Wist je dat?

8 januari 2011

Jambo mzungu’s!!

We werden wakker met rugpijn in onze ‘mooie’ kamer in Marumba. Babu had weer alle geluk en had hier geen last van. Daarna hebben we een poging gedaan om ons te wassen, zonder water. Mmm wat roken we lekker! Zeg dan nog dat we ons niet aanpassen! Dan maar stinkend en met vettig haar naar de ontbijttafel , met zelfgebakken brood en voor de verandering weer bananen. Wat zijn die broeders toch loltrappers, NIET dus!! (We dachten even dat we niet mochten spreken aan tafel.) Samen met broeder Mark zijn we naar de psychiatrische instelling gewandeld door de prachtige natuur. Kinderen stormden enthousiast naar buiten tot ze een groep mzungu’s zagen, waarop ze even terug deinsden. Waarna ze met vernieuwde opwinding dichterbij probeerden te komen en ons begroetten met een bulderend gelach. Na veel gehijg kwamen we boven op de berg aan, waar we konden genieten van het prachtige landschap. Het ziekenhuis was primitief maar zeer mooi met een binnentuin met kleurrijke bloemen. Na een heerlijke maaltijd werden we door broeder Mark verrast met een lekker donker stukje Côte d’or chocolade. Terwijl zwarten voorbij wandelden met sprokkelhout op hun hoofd, smaakt een stukje chocolade des te beter!! Het leven kan toch hard zijn hé? Door een tropische regenbui werden we opgehouden waarna we toch besloten om de modder te trotseren. Na een schuif- en glijpartij kwamen we bij de ananasvelden. Broeder Mark was zeer enthousiast aan het vertellen over de plantages, watervoorzieningen (watermolen) en de toekomstplannen. Verder schoven we terug naar de communiteit. Hoe vettiger hoe prettiger!! Aangekomen namen ze onze schoenen af om eens gronding onder handen te nemen. Wij daarentegen deden een poging om de modder van ons lijf af te schuren. Met propere voetjes gingen we met TEENSLIPPERS terug de modder in. Dit allemaal om de ‘markt bij night’ te bezichtigen. Een gezellige drukte van enkele honderden lokale dorpsbewoners die bij een volslagen duisternis een heuse markt houden. Alles wat overdag op hun velden geoogst wordt, gaan ze daar proberen te verkopen. Bij het schaarse licht van olielampen zie je enkel het wit van hun tanden en ogen verschijnen en 5 mzungu’s.  Met ons ogen gericht op de vele sterren aan de hemel wandelden we terug naar de communiteit waar we aan tafel konden schuiven. Gelukkig geen geit maar lekkere spaghetti. Vermoeid en half gewassen (met vuile voeten) kropen we op onze harde matras.

Groetjes,

Jan, Jorien, Laura, Lieselot en Sanne

9 januari 2011

Mambo!

Na een stevig ontbijt en helaas weer hevige rugpijn werden we uitgenodigd om de zondagsviering bij te wonen. Ook al verstonden we er niets van, de mis was toch boeiend door het prachtige gezang van het koor. Nog nooit zoveel volk gezien in een viering! Niet te vergeten zo een zondagsviering duurt minstens 2 uur. Na een lekkere hostie vertrokken we richting Kasulu waar de rest van de groep op ons zat te wachten. Het leuke weerzien ging gepaard met een uitwisseling van vele gebeurtenissen. Samen vertrokken we naar Kabanga waar we een bezoekje brachten aan het ziekenhuis en de school voor verpleeg- en verloskundigen. Na een blits bezoek vertrokken we met knorrende magen terug naar Kasulu. Door de regen ploeterden we op zoek naar eten. Met een paar  droge broden vertrokken we in een barakke daladala richting Kigoma. Over een weg vol gaten gedurende vier uur zijn we toch veilig aangekomen. Het enige wat we nog wouden is douche, eten en slapen! Morgen beginnen we aan onze drukke stagedagen.

Slaapwel!

