De loop door de Gentse straten heeft me al leuke en mindere leuke momenten doen beleven.

In 2005 kwam ik na 43minuten 44 seconden over de finishlijn zonder voorbereiding, ja ik ben zo geen trainingsbeest , al bij al geen slechte prestatie.
In 2006 ben ik een anderhalve maand op voorhand beginnen trainen en liep ik de 10 km in 40 minuten 13 seconden, met deze tijd mocht ik in 2007 tussen de betere lopers starten, maar ja zonder voorbereiding dit jaar zag ik menig loper me voorbijsteken, het werd een (z)ware martelgang.
De start verliep goed, de eerste meters dacht ik dat ik de benen had van in 2006 maar na een fikse afdaling kreeg ik bij het passeren van het 2km-punt "de man met de hamer" in het oog. . Bij het draaien aan de Keizerpoort zag ik nog een hele meute achter mij en een adrenalinestoot gaf me snellere benen, nog geen 600 meter verder was het licht uit bij mij. Bij de waterpost wou dat ik de finish al bereikt had, de te snelle start werd me (bijna) fataal, en  na op een rustige manier veel water tot me genomen te hebben, in de hoop toch ergens reserves te kunnen aanleggen passeerde ik de MIAT.
De passage aan de Vrijdagsmarkt en de volgende kasseienstrook tot aan de St-Michielskerk zorgden ervoor dat mijn tot dan toe "gevoelige" benen totaal gevoelloos werden, het woord opgeven spookte steeds door mijn hoofd, maarnee op tanden bijten en ervoor gaan.
Toen ik het bord van 8 km zag zette ik tandje bij want had al vele minuten verloren op mijn schema van vorig jaar, op de Sint-Kwintensberg nog een laatste pose voor het oog van de fotografe om dan onder luid  geschreeuw van de doctor en Mitchel de laatste meters af te leggen.
Na 45 minuten 16 seconden de meet te zijn overschreden en mijn dorst gelaafd te hebben, heb ik genoten van een heerlijk spaghettietje en een Gents terrasje om zo de benen te laten recupereren.
Bij deze nogmaals dank voor de supporters die me vooruitgeschreeuwd hebben, het maakte het lijden wat lichter.