Merelbeke, Gent-Sint-Pieters, De Pinte, Deinze, Aarsele, Tielt, Lichtervelde zijn de stopplaatsen die de trein, richting Torhout halt doet houden tijdens zijn tocht door het Oost-Vlaamse en West-Vlaamse platteland.
Vrijdag 22 juni was ik een passagier op deze trein mezelf één doel voor ogen (de Nacht van Vlaanderen had dit jaar een nieuwe discipline) de 100 kilometer in estafettevorm te overwinnen met zes andere lopers.
De start om acht uur bracht een hele meute in beweging, onze startloper ver weg verdoken in het pak miste hier wel een beetje zijn start daar hij menig loper van de 10km diende in te halen (zowel de marathon, 10km als de ultraloop van 100km en de estafette startten op hetzelfde uur), bij het wisselpunt te Handzame had onze groep 10 minuten achterstand op de eerste groep. Onze tweede loper startte met volle moed aan zijn 8,5km (later zou blijken dat het wel degelijk meer dan 9km was, daar de tijden bijzonder hoog lagen naar gemiddelde looptijden van de andere lopers te zien) toch kon hij niks van onze achterstand afknabbelen. De derde loper geplaagd door een maag die niet 100% werkte trachte met zijn 20km de kloof kleiner te maken, toen op hij de laatste meters van zijn calvarietocht een sprintje inzette, sprong ik omstreeks halftwaalf uit de startblokken het estafettelint overnemende het donkere land tussen Handzame-Werken-Zarren in. De eerste kilometers gingen licht bergaf wat wel degelijk zorgde dat ik voldoende snelheid kon ontwikkelen en in gestrekte draf Handzame kon verlaten. In de verte zag ik licht, ik voelde me als een ontdekkingsreiziger die in het donker op zijn schip in de verte land zag, vol overgave en met nog meer euforie wou ik zo snel mogelijk het licht passeren, wat ik daar te zien kreeg was West-Vlaanderen op zijn best, de plaatselijke bevolking had zich tesamen gegroepeerd om de indringers een hartelijk welkom te heten, een lichtgele drank, later bleek dat de naam "bier" te dragen werd mij aangeboden maar als ontdekkingsreiziger op vreemd terrein heb ik wijselijk het drankje geweigerd met veel geroep en applaus hebben ze mij toen de donkere nacht ingejaagd.
Bij het volgende knooppunt werd mij door een Fluoman (Ik heb er velen gezien die nacht, zonder hen zou deze nacht niet zijn wat het nu is, waarvoor mijn dank), de weg naar Zarren getoond, daar zag ik dat een bevoorradingspost  met vele bekertjes water, met de linkerhand een bekertje vastgrijpend zag ik 200 meter voor mij een horde Zarrenaren die mij de doorgang versperden van hun grondgebied zodoende diende ik linksaf te slaan, ik was tot de conclusie gekomen dat dit gebied niet in te nemen was en ik keerde terug richting Handzame.
Bij de laatste 3 kilometers werd ik bijna in een sloot gekatapulteerd door een voorbijrazende wagen van de opperhoofden van de Nacht waren ze van plan de indringer voorgoed het zwijgen op te leggen van wat hij die nacht gezien had? Hadden ze de indringer niet gezien in camouflagekledij? Of was het een waarschuwing dat hij best richting huis terug kon keren?
Nu ja, de laatste 3 kilometers lichtjes bergop en met terleurstelling zonder goud, zilver ( daar ik de twee groepen die voor ons lagen niet in het vizier kreeg) liep ik Handzame binnen het estafettelint afgevend aan de vijfde loper. Mijn tijd 38 minuten over toch wel een 9,3km, er zit betering in mijn prestaties vergeleken met Gent, het trainen heeft toch zijn vruchten afgeworpen.
Bij het wisselen van de zesde  loper bleek dat we slechts één minuut achterlagen op de tweede en ja hoor bij het wisselen met onze laatste loper zaten we virtueel met de zilveren medaille rond de nek .
De aankomst was er één die we vijf uur geleden niet meer verwacht hadden, we strandden op luttele seconden van de tweede groep bij de finish, de laatste loper van de tweede groep was één van de sterkste van hun team maar onze zevende loper niks verwijtende liep die een zeer puike wedstrijd (red. de 12km in 50 minuten, het is weinig recreatieve lopers gegeven).

Een derde plaats bij onze eerste deelname, vooraf hadden we dit niet durven dromen!
Bedankt gasten voor de leuke nachtwandeling, het team "the moonwalkers" bestaande uit Jan, Tony, Bart, Adelin, Tom, Thierry en Carlo hebben de 100km in een tijd van 6uur 53minuten en 24 seconden afgehaspeld.

De trainingen verlopen vlekkeloos, drie duurlopen van een 12-tal km en een intervaltraining rond de Liedemeerparksevijvers, ik heb nog nooit zoveel gelopen op tien dagen tijd .
Er wordt dan ook verwacht dat ik komende vrijdag (22/06) een mooie prestatie kan neerzetten op de nacht van Vlaanderen te Torhout.
In estafette gaan we de 100km te lijf, zes andere lopers zullen me vergezellen richting Herman Scheuremans oude liefde waar ik als vierde loper ,na de berekeningen van de man die 97e geworden was op de marathon van Rotterdam, omstreeks halftwaalf s'nachts mijn 8,5km van de koek zal mogen oppeuzelen.

De loop door de Gentse straten heeft me al leuke en mindere leuke momenten doen beleven.

In 2005 kwam ik na 43minuten 44 seconden over de finishlijn zonder voorbereiding, ja ik ben zo geen trainingsbeest , al bij al geen slechte prestatie.
In 2006 ben ik een anderhalve maand op voorhand beginnen trainen en liep ik de 10 km in 40 minuten 13 seconden, met deze tijd mocht ik in 2007 tussen de betere lopers starten, maar ja zonder voorbereiding dit jaar zag ik menig loper me voorbijsteken, het werd een (z)ware martelgang.
De start verliep goed, de eerste meters dacht ik dat ik de benen had van in 2006 maar na een fikse afdaling kreeg ik bij het passeren van het 2km-punt "de man met de hamer" in het oog. . Bij het draaien aan de Keizerpoort zag ik nog een hele meute achter mij en een adrenalinestoot gaf me snellere benen, nog geen 600 meter verder was het licht uit bij mij. Bij de waterpost wou dat ik de finish al bereikt had, de te snelle start werd me (bijna) fataal, en  na op een rustige manier veel water tot me genomen te hebben, in de hoop toch ergens reserves te kunnen aanleggen passeerde ik de MIAT.
De passage aan de Vrijdagsmarkt en de volgende kasseienstrook tot aan de St-Michielskerk zorgden ervoor dat mijn tot dan toe "gevoelige" benen totaal gevoelloos werden, het woord opgeven spookte steeds door mijn hoofd, maarnee op tanden bijten en ervoor gaan.
Toen ik het bord van 8 km zag zette ik tandje bij want had al vele minuten verloren op mijn schema van vorig jaar, op de Sint-Kwintensberg nog een laatste pose voor het oog van de fotografe om dan onder luid  geschreeuw van de doctor en Mitchel de laatste meters af te leggen.
Na 45 minuten 16 seconden de meet te zijn overschreden en mijn dorst gelaafd te hebben, heb ik genoten van een heerlijk spaghettietje en een Gents terrasje om zo de benen te laten recupereren.
Bij deze nogmaals dank voor de supporters die me vooruitgeschreeuwd hebben, het maakte het lijden wat lichter.

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.