Jan, Jorien, Laura, Lieselot en Sanne

Wat een dag…

Waar het gisteren een dag was van leven en vreugde stond vandaag alles in het teken van de dood en verdriet. Toeval of niet, de 2 stagegroepen werden op hun beurt geconfronteerd met de harde realiteit van Afrika. Zo draaiden Sarah en Lien vandaag mee op een pediatrische afdeling van het Maweni hospital. Het was daar een toeloop van moeders met zieke kinderen die malaria hadden opgelopen. Na een korte introductie werden ze volledig verantwoordelijk gesteld voor de opvang van de kleine patiëntjes: temperatuur nemen, inschrijven, infuus prikken, spuitjes geven, bloed nemen,… Waar ze echter niet op voorbereid waren, was dat de kindjes in zulke slechte conditie toekwamen dat ze geen kans meer hadden op overleven. Zo hebben ze 3 kindjes in een uur tijd zien sterven. Ze zijn heel aangedaan. Isabelle, Evelien en Heleen hadden ook een bewogen dag achter de rug. Wat een gewone bevalling leek te worden, draaide uit op een waar drama. Een vrouw die op de gang aan het jammeren was, werd door Evelien opgemerkt en naar de verloskamer geholpen. Na een grondig ‘stevig’ (lees: agressief, respectloos, pijnlijk, niet bekwaam) onderzoek door de plaatselijke vroedvrouw bleek dat de vrouw klaar was om te bevallen. Volgens de verpleegkundige toch, want volgens Evelien was het nog geen volledige ontsluiting. De vrouw moest dan toch beginnen met persen, maar dit was natuurlijk heel moeilijk. Het leek zo dat de verpleegkundige heel ongeduldig werd en ze begon te roepen en te slaan tegen de mama. Ze was heel ruw en bruut, het was echt niet om aan te zien. Uiteindelijk werd het kindje geboren, maar het was heel levenloos. Er werd alles aan gedaan om het te redden. Isabelle en Heleen namen het voortouw om het kind te reanimeren. Er werd hartmassage en beademing toegediend. Na de mislukte poging van de verpleegkundige om te aspireren, hadden wij het zelf nog eens opnieuw geprobeerd en nu kwam de baby eindelijk bij, zij begon te ademen! Terwijl Isabelle en Heleen hun bezig hielden met de baby, hielp vooral Evelien, maar ook de verpleegkundige de mama verder. De mama had een knipje gekregen en dit moest nog genaaid worden. Dit werd ontzettend onsteriel gedaan door de verpleegkundige. Maar uiteindelijk stelden zowel mama en kind het goed. Oef!

Uiteindelijk werd de dag op een toffe manier afgesloten in Mandaleo met de straatkinderen. Het was daar Bungalow-time. Dat is een soort vrij podium waarbij de straatkinderen allemaal iets kunnen opdragen. Uiteraard hebben wij zelf ook een act opgedragen, de plopdans!

Nu is het tijd om ons bedje in te kruipen, want morgen moeten we weer vroeg uit ons bed voor een lange trip naar Marumba, waar we de andere groep gaan ontmoeten. Zij zullen dit verslag aanvullen met hun ervaringen. Uit onze sms’en kunnen we alvast zeggen dat het er supermooi en rustgevend uitziet.

Warme, zweterige kusjes en knuffels vanuit Kigoma!

Jambo!

Hier zijn we weer!

Het was weer vroeg dag vandaag voor de groep van Gert (Evelien, Isabelle, Lien, Sarah & Heleen) want wij moesten op stage. Voor de groep die naar Marumba vertrok schreven we nog snel een briefje om hun geluk te wensen. Ook al waren we vroeger vertrokken, toch weer te laat! Op z’n Tanzaniaans! Het was een heel pak drukker vandaag. In Ujiji zag het er een zorgeloze dag uit tot de spoedbevallingen plaats vonden. 1 kon niet wachten en beviel in het bed. De andere was nog geen kwartier binnen of was al bevallen. Dat was even paniek, behalve voor Evelien, want zij heeft deze bevalling perfect uitgevoerd. Ook in Maweni werd er heel wat beleefd. Sarah en Lien hebben 3 operaties bijgewoond: 1 liesbreuk, 1 keizersnede en 1 besnijdenis. Na de stage zijn we naar Mandaleo gegaan waar we hadden afgesproken met Gert. We zochten iets om te eten en dronken een vers geperst sapje. En toen was het eindelijk GIRLTIME!! Shoppen in de steegjes op de markt! Gelukkig hadden we Gert bij om ons de weg te wijzen, want wat een doolhof was dat! De meisjes hebben doeken, teenslippers en souvenirs gekocht. Rarara.. Wat zullen jullie krijgen? Tijd om terug te gaan. Want zoals gisteren in het donker over de straat was niet ideaal. Thuis gekomen zijn we eens goed naar de WC geweest, want dit is de enige fatsoenlijke WC die we hebben. Daarna nog een frisse douche met pitslamp want de elektriciteit had het begeven. Nu zitten we gezellig buiten terwijl Gert onze gastheer Jean-Michel leert koken. Omelet met ajuin en tomaat, Hmmmmm, dat gaat smaken! Een echte inleefreis!

Vanuit Marumba hebben we zonet gehoord dat alles goed gaat.

Vele kusjes vanuit het warme Tanzania!

xxxxxxxxx

Wist je dat…

-          men hier in het ziekenhuis het hemoglobinegehalte bepaalt door de kleur van de handpalmen te vergelijken?

-          er een aantal van ons vooraan in het vliegtuigje moesten gaan zitten omdat de bagage achteraan er voor zorgde dat het vliegtuig anders kon omkantelen?

