeld, in een lege nis van de brug had gezet. Hilariteit alom!
Het bleken laatstejaarsstudenten van een technische school in Sint-Truiden te zijn. Jong zijnde stapten ze al lachend, zingend en vol goede moed naar Compostella.
De daaropvolgende dagen hebben we de jongens nog regelmatig teruggezien. We moesten dikwijls lachen met de liedjes die ze zongen.
Het was niet altijd even braaf.
Gelukkig hebben we allen Compostella, te voet, bereikt.
Betalen met uw smartphone kan voortaan ook met een app van Bancontact/Mr Cash. Of dat een succes wordt, blijft afwachten. De strijd om de mobiele betaalmarkt is pas begonnen en voorlopig kunt u maar bij een handvol handelaren terecht.
Het is te vergelijken met een busrit, men betaalt per sms. Dus is de overstap om te betalen met smart Phone een logisch gevolg. De betaling verloopt zo vlotter in de winkels, wat maakt dat er minder geld in de kassa's zit om te stelen. De klant zelf heeft minder geld op zak en ook geen bankkaart meer nodig. Het geld wordt wel gemakkelijker uitgegeven. Dit kan soms leiden tot erge situaties.
Ten eerste moet men al een smart Phone aankopen. Is de verrichting kosteloos? Op de lange duur gaat iedereen genoodzaakt zijn om een smart Phone te gebruiken, omdat de bankkaart per definitie gaat verdwijnen.
De strijd om de mobiele betaalmarkt heeft de mens reeds op voorhand verloren. We gaan meer en meer naar een digitale wereld die nog meer contactarmoede in de hand werkt!
26-05-2014 om 00:00
geschreven door Hilde P
21-05-2014
Geen dieren meer op eerste rij bij relletjes
De politie mag bij betogingen en relletjes geen politiehonden meer in de "voorste linies" inzetten, wegens te veel incidenten. Dat zegt minister Joëlle Milquet in een nieuwe omzendbrief. Ook de inzet van paarden wordt aan strakkere regels onderworpen. De politie moet op het vlak van inzet van honden voortaan een veel "softere" aanpak hanteren", zo ve"rtaalt Gert Cockx, voorzitter van de politievakbond NSPV, de recente omzendbrief van Milquet.
De paarden en honden worden voortaan op de achtergrond gehouden en pas ingezet als het echt nodig is. Wanneer de gewone middelen zoals waterkanon, traangas enz. gefaald hebben, worden de dieren ingezet. Zo worden klachten over bijtwonden en andere kwetsuren vermeden. Doordat de dieren later in actie komen, hebben ze ook minder kans op kwetsuren. Nochthans heeft het inzetten van paarden ook zijn voordeel. Ze boezemen ontzag in en de ruiter heeft een beter zicht op de situatie. Het nadeel bij het inzetten van dieren, getraind of niet, is dat men hun reactie op de situatie niet altijd in de hand heeft. Moesten het maar Chiwawas zijn, het zou zo erg nog niet zijn.
21-05-2014 om 16:02
geschreven door Gaby
20-05-2014
Ravage
Ravage
Op 29 april zijn we met een groepje leerlingen van Open
school naar museum M geweest.
We bezochten de tentoonstelling Ravage".
Groot was mijn verwondering toen de tentoonstelling niet
alleen over oorlogsravage in Leuven bleek te gaan zoals ik dacht, maar dat het
ging over de wereldwijde collaterale vernietiging door oorlogen en roof van kostbare kunstwerken
en gebouwen .
We doorliepen de verschillende zalen onder leiding van
een gids die ons de nodige uitleg en toelichting gaf.
De zaal met het kunstwerk Bunkers leek mij eerst wat banaal, maar nadat ik tussen de blokken doorliep en het beter bekeek, zag ik wel de
gelijkenis met al de verwoeste gebouwen en steden die we dagelijks op het
journaal te zien krijgen.
De tentoonstelling gaf goed het zinloze van al die kunstvernielingen en plunderingen aan.
