Dag 12: vandaag dalen we af in de Ngorongoro-krater. Om het aantal voertuigen in de krater wat te beperken, mag je slechts een beperkte tijd in de krater rondrijden. We kiezen ervoor om 's ochtends vroeg te vertrekken, zodat we 's avonds nog naar Arusha kunnen terugrijden.
Zonsopgang in de krater.
's Morgens is het er wel echt nog koud.
Zelfs de hypo's vinden het nog niet te warm.
Kudde gnoe's.
Op de achtergrond het meer vd krater met de flamingo's.
Het is drummen aan de 'krab-steen'.
Gewonde zebra.
Wrattenzwijntjes.
Zicht op het meer en de flamingo's.
Afrikaanse wegen: een jeep is hier geen luxe.
Misschien niet zo duidelijk: civetkat.
Massatoerisme: door de beperkte oppervlakte vd krater en het feit dat de meeste jeeps radioverbinding hebben, komen de jeeps massaal af op elke bezienswaardigheid.
zoals een (mannetjes) leeuw.
Kudde gnoe's.
Laatste blik op de krater bij het wegrijden via de 'Ascent Road'.
Dag 11: vandaag is het onze laatste dag Serengeti. Daarom staan we heel vroeg op en kiezen ervoor een ochtendsafari te maken. Een goeie keuze want we zijn getuige van een geslaagde aanval van leeuwen op gazellen. In de loop vd dag verlaten we de Serengeti om terug naar Ngorongoro park te rijden waar we overnachten in 'Rhino lodge'.
Leeuwin die samen met andere leeuwinnen een groep gazellen aan het omsingelen is.
Leeuwin in de buurt vd troep gazellen: wachtend tot een andere leeuwin vanuit de tegenovergestelde richting de kudde gazellen aanvalt, zodat de kudde haar richting zal uitlopen.
De kudde gazellen loopt opgejaagd recht in de richting vd wachtende leeuwin.
Het ideale moment voor een aanval.
...
het gaat er hevig aan toe, maar helaas voor de leeuw weten de gazellen te ontsnappen,...
behalve één gazelleke dat de troep kwijt is geraakt en daardoor totaal gedesorienteerd is.
De leeuwin wil nu rustig (en alleen) haar prooi opeten.
Maar dan komt een andere leeuwin opdagen die ook wil mee-eten, maar er wordt niet gedeeld. Einde jachttafereel.
Tegen de middag moeten we Serengeti verlaten en rijden we naar de Ngorongo-krater. Morgen zullen we de krater afdalen.
Het ganse gebied rond de krater is Nationaal Park. Zelfs op de verbindingsweg kom je veel dieren tegen.
Na het avondmaal is er een korte dansvoorstelling vd Masaai.
dag 10: vandaag worden we al vroeg uit ons bed geroepen: er werd een cheeta gespot aan tent 8 (= tent vd kinderen) en dus snelt iedereen naar buiten in de hoop de cheeta nog te kunnen zien (maar helaas zijn we te laat). Dieren zoeken is trouwens onze activiteit voor de hele dag.
Nog nooit zo snel uit hun bed gekomen.
Daarna tijd voor een douche: een wachter vult hiertoede doucheton met 20 l warm water.
Ook het scheren gaat vlot.
Zoek de beesten (tip: 2 soorten)
Antwoord op de vorige foto: krokodil in het midden en nijlpaarden rechts. Onder: de hypo-pool.
Slapende krokodil (de bek staat open om af te koelen)
Zebra's (die allen andere kant uitkijken zodat ze een aanval zeker zien)
Baviaan.
Gazelle in de rook: hele stukken vd Serengeti worden gecontroleerd in brand gestoken.
Rustende (mannelijke) leeuw.
Jagende (vrouwelijke) leeuwen. De leeuwen jagen meestal met enkele samen, waarbij de groep prooien omsingeld wordt. Vervolgens valt één leeuw aan, en de groep vlucht dan richting een andere leeuw... Deze aanval was mislukt.
Prooien op hun hoede.
De jeeps worden door de leeuwen zelfs als schutting gebruikt.
's Avonds nog een verdiend aperitiefje bij het vuur.
En een lekker avondmaal.
Om de dag te besluiten met een kaartje leggen bij het vuur.
Dag 9: vandaag begint het echte safari-gedeelte. Via het Ngorongoro park bereiken we Serengeti. We overnachten hier in een tented camp. Dit bestaat uit een 15-tal tenten die zonder afspanning in het park staan. Je kunt dan ook best 's nachts in je tent blijven en alle ritsen vd tent goed dicht doen. 's Avonds wordt er telkens een kampvuur gemaakt.
Ingangspoort Ngorongoro Conservation Area.
Zicht op de Ngorongoro-Crater.
Het verkeer naar en uit de krater wordt apart gehouden. Dit is de 'Krater Descent Road'.