-          Lien haar eten de langste weg moet afleggen en er toch het eerste uit is? Iedereen is hier jaloers op.

-          Terwijl we dit schrijven ze onze kippen aan het slachten zijn? Dit duurt ondertussen al 2uren.

-          De schijnbaar sterke Heleen als eerste terug traantjes liet, omdat haar papa een sms stuurde en dit nog maar in Zaventem?

-          Ze met een kan en een kom langs komen om onze handen te wassen voor het eten op restaurant?

-          Sanne banaan en ananas gegeten heeft en dit ook nog lekker vond, terwijl ze dit thuis niet eet?

-          Evelien geen boterham wou eten omdat er mieren in zaten. Niet omdat dit vies was, maar omdat ze vegetariër is?

-          Lien zich afvroeg of er ook Engelse sudoku’s bestonden?

-          Sarah haar wegwerponderbroeken echt wel goed zitten?

-          Jorien een hemelbed heeft gemaakt met een muskietennet waar ze altijd al van gedroomd heeft?

-          Gert en Jan bongo (witte Tanzaniaan) en babu (opa) worden genoemd?

-           Gert nog steeds onze namen niet kent?

-          Deze keer niet altijd de vrouwen te laat zijn, maar Jan?

-          Lieselot zich op Temptation Island voelt, terwijl dit eigenlijk geen eiland is?

-          Al de insecten die bij Isabelle in de buurt komen van een Isabelle een beet krijgen?

-          Laura direct in het bier vloog bij de eerste de beste bar?

-          Gert een roze herlaadkaart heeft gekocht, altijd hand in hand loopt met mannen en graag op een roze stoel zit? Homotrekjes?

-          Je een cola van 35 cl voor 500 shilling hebt en dit maar € 0,25 is? 

-          Evelien en Lieselot al op de 2^e dag een kus hebben gehad van een neger?

-          We hier elkaars haren wassen?

-          De plannen elke dag veranderen?

-          Er in de dala-dala echt goeie schijven gedraaid worden van Rihanna en Bob Marley?

Vandaag is de groep opgesplitst. Isabelle, Lien, Evelien, Sarah en Heleen zijn op stage vertrokken in Ujiji en Maweni. Om 6 uur ging de wekker en dat was pijnlijk maar ze gingen wel een leuke dag tegemoet. Op 8 uur werden ze in het ziekenhuis verwacht maar ze hebben de Afrikaanse gewoonten al overgenomen en kwamen pas om half 9.

Lien en Sarah stapten als eerste af aan het Maweni hospital en mochten infusen prikken, medicatie toedienen en een mochten aan de hand van een test HIV opsporen. Jammer genoeg was het resultaat positief bij de patiënt en dit bracht toch een paar traantjes met zich mee bij Sarah en Lien.

Evelien, Heleen en Isabelle bleven nog even in de Dala dala zitten en stapten af aan Ujiji Dispensarium. Zij mochten met zwangere en pas bevallen moeders werken: opname onderzoeken, luisteren naar de harttoontjes en POETSEN! Hier waren ze in het ziekenhuis heel blij mee!

De rest van de groep, Lieselot, Laura, Sanne en Jorien hadden een vrije dag en zijn het museum van Dr. Livingstone gaan bezoeken. Ze werden overrompeld door kleine kindjes die gefascineerd waren door het fototoestel.

Daarna kwamen de 2 groepen samen in bar Sandra voor een frisse cola. Toen iedereen zijn verhaal heeft gedaan zijn we met z’n allen gaan picknicken op het strand aan het Tanganica meer met uitzicht op Congo. Na een lekkere boterham, zonder mieren, zijn we het meer in gedoken om ons op te frissen en te wassen. In ons huis, Mujimwema, staat er een lekkere warme maaltijd op ons te wachten, rijst en bonen.

Een deel van de groep (Lieselot, Laura, Sanne , Jorien en Jan) vertrekken morgen naar Marumba. Ze gaan een psychiatrische instelling bezoeken en het lokale marktje bezoeken.

Eindelijk internet!!

Na traantjes op het perron zijn we vertrokken richting zaventem.

Een paar slapeloze, vermoeiende vluchten later kwamen we aan in TANZANIA, KIGOMA!

Wat een hitte, van 5° naar 30°… Wat een klamme bedoening.

Na een leuke jeeptocht, met 13 in een ‘doos’ kwamen we aan in onze onverwachte verblijfplaats op een berg. Grand luxe met frigo, TV,… Behalve de badkamer, die was niet zo ‘grand luxe’: geen licht, een lavabo met halve spiegel en een kraan op voethoogte die als douche dient. Ons privéhuisje heeft ook een kok, een nachtwaker en een tuinvrouw. Het is wel jammer dat we ons nu niet echt kunnen inleven in Mandaleo. We waren nog niet bekomen van de lange reis en we moesten al vertrekken richting het verre centrum voor onze muskietennetten, water en kei lekker fruit. Wat een overrompeling.