Het was een zeer interessante namiddag met beklijvende
beelden die het leed van oorlogen ,vernietigingen en geweld nog maar eens
aantoonden.
Jo
20-05-2014 om 14:24
geschreven door Hilde
13-05-2014
Bezoek tentoonstelling Ravage
Op april 2014 hebben we met Open School de tentoonstelling Ravage bezocht in M-museum in Leuven. De organisator was onze lerares Hilde.
Niet alleen mede-cursisten maar ook andere leerlingen van Open School waren aanwezig.
Een museumgids gaf ons de nodige uitleg.
Elke zaal heeft een apart thema bv. de verwoeste stad, kunst en propaganda, keizers en kunstrovers...
De tentoonstelling begint met de brand van Leuven in 1914.
Op een kaart staat aangeduid welke gebouwen vernield werden. Bij het bekijken van deze kaart besefte ik plots dat wel een heel groot deel van Leuven verwoest werd.
Heel indrukwekkend was het enorme wandtapijt dat voor de eerste maal terug in België was. Het is eigendom van een Amerikaanse universiteit en werd ontworpen door de Belgische kunstenaar Floris Jespers.
Het werd aan Amerika geschonken als dank voor de hulp tijdens en na de 1ste Wereldoorlog.
We waren ook heel stil bij de stalen constructies van de Palestijnse kunstenares Mona Hatoum. Het uitbeelden van een verwoeste stad in metaal geeft een heel aparte sfeer.
De Iraakse Isjtarpoort werd afgebroken en overgebracht naar Berlijn. Daarom staat nabij Babylon een replica.
Wat wij hier zien is een 2de replica maar dan bekleedt met verpakkingen van Arabische levensmiddelen. Een kunstwerk gemaakt van afval maar wel heel mooi.
Een Chinese kunstenaar tekent de ruïne van de Atoombomkoepel in Hirosima.
Hij doet dit met potlood en buskruit. Hoe het allemaal in zijn werk is gegaan wordt uitgelegd in een filmpje.
In de laatste zaal zijn er foto's van geroofde boeken uit Palestijnse huizen, bibliotheken...door de Israëlitische autoriteiten. Een aantal van deze boeken worden bewaard in de Universitaire Bibliotheek van Jeruzalem.
Op hetzelfde verdiep hebben we een prachtig uitzicht over Leuven.
Als slot praten we in het museumcafé nog na over al hetgeen we gezien hebben.
13-05-2014 om 14:18
geschreven door Gaby
06-05-2014
Tentoonstelling Ravage
Wat vond jij goed tijdens de rondleiding van de tentoonstelling Ravage?
Wat vond jij minder goed?
Schrijf kort je mening!
06-05-2014 om 09:07
geschreven door Hilde
Ravage
Ter herdenking WOI loopt er nu de tentoonstelling "Ravage" in het M museum dat we o;a. met ons klasje bezochten. Twaalf zalen waren aan dit thema gewijd.
In WOI vergolden de Pruisen zich op de Leuvenaars. Daarvoor staken daartoe opgeleide Pruisische soldaten Leuven in brand om o.m. het cultureel weefsel te ontwrichten, nadat Pruisen slachtoffers waren van hun eigen soldaten dat men in de schoenen van de Leuvense sluipschutters schoof. Bijna gans de stad ging in vlammen op, waaronder de universiteitsbibliotheek, waar tal van documenten en boeken in rook opgingen, behalve o.m. het stadhuis, waar het hoofdkwartier van de Pruisen gelegerd was.
De vernielzucht om steden plat te branden en de hebzucht in het roven van kunst was ten tijde van oorlog van alle tijden. Ook waren de steden Sodomo en Gomora in lichterlaaie geschilderd. Op de vraag of er in dat gigantisch doek ook gevoel lag, door iemand uit de groep gesteld, kon ik affirmatief antwoorden dat er angst en verslagenheid in lag op het moment dat de vrouw van Lot in een zoutpilaar veranderde, omdat ze terugblikte.