De veelgebruikte weg naar de Serengeti ligt in Masaai-gebied. Langs de weg werd dan ook een Masaai-dorp neergepoot die de massa-toeristen moet lokken.
Ingangspoort Serengeti.
Spaanse gamers (dag na de WK finale)
Hyena.
Olifanten.
Giraffen.
Zoek het dier.
Al wat duidelijker?
Inderdaad: luipaard in de boom.
Serengeti zonsondergang.
Op de terugweg naar ons camp, komen we nog een cheeta tegen die net een prooi opgegeten heeft.
Dag 8: na de jacht bij de Hadzabe, gaan we langs bij de Datoga-stam. Deze stam is een naburige stam vd Hadzabe maar leeft totaal anders: men houdt er vee, maalt er graan en men smelt zelfs koper en ijzer (men maakt oa pijlen die dan aan de Hadzabe verkocht worden). Men kent er 'seizoensgebonden polygamie': in de zomer woont de man samen met zijn vee en een deel van zijn vrouwen op de 'zomerplaats'. Als deze plaats te droog wordt voor het vee, verhuist de man en zijn vee (zonder de 'zomervrouwen') naar zijn winterplaats waar zijn andere vrouwen op hem wachten. Men heeft er geen bezwaar tegen dat ondertussen mannelijke familieleden en vrienden op de thuisblijvende vrouwen 'passen'. Dochters worden tegen een aantal dieren uitgehuwelijkt, vandaar zijn dochters meer dan zonen gewenst.
's Morgens vroeg vertrekken we om de Hadzabe-stam te bezoeken. De Hadzabe zijn bosjesmannen die in groepen van 20 in de bosjes wonen en leven vd jacht en de pluk. Vanaf de leeftijd van 10 jaar moet een Hadzabe-jongen volledig voor zijn eigen instaan. De mannen jagen 's nachts op grotere dieren, de jongens jagen overdag op kleinere dieren. Een eekhoorn vatten ze door erachter te lopen en op het moment dat het beestje even op adem komt, wordt een pijl dwars door de kop geschoten. Een nest van jonge vogeltjes wordt omgekiept, zodat de vogeltjes weerloos als schietschijf voor de jongsten kan gebruikt worden. Na de vangst wordt een vuurtje gestookt en wordt de vangst eventjes geroosterd en opgegeten.
Op weg naar de Hadzabe.
Hier in de bosjes moeten ze ergens zijn...
Gevonden.
We krijgen al direct een 'jacht-demonstratie.
Op weg naar hun kamp.
Slaapplaats: iedereen slaapt apart, meestal gewoon onder de blote hemel. Een vuurtje moet wat warmte geven en verjaagt de dieren.
De groep vrouwen en mannen zitten volledig gescheiden.
De vrouwen en
kleine kinderen.
En de mannen.
De pijlen worden getoond. (Voor kleinere dieren worden gewone pijlen gebruikt. Voor grotere dieren worden pijlen met ijzer punt gebruikt, soms gecombineerd met gif).
De nacht hebben we doorgebracht in de Boundary Hill Lodge, een lodge die 50 % beheerd wordt door de locale Masaai-gemeenschap. De hutten zijn werkelijk origineel gebouwd: vanuit elke plaats in de hut heb je zicht op de omgeving. De hut van de kinderen wordt door een Masaai-krijger 'bewaakt', die de kinderen ook door het doolhof van paadjes gidst. We verlaten Tarangiri om via 'Lake Manyara' en de 'Rift Valley' onze volgende bestemming te bereiken nl een tented camp nabij Lake Easy.
Boundary Hill Lodge: zicht van en vanop het toilet.
Boundary Hill Lodge: zicht vanop het terras.
Boundary Hill Lodge: hut
Boundary Hill Lodge: zicht vanuit de slaapkamer.
Boundary Hill Lodge: zicht vanuit het bad.
Boundary Hill Lodge: Masaai-krijger die de wacht houdt.
dag6: 's ochtens vertrekken we vroeg voor een dauwtrip. Na een lekker ontbijt rijden we richting Tarangiri, ons eerste natuurpark. Tarangiri is bekend voor zijn olifanten bij de rivier. De vele acacia-bomen trekken de tsetse-vlieg aan en daarom hangen er her en der 'blauw-zwarte' vlaggen die deze vliegen aantrekken.
's Morgens vroeg worden de dieren uit de hut gelaten.