Na lang zoeken in een ‘malarialand’ hadden we onze muskietennetten gevonden. Maar het ophangen was nog erger, een hele bevalling.

Na een verfrissende douche mochten we aan tafel voor lekkere rijst, ugali, vis, bonen en saus. Het eten was beter dan verwacht. De afspraken voor de volgende dag werden gemaakt en toen gingen we slapen. Alé, slapen? Het was héél warm, de WC maakte héél de nacht lawaai, er kraakte een deur,… Maar uiteindelijk zijn we toch in slaap gevallen.

De volgende morgen waren we wel benieuwd naar wat we gingen krijgen voor het ontbijt. Dit viel ook heel goed mee! We kregen brood met boter, banaantjes en suiker. Ook konden we wortelgelei en pindakaas krijgen, maar dit was niet zo populair. Oh ja, er zaten ook nog mieren in, rond, tussen en op ons brood. Mmmmm, dat kraakte lekker tussen onze tanden.

Na het ontbijt zijn we gewandeld naar het dala-dala station. Een hete tocht van een half uur. Met de overbevolkte dala-dala (25 man in een kleine flikkencombi) zijn we richting Maweni hospital vertrokken. We kregen een rondleiding in het ziekenhuis. De psychiatrische afdeling was wel overdonderend. Zo zagen we een hoopje lakens op een kapotte matras liggen, waarna goed kijken een schizofrene vrouw onderlag.

Hierna zijn we verder gereden naar het Ujiji ziekenhuis. Hier hebben we de pediatrische afdeling en de kraamafdeling  bezocht. Ook wel aangrijpend om te zien, maar wel heel leuk met al die schattige kindjes! Als laatste zijn we naar het dispensarium geweest. Dit is een privé instelling voor de rijker bedeelden. Voor de oudere lezers: op de deur van de dokter stond Daktari, komt dit je bekend voor?

Toen gingen we eindelijk eten in Mandaleo (het was 14u30 en we hadden om 8u voor de laatste keer gegeten), maar het eten was op. Daarom zitten we nu in Sunside exclusive club en gaan we een frisse Cola, Fanta, pint drinken met frietjes en kip. Maar de 3 kippen moeten nog geslacht worden. Dit was na 3 uur gebeurd en toen konden we uiteindelijk om 17u30 eten, na 9 uur en half  zonder eten.

Hoi allemaal!

In bijlage zitten de motivaties en foto's van de inleefreizigers van januari.

Veel plezier !

Bijlagen:
Motivaties Tanzania Groep 1.doc (853.5 KB)   

Hoi!
Wij zijn 18 studenten vroedkunde en verpleegkunde van de KHLim. Gesplitst in 2 groepen vertrekken we op 3 januari en 5 maart samen met onze begeleiders voor 2 weken op inleefreis naar Tanzania. Via deze blog kunnen jullie onze voorbereidingen volgen.  Tijdens onze reizen kunnen jullie onze avonturen, ervaringen en belevingen hier terug vinden. We zullen verschillende gezondheidsinstellingen in Kigoma bezoeken.  Een stage in een ziekenhuis en dyspensarium zal ons confronteren met de realiteit.

Veel plezier!

Het Maendeleo Jeugdcentrum neemt het op voor verwaarloosde jongeren. Het jeugdcentrum doet dit echter op een heel eigenzinnige wijze.  De jongeren worden niet als “slachtoffers” behandeld, maar op hun verantwoordelijkheid gewezen. Men vraagt niet: “wat kunnen we voor jullie doen”, maar “wat kunnen jullie voor de maatschappij doen?”. Niet wat ze tekort komen wordt centraal gesteld, maar wat ze aan capaciteiten hebben.  In het jeugdcentrum worden de jongeren gevormd en opgeroepen om actief buiten het centrum de maatschappij op te bouwen. Dit doen ze in kleine groepen, onder leiding van een ‘ancien’. De jongeren verzorgen zieken aan huis, bouwen hutten voor bejaarden, bezoeken gevangenen, brengen water op moeilijk bereikbare plaatsen, organiseren sportactiviteiten in de sloppenwijken, zetten een jeugdbeweging op enz. In ruil krijgen ze de kans om te groeien in verantwoordelijkheid, een plaats om te slapen en wat te eten.    Hier gaan wij tijdens onze inleefreis elke middag en avond eten.  Dit om in contact te komen met de jeugd in Kigoma.

Bijlagen:
Programma overzicht bijeenkomsten Inleefreizen 2011.xls (351.5 KB)   

Bijlagen:
Travel Program (subject to change).xls (43.5 KB)