Een impressionistisch werk werd subliem bevonden vanwege zijn contrast van donkere en lichte tinten. Het was met een lichte toets van de hand van William Turner aangebracht. Hij was de pionier van het impressionisme.
Een Chinese kunstenaar had buskruit op zijn werk in brand gestoken om een speciaal effect te bekomen.
Onze gids had het mooiste werk over de vernieling van een tempel in Jeruzalem links laten liggen en is aan de anderen hun neus voorbij gegaan.
Van de Ishtarpoort kregen we eerst de achterkant te zien, om aan dat het hem precies om een decor ging. Hij had vele kwaliteitsuren in het zes meter hoge recyclage werk gestoken.
Een kunstenares had een installatie met schroot in elkaar gebokst, waarvan al de stukken meer dan een ton wogen. Haar kunst was vooral therapeutisch.
Het artisanaal wandtapijt, dat Amerikaanse propaganda was, trok mijn aandacht omwille van het rustgevende, ondanks het druk tafereel.
06-05-2014 om 00:00
geschreven door Dirk
Tentoonstelling: RAVAGE.
Op dinsdag 29 april 2014 zijn we met onze groep nederlands opfrissen en nog enkele andere cursisten van Open School ( in totaal 20 personen ) naar het M museum Leuven geweest voor de tentoonstelling Ravage.
We hadden 2 u lang een gids, deze gaf uitleg over de belangrijkste kunstwerken, maar ze gaf ook een beetje uitleg over het ontstaan van het museum en de gebouwen met hun uitzicht over Leuven.
De rondleiding begon met de brand van de Universiteitsbibliotheek in Leuven, wereldwijd was er grote verontwaardiging, waarom dit gebouw met zijn grote uitgebreide collecties. Deze en ruim 2000 woningen in brand, 200 burgers gedood, allemaal gewoonweg als wraakactie voor de moord op enkele Duitse soldaten. Het stadshuis bleef heel, want dit was hun wachtpost.
Even verder stoppen we bij een schilderrij van William turner: De brand van Constatinopel. Het kunstwerk is in alle mogelijke gele kleurentinten geschilderd. Zo verteld ze dat er een duidelijke horizontale en verticale lijn in te zien is, het is een impressionistisch werk met contrasten licht, donker over gebouwen die in brand staan.
Nu staan we voor een groot doek dat de atoomexplosie van Hiroshima na bootst door de Chinese kunstenaar Cai Guo-Qiang. Hij werkt met buskruit dat hij laat ontploffen en kolen waar hij mee tekent.
Het volgende kunstwerk neemt een hele zaal in beslag en dit is maar een klein deel van het kunstwerk: Bunker. Het werk is van een Palestijnse, Mona Hatoum. Haar werk is van de stad Beiroet. Ze heeft van ijzeren grote staven de gebouwen nagebootst van de stad, met daarin gaten gebrand die ons doen denken aan kogel of kanonskogel gaten.
In de volgende zaal krijgen we eerst de achterkant van het kunstwerk te zien. Het is de poort van Ishtar. De Amerikaanse kunstenaar Michael Rakowitz wil dat we eerst de achterkant zien, zo dat we zien dat het een decor stuk is, om ons er op te wijzen dat het een kopie van een kopie is van de gebeurde kunstroof in de tijd. Hij heeft het gemaakt van verpakkingen van Arabische levensmiddelen die hij in Berlijn vond.
We komen nu in de zaal met een zeer groot wandtapijt van
06-05-2014 om 00:00
geschreven door Hilde P
15-04-2014
Dubbele familienaam
Voortaan zullen ouders een pak meer mogelijkheden hebben bij de keuze van een familienaam voor hun kind. Ouders kunnen hun kind de naam van de vader, die van de moeder of een combinatie van beide kunnen geven, maar waarbij de naam van de vader automatisch wordt toegekend als de ouders het onderling niet eens raken. Wat vind jij van deze nieuwe wet?
Wat vond jij goed tijdens de rondleiding van de tentoonstelling Ravage?