Dag 5: vandaag verblijven we een etmaal bij de Masaai. We worden hartelijk ontvangen in onze 'boma', waar de vrouwen en de kinderen van een Masaai samenleven in enkele hutjes. De hutjes kunnen in één dag opgebouwd worden: eerst wordt een structuur van takken aangemaakt, die dan 'opgevuld' wordt met koeienvlaai. Ze slapen op een bed met hooi bedekt. Soms wordt als versiering kranten aan de wand geplakt, maar eigenlijk hoeven ze geen versiering. 's Nachts is het er wel echt koud. Ook de dieren overnachten in een hutje (jammergenoeg niet ons hutje want dan hadden we het warmer gehad). De Masaai houden er niet van om gefotografeerd te worden, maar in onze boma mogen we onbeperkt foto's nemen. We bezoeken een echte 'cattle-market' waar het vee verkocht wordt. Het vee betekent alles voor een Masaai. Op de gewone markt worden ook typisch Masaai-producten verkocht zoals een 'calabas' en autobanden-sandalen. 's Avonds geven de Masaai-vrouwen een dansvoorstelling waarbij ze heel typisch met hun nek-schouder kunnen schudden. Daarna krijgen we nog een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, om vervolgens in ons hutje te kruipen en te slapen.
Aankomst in de Masaai-boma.
Goedkeuring vd bedden.
Masaai-wandeling.
Voor de steengroeven (die met de hand uitgegraven worden).
In de steengroeven
De cattle-market.
De gewone markt. (let op de naaimachine)
Terug in onze boma worden de resterende koekjes van onze picknick-doos eerlijk verdeeld. Ondertussen staan de vrouwen dansklaar.
Uitbreiding vh dansteam
"de blanke Masaai"
familiefoto.
Ondertussen is er eentje moe geworden.
Oeps... hakuna matata.
Iedereen helpt stenen halen, op zijn Afrikaans. Maar wat zou er toch achter dat rode doek op de rug vh meisje zitten?... antwoord : zie volgende foto.
Nog even wat shotten
en na een heel lekkere maaltijd kunnen we ons bedje van hooi gaan liggen.
Dag 4: onze wandeling start aan de Marangu-gate, het beginpunt vd Marangu-route (één vd routes om de Kilomanjaro te beklimmen). Hier staan klimmers klaar om gepakt en gezakt de toeristen naar de top te begeleiden. Wij gaan echter down-hill, met als gids een lokale Chaga (ooit recordhouder vd snelste beklimming). De omgeving is heel groen en vruchtbaar.
Op weg naar de Kilomanjaro
Voor "insiders"
Weging vd vrachtwagens = verkeersbelasting.
Aan het startpunt vd "Marangu route" staan de dragers klaar voor de klim.
Waarschuwingen voor de klimmers doet ons twijfelen over onze kledij.
En onze gids maakt ons duidelijk dat onze kledij niet gepast is voor de wandeling...
Sommige broeken zijn te lang (of wat had je gedacht?) en moeten 'ingekapseld' worden.
En dus kunnen we vertrekken.
Chaga-familie.
Chaga's aan het werk.
Tussendoor krijgen we bio-les.
In haantjes-volgorde.
Kiekeboe!
Nog nieuwsgiering naar de inhoud van onze eerste picknick-doos.
Soort zoekt soort.
Klaar voor de afdaling naar de waterval.
Aangekomen bij de waterval.
Zicht op de omgeving, bij gebrek aan zicht op de Kilomanjaro (wegens mistig weer).
dag 3 - namiddag: shuttle-bus(sen) van Nairobi naar Arusha
dag 3 - om 14 uur beginnen we aan de 300 km lange rit tussen Nairobi en Arusha. Gezien de 'road under construction' duurt deze rit zo'n 6 à 7 uur... zonder autopech. Mèt autopech nog wat langer.
In principe rijden ze in Kenia links.
"road under construction"
Na een uurtje rijden begeeft ons busje het. Maar: 'hakuna matata'...
gewoon verder rijden met het busje vd concurrentie.
dag 3 - ochtend: bezoek sloppenwijk Kibera te Nairobi
dag 3: samen met 3 plaatselijke leiders vd sloppenwijken, kunnen we quasi ongegeneerd in deze enorme sloppenwijk rondlopen. Ze tonen ons (terecht) trots enkele locale projecten. Daarna bezoeken we de 'biogas'-fabriek met aan de input gemeenschappelijke toiletten die aan de output gas voor gemeenschappelijk gebruik levert. Bovenaan de toren is een kleine 'parochie'-zaal waar 's avonds naar de wereldbekermatchen gekeken wordt. Tenslotte nodigen enkele van onze 'begeleiders' ons uit bij hun thuis.
"Mama Tunza" waar gratis onderwijs gegeven wordt.
Zelfs in het donker wordt naarstig gestudeerd. Als er maar kan geshopt worden (Power Women shop) Uitzicht vanuit de 'bio-gas'-toren.
Op bezoek bij één vd begeleiders.
Nog een bezoekje.
Het plaatselijk ziekenhuis.
De plaatselijke beenhouwer.
De plaatselijke apotheek.
Een plaatselijk hotelletje.
De plaatselijke PWA-strijkdienst.
(plaatselijke) jeugd
Spoorweg doorheen Kibera. Dagelijks passeren er nog enkele heel trage treinen.
Overal hangt er brandgeur want alles wat ze niet meer kunnen gebruiken verbranden ze